4 Ιουλίου 2012
Η είδηση φαινομενικά ήταν χωρίς αξία, στριμωγμένη κάπου στις μέσα σελίδες. “Η ΔΕΗ, διέκοψε την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στο Εθνικό Στάδιο Χανίων”, έγραφε η είδηση, με συνέπεια να κινδυνεύει με ακύρωση, μια διεθνούς εμβέλειας αθλητική διοργάνωση, τα Βενιζέλεια! Το ρεζιλίκι ήταν μεγάλο, καθώς στα Χανιά βρίσκονταν για τον σκοπό αυτό κορυφαίοι αθλητές από πολλές χώρες, οι οποίοι, λόγω του σκότους, δεν κατάφεραν να προπονηθούν.
Ο λόγος που προχώρησε σε αυτή την ενέργεια η ΔΕΗ, ήταν μια μεγάλη οφειλή του σταδίου, της τάξης των 80.000 ευρώ, από ανεξόφλητους λογαριασμούς ηλεκτρικού. (Σ.Σ: Οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί στο σύνολο της χώρας, ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να βρίσκεται σε τραγική οικονομική κατάσταση.) Ως εδώ δεν υπάρχει τίποτα υπερβολικό και παράδοξο, σύμφωνα ήθη του τόπου μας, καθώς συμβαίνει συχνά οργανισμοί του δημοσίου να πληρώνουν κατά προτεραιότητα άλλες υποχρεώσεις και να αμελούν να εξοφλήσουν οφειλές προς το ίδιο το δημόσιο.
Γεγονός απαράδεκτο όμως, καθώς τις μαύρες τρύπες και τα ελλείμματα που δημιουργεί η πρακτική αυτή στους δημόσιους οργανισμούς, τις καλύπτουν σχεδόν πάντα, με αύξηση των τιμολογίων οι φορολογούμενοι και οι χρήστες των υπηρεσιών. Εδώ όμως ο λόγος ήταν διαφορετικός. Για τρεις (!) ολόκληρους μήνες, λόγω εκλογών, (προεκλογική περίοδος+ μεσοδιάστημα μέχρι τις επαναληπτικές εκλογές+ μετεκλογικές διαδικασίες μεταξύ των κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης) είχαν παγώσει τα πάντα. Μεταξύ αυτών και η εκταμίευση εγκεκριμένων κονδυλίων προς το Εθνικό Στάδιο Χανίων.
Τα χρήματα με άλλα λόγια υπήρχαν, αλλά κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη, ή δεν έμπαινε στον κόπο, να τα εκταμιεύσει. Για την ιστορία, το πρόβλημα λύθηκε και οι αγώνες θα γίνουν, αφού προ ημερών δόθηκε επιχορήγηση 18.000 ευρώ, πληρώθηκε ένα μέρος του λογαριασμού και στις επόμενες ημέρες θα γίνει η εξόφληση όλου του ποσού. Η αξία της ιστορίας όμως παραμένει, καθώς είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου που λειτουργεί (όποτε λειτουργεί) η κρατική μηχανή.
Το γεγονός και μόνο πως η χώρα όδευε προς τις εκλογές, ήταν αρκετό για να παραλύσουν τα πάντα. Ακόμη και η λειτουργία ενός Εθνικού Σταδίου, στην άκρη της χώρας. Δεν είναι ότι δεν υπήρχαν χρήματα, ή ότι κάποιος έκρινε ότι δεν πειράζει, ας προπονηθούν οι αθλητές όσο έχει φως και ας κάνουν μπάνιο σπίτι τους! Είναι ότι δεν υπήρχε κανείς να ασχοληθεί.
Υπάρχουν μαρτυρίες, πως οργανισμοί και υπηρεσίες υπουργείων, στελεχωμένοι με υπαλλήλους που αμείβει το ελληνικό κράτος, είχαν αναστείλει τη λειτουργία τους και είχαν μεταβληθεί σε μηχανισμούς επανεκλογής του υπουργού. Διακινούσαν προεκλογικό υλικό, κινητοποιούσαν “τους ψηφοφόρους”, προετοίμαζαν τις δημόσιες παρουσίες του υπουργού, φρόντιζαν να εξυπηρετηθούν οι ετεροδημότες κλπ!
Ποιος ασχολείται τώρα με την καθημερινότητα και τη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα! Το θέμα είναι να επανεκλεγεί ο Υπουργός! Συμπέρασμα: Όσο το κράτος παραμένει όμηρος του κομματικού συστήματος, δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε!
Ο λόγος που προχώρησε σε αυτή την ενέργεια η ΔΕΗ, ήταν μια μεγάλη οφειλή του σταδίου, της τάξης των 80.000 ευρώ, από ανεξόφλητους λογαριασμούς ηλεκτρικού. (Σ.Σ: Οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί στο σύνολο της χώρας, ξεπερνούν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να βρίσκεται σε τραγική οικονομική κατάσταση.) Ως εδώ δεν υπάρχει τίποτα υπερβολικό και παράδοξο, σύμφωνα ήθη του τόπου μας, καθώς συμβαίνει συχνά οργανισμοί του δημοσίου να πληρώνουν κατά προτεραιότητα άλλες υποχρεώσεις και να αμελούν να εξοφλήσουν οφειλές προς το ίδιο το δημόσιο.
Γεγονός απαράδεκτο όμως, καθώς τις μαύρες τρύπες και τα ελλείμματα που δημιουργεί η πρακτική αυτή στους δημόσιους οργανισμούς, τις καλύπτουν σχεδόν πάντα, με αύξηση των τιμολογίων οι φορολογούμενοι και οι χρήστες των υπηρεσιών. Εδώ όμως ο λόγος ήταν διαφορετικός. Για τρεις (!) ολόκληρους μήνες, λόγω εκλογών, (προεκλογική περίοδος+ μεσοδιάστημα μέχρι τις επαναληπτικές εκλογές+ μετεκλογικές διαδικασίες μεταξύ των κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης) είχαν παγώσει τα πάντα. Μεταξύ αυτών και η εκταμίευση εγκεκριμένων κονδυλίων προς το Εθνικό Στάδιο Χανίων.
Τα χρήματα με άλλα λόγια υπήρχαν, αλλά κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη, ή δεν έμπαινε στον κόπο, να τα εκταμιεύσει. Για την ιστορία, το πρόβλημα λύθηκε και οι αγώνες θα γίνουν, αφού προ ημερών δόθηκε επιχορήγηση 18.000 ευρώ, πληρώθηκε ένα μέρος του λογαριασμού και στις επόμενες ημέρες θα γίνει η εξόφληση όλου του ποσού. Η αξία της ιστορίας όμως παραμένει, καθώς είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου που λειτουργεί (όποτε λειτουργεί) η κρατική μηχανή.
Το γεγονός και μόνο πως η χώρα όδευε προς τις εκλογές, ήταν αρκετό για να παραλύσουν τα πάντα. Ακόμη και η λειτουργία ενός Εθνικού Σταδίου, στην άκρη της χώρας. Δεν είναι ότι δεν υπήρχαν χρήματα, ή ότι κάποιος έκρινε ότι δεν πειράζει, ας προπονηθούν οι αθλητές όσο έχει φως και ας κάνουν μπάνιο σπίτι τους! Είναι ότι δεν υπήρχε κανείς να ασχοληθεί.
Υπάρχουν μαρτυρίες, πως οργανισμοί και υπηρεσίες υπουργείων, στελεχωμένοι με υπαλλήλους που αμείβει το ελληνικό κράτος, είχαν αναστείλει τη λειτουργία τους και είχαν μεταβληθεί σε μηχανισμούς επανεκλογής του υπουργού. Διακινούσαν προεκλογικό υλικό, κινητοποιούσαν “τους ψηφοφόρους”, προετοίμαζαν τις δημόσιες παρουσίες του υπουργού, φρόντιζαν να εξυπηρετηθούν οι ετεροδημότες κλπ!
Ποιος ασχολείται τώρα με την καθημερινότητα και τη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα! Το θέμα είναι να επανεκλεγεί ο Υπουργός! Συμπέρασμα: Όσο το κράτος παραμένει όμηρος του κομματικού συστήματος, δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε!
Συμφωνώ απόλυτα. Με την εξής, όμως, επισήμανση. Γράφετε, μεταξύ άλλων, το εξής "........Ακόμη και η λειτουργία ενός Εθνικού Σταδίου, στην άκρη της χώρας....".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φράση σας "στην άκρη της χώρας" είναι κομβική. Διότι κάτι αντίστοιχο ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να συνέβενε αν η ίδια διοργάνωση γινότανε π.χ. στο ΟΑΚΑ της Αθήνας ή στο Καυταντζόγλειο της Θεσσαλονίκης.
Το σύστημα, η κρατική μηχανή, το κράτος, δεν είναι ανώνυμο, αποτελείται από τους πολίτες του, εμάς δηλαδή. Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να διαπιστώνουμε το πρόβλημα που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε. Το κράτος είναι όμηρος ενός κομματικού συστήματος που δημιουργήθηκε από τις πελατιακές σχέσεις πολιτών - πολιτικών. Γνωστά όλα αυτά. Λύσεις δεν δίνουμε. Αλλά ξέχασα για όλα αυτά φταίνε οι άλλοι, όχι εμείς. Ας δει ο καθένας μας το μερίδιο της ευθύνης που έχει και ας βελτιωθούμε σαν άτομα και φυσικά σαν λαός.
ΑπάντησηΔιαγραφή