3 Ιουλίου 2012
Όταν θα σταματήσουν κάθε τρεις και λίγο να αλλάζουν οι ταμπέλες στις προσόψεις των υπουργείων και θα πάψουν οι μαζικές μετακομίσεις, όταν δεν θα δημοσιεύονται στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, κάθε φορά που έχουμε καινούργια κυβέρνηση, αλλαγές στη δομή, τη διάταξη και το αντικείμενο των Υπουργείων και όταν δεν θα αλλάζει ολόκληρη η ιεραρχία σε υπουργεία, γενικές γραμματείες και οργανισμούς, μετά τον ορισμό του νέου υπουργικού συμβουλίου, τότε θα έχουμε γίνει Ευρωπαϊκή χώρα. Για την ώρα απέχουμε πολύ.
Αυτή τη φορά, το πρόβλημα με το παραδοσιακό “σούρτα -φέρτα” υπουργείων και υπουργών φάνηκε περισσότερο, καθώς στα μεγάλα προβλήματα και τα κενά που δημιούργησε στη χώρα η παρατεταμένη ακυβερνησία, προστέθηκαν με το καλημέρα, ατυχίες, αναποδιές, αλλά και κρίσιμης σημασίας γεγονότα. Και όλα αυτά, μας βρήκαν με τη δημόσια διοίκηση υπό κατάρρευση και, τους αρμόδιους να ψάχνουν, ποια ταμπέλα θα μπει, που!
Δεν πρέπει να συμβαίνει αλλού κάτι τέτοιο. Να υπάρχει τόση ευελιξία στη δομή, τη διάρθρωση και τη διάταξη της κάθε νέας κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμη και τώρα στα υπουργεία ψάχνονται με τις ταμπέλες. Ξανανέβασαν την ταμπέλα στο Υπουργείο Ναυτιλίας (που έχει περάσει από 40 κύματα, μαζί και το αρχηγείο του λιμενικού σώματος, που κομμάτια του μετακόμιζαν από υπουργείο σε υπουργείο), κατέβηκε η ταμπέλα από το Υπουργείο Πολιτισμού, έψαξαν , βρήκαν και ξανατοποθέτησαν την ταμπέλα στο Υπουργείο Μακεδονία Θράκης, άλλαξε η ταμπέλα στο Υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων και πάει λέγοντας.
Για να μην απαριθμήσουμε πόσες γενικές γραμματείες και πόσοι οργανισμοί μετακομίζουν από το ένα υπουργείο στο άλλο. Οπότε εκτός από τις ταμπέλες στις προσόψεις, αλλάζουν εκατοντάδες πινακίδες στο εσωτερικό των κτιρίων, στις πόρτες των γραφείων, σφραγίδες, επιστολόχαρτα, έντυπα και πάει λέγοντας. Υπάρχει ένας λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά και κρατάει από το μακρινό παρελθόν. Όταν ο κρατικός μηχανισμός, αποτέλεσε λάφυρο και συνέχεια του κόμματος που κέρδιζε τις εκλογές. Θα πείτε είτε άλλες εποχές, άλλες συνθήκες και η χώρα, παρότι είχαν περάσει πολλά χρόνια, ζούσε ακόμη σε μετεμφυλιακή κατάσταση.
Ήταν στις 4 Ιανουαρίου του 1982, όταν ο αλήστου μνήμης Μένιος Κουτσόγιωργας, με μια αιφνιδιαστική απόφαση, κατάργησε για προφανείς λόγους, το θεσμό των Γενικών Διευθυντών των υπουργείων, αντικαθιστώντας τους από τους Γενικούς Γραμματείς. Οι μεν πρώτοι προέρχονταν από τις ιεραρχία της δημόσιας διοίκησης, είχαν διατρέξει όλες τις βαθμίδες και γνώριζαν το αντικείμενό τους, οι δε δεύτεροι ήταν αποτυχόντες πολιτικοί, που αναλάμβαναν να διασφαλίσουν τα κομματικά συμφέροντα.
Από τότε, κανείς δεν επιχείρησε να αλλάξει τη νοσηρή αυτή κατάσταση, καθώς διασφάλιζε τον ασφυκτικό κομματικό έλεγχο στο κράτος και ικανοποιούσε τις ανάγκες βολέματος των παρατρεχάμενων. Θα είναι μεγάλη προσφορά στο τόπο, να σταματήσει κάποια στιγμή ο εναγκαλισμός κόμματος και κράτους. Είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί η συνέχεια του κράτους και να εξαλειφθούν τα φαινόμενα παραλυσίας της κρατικής μηχανής. Έτσι θα σταματήσει να αποτελεί ακορντεόν η κάθε νέα κυβέρνηση.
Αυτή τη φορά, το πρόβλημα με το παραδοσιακό “σούρτα -φέρτα” υπουργείων και υπουργών φάνηκε περισσότερο, καθώς στα μεγάλα προβλήματα και τα κενά που δημιούργησε στη χώρα η παρατεταμένη ακυβερνησία, προστέθηκαν με το καλημέρα, ατυχίες, αναποδιές, αλλά και κρίσιμης σημασίας γεγονότα. Και όλα αυτά, μας βρήκαν με τη δημόσια διοίκηση υπό κατάρρευση και, τους αρμόδιους να ψάχνουν, ποια ταμπέλα θα μπει, που!
Δεν πρέπει να συμβαίνει αλλού κάτι τέτοιο. Να υπάρχει τόση ευελιξία στη δομή, τη διάρθρωση και τη διάταξη της κάθε νέας κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμη και τώρα στα υπουργεία ψάχνονται με τις ταμπέλες. Ξανανέβασαν την ταμπέλα στο Υπουργείο Ναυτιλίας (που έχει περάσει από 40 κύματα, μαζί και το αρχηγείο του λιμενικού σώματος, που κομμάτια του μετακόμιζαν από υπουργείο σε υπουργείο), κατέβηκε η ταμπέλα από το Υπουργείο Πολιτισμού, έψαξαν , βρήκαν και ξανατοποθέτησαν την ταμπέλα στο Υπουργείο Μακεδονία Θράκης, άλλαξε η ταμπέλα στο Υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων και πάει λέγοντας.
Για να μην απαριθμήσουμε πόσες γενικές γραμματείες και πόσοι οργανισμοί μετακομίζουν από το ένα υπουργείο στο άλλο. Οπότε εκτός από τις ταμπέλες στις προσόψεις, αλλάζουν εκατοντάδες πινακίδες στο εσωτερικό των κτιρίων, στις πόρτες των γραφείων, σφραγίδες, επιστολόχαρτα, έντυπα και πάει λέγοντας. Υπάρχει ένας λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά και κρατάει από το μακρινό παρελθόν. Όταν ο κρατικός μηχανισμός, αποτέλεσε λάφυρο και συνέχεια του κόμματος που κέρδιζε τις εκλογές. Θα πείτε είτε άλλες εποχές, άλλες συνθήκες και η χώρα, παρότι είχαν περάσει πολλά χρόνια, ζούσε ακόμη σε μετεμφυλιακή κατάσταση.
Ήταν στις 4 Ιανουαρίου του 1982, όταν ο αλήστου μνήμης Μένιος Κουτσόγιωργας, με μια αιφνιδιαστική απόφαση, κατάργησε για προφανείς λόγους, το θεσμό των Γενικών Διευθυντών των υπουργείων, αντικαθιστώντας τους από τους Γενικούς Γραμματείς. Οι μεν πρώτοι προέρχονταν από τις ιεραρχία της δημόσιας διοίκησης, είχαν διατρέξει όλες τις βαθμίδες και γνώριζαν το αντικείμενό τους, οι δε δεύτεροι ήταν αποτυχόντες πολιτικοί, που αναλάμβαναν να διασφαλίσουν τα κομματικά συμφέροντα.
Από τότε, κανείς δεν επιχείρησε να αλλάξει τη νοσηρή αυτή κατάσταση, καθώς διασφάλιζε τον ασφυκτικό κομματικό έλεγχο στο κράτος και ικανοποιούσε τις ανάγκες βολέματος των παρατρεχάμενων. Θα είναι μεγάλη προσφορά στο τόπο, να σταματήσει κάποια στιγμή ο εναγκαλισμός κόμματος και κράτους. Είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί η συνέχεια του κράτους και να εξαλειφθούν τα φαινόμενα παραλυσίας της κρατικής μηχανής. Έτσι θα σταματήσει να αποτελεί ακορντεόν η κάθε νέα κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου