Αναζητείται μεταμέλεια και ειλικρίνεια!

Η συζήτηση δεν έχει πλέον κανένα ενδιαφέρον. Όπως δεν είχε ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή, όταν ο ένας έριχνε στον άλλον την ευθύνη για την τραγωδία των Τεμπών. Αντίθετα προκαλεί απέχθεια. Ανακυκλώνονται συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Αστήριχτες δικαιολογίες, αλληλοκατηγορίες για το ποιος έφταιξε λιγότερο, έργα που έγιναν ή δεν έγιναν, τηλεδιοίκηση που υπάρχει ή δεν υπάρχει, συμβάσεις που υλοποιήθηκαν ή δεν υλοποιήθηκαν, υποδομή που υπήρχε ή δεν υπήρχε.

ΟΣΕ. Ιστορία μου αμαρτία μου!

Μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία του ΟΣΕ, ιδιαίτερα από το 2000 και μετά, αρκεί για να γίνει κατανοητή η κατρακύλα της χώρας και κατ’ επέκταση το αδιανόητο χάλι του ΟΣΕ. Επειδή οι αριθμοί πάντοτε λένε την αλήθεια ας τους δούμε.  

Το 1998 ο ΟΣΕ είχε ήδη συσσωρευμένα χρέη 1,8 δισ. ευρώ. Είχε έσοδα μόλις 56 εκατ. ευρώ, ενώ οι ετήσιες δαπάνες μόνο για τόκους ήταν σχεδόν διπλάσιες των εσόδων(91 εκατ. ευρώ). Ο ΟΣΕ έμπαινε τότε μέσα 440 εκατ. και επιβίωνε με τον συνεχή δανεισμό, με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, ήτοι των Ελλήνων φορολογουμένων.

Ήταν η εποχή που η τότε κυβέρνηση διαγράφει όλα τα χρέη του ΟΣΕ (1,8 δισ.) και εξαγγέλλει σχέδιο εξυγίανσης, που αναδιαρθρώνει τα δρομολόγια, λύνει υποτίθεται χρόνια προβλήματα και ευελπιστεί πως θα τον καταστίσει κερδοφόρο.

Παρ’ όλα αυτά το 2003, το χρέος του ΟΣΕ έχει ήδη ανέλθει στα 2,5 δισ. και ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης Κώστας Καραμανλής καταγγέλλει πως «ο ΟΣΕ έχει έλλειμμα 1.2 εκ. ευρώ την ημέρα» και κατηγορεί την τότε κυβέρνηση Σημίτη για κακοδιαχείριση.

Γιατί ενώ η Νέα Δημοκρατία χάνει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίζει;

Είναι ένα ερώτημα που «σέρνεται» από τότε που η ΝΔ εμφάνιζε τις πρώτες απώλειες, χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει το παραμικρό κέρδος. Σήμερα, ένας λόγος παραπάνω, μετά από μια Εθνική τραγωδία, όπου χωρίς αμφιβολία το μερίδιο της ευθύνης πέφτει βαρύ στην Κυβέρνηση.

Όλες οι δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν καταγραφούν πάνω κάτω τα ίδια.  Απώλειες για τη Νέα Δημοκρατία, 2,5-3,5 μονάδων, την ίδια ώρα που τα ποσοστά για τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν τα ίδια. Μικρά κέρδη εμφανίζουν κάποια από τα μικρά κόμματα και αρκετά κέρδη καρπώνεται η ομάδα των αναποφάσιστων. Το έγκυρο Politico υπολογίζει τη διαφορά, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, (με τη χρήση αλγορίθμων και σταθμίζοντας το σύνολο των πρόσφατων δημοσκοπήσεων) στις 4 εκατοστιαίες μονάδες.

Το πρώτο ερώτημα είναι πως «αν όχι τώρα, πότε;» Όταν δηλαδή την ώρα που η κοινωνία ξεχειλίζει από οργή, η Νέα Δημοκρατία συνεχίζει να προηγείται, τι πρέπει άραγε να γίνει για να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων;

Προφανώς κάτι δεν κάνει καλά η αξιωματική αντιπολίτευση.

«Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω»

Αυτή η σημαντική φράση, από τις πιο γνωστές της Αγίας Γραφής, έχει τις αναλογίες της σε ότι αφορά τον σιδηρόδρομο στην Ελλάδα και τις διαδοχικές ευθύνες για την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται εδώ και πολλές δεκαετίες.

Κάποιοι πολύ πιθανόν να μην την έχουν ακουστά, να εξακολουθούν να θεωρούν πως τα Ελληνικά τραίνα που μέχρι πριν τέσσερα χρόνια συναγωνίζονταν σε αξιοπιστία τον Ελβετικό Σιδηρόδρομο σήμερα να παραπαίουν και να είναι η αιτία της Εθνικής τραγωδίας στα Τέμπη.

Προφανώς κανείς τους δεν διάβασε την έκθεση για την Ασφάλεια των Σιδηροδρόμων και τη Διαλειτουργικότητα στην ΕΕ (Report on Railway Safety and Interoperability in the EU -2022) για τις χρονιές 2018-2020, που δημοσιεύτηκε ένα δεκαήμερο πριν, σχεδόν στο σύνολο του Τύπου, όπου οι θάνατοι σε σχέση με τα χιλιόμετρα που διανύονται από τα τραίνα στη χώρα μας είναι πέντε φορές περισσότεροι από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η χρονοσειρά των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, από εδώ και πέρα θα έχει μια διαχωριστική γραμμή. Θα μιλάμε πλέον για την περίοδο πριν και μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.

Και αυτό γιατί οι εξελίξεις που έχουν επισυμβεί αλλάζουν πολλά, χωρίς όμως για την ώρα να μπορεί κανείς να προσδιορίσει πόσο σημαντικές θα είναι οι αλλαγές στο πολιτικό τοπίο.

Οι δύο δημοσκοπήσεις που είδαν τις προηγούμενες ημέρες το φως της δημοσιότητας, δείχνουν πτώση 4-5 μονάδων για τη ΝΔ και αμετάβλητα ποσοστά για ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Η μόνη κατηγορία που για την ώρα δείχνει να αυξάνει τα ποσοστά της, είναι οι αναποφάσιστοι. Γεγονός ενδεικτικό της αμηχανίας του εκλογικού σώματος και της έλλειψης εναλλακτικής ψήφου, που θα μπορούσε να εκφράσει μαζικά τη διαμαρτυρία, όπως ίσχυσε το 2012 και το 2015.

Είμαστε σε μια περίοδο που το πολιτικό σύστημα κυριαρχείται από τα λεγόμενα συστημικά κόμματα, Τα τρία μεγαλύτερα κόμματα που μέχρι χθες συγκέντρωναν μέσω των δημοσκοπήσεων περίπου το 75% και πλέον του εκλογικού σώματος, έχουν κυβερνήσει την χώρα και έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, μικρό ή μεγαλύτερο, εξαρτάται, για την τραγική κατάσταση των σιδηροδρόμων.