Που πήγαν οι αγανακτισμένοι;

Δεν αναφερόμαστε στις πολλές χιλιάδες των αγανακτισμένων της επάνω και της κάτω Πλατείας, τότε που απειλούσαν να μπουκάρουν και να κάψουν τη βουλή. Αυτοί άλλωστε δεν υπάρχουν πια. Κάποιοι ίσως απογοητεύτηκαν γιατί αλλιώς είχαν φανταστεί τη συνέχεια των πραγμάτων, κάποιοι άλλοι απλώς να αντιλήφθηκαν καθυστερημένα ότι όλο αυτό ήταν ανώφελο και χωρίς νόημα, κάποιοι πιθανόν να βρήκαν μια θέση σε κυβερνητικό ή σε δημόσιο πόστο.

Το αξιοπερίεργο είναι πως μαζί με τους αγανακτισμένους χάθηκαν και οι διαμαρτυρόμενοι ψηφοφόροι. Αυτοί που παραδοσιακά μέσω της αρνητικής ψήφου εξέφραζαν πολιτική διαφωνία. Ένα φαινόμενο το οποίο στην περίοδο της μεταπολίτευσης καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις.

Όχι στον πλειστηριασμό παροχών

Δεν είναι η οικονομία το διακύβευμα αυτών των εκλογών! Αυτή είναι μια άποψη κόντρα στο αξίωμα που λέει ότι στις εκλογές όλα αρχίζουν και τελειώνουν στην οικονομία. Ότι δηλαδή η κινητήρια δύναμη για το εκλογικό σώμα, προκειμένου να επιλέξει την κατεύθυνση της ψήφου του είναι η μία. Η οικονομία.

Προσοχή, όχι η εθνική οικονομία!  Σχεδόν κανείς από τους ψηφοφόρους όταν προεκλογικά αναφέρεται στην οικονομία δεν έχει κατά νου πχ. τα μακροοικονομικά μεγέθη. Ελάχιστα τον απασχολούν ζητήματα όπως το ΑΕΠ, οι επενδύσεις, η ανάπτυξη, οι εξαγωγές και ισοζύγιο πληρωμών κλπ. Οικονομία για τους περισσότερους ψηφοφόρους σημαίνει άμεσες παροχές σε είδος από τις κυβερνήσεις.

ΟΙ 6+1 προϋποθέσεις για την «προοδευτική διακυβέρνηση»

Το μεγάλο πρόβλημα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πως όλα όσα επαγγέλλεται, είτε είναι ανέφικτα, είτε βασίζονται σε υποθετικές εκτιμήσεις, είτε ανήκουν σε μια δυνητική πραγματικότητα. Για να γίνει σαφές, όλα όσα υπόσχεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει ως αυριανή κυβέρνηση για να γίνουν πραγματικότητα, αν υποθέσουμε πως η αξιοπιστία του Αλέξη Τσίπρα ως αυριανού πρωθυπουργού δεν αμφισβητείται ούτε κατ’ ελάχιστον, χρειάζονται μια σειρά από αναπόφευκτες  προϋποθέσεις. 

Προϋπόθεση πρώτη να είναι την 21^η Μαΐου πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει κάνει κατ’ επανάληψη απόλυτα ξεκάθαρο ο Αλέξης Τσίπρας, διαψεύδοντας διάφορα στελέχη του κόμματος που αφήνουν υπονοούμενα περί κυβέρνησης ηττημένων.

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΣΙΠΡΑ;

Είπα σήμερα να πάρω ρεπό και για το λόγο αυτό ζήτησα από το περίφημο GPT να κάνει λίγη δουλειά για λογαριασμό μου. Του ζήτησα συγκεκριμένα, επικαλούμενος την ιδιότητά μου, να γράψει αντ’ εμού δύο σύντομα άρθρα για τις επερχόμενες εκλογές της 21^ης Μαΐου. Στο ένα άρθρο του ζήτησα να εμφανίζομαι σαν φιλοκυβερνητικός δημοσιογράφος και να υποστηρίζω τον Κυριάκο Μητσοτάκη και στο άλλο σαν φιλοσύριζα δημοσιογράφος, υποστηρικτής του Αλέξη Τσίπρα.

Εννοείται πως ότι γράφεται από το chatGPT, ούτε θέσφατο είναι, ούτε κατ’ ανάγκην ακριβές. Είναι όμως ένα δείγμα, του πως προσεγγίζει η τεχνητή νοημοσύνη σύνθετες έννοιες που έχουν έντονο υποκειμενικό χαρακτήρα. Είναι επίσης ένα ελάχιστο δείγμα, για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Καθώς τα συστήματα της τεχνικής νοημοσύνης, που για την ώρα είναι στα πρώτα τους βήματα, θα τελειοποιούνται ολοένα και περισσότερο, δεν είναι μακριά η στιγμή που θα αποφασίζουν για εμάς και που η υποκειμενική κρίση θα γίνεται ολοένα και περισσότερο αντικειμενική. Αλλάζοντας εντελώς την οπτική των πραγμάτων.

Γιατί η Πολιτεία αδυνατεί να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες;

Η περίπτωση του πολύπαθου Κηφισού συνοψίζει την λογική του δημοσίου και τις δυνατότητες της Πολιτείας. Τι μπορεί και τι δεν μπορεί να προσφέρει στον φορολογούμενο, ειδικά συγκριθεί με τον «ανταγωνιστικό» οδικό άξονα του λεκανοπεδίου, την Αττική οδό.

Δύο λεωφόροι που τα μόνα κοινά που έχουν είναι πως αποτελούν μέρος του άτυπου δακτυλίου της Αθήνας, πως είναι λεωφόροι συνεχούς ροής και ταχείας κυκλοφορίας, όπως μαρτυρούν οι μεγάλες πράσινες πινακίδες στους δύο οδικούς άξονες και ότι κινούνται και στους δύο καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας.