Τέτοιες εκλογές δεν ξανάγιναν!

Είναι οι πιο περίεργες εκλογές από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Εκλογές που έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος, καθώς οι πολίτες θα κληθούν να απαντήσουν αν θέλουν ισχυρή κυβέρνηση, ή ισχυρή αντιπολίτευση. Μοιάζουν με παραλλαγή από το σύνθημα του ΚΚΕ «πέντε κόμματα, δύο πολιτικές».

Περίεργες όσο πρωτότυπες αυτές οι εκλογές. Για παράδειγμα δεν ψάχνουμε να βάλουμε σε σειρά τα κόμματα, τη σειρά την ξέρουμε, δεν θα χρειαστεί να ακούσουμε τις προγραμματικές θέσεις των κομμάτων καθώς τις ακούγαμε επί μήνες, ούτε θα χρειαστεί να τις αξιολογήσουμε, το κάναμε στις 21 Μαΐου. Δεν θα επιλέξουμε βουλευτές αφού ισχύει η επιλογή μας στις προηγούμενες εκλογές. Ακόμη και το περίφημο ντιμπέιτ των «υποψήφιων Πρωθυπουργών», για το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας προκαλούσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν υπάρχει λόγος να γίνει, αφού υποψήφιος Πρωθυπουργός είναι πλέον ένας και όχι δύο.

Τα μυστικά του εκλογικού νόμου

Η υπόθεση του εκλογικού νόμου με τον οποίο θα πάμε στις εκλογές της 25 Ιουνίου, χρήζει προσοχής, καθώς υπάρχουν κάποια λεπτά σημεία που μπορεί να καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα.

Πρώτα απ’ όλα η επίτευξη αυτοδυναμίας από το πρώτο κόμμα, η εκλογή δηλαδή τουλάχιστον 151 βουλευτών, δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το ποσοστό που θα πάρει στις εκλογές. Εκτός αν αυτό είναι πάνω από το 40,5%. Τότε ναι αρκεί από μόνο του το ποσοστό, αλλά για μια οριακή αυτοδυναμία. Για παράδειγμα το 40,5% θα έδινε στο πρώτο κόμμα μόλις 151 βουλευτές. Για μια καθαρή αυτοδυναμία, για παράδειγμα 155 βουλευτών, θα χρειαζόταν τουλάχιστον 42%.

Αυτό που θα κάνει τη διαφορά, είναι το άθροισμα του ποσοστού των κομμάτων που δεν θα καταφέρουν να περάσουν το κατώφλι του 3% και έτσι δεν θα μπουν στη βουλή.

Οι 3,36 μονάδες που ανατρέπουν το πολιτικό σκηνικό

Αν κάποιος ξένος που δεν γνωρίζει τα πολιτικά πράγματα στη χώρα μας, έβλεπε τις εικόνες που μετέδιδε η τηλεόραση το βράδυ των εκλογών έξω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη, θα θεωρούσε πως οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί των οπαδών με τις πράσινες σημαίες, τις κόρνες και τα καπνογόνα είχαν αφορμή μια μεγάλη εκλογική νίκη.

Θα τον μπέρδευε ίσως το γεγονός, πως ίδιες εικόνες με αυτές της Χαριλάου Τρικούπη, μετέδιδε η τηλεόραση ακριβώς την ίδια ώρα και από την Πειραιώς, έξω από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Και ο γρίφος θα ήταν πιο σύνθετος, αν του εξηγούσε κάποιος πως και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί στον σύντομο χαιρετισμό τους ενώπιον του πλήθους, έλεγαν, ο καθένας για τον εαυτό του, σχεδόν το ίδιο. Πως ήταν «ο μεγάλος νικητής των εκλογών».  

Και αναρωτιέται κανείς, αν το ΠΑΣΟΚ είχε καταφέρει να πιάσει τον εκλογικό του στόχο όπως τον είχε ορίσει ο αρχηγός του, τι θα γινόταν; Θα καιγόταν η Αθήνα;

Ήταν ήττα του Τσίπρα και οχι του ΣΥΡΙΖΑ

Η είδηση έσκασε με πάταγο και δεν την είχε προβλέψει κανείς. Ούτε οι ίδιοι επιτελείς της ΝΔ, που τοποθετούσαν τον πήχη στο αισιόδοξο σενάριο στο 37%, ή έστω κάποια λίγα δεκαδικά ψηφία παραπάνω. Η επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πρωτοφανής, απολύτως εντυπωσιακή και ολοκληρωτική. Ήταν πολιτικός σεισμός από κάθε άποψη!

Αυτό που ζήσαμε χθες βράδυ ωστόσο είχε δυο πρωτιές. Πρώτον με έναν «δύσκολο» εκλογικό νόμο που ευνοεί τη μεγάλη διασπορά των ψήφων, το κυβερνητικό κόμμα μετά από μια τετραετία γεμάτη αναποδιές και δυσκολίες, καταφέρνει να αυξήσει τη δύναμή του και επιβραβεύεται με εντυπωσιακό τρόπο. Η δεύτερη πρωτιά ανήκει στην αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία ούσα αντιπολίτευση, όχι μόνο δεν κερδίζει τίποτα από τις αναποδιές που μεσολάβησαν για την κυβέρνηση, αλλά χάνει το 1/3 της εκλογικής της δύναμης. Κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν.