ΔΙΑΔΗΛΩΝΩ, ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ

4 Ιουλίου 2020

Το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης που ορίζει τα των διαδηλώσεων, θα μπορούσε να είναι η επιτομή της κοινής λογικής. Δεν είναι όμως, γιατί για πολλούς, ίσως για τους περισσότερους, το νομοσχέδιο είτε είναι «ουσιαστικά αντιγραφή αντίστοιχου χουντικού νόμου του 1971 και δίνει στην αστυνομία την εξουσία και την αρμοδιότητα να κρίνει ποιες συγκεντρώσεις επιτρέπονται και ποιες όχι» (ΣΥΡΙΖΑ), είτε «επιδιώκει να θέσει υπό απαγόρευση κάθε κινητοποίηση, αναθέτοντας υπερεξουσίες στην αστυνομία» (ΚΚΕ), είτε «επιχειρεί να καταργήσει στοιχειώδη δημοκρατικά ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, καθώς αναθέτει στην αστυνομία  επιτελικό ρόλο» (ΑΔΕΔΥ) Είτε, είτε, είτε…

Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

Ονομάζεται ξύλινος λόγος και είναι η συρραφή και η παράθεση κοινοτοπιών και τυποποιημένων εκφράσεων, που όταν συντεθούν δημιουργούν μια στομφώδη ομιλία, κενή περιεχομένου.

Δεν απαιτείται από τον ομιλητή προετοιμασία, δεν χρειάζεται να διαθέτει ιδιαίτερη παιδεία και γνώση των πραγμάτων, συνήθως αρκεί να έχει σχετική εμπειρία στην πολιτική! Και επειδή ο ξύλινος λόγος είναι κενός περιεχομένου, δεν υφίσταται κριτική. Αυτοί είναι λόγοι που τον καθιστούν πολύ δημοφιλή στην πολιτική.

Σας συνιστώ να κάνετε το πείραμα με τον πίνακα της φωτογραφίας, που συνοδεύει το άρθρο, για να διαπιστώσετε πόσο εύκολο είναι να εκφωνήσετε μια ομιλία!

Αρχίστε να διαβάζετε οποιαδήποτε φράση από την πρώτη στήλη και συνεχίστε με οποιαδήποτε φράση από τη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη στήλη. Με πάρα πολλούς διαθέσιμους συνδυασμούς, θα μιλάτε για περίπου 10 λεπτά, με «εξεζητημένες» εκφράσεις, χωρίς όμως να λέτε τίποτα. Θα εκπλαγείτε αλλά και θα απομυθοποιήσετε, όσοι δεν το έχετε κάνει ακόμη, τις πολιτικές ομιλίες (πάρα πολλών πολιτικών όλων των αποχρώσεων).

ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

  26/04/2020              

Υπάρχει ένας όρος στην πολιτική επικοινωνία που ονομάζεται «Rally 'round the flag effect». Ότι δηλαδή σε περιόδους εθνικών κρίσεων, παρατηρείται συσπείρωση γύρω από την κυβέρνηση. Ή για να το πούμε αλλιώς, η δημοφιλία του εκάστοτε Πρωθυπουργού και κατά συνέπεια τα ποσοστά της κυβερνήσεως του, ανεβαίνουν κατακόρυφα.

Το αξίωμα αυτό ταιριάζει στην παρούσα συγκυρία. Με την έννοια ότι η χώρα μας έχει βρεθεί αντιμέτωπη, σε σύντομο χρονικό διάστημα, όχι με μία, αλλά με δύο κρίσεις. Το μεταναστευτικό και την οργανωμένη από την Τουρκία επιχείρηση παραβίασης των χερσαίων συνόρων μας και αμέσως μετά την σε εξέλιξη υγειονομική κρίση με τον SARS-CoV-2. 

Σκοιλ Ελικικού Vs COVID 19

20/04/20

Ακούω διάφορα επιχειρήματα, απ’ όσους θα ήθελαν να αποδομήσουν την δουλειά που έγινε από την κυβέρνηση, για τον έλεγχο της πανδημίας. Αδυνατούν να δεχτούν πως το αποτέλεσμα προέκυψε από την υποχρέωση κάθε υπεύθυνης πολιτείας, για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Ισχυρίζονται- δεν μπορεί παρά να το έχετε ακούει- πως ναι μεν έγινε εγκαίρως η λήψη των περιοριστικών μέτρων, όμως όχι για την προστασία του πληθυσμού, αλλά γιατί η χώρα διέθετε ένα διαλυμένο ΕΣΥ, το οποίο δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες. Είχε ελάχιστες κλίνες ΜΕΘ και ήταν υποστελεχωμένο. 

Αν δεχτούμε ως σωστό το επιχείρημα, θα πρέπει να δεχτούμε και ως πραγματικό γεγονός πως αυτό το ΕΣΥ παρέδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση στην παρούσα. Και ως εκ τούτου έχει ιδιαίτερη αξία η αύξηση εσχάτως των κλινών ΜΕΘ κατά 50%, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα όπως και η πρόσληψη 4000 εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεπεράσει το 25-26%

Ας προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε ορισμένα αριθμητικά δεδομένα που αφορούν τις πιο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις. Σκόπιμα η αναφορά δεν γίνεται σε εκλογικά ποσοστά, αλλά σε απόλυτους αριθμούς. Και ο λόγος είναι ότι τα ποσοστά εκφράζουν σχετικότητα, ενώ οι αριθμοί καταγράφουν την πραγματική εικόνα.Το 2012 και το 2014 τα κόμματα που κυβέρνησαν, είχαν ήδη εισπράξει την έντονη αποδοκιμασία του εκλογικού σώματος, για τη λιτότητα και τα μνημόνια Ι και ΙΙ. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε τρεις περιπτώσεις είχαμε ένα παρόμοιο αποτέλεσμα. 

Ευτυχώς είμαστε με την Ευρώπη και όχι εναντίον της.

Λυπάμαι να το πω, αλλά η Τουρκία σήμερα κάνει κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανε η Ελλάδα το 2015. Η διαφορά είναι πως η τουρκική πολιτική, όπως εκδηλώνεται τα τελευταία 24ωρα, είναι οργανωμένη και ενταγμένη σε μία στρατηγική του Ερντογάν, ακραίας πρόκλησης και ακραίου εκβιασμού.

Το 2015 Ελλάδα εμφανιζε την εικόνα μιας "διάτρητης" χώρας, που εμφορούμενη τότε από ιδεοληψίες και άκρατο λαϊκισμό είχε ανοίξει τα δικά της βόρεια σύνορα για τις εκατοντάδες χιλιάδες μεταναστών και προσφύγων, που περνούσαν ανεξέλεγκτα στη χώρα μας, προκειμένου στη συνέχεια να κατακλύσουν τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.