13 Μαΐου 2012
Καλό να είναι να γνωρίζουμε ποια είναι πραγματική κατάσταση της χώρας και να μην καλλιεργούμε αυταπάτες. Να μην τρέφουμε ελπίδες, πως κάτι μπορεί να αλλάξει σύντομα και μάλιστα εύκολα και ανώδυνα, αρκεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του ο Αλέξης! Μακάρι να ήταν όλα τόσο απλά. Ποιος δεν θα το ήθελε άλλωστε.
Κατηγορήσαμε και καλά κάναμε, τους προέδρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι επιχείρησαν να μας εξαπατήσουν, καθώς σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν είπαν κουβέντα για τα μέτρα του Ιουνίου. Για το γεγονός πως η χώρα ήταν υποχρεωμένη να κάνει μεγάλες περικοπές, με γενναίες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση προνοιακών επιδομάτων, χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα κλπ. Ο κόσμος που υποψιαζόταν τι έρχεται, τους τιμώρησε αυστηρά.
Αυτό το κλίμα και αυτή τη διάθεση της κοινής γνώμης, εκμεταλλεύτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, τάζοντας τα πάντα, στους πάντες. Δεν υπήρχε κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα που δεν είχε να λαμβάνει από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δυστυχώς η χώρα είναι χρεοκοπημένη, τα ταμεία είναι άδεια, ο κρατικός μηχανισμός διαλυμένος και ο λαϊκισμός έχει κάνει τη ζημιά του. Έχουμε σχεδόν πειστεί, πως δεν χρειάζεται προσπάθεια, παρά μόνο να απειλήσουμε τους Γερμανούς, να τρομάξουμε τους Γάλλους και να εκβιάσουμε το ΔΝΤ. Και όλα θα γίνουν ξανά από την αρχή. Θα αρχίσει ο πακτωλός χρήματος να ρέει ξανά και όλοι θα γίνουμε ευτυχισμένοι!
Όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Στις αρχές του χρόνου, η έγκυρη γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ, είχε αποκαλύψει τις off the record συζητήσεις στο περιθώριο του οικονομικού φόρουμ του Νταβός. Ενώ μπροστά στις κάμερες πρωθυπουργοί, υπουργοί και τεχνοκράτες εμφανίζονταν αισιόδοξοι ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις έλεγαν πως η χώρα δεν θα μπορέσει να μείνει στο ευρώ.
Ο λόγος δεν ήταν η επιστολή του Αλέξη, άλλωστε ακόμη δεν τον γνώριζαν. Βάσιζαν όμως την εκτίμηση τους, σε τρεις παράγοντες. Ότι η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση για πέμπτη συνεχή χρονιά, ότι η χώρα εξακολουθεί να αυξάνει ημερησίως κατά 75 (!) εκατομμύρια ευρώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο και ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας είναι στο ναδίρ και η παραγωγική βάση διαλυμένη. Η χώρα ζούσε, όχι γιατί παρήγαγε, αλλά γιατί κατανάλωνε. Δεν αύξανε το ΑΕΠ παράγοντας πλούτο, αλλά το διόγκωνε καταναλώνοντας!
Παράλληλα όμως, πολλαπλασίαζε την εξάρτηση της οικονομίας από τον δανεισμό. Ο κινητήριος μοχλός στα χρόνια της ευμάρειας, ήταν το φτηνό χρήμα. Όταν τα επιτόκια έπεσαν από το 25% της δραχμής, κάτω από το 5% του ευρώ, ξεκίνησε το πάρτι. Όλοι δανείζονταν, όλοι κατανάλωναν, όλοι κέρδιζαν. Όμως ήρθε η ώρα που το πάρτι τελείωσε. Η οικονομία μας, ξέμεινε από καύσιμα. Δανεικά δεν υπάρχουν και ούτε θα υπάρξουν στα επόμενα πολλά χρόνια.
Οπότε ; Μένει να ξαναφτιάξουμε την παραγωγική βάση της χώρας. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Σήμερα εισάγουμε ακόμη και τα βασικά είδη διατροφής. Κρέας, γαλακτοκομικά, όσπρια, σιτηρά επιβαρύνουν με 2,5 δισ ευρώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Ξεχάστε τα μηχανήματα, τα καύσιμα, τα φάρμακα, τις πρώτες ύλες.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ο δρόμος από εδώ και πέρα είναι μονόδρομος και είναι και ανηφορικός. Εύκολες και μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Σήμερα το μέλημα είναι να μην καταρρεύσει η χώρα ολοκληρωτικά. Να παραμείνει στο ευρώ, να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του δανεισμού και κυρίως να είναι παρούσα στις εξελίξεις που αργά η γρήγορα θα επέλθουν στην Ευρώπη με την σταδιακή αλλαγή του κλίματος και τη συνειδητοποίηση πως η πολιτική της λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά. Ας είμαστε ζωντανοί και παρόντες!
Κατηγορήσαμε και καλά κάναμε, τους προέδρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι επιχείρησαν να μας εξαπατήσουν, καθώς σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν είπαν κουβέντα για τα μέτρα του Ιουνίου. Για το γεγονός πως η χώρα ήταν υποχρεωμένη να κάνει μεγάλες περικοπές, με γενναίες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση προνοιακών επιδομάτων, χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα κλπ. Ο κόσμος που υποψιαζόταν τι έρχεται, τους τιμώρησε αυστηρά.
Αυτό το κλίμα και αυτή τη διάθεση της κοινής γνώμης, εκμεταλλεύτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, τάζοντας τα πάντα, στους πάντες. Δεν υπήρχε κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα που δεν είχε να λαμβάνει από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δυστυχώς η χώρα είναι χρεοκοπημένη, τα ταμεία είναι άδεια, ο κρατικός μηχανισμός διαλυμένος και ο λαϊκισμός έχει κάνει τη ζημιά του. Έχουμε σχεδόν πειστεί, πως δεν χρειάζεται προσπάθεια, παρά μόνο να απειλήσουμε τους Γερμανούς, να τρομάξουμε τους Γάλλους και να εκβιάσουμε το ΔΝΤ. Και όλα θα γίνουν ξανά από την αρχή. Θα αρχίσει ο πακτωλός χρήματος να ρέει ξανά και όλοι θα γίνουμε ευτυχισμένοι!
Όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Στις αρχές του χρόνου, η έγκυρη γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ, είχε αποκαλύψει τις off the record συζητήσεις στο περιθώριο του οικονομικού φόρουμ του Νταβός. Ενώ μπροστά στις κάμερες πρωθυπουργοί, υπουργοί και τεχνοκράτες εμφανίζονταν αισιόδοξοι ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις έλεγαν πως η χώρα δεν θα μπορέσει να μείνει στο ευρώ.
Ο λόγος δεν ήταν η επιστολή του Αλέξη, άλλωστε ακόμη δεν τον γνώριζαν. Βάσιζαν όμως την εκτίμηση τους, σε τρεις παράγοντες. Ότι η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση για πέμπτη συνεχή χρονιά, ότι η χώρα εξακολουθεί να αυξάνει ημερησίως κατά 75 (!) εκατομμύρια ευρώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο και ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας είναι στο ναδίρ και η παραγωγική βάση διαλυμένη. Η χώρα ζούσε, όχι γιατί παρήγαγε, αλλά γιατί κατανάλωνε. Δεν αύξανε το ΑΕΠ παράγοντας πλούτο, αλλά το διόγκωνε καταναλώνοντας!
Παράλληλα όμως, πολλαπλασίαζε την εξάρτηση της οικονομίας από τον δανεισμό. Ο κινητήριος μοχλός στα χρόνια της ευμάρειας, ήταν το φτηνό χρήμα. Όταν τα επιτόκια έπεσαν από το 25% της δραχμής, κάτω από το 5% του ευρώ, ξεκίνησε το πάρτι. Όλοι δανείζονταν, όλοι κατανάλωναν, όλοι κέρδιζαν. Όμως ήρθε η ώρα που το πάρτι τελείωσε. Η οικονομία μας, ξέμεινε από καύσιμα. Δανεικά δεν υπάρχουν και ούτε θα υπάρξουν στα επόμενα πολλά χρόνια.
Οπότε ; Μένει να ξαναφτιάξουμε την παραγωγική βάση της χώρας. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Σήμερα εισάγουμε ακόμη και τα βασικά είδη διατροφής. Κρέας, γαλακτοκομικά, όσπρια, σιτηρά επιβαρύνουν με 2,5 δισ ευρώ το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Ξεχάστε τα μηχανήματα, τα καύσιμα, τα φάρμακα, τις πρώτες ύλες.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ο δρόμος από εδώ και πέρα είναι μονόδρομος και είναι και ανηφορικός. Εύκολες και μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Σήμερα το μέλημα είναι να μην καταρρεύσει η χώρα ολοκληρωτικά. Να παραμείνει στο ευρώ, να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του δανεισμού και κυρίως να είναι παρούσα στις εξελίξεις που αργά η γρήγορα θα επέλθουν στην Ευρώπη με την σταδιακή αλλαγή του κλίματος και τη συνειδητοποίηση πως η πολιτική της λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά. Ας είμαστε ζωντανοί και παρόντες!
kalimera! o tsipras einai mia uperfiali fouska pou idi ksefouskwse me tis eksagelies tou apla den to katalave akomi. i alazonia tou ton ekane na ferete san ton loudoviko 14o pou elege l etat c est moi.ton olethro tou tha ton dei stis epomenes ekloges, pou makari na min ginoun...... zisiou natasa
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ερώτημα είναι ρητορικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καίριο ζήτημα είναι η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Άκουσα το πρωί το Γλέζο να λέει διάφορα και εκτός από το ρητό "μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι" σκέφτηκα ότι ακόμη κι αν καταφέρουν να εφαρμόσουν ό,τι (νοσηρό) σκέφτονται, η Ελλάδα θα ζει με δανεικά. Το θέμα είναι να πειστεί ο Έλληνας αγρότης που έχει ακόμη εγγυημένα τουλάχιατον 70.000€, παρόλο που δεν καλλιεργεί τη γη (από τις επιδοτήσεις για τα καπνά - τελειώνουν σε 1,5 χρόνο). Να πειστεί ο εργάτης της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης να κόψει τις βλακείες. Κι επειδή το θέμα το ξέρω καλά θα σας πω το εξής. Το 2000 οι εργάτες δούλευαν τη λαμαρίνα προς 6 δολάρια το τ.μ. όταν στη Σαουδική Αραβία το κόστος ήταν 0,45$. Συν τοις άλλοις είχαμε τις απεργείες. Έρχονταν κάποια καράβια για επισκευές, ξεκινούσαν και ξαφνικά εμφανίζονταν οι εργατοπατέρες και έσερναν τον κόσμο σε απεργία. Χαζοί είναι οι εφοπλιστάδες να ξαναφέρουν τα καράβια τους εδώ για επισκευή; Επιπρόσθετα οι Έλληνες ναυτικοί, για χρόνια, πετύχαιναν, με διαιτησία του κράτους, αυξήσεις στους μισθούς τους. Αποτέλεσμα; Σήμερα τα μπάρκα να κρατάνε 4-5 μήνες (από 8μηνο που ήταν κάποτε) και όλο το κατώτερο πλήρωμα (αλλά και πολλοί αξιωματικοί) να είναι ξένοι.
Αυτά είναι ορισμένα μόνο παραδείγματα για το τέλμα που έχει έρθει στον παραγωγικό ιστό της χώρας. Ανάλογα θα βρούμε και αλλού.
Πώς θα επιτευχθεί η επανεκκίνηση της οικονομίας λοιπόν; Χρειαζόμαστε διαρθρωτικές αλλαγές και μέχρι να γίνουν, θα ζούμε με δανεικά. Εκτός κι αν μας πετάξουν από το ευρώ και τότε να μας δω
Μπράβο για το όσα "αντιεμπορικά" λέτε αυτή την εποχή.Βέβαια εκτός απο αντιπαθής στο ευρύ κοινό πλέον όποιος δεν λαϊκίζει κινδυνεύει να έχει την κατάληξη του δημοσιογράφου του Σκάϊ του κ.Μπογδάνου όπου ξυλοκοπήθηκε.Αυτήν την εποχή χρειαζόμαστε δουλεία,ιδιωτική πρωτοβουλία,γρήγορα τις μεταρυθμίσεις,και οικονομική βοήθεια σε πολλούς "εξαθλιωμένους" έλληνες απο την ανεργία και την οικονομική δυσπραγία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν μερικές αντιφάσεις και σημεία που δεν στηρίζονται στην πραγματικότητα στο άρθρο σας:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλό να είναι να γνωρίζουμε ποια είναι πραγματική κατάσταση της χώρας..." - Ποιος το γνωρίζει αυτό? Από ό,τι φάνηκε σήμερα, αυτό δεν το γνωρίζουν ούτε οι πολιτικοί αρχηγοί, με εξαίρεση τα 2 μεγάλα κόμματα. Γιατί δεν μας λέει κανείς την πραγματική κατάσταση με λεπτομέρεια, αλλά μόνο μας απειλούν?
"Όμως δυστυχώς η χώρα είναι χρεοκοπημένη" - αν είναι όντως χρεοκοπημένη, τότε γιατί φοβόμαστε να βγούμε από το ευρώ ή να έρθουμε σε σύγκρουση με τους δανειστές μας?
"Έχουμε σχεδόν πειστεί, πως δεν χρειάζεται προσπάθεια" - νομίζω κανείς δεν είπε κάτι τέτοιο. Το σημείο διαφωνίας είναι αν ο κόπος θα γίνει προς την σωστή κατεύθυνση και αν θα έχει αποτέλεσμα.
"Σήμερα εισάγουμε ακόμη και τα βασικά είδη διατροφής" - σε αυτό μήπως φταίει η Ευρωπαϊκή πολιτική των επιδοτήσεων (που βέβαια εμείς δεχτήκαμε πρόθυμα) που κατέστρεψε την γεωργία μας? μήπως αυτή η πολιτική συνεχίζεται και σήμερα, όταν απαγορεύεται για παράδειγμα να παράγουμε τη δική μας ζάχαρα και έχει κλείσει η βιομηχανία ζάχαρης? γιατί λοιπόν μια σύγκρουση με την Ευρώπη στον τομεά αυτό δεν θα έκανε καλό στη χώρα?
"Να παραμείνει στο ευρώ, να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του δανεισμού και κυρίως να είναι παρούσα στις εξελίξεις" - το να παραμείνει η χώρα στο Ευρώ δεν προκύπτει από πουθενά στο άρθρο σας, ούτε έχω ακούσει να υπάρχει μια σοβαρή ανάλυση πέρα από απειλές και φόβους. Αντίθετα, καμία οικονομική ανάλυση ή θεωρία δεν δίνει ελπίδα και ανταγωνιστικότητα στην χώρα μας όσο είμαστε μέσα στο Ευρώ. Φυσικά θα υπάρχει πολύ μεγάλο κόστος στη ζωή μας αν βγούμε από το Ευρώ, φυσικά θα υπάρχει κόπος και πόνος, αλλά μήπως είναι η μόνη λύση και θα πρέπει να πληρώσουμε αυτό το κόστος για να έχουμε κάποια στιγμή μέλλον? Αυτό που λέτε για να επαναδιαπραγματευτεί η χώρα τους όρους δανεισμού, φυσικά δεν γίνεται με τα όσα ισχύουν σήμερα (ασυλία όσων μετείχαν στο δανεισμό και στην υπογραφή των όρων, δεσμευμένος λογαριασμός με τον οποίο παίρνουμε τη βοήθεια κλπ.). Το μόνο επιχείρημα ότι μπορεί να γίνει αναδιαπραγμάτευση είναι να μας λυπηθούν οι δανειστές μας, αλλά αυτό είναι αστείο και τίποτα άλλο από μια ψεύτικη ελπίδα. Το να είναι η χώρα παρούσα στις εξελίξεις (φαντάζομαι εννοείται να έχει λόγο, όχι απλά να παρακολουθεί από τη γωνία) είναι και αυτό φυσικά αστείο όταν η χώρα θα χρωστάει στις υπόλοιπες χώρες εκατοντάδες δις και θα είναι συνεχώς υπό την απειλή.
Τελικά πιστεύω ότι στο άρθρο σας απλά υποστηρίζετε ότι πρέπει απλά να αναβάλουμε την καταστροφή μας, με μόνο επιχείρημα την φρούδα ελπίδα ότι, δεν μπορεί, κάτι καλό θα γίνει στο μέλλον με τους δανειστές μας.
λυπαμαι πολυ που κανετε αυτες της αναρτησης θελω να πυστευω οτι δεν ειστε ενημερωμενος για το πια ειναι η κατασταση οταν ο προυπολογισμος απο οτι μας λενε αυτοι που μας κυβερναν οτι ειναι πλεονασματικος ..κ πολυ απλα με τα εσοδα τα οποια εχει το κρατος αυτο εαν κ το εχουν εξαθλιωση μπορει να πληρωση συνταξης μισθους φαρμακα κ παιδια.αλλα ναι οντος δεν φτανουν για να πληρωσουμε τους τοκογλυφους που μας αναγκαζουν να πληρωνουμε,για χρηματα τα οποια δεν εχει παρει ουτε ενα ευρο ο ελληνικος λαος,πληρωνοντας τα χρηματα που εχουν παρει η τραπεζες..
ΑπάντησηΔιαγραφή