11 Μαΐου 2012
Όλες οι δημοσκοπήσεις που κατέγραφαν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης εδώ και καιρό, είχαν τρεις σταθερές, που λίγο ως πολύ επιβεβαιώθηκαν και από το εκλογικό αποτέλεσμα. Σταθερή πρώτη, είναι η επιθυμία παραμονής στην ευρωζώνη. Δεν υπάρχει καμία δημοσκόπηση, που να μην δείχνει πως το 70-80% της κοινής γνώμης, επιθυμεί η χώρα να παραμείνει στον στενό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σταθερή δεύτερη είναι προτίμηση των πολιτών στις κυβερνήσεις συνεργασίας, αντί των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Τα ποσοστά σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν πως πάνω από το 65-70% των πολιτών, θεωρούν απαραίτητη τη συνεργασία μεταξύ των κομμάτων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας.
Σταθερή τρίτη είναι η καταδίκη της πολιτικής λιτότητας. Επίσης σε ποσοστά γύρω στο 70%, οι πολίτες τάσσονταν εναντίον των μέτρων του μνημονίου, θεωρώντας τα μονομερή, άδικα και αναποτελεσματικά. Αυτός είναι ο κανόνας, που αποτυπώνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη διάθεση του Ελληνικού λαού. Με ποιο απλά λόγια, η κοινωνία ζητάει σήμερα από τον πολιτικό κόσμο, κάποια πράγματα που είναι σαφή και εφικτά.
Ζητάει την παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ, θεωρεί απαραίτητη την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και, τους προτρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους, για την επίτευξη αυτών των στόχων. Είναι αυτά ακριβώς που κάθε λογικός άνθρωπος θα θεωρούσε αυτονόητα. Είναι άλλωστε και ο λόγος, που για πρώτη φορά στην ιστορία τα τρία πρώτα κόμματα στις εκλογές, συγκέντρωσαν αθροιστικά ποσοστό, που κάποτε συγκέντρωνε μόνο του το πρώτο κόμμα!
Γράφαμε και προχθές, πως με βάση τις ψήφους που συγκέντρωσαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μαζί, αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το ¼ του εκλογικού σώματος. Τα ποσοστά της ΝΔ κατακρημνίστηκαν, με την εμμονή σε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οι ακραίες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να κέρδισε τις εντυπώσεις, τον περιόρισαν όμως σε ρόλο ρυθμιστικού παράγοντα και όχι κυρίαρχου. Και το μνημόνιο που (δεν) διαπραγματεύτηκε το ΠΑΣΟΚ, το οδήγησαν σχεδόν σε πολιτικό αφανισμό.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, με ότι έχουμε δει και έχουμε ακούσει από τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών, δεν φαίνεται πως το μήνυμα αυτό το έχουν λάβει υπόψη τους τα κόμματα. Να συμφωνήσουν δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις εκείνες, που πιστεύουν πως το μέλλον της χώρας είναι στην Ευρώπη, σε ένα πλαίσιο κυβερνητικής συνεργασίας, με στόχο την ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης, την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και την αποκατάσταση των ακραίων αδικιών που συντελέστηκαν τα προηγούμενα δύο χρόνια.
Η χρονική συγκυρία, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα, αλλά κυρίως μετά το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών, με την εκφρασμένη βούληση του νέου Γάλλου προέδρου, να ξαναδεί η Ευρώπη τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, είναι θετική και δημιουργεί προσδοκίες που δεν υπήρχαν στο παρελθόν. Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία στη δίνη μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, που ούτως ή άλλως, δεν διασφαλίζει πως θα υπάρξει λύση!
Σταθερή δεύτερη είναι προτίμηση των πολιτών στις κυβερνήσεις συνεργασίας, αντί των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Τα ποσοστά σε όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης δείχνουν πως πάνω από το 65-70% των πολιτών, θεωρούν απαραίτητη τη συνεργασία μεταξύ των κομμάτων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας.
Σταθερή τρίτη είναι η καταδίκη της πολιτικής λιτότητας. Επίσης σε ποσοστά γύρω στο 70%, οι πολίτες τάσσονταν εναντίον των μέτρων του μνημονίου, θεωρώντας τα μονομερή, άδικα και αναποτελεσματικά. Αυτός είναι ο κανόνας, που αποτυπώνει με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη διάθεση του Ελληνικού λαού. Με ποιο απλά λόγια, η κοινωνία ζητάει σήμερα από τον πολιτικό κόσμο, κάποια πράγματα που είναι σαφή και εφικτά.
Ζητάει την παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ, θεωρεί απαραίτητη την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και, τους προτρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους, για την επίτευξη αυτών των στόχων. Είναι αυτά ακριβώς που κάθε λογικός άνθρωπος θα θεωρούσε αυτονόητα. Είναι άλλωστε και ο λόγος, που για πρώτη φορά στην ιστορία τα τρία πρώτα κόμματα στις εκλογές, συγκέντρωσαν αθροιστικά ποσοστό, που κάποτε συγκέντρωνε μόνο του το πρώτο κόμμα!
Γράφαμε και προχθές, πως με βάση τις ψήφους που συγκέντρωσαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μαζί, αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το ¼ του εκλογικού σώματος. Τα ποσοστά της ΝΔ κατακρημνίστηκαν, με την εμμονή σε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Οι ακραίες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να κέρδισε τις εντυπώσεις, τον περιόρισαν όμως σε ρόλο ρυθμιστικού παράγοντα και όχι κυρίαρχου. Και το μνημόνιο που (δεν) διαπραγματεύτηκε το ΠΑΣΟΚ, το οδήγησαν σχεδόν σε πολιτικό αφανισμό.
Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, με ότι έχουμε δει και έχουμε ακούσει από τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών, δεν φαίνεται πως το μήνυμα αυτό το έχουν λάβει υπόψη τους τα κόμματα. Να συμφωνήσουν δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις εκείνες, που πιστεύουν πως το μέλλον της χώρας είναι στην Ευρώπη, σε ένα πλαίσιο κυβερνητικής συνεργασίας, με στόχο την ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης, την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και την αποκατάσταση των ακραίων αδικιών που συντελέστηκαν τα προηγούμενα δύο χρόνια.
Η χρονική συγκυρία, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα, αλλά κυρίως μετά το αποτέλεσμα των Γαλλικών εκλογών, με την εκφρασμένη βούληση του νέου Γάλλου προέδρου, να ξαναδεί η Ευρώπη τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, είναι θετική και δημιουργεί προσδοκίες που δεν υπήρχαν στο παρελθόν. Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία στη δίνη μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, που ούτως ή άλλως, δεν διασφαλίζει πως θα υπάρξει λύση!
Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για την Ελλάδα; Έχει ενδιαφέρον να το συζητήσουμε, αλλά κατά τη γνώμη μου περισσότερο πρέπει να ενδιαφέρει τι συμβεί στον μικρομεσαίο Έλληνα διότι περί αυτού πρόκειται. Τι να κάνη κανείς μια χώρα που με τα μέτρα και τις πολιτικές του ευρωπαϊκού κατεστημένου είναι σωσμένη, και την ιδία ώρα ο πολίτης που είναι ο κορμός, και ο λόγος ύπαρξης ενός κράτους, κατεστραμμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εκλογές έγιναν και το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους καθώς επίσης και τα αδιέξοδα που δημιούργησε μη αντιλαμβανόμενοι οι αρχηγοί κυρίως των αριστερών κομμάτων, πλην Κουβέλη ο οποίος μ έναν καθαρό και διαλλακτικό λόγο έχει τοποθετηθεί και αναπτύξει της θέσεις του άσχετα αν κάποιος συμφωνεί η διαφωνεί μαζί του είναι ξεκάθαρος.
Από την άλλη το ΚΚΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει καμία ανάμειξη περιχαρακωμένο πίσω από ιδέες και αντιλήψεις κάποιας άλλης πολιτικής εποχής που δεν συνάδει με τα θέλω του λαού αλλά και τις ανάγκες του σήμερα.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε εντελώς ανέτοιμος για να αναλάβει μια πρωτοβουλία διακυβέρνησης και κυρίως χωρίς πρόταση ρεαλιστική πάνω στη βάση τις διαπραγμάτευσης του μνημονίου μιας και προεκλογικά χρησιμοποιούσε μια γλώσσα η οποία ήταν ακραία λιοντάριστική που μπορούσαν κι ίδιοι να καταλάβουν πώς δεν είχε καμία πιθανότητα επιτυχίας που όμως απ ότι βλέπουμε μετεκλογικά αλλάζει, γίνεται ποιο ήπια και στρωτή αλλά ξανά στερείται περιεχομένου διότι σε αυτόν τον χώρο υπάρχουν οι αμφιλεγόμενες συνιστώσες που με καιροσκοπικό λόγο προσπαθούν αν αλιεύσουν σε θολά νερά οφέλη. Με αυτές τις ομαδούλες πρέπει να γίνει σαφές ότι η εκλογική δυναμική που πραγματικά ασκούν είναι από ανύπαρκτη έως αμελητέα, για αυτόν το λόγο πρέπει ο κ Τσίπρας να απεγκλωβιστεί αν θέλει να έχει μια διαφορετική πορεία στη πολιτική του διαδρομή.
Αυτό ασφαλώς γνωρίζουμε όλοι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αλλά παρ όλα αυτά πρέπει να σκεφτούν ότι οι περισσότεροι εκλεγμένοι βουλευτές και μάλιστα με πρωτιές προέρχονται από τους διαγραφέντες από το ΠΑΣΟΚ, οπότε είναι μια ευκαιρία να αρχίσουν να σκέπτονται περισσότερο ως μια πραγματική κυβερνώσα αριστερά με ρεαλιστικές προτάσεις και σκέψεις, παρά με το μαξιμαλισμό των εκτός τόπου και χρόνου συνιστωσών που δεν νομίζω ότι και πολλά γι αυτές ξέρουμε, αλλά και δεν νομίζω ότι θα μας κάνουν σοφότερους αν τους ακούσουμε.
Το σημαντικό είναι επίσης να προβούν σε μια πιο σοβαρή σύνθεση του προγραμματικού τους λόγου ώστε να καταστεί αντικειμενικός και εφικτός, ως θα έπρεπε κι όχι αντιδραστικός, και συνάμα φοβικός όπως είναι σήμερα, διότι αν αλήθεια πάρουν τη πρώτη θέση με βάση τη τελευταία δημοσκόπηση που τους δίνει πάνω από 23% και με 7 κόμματα στο κοινοβούλιο και με δεδομένο τον εκλογικό νόμο που δεν μπορεί να αλλάξει θα έχουν μάλλον μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα τους επιτρέψει να κυβερνήσουν.
Ας ελπίσουμε να τα καταφέρουν διαφορετικά τα πράγματα θα γίνουν τραγικά για τον λαό.
Φίλε Τάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι αναγκαία μια επίγουσα λύση αλλά με ασκήσεις σοσιαλδημοκρατίας, δε γίνεται τίποτα. Όταν πας να μιμηθείς ηγετικές μορφές, εσύ που είσαι μειράκιον της πολιτικής, το σίγουρο είναι να καταστραφείς και να παρασύρεις και άλλους στον ίδιο δρόμο.
Δε θέλω να πιστέψω κάτι που άκουσα τελευταία: όλα αυτά είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου ακυβερνησίας ώστε να οδηγηθούμε σε εξωθεσμικές λύσεις και δεν εννοώ δικτατορία με την έννοια που ξέραμε ως τις μέρες μας