Λάθη ή στρατηγική επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ;

Δύσκολο να ερμηνευτούν με τη λογική οι κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την προεκλογική περίοδο, πολλώ δε μάλλον λίγα μόλις 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες. Εκτός αν υπάρχει κάτι που δεν το γνωρίζουμε. Γιατί όλο αυτό, χωρίς αμφιβολία, μοιάζει με ένα γαϊτανάκι λαθών, που ξεκίνησαν πέρυσι στις 17 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη και εξελίχθηκε μέχρι τις μέρες μας. Πολιτικοί ελιγμοί που έμοιαζαν απροετοίμαστοι, βεβιασμένοι, χωρίς να έχουν υπολογιστεί οι συνέπειες στο κακό σενάριο και χωρίς να έχει  διασφαλιστεί ένα μίνιμουμ προϋποθέσεων, ώστε να μην πέσουν με πάταγο στο κενό!

Από την αρχή μέχρι το τέλος, η αξιωματική αντιπολίτευση παρουσίαζε το ένα σενάριο πίσω από το άλλο, βάζοντας για λογαριασμό της στο πλάνο το σύνολο της αντιπολίτευσης, εννοείται χωρίς καμία εξουσιοδότηση.

Το ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Ανδρέας

Η Πλατεία της Νέας Σμύρνης είναι σημείο αναφοράς για μια μεγάλη περιοχή που εκτείνεται αρκετά πέρα από τα όρια του Δήμου της Νέας Σμύρνης. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια πολύβουη πλατεία από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ως εκ τούτου ένα καλό σημείο για προεκλογική προβολή των κομμάτων. Σε όλη την περίμετρο της πλατείας όλα σχεδόν τα κόμματα, μεγάλα και μικρότερα, έχουν τοποθετήσει τα αμφίβολης αισθητικής «περίπτερα» τους. Όλα διακοσμημένα με τα χρώματα και τα συνθήματα των κομμάτων. Κάποια όπως η ΝΔ ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜΕΡΑ 25 και η Ελληνική Λύση, έχουν προσθέσει, αρκετά διακριτικά, δίπλα στις αφίσες με τα συνθήματα και 2-3 φωτογραφίες των αρχηγών τους.

Μόνο ένα απ’ όλα τα κόμματα της πλατείας αποθεώνει με μεσσιανικό τρόπο τον αρχηγό του. Μόνο το ΠΑΣΟΚ!

Ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός

Υπάρχει γενικώς η αντίληψη, πως το πιο γενναιόδωρο προεκλογικό πρόγραμμα βγάζει κυβέρνηση. Πως αυτός που θα πλειοδοτήσει σε ταξίματα και καταφέρει να στριμώξει στο καναβάτσο τον αντίπαλο, είναι αυτός που στις εκλογές θα είναι ο εκλεκτός του λαού. Όμως δεν ήταν πάντα έτσι. Φέρνω στο νου για παράδειγμα την αναμέτρηση του 1996 μεταξύ του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη, με την ΝΔ του Μιλτιάδη Έβερτ.

Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ήταν αρκετά έως πολύ συντηρητικό, με στόχο την ανάταξη της οικονομίας, που είχε φτάσει στα αμέσως προηγούμενα χρόνια στο χείλος της χρεοκοπίας. Ο δε ο Κώστα Σημίτης μια καθόλου επικοινωνιακή προσωπικότητα. Το αντίθετο θα έλεγα. Κακός ρήτορας με ξύλινο λόγο. 

Από την άλλη ο Μιλτιάδης Έβερτ ένας πολύ δημοφιλής και ιδιαίτερα επικοινωνιακός πολιτικός, με ένα πρόγραμμα που είχε γενναίες παροχές για τον καθένα.

Πως οι προεκλογικές παροχές βούλιαξαν την οικονομία

Έχει γίνει δικαίως μεγάλη κουβέντα με αφορμή την πρόταση Μητσοτάκη για κοστολόγηση των προεκλογικών προγραμμάτων των κομμάτων από κάποια εξειδικευμένη εθνική αρχή, όπως πχ. το Γενικό Λογιστήριο ή το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Γράφαμε την περασμένη εβδομάδα πως κάτι τέτοιο θα ήταν χρήσιμο καθώς δεν θα υπάρχουν διαφωνίες για το κόστος των προγραμμάτων και γιατί θα υποχρεωθούν τα κόμματα να περιγράψουν τις πηγές από τις οποίες θα αντλήσουν πόρους.

Θα είναι από περικοπές από έξτρα φόρους, από προσφυγή σε δανεισμό;  Και το σημαντικότερο, θα είναι εντός δημοσιονομικού πλαισίου, η θα εκτροχιάσουν τα δημοσιονομικά; Δυστυχώς στη χώρα μας έχουμε πονέσει πικρά στο παρελθόν από πρακτικές του τύπου «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα».