14 Μαΐου 2012
Το ότι η Ελλάδα είναι εδώ και καιρό μια τελειωμένη υπόθεση, είναι κοινό μυστικό για τους ξένους και ιδιαίτερα για τους εταίρους μας στην Ε.Ε. Αυτό το περίεργο και ανεξήγητο γι αυτούς, μείγμα διαφθοράς, λαϊκισμού, πολιτικής αβελτηρίας, ερασιτεχνισμού και ανευθυνότητας, δεν υπήρχε περίπτωση να είχε ευτυχή κατάληξη.
Πολιτικοί αναντίστοιχοι της κρισιμότητας των στιγμών, άνθρωποι μικρής εμβέλειας, ανώριμοι, άπειροι και αλαζόνες, αδαείς και απαίδευτοι πολιτικά και κοινωνικά, κατάφεραν να βυθίσουν τη χώρα στα τάρταρα. Και ακόμη χειρότερα, να δημιουργήσουν όπως φαίνεται, εκρηκτικές συνθήκες στην κοινωνία, ικανές να μας οδηγήσουν ακόμη και στο διχασμό.
Για να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας, η πιθανότητα να μην χρεοκοπήσουμε, είναι πλέον θεωρητικό ενδεχόμενο. Το μόνο στοίχημα που δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε εδώ που φτάσαμε, είναι να μην υποστούμε μια νέα εθνική καταστροφή και να μην φαγωθούμε μεταξύ μας. Καθώς αν υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να προκύψει κάτι αισιόδοξο και συνενωτικό από τις εκλογές, για μια κοινή προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας, δεν υπάρχει πλέον.
Από εδώ και πέρα θα βαδίζουμε προς το χειρότερο. Αν πάμε δε, σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση, είναι βέβαιο πως το αδιέξοδο θα γίνει μεγαλύτερο. Εάν για παράδειγμα επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχθεί πρώτο κόμμα, τότε θα συμβεί το εξής: Με ποσοστό μεταξύ 20- 24%, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει από 105 έως 120 έδρες. Τα τρία κόμματα, που αποκλείουν εκλογική συνεργασία, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, αν αθροίσουν όλα μαζί στις επαναληπτικές εκλογές ποσοστό 18- 22%, κάτι που είναι ρεαλιστικό, αυτό θα μεταφραστεί σε 50 έως 60 έδρες.
Άρα αυτομάτως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε ένα τέτοιο σενάριο, θα συγκεντρώσουν το πολύ 145 έδρες, μετατρέπεται στον απόλυτο ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης, με ότι σημαίνει αυτό. Αυτή είναι και η απάντηση σε όσους αδυνατούν να κατανοήσουν τον λόγο που τόσο πεισματικά ο Αλέξης Τσίπρας αρνείται να συνεργαστεί με τους πάντες, αποκλείει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και για κυβέρνηση της Αριστεράς, κόβοντας με επιθετικό τρόπο τις γέφυρες, ακόμη και με την όμορη πολιτικά ΔΗΜΑΡ.
Αυτό που ζητούσε, δηλαδή την ψήφο εμπιστοσύνης, απειλώντας πως θα μαζέψει 500.000 διαδηλωτές έξω από τη βουλή αν δεν του τη δώσουν, την έχει, με μόνο όρο την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Είναι σίγουρο πως δεν θέλει να μπει στο παιγνίδι και πως περιμένει την επόμενη ευκαιρία, που όμως τότε το κράτος θα έχει γίνει κομμάτια και θρύψαλα.
Ίσως όμως έτσι να έχει δικαιολογία στις προγραμματικές δηλώσεις και να μην δώσει αυξήσεις 30% σε όλους τους μισθούς και τις συντάξεις, να μην προσλάβει 100.000 καινούργιους δημοσίους υπάλληλους, να μην επιστρέψει το χαράτσι και να μην παραχωρήσει δημόσια κτίρια σε άστεγους και μετανάστες.
Πολιτικοί αναντίστοιχοι της κρισιμότητας των στιγμών, άνθρωποι μικρής εμβέλειας, ανώριμοι, άπειροι και αλαζόνες, αδαείς και απαίδευτοι πολιτικά και κοινωνικά, κατάφεραν να βυθίσουν τη χώρα στα τάρταρα. Και ακόμη χειρότερα, να δημιουργήσουν όπως φαίνεται, εκρηκτικές συνθήκες στην κοινωνία, ικανές να μας οδηγήσουν ακόμη και στο διχασμό.
Για να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας, η πιθανότητα να μην χρεοκοπήσουμε, είναι πλέον θεωρητικό ενδεχόμενο. Το μόνο στοίχημα που δικαιούμαστε να διεκδικήσουμε εδώ που φτάσαμε, είναι να μην υποστούμε μια νέα εθνική καταστροφή και να μην φαγωθούμε μεταξύ μας. Καθώς αν υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να προκύψει κάτι αισιόδοξο και συνενωτικό από τις εκλογές, για μια κοινή προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας, δεν υπάρχει πλέον.
Από εδώ και πέρα θα βαδίζουμε προς το χειρότερο. Αν πάμε δε, σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση, είναι βέβαιο πως το αδιέξοδο θα γίνει μεγαλύτερο. Εάν για παράδειγμα επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχθεί πρώτο κόμμα, τότε θα συμβεί το εξής: Με ποσοστό μεταξύ 20- 24%, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει από 105 έως 120 έδρες. Τα τρία κόμματα, που αποκλείουν εκλογική συνεργασία, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή, αν αθροίσουν όλα μαζί στις επαναληπτικές εκλογές ποσοστό 18- 22%, κάτι που είναι ρεαλιστικό, αυτό θα μεταφραστεί σε 50 έως 60 έδρες.
Άρα αυτομάτως ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε ένα τέτοιο σενάριο, θα συγκεντρώσουν το πολύ 145 έδρες, μετατρέπεται στον απόλυτο ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης, με ότι σημαίνει αυτό. Αυτή είναι και η απάντηση σε όσους αδυνατούν να κατανοήσουν τον λόγο που τόσο πεισματικά ο Αλέξης Τσίπρας αρνείται να συνεργαστεί με τους πάντες, αποκλείει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και για κυβέρνηση της Αριστεράς, κόβοντας με επιθετικό τρόπο τις γέφυρες, ακόμη και με την όμορη πολιτικά ΔΗΜΑΡ.
Αυτό που ζητούσε, δηλαδή την ψήφο εμπιστοσύνης, απειλώντας πως θα μαζέψει 500.000 διαδηλωτές έξω από τη βουλή αν δεν του τη δώσουν, την έχει, με μόνο όρο την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Είναι σίγουρο πως δεν θέλει να μπει στο παιγνίδι και πως περιμένει την επόμενη ευκαιρία, που όμως τότε το κράτος θα έχει γίνει κομμάτια και θρύψαλα.
Ίσως όμως έτσι να έχει δικαιολογία στις προγραμματικές δηλώσεις και να μην δώσει αυξήσεις 30% σε όλους τους μισθούς και τις συντάξεις, να μην προσλάβει 100.000 καινούργιους δημοσίους υπάλληλους, να μην επιστρέψει το χαράτσι και να μην παραχωρήσει δημόσια κτίρια σε άστεγους και μετανάστες.
κ. Σπηλιόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς με όσα λέτε, γιατί απλά κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει ο Σύριζα αν/όταν φτιάξει κυβέρνηση.
Το θέμα για μένα και πολλούς άλλους όμως δεν είναι ο Σύριζα, είναι η πεποίθση ότι το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να φύγουν οι 2 υπεύθυνοι, Πασόκ+ΝΔ, με όποια σειρά θέλετε.
Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά, σίγουρα θα έχει πολύ πόνο και κόπο, αλλά νομίζω ότι πριν συζητήσουμε ο,τιδήποτε πρέπει να φύγουν οι 2.
Και αυτό δεν το λέω με συναισθήματα θυμού και άρνησης, αλλά με λογική και σκεπτόμενος τα οικονομικά και το μέλλον της χώρας μας.
Ευχαριστώ