6 Ιουλίου 2012
Σιγά - σιγά, αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Αν και την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, δεν ήταν γνωστές οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, φαίνεται πως πρωταρχικό της μέλημα, πέρα από τα αυτονόητα που έχουν να κάνουν με το συμμάζεμα στο εσωτερικό της χώρας, είναι να προσπαθήσει να αλλάξει το κλίμα που υπάρχει στην Ευρώπη, εναντίον μας.
Να κατευνάσει τα οξυμένα πνεύματα και να μετριάσει την καχυποψία, που επικρατεί εδώ και καιρό στα γνωστά κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Η συνεχιζόμενη αναβλητικότητα και η απραξία από την ελληνική πλευρά, που έφτασε στο κορύφωμά της με αφορμή τις διπλές εκλογές, αλλά και το ενδεχόμενο ενός «μη επιθυμητού» εκλογικού αποτελέσματος, είχαν επιδεινώσει σε μεγάλο βαθμό το κλίμα για τη χώρα μας. Από εδώ και πέρα όμως τα ψέματα τελείωσαν.
Οι εκλογές έγιναν, η πλάστιγγα έγειρε και η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι πως βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά, με δική μας ευθύνη, με την πλάτη στον τοίχο! Οι πρώτες αναγνωριστικές κουβέντες με τους εκπροσώπους της τρόικας, αποτέλεσαν ψυχρολουσία, καθώς όπως ήταν αναμενόμενο και, το είχαμε γράψει πολλές φορές, προς το παρόν περιθώρια για αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν υπάρχουν. Με όσα έγιναν τους προηγούμενους μήνες, ή πιο σωστά με όσα δεν έγιναν, η χώρα μας κινδυνεύει να καταστήσει ανίσχυρα, όποια επιχειρήματα διαθέτει.
Κυρίως πως το πρόγραμμα του μνημονίου δεν βγαίνει, πως η χώρα για μια ακόμη χρονιά βυθίζεται στην ύφεση και πως χρειάζονται επειγόντως τροποποιήσεις! Όμως το γεγονός πως επί τρεις μήνες, είχαν όλα παγώσει και πως από την τελευταία κουβέντα με την τρόικα μέχρι σήμερα, δεν προχώρησε τίποτα από όσα είχαμε συμφωνήσει να γίνουν, υποχρεώνουν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση. Το περιέγραψε άλλωστε στους Financial Times ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, λέγοντας: «πως το πρόγραμμα είναι εκτός στόχων και δεν μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα από τις πιστωτές μας, αν πρώτα δεν το επαναφέρουμε στη σωστή τροχιά».
Οπότε είναι προφανές, πως η κυβέρνηση, θέλει δεν θέλει, πριν ανοίξει επισήμως οποιαδήποτε κουβέντα για επαναδιαπραγμάτευση, είναι υποχρεωμένη να κινηθεί με αποφασιστικά βήματα, να καλύψει το χαμένο έδαφος και κυρίως να δώσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, δείγματα γραφής. Και στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και στην κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων. Από τη στιγμή που χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, αλλά εσχάτως και η Γαλλία, προχωρούν, χωρίς να δεσμεύονται από μνημόνια, σε δραστικές περικοπές για να μειώσουν τα ελλείμματα και σε μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, δεν μπορεί η χώρα μας να μην κάνει κανένα βήμα, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Αυτό είναι και το σημαντικότερο επιχείρημα της άλλης πλευράς. Άλλωστε είναι δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί δύο χρόνια τώρα δεν έχουμε κάνει τίποτα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, δεν έχει προχωρήσει ούτε βήμα το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και δεν έχει συμμαζευτεί το Δημόσιο. Αυτό σημαίνει πως για την ώρα ξεχνάμε την επαναδιαπραγμάτευση, με ότι σημαίνει αυτό για την συνοχή της κυβέρνησης και τις αντιδράσεις, πολιτικές και κοινωνικές, που θα γίνουν έντονες, κυρίως από τον Σεπτέμβρη και μετά.
Αυτό θα είναι το πρώτο δύσκολο ανάχωμα, που θα πρέπει να υπερβεί η κυβέρνηση. Προϋπόθεση όμως είναι, να έχει καταφέρει πριν, να ομαλοποιήσει την κατάσταση στον κρατικό μηχανισμό και να βρει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που αναφύονται σχεδόν παντού, σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας.
Να κατευνάσει τα οξυμένα πνεύματα και να μετριάσει την καχυποψία, που επικρατεί εδώ και καιρό στα γνωστά κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Η συνεχιζόμενη αναβλητικότητα και η απραξία από την ελληνική πλευρά, που έφτασε στο κορύφωμά της με αφορμή τις διπλές εκλογές, αλλά και το ενδεχόμενο ενός «μη επιθυμητού» εκλογικού αποτελέσματος, είχαν επιδεινώσει σε μεγάλο βαθμό το κλίμα για τη χώρα μας. Από εδώ και πέρα όμως τα ψέματα τελείωσαν.
Οι εκλογές έγιναν, η πλάστιγγα έγειρε και η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι πως βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά, με δική μας ευθύνη, με την πλάτη στον τοίχο! Οι πρώτες αναγνωριστικές κουβέντες με τους εκπροσώπους της τρόικας, αποτέλεσαν ψυχρολουσία, καθώς όπως ήταν αναμενόμενο και, το είχαμε γράψει πολλές φορές, προς το παρόν περιθώρια για αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν υπάρχουν. Με όσα έγιναν τους προηγούμενους μήνες, ή πιο σωστά με όσα δεν έγιναν, η χώρα μας κινδυνεύει να καταστήσει ανίσχυρα, όποια επιχειρήματα διαθέτει.
Κυρίως πως το πρόγραμμα του μνημονίου δεν βγαίνει, πως η χώρα για μια ακόμη χρονιά βυθίζεται στην ύφεση και πως χρειάζονται επειγόντως τροποποιήσεις! Όμως το γεγονός πως επί τρεις μήνες, είχαν όλα παγώσει και πως από την τελευταία κουβέντα με την τρόικα μέχρι σήμερα, δεν προχώρησε τίποτα από όσα είχαμε συμφωνήσει να γίνουν, υποχρεώνουν την κυβέρνηση σε αναδίπλωση. Το περιέγραψε άλλωστε στους Financial Times ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, λέγοντας: «πως το πρόγραμμα είναι εκτός στόχων και δεν μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα από τις πιστωτές μας, αν πρώτα δεν το επαναφέρουμε στη σωστή τροχιά».
Οπότε είναι προφανές, πως η κυβέρνηση, θέλει δεν θέλει, πριν ανοίξει επισήμως οποιαδήποτε κουβέντα για επαναδιαπραγμάτευση, είναι υποχρεωμένη να κινηθεί με αποφασιστικά βήματα, να καλύψει το χαμένο έδαφος και κυρίως να δώσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο, δείγματα γραφής. Και στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής και στην κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων. Από τη στιγμή που χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, αλλά εσχάτως και η Γαλλία, προχωρούν, χωρίς να δεσμεύονται από μνημόνια, σε δραστικές περικοπές για να μειώσουν τα ελλείμματα και σε μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις, δεν μπορεί η χώρα μας να μην κάνει κανένα βήμα, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Αυτό είναι και το σημαντικότερο επιχείρημα της άλλης πλευράς. Άλλωστε είναι δύσκολο να εξηγήσουμε γιατί δύο χρόνια τώρα δεν έχουμε κάνει τίποτα για την πάταξη της φοροδιαφυγής, δεν έχει προχωρήσει ούτε βήμα το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και δεν έχει συμμαζευτεί το Δημόσιο. Αυτό σημαίνει πως για την ώρα ξεχνάμε την επαναδιαπραγμάτευση, με ότι σημαίνει αυτό για την συνοχή της κυβέρνησης και τις αντιδράσεις, πολιτικές και κοινωνικές, που θα γίνουν έντονες, κυρίως από τον Σεπτέμβρη και μετά.
Αυτό θα είναι το πρώτο δύσκολο ανάχωμα, που θα πρέπει να υπερβεί η κυβέρνηση. Προϋπόθεση όμως είναι, να έχει καταφέρει πριν, να ομαλοποιήσει την κατάσταση στον κρατικό μηχανισμό και να βρει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που αναφύονται σχεδόν παντού, σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου