6 Ιουλίου 2012
Η δήλωση του Υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, πως η εφαρμογή του μνημονίου από τη χώρα μας, είναι εν μέρει εκτός πλαισίου, θυμίζει το γνωστό “ολίγον έγκυος”! Ο λόγος είναι πως επειδή το πλαίσιο του μνημονίου είναι απολύτως συγκεκριμένο, είτε είμαστε εντός, είτε είμαστε εκτός ! Λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο, δεν γίνεται!
Βέβαια ο υπουργός ούτε αφελής, ούτε αδαής είναι! Κάθε άλλο, καθώς πρόκειται για έναν διακεκριμένο επιστήμονα και άριστο γνώστη της κατάστασης. Απλώς ο Γιάννης Στουρνάρας, προσπαθεί να πει απ' έξω, απ' έξω, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει. Πως δηλαδή απ' ότι έχουμε συμφωνήσει και για όσα έχουμε δεσμευτεί, έχουμε κάνει ελάχιστα. Και ως εκ τούτου η αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, θα ξεκινήσει με την ελληνική πλευρά σε θέση άμυνας και όχι σε θέση επίθεσης!
Σε μια ανοικτή διαδικασία διαπραγμάτευσης, υπάρχουν ασφαλώς και από τις δύο πλευρές επιχειρήματα. Το ισχυρότερο από την δική μας πλευρά, είναι η παταγώδης αποτυχία της πολιτικής του μνημονίου, καθώς έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή αδιέξοδα την οικονομία (και την κοινωνία). Ότι δηλαδή το πρόγραμμα δεν βγαίνει με τίποτα και πως χρειάζονται αλλαγές και διορθώσεις, όπως άλλωστε έλεγε εξ' αρχής ο Αντώνης Σαμαράς!
Το επιχείρημα όμως της άλλης πλευράς, είναι πως αυτά που τους προσφέρουμε ως ανταλλάγματα, είναι απλώς η δέσμευση, πως θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας! Δηλαδή, πως προκειμένου να κερδίσουμε αυτά που διεκδικούμε (χρονική επιμήκυνση για την επίτευξη των στόχων, όχι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, όχι απολύσεις στο δημόσιο, μείωση συντελεστών ΦΠΑ, αλλαγές στους εργασιακούς νόμους κλπ), είμαστε διατεθειμένοι να προχωρήσουμε σε γενναίες αποκρατικοποιήσεις, να περιορίσουμε τον δημόσιο τομέα και να αναμορφώσουμε το φορολογικό σύστημα.
Το δυσάρεστο όμως είναι πως ακριβώς για τα ίδια θέματα, είχαμε δεσμευτεί (ανεπιτυχώς) πρόπερσι, ξαναδεσμευτήκαμε (πάλι ανεπιτυχώς) πέρυσι και όπως φαίνεται θα ξαναδεσμευτούμε φέτος. Το ακόμη χειρότερο είναι, πως και για τα τρία θέματα, αν είμασταν σοβαροί, έπρεπε να τα είχαμε πάρει μέτρα μόνοι μας, χωρίς να μας υποχρεώνει κανένα μνημόνιο. Όπως συμβαίνει σήμερα με την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία!
Για παράδειγμα, το γεγονός πως δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, καθώς είναι γνωστό πως η φοροδιαφυγή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας. Αν είχαμε κάνει κάτι για την αντιμετώπισή της, ίσως πολλά από τα μέτρα που κάνουν την κοινωνία σήμερα να στενάζει και αναζωπυρώνουν την ύφεση, να μην είχαν χρειαστεί!
Το ίδιο ισχύει με τις αποκρατικοποιήσεις (μέχρι νόμο είχε εξαγγείλει στη βουλή ο Γιώργος Παπανδρέου, που θα τις απαγόρευε!), το ίδιο ισχύει και με τον περιορισμό του δημοσίου. Είναι παράτολμο να πιστέψουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε πολλά από τη διαδικασία της αναδιαπραγμάτευσης, εκεί που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα!
Βέβαια ο υπουργός ούτε αφελής, ούτε αδαής είναι! Κάθε άλλο, καθώς πρόκειται για έναν διακεκριμένο επιστήμονα και άριστο γνώστη της κατάστασης. Απλώς ο Γιάννης Στουρνάρας, προσπαθεί να πει απ' έξω, απ' έξω, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει. Πως δηλαδή απ' ότι έχουμε συμφωνήσει και για όσα έχουμε δεσμευτεί, έχουμε κάνει ελάχιστα. Και ως εκ τούτου η αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, θα ξεκινήσει με την ελληνική πλευρά σε θέση άμυνας και όχι σε θέση επίθεσης!
Σε μια ανοικτή διαδικασία διαπραγμάτευσης, υπάρχουν ασφαλώς και από τις δύο πλευρές επιχειρήματα. Το ισχυρότερο από την δική μας πλευρά, είναι η παταγώδης αποτυχία της πολιτικής του μνημονίου, καθώς έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή αδιέξοδα την οικονομία (και την κοινωνία). Ότι δηλαδή το πρόγραμμα δεν βγαίνει με τίποτα και πως χρειάζονται αλλαγές και διορθώσεις, όπως άλλωστε έλεγε εξ' αρχής ο Αντώνης Σαμαράς!
Το επιχείρημα όμως της άλλης πλευράς, είναι πως αυτά που τους προσφέρουμε ως ανταλλάγματα, είναι απλώς η δέσμευση, πως θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας! Δηλαδή, πως προκειμένου να κερδίσουμε αυτά που διεκδικούμε (χρονική επιμήκυνση για την επίτευξη των στόχων, όχι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, όχι απολύσεις στο δημόσιο, μείωση συντελεστών ΦΠΑ, αλλαγές στους εργασιακούς νόμους κλπ), είμαστε διατεθειμένοι να προχωρήσουμε σε γενναίες αποκρατικοποιήσεις, να περιορίσουμε τον δημόσιο τομέα και να αναμορφώσουμε το φορολογικό σύστημα.
Το δυσάρεστο όμως είναι πως ακριβώς για τα ίδια θέματα, είχαμε δεσμευτεί (ανεπιτυχώς) πρόπερσι, ξαναδεσμευτήκαμε (πάλι ανεπιτυχώς) πέρυσι και όπως φαίνεται θα ξαναδεσμευτούμε φέτος. Το ακόμη χειρότερο είναι, πως και για τα τρία θέματα, αν είμασταν σοβαροί, έπρεπε να τα είχαμε πάρει μέτρα μόνοι μας, χωρίς να μας υποχρεώνει κανένα μνημόνιο. Όπως συμβαίνει σήμερα με την Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία!
Για παράδειγμα, το γεγονός πως δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, καθώς είναι γνωστό πως η φοροδιαφυγή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας. Αν είχαμε κάνει κάτι για την αντιμετώπισή της, ίσως πολλά από τα μέτρα που κάνουν την κοινωνία σήμερα να στενάζει και αναζωπυρώνουν την ύφεση, να μην είχαν χρειαστεί!
Το ίδιο ισχύει με τις αποκρατικοποιήσεις (μέχρι νόμο είχε εξαγγείλει στη βουλή ο Γιώργος Παπανδρέου, που θα τις απαγόρευε!), το ίδιο ισχύει και με τον περιορισμό του δημοσίου. Είναι παράτολμο να πιστέψουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε πολλά από τη διαδικασία της αναδιαπραγμάτευσης, εκεί που έχουν οδηγηθεί τα πράγματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου