21 Μαϊού 2012
Όσο περνάει ο καιρός και όσο τα πράγματα δυσκολεύουν δραματικά για την Ελλάδα, τόσο περισσότερο η αλλαγή της στάσης μας απέναντι στη Ρωσία φαντάζει μεγάλο λάθος. Η λογική της προσέγγισης που είχε ξεκινήσει από τις κυβερνήσεις Καραμανλή, ήταν μια επιλογή που στόχευε σε πολλαπλά οφέλη και θα έδινε τη δυνατότητα στη χώρα να ισχυροποιήσει τους δεσμούς με τον Ρωσικό λαό.
Οι κινήσεις στη γεωπολιτική και τη διπλωματική σκακιέρα, η στρατιωτική συνεργασία, οι ενεργειακοί αγωγοί, η εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων προς την τεράστια Ρωσική αγορά, η προσέλκυση εκατομμυρίων τουριστών στη χώρα μας και πολλά ακόμη οφέλη ήταν τα αναμενόμενα κέρδη μιας πολιτικής προσέγγισης. Δυστυχώς η κυβέρνηση Παπανδρέου που πήρε τη σκυτάλη αμέσως μετά, έκανε στροφή 180 μοιρών, εγκαταλείποντας την Ελληνορωσική προσέγγιση, στρεφόμενη προς την Αμερική.
Η μεγάλη περιπέτεια που ξεκίνησε για τη χώρα μας αμέσως μετά και που μας οδήγησε στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα, μας βρήκε αποξενωμένους από τον Ρωσικό παράγοντα και εντελώς μόνους και αδύναμους, απέναντι στα θηρία της Ε.Ε. και τα τσακάλια του ΔΝΤ και των χρηματοπιστωτικών οίκων.
Την περασμένη εβδομάδα, εντελώς αθόρυβα, με αφορμή ένα κοινωνικό γεγονός, βρέθηκαν στην Αθήνα κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οικονομικοί παράγοντες, επιχειρηματίες και σημαντικές προσωπικότητες της Ρωσικής κοινωνίας. Υπουργοί πρώην και νυν, τραπεζίτες, βουλευτές, πρόσωπα αναγνωρίσιμα στη πολιτική και οικονομική σκηνή, με μεγάλο κύρος στην Ρωσική κοινωνία, βρέθηκαν σε στενό κύκλο ινκόγκνιτο, σε γνωστό Αθηναϊκό εστιατόριο.
Η γνωριμία και η συζήτηση, έξω από τα κλισέ μιας τυπικής συναναστροφής ή μιας δημοσιογραφικής κουβέντας, αλλά σε φιλική ατμόσφαιρα και χαλαρό κλίμα, γιορτή ήταν άλλωστε, είχε τεράστιο ενδιαφέρον και αποκάλυψε στοιχεία που προκαλούν έκπληξη, ικανοποίηση και απορία. Διαπίστωση πρώτη ήταν η αγάπη τους για την πατρίδα μας και για κάθε τι ελληνικό!
Η Ελλάδα δεν ήταν γι’ αυτούς απλώς μια όμορφη χώρα ή ένα ομόθρησκο έθνος. Ήταν αυτά, αλλά και πολλά άλλα! Ήταν η ιστορία μας, η κουλτούρα μας, οι ζεστές ανθρώπινες σχέσεις, η συγγένεια που νιώθουν, οι δεσμοί αιώνων! Εύκολα μπορούσες να αντιληφθείς πόσο διαφορετικά σκέφτονται και πόσο πιο κοντά μας είναι, σε σχέση με τους ψυχρούς Βορειοευρωπαίους τυπολάτρες εταίρους μας.
Σε αντίθεση με τη μαθηματική και λογιστική τους πρακτική, έβλεπες την τελείως διαφορετική οπτική γωνία που έχουν οι Ρώσοι για τη χώρα μας, αλλά και τους συναισθηματικούς δεσμούς, που είναι υπαρκτοί και ισχυροί. Άκουγες όμως και την απορία τους για την δυσκολία της Ελλάδας να διευρύνει τους δεσμούς με τη Ρωσία. Γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, έλλειψη πολιτικής βούλησης και πολλά άλλα δυσνόητα προβλήματα, εξακολουθούν να αποτελούν ανάχωμα.
Μόνο να κερδίσουμε έχουμε από τη Ρωσία και η ιστορία ήδη λέει πως ήταν μεγάλο ατόπημα της κυβέρνησης Παπανδρέου, η επιλογή να γυρίσουμε την πλάτη στη Μόσχα και να επιχειρήσουμε να προσεταιριστούμε την Αμερική. Όμως ποτέ δεν είναι αργά!
Οι κινήσεις στη γεωπολιτική και τη διπλωματική σκακιέρα, η στρατιωτική συνεργασία, οι ενεργειακοί αγωγοί, η εξωστρέφεια των ελληνικών επιχειρήσεων προς την τεράστια Ρωσική αγορά, η προσέλκυση εκατομμυρίων τουριστών στη χώρα μας και πολλά ακόμη οφέλη ήταν τα αναμενόμενα κέρδη μιας πολιτικής προσέγγισης. Δυστυχώς η κυβέρνηση Παπανδρέου που πήρε τη σκυτάλη αμέσως μετά, έκανε στροφή 180 μοιρών, εγκαταλείποντας την Ελληνορωσική προσέγγιση, στρεφόμενη προς την Αμερική.
Η μεγάλη περιπέτεια που ξεκίνησε για τη χώρα μας αμέσως μετά και που μας οδήγησε στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα, μας βρήκε αποξενωμένους από τον Ρωσικό παράγοντα και εντελώς μόνους και αδύναμους, απέναντι στα θηρία της Ε.Ε. και τα τσακάλια του ΔΝΤ και των χρηματοπιστωτικών οίκων.
Την περασμένη εβδομάδα, εντελώς αθόρυβα, με αφορμή ένα κοινωνικό γεγονός, βρέθηκαν στην Αθήνα κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οικονομικοί παράγοντες, επιχειρηματίες και σημαντικές προσωπικότητες της Ρωσικής κοινωνίας. Υπουργοί πρώην και νυν, τραπεζίτες, βουλευτές, πρόσωπα αναγνωρίσιμα στη πολιτική και οικονομική σκηνή, με μεγάλο κύρος στην Ρωσική κοινωνία, βρέθηκαν σε στενό κύκλο ινκόγκνιτο, σε γνωστό Αθηναϊκό εστιατόριο.
Η γνωριμία και η συζήτηση, έξω από τα κλισέ μιας τυπικής συναναστροφής ή μιας δημοσιογραφικής κουβέντας, αλλά σε φιλική ατμόσφαιρα και χαλαρό κλίμα, γιορτή ήταν άλλωστε, είχε τεράστιο ενδιαφέρον και αποκάλυψε στοιχεία που προκαλούν έκπληξη, ικανοποίηση και απορία. Διαπίστωση πρώτη ήταν η αγάπη τους για την πατρίδα μας και για κάθε τι ελληνικό!
Η Ελλάδα δεν ήταν γι’ αυτούς απλώς μια όμορφη χώρα ή ένα ομόθρησκο έθνος. Ήταν αυτά, αλλά και πολλά άλλα! Ήταν η ιστορία μας, η κουλτούρα μας, οι ζεστές ανθρώπινες σχέσεις, η συγγένεια που νιώθουν, οι δεσμοί αιώνων! Εύκολα μπορούσες να αντιληφθείς πόσο διαφορετικά σκέφτονται και πόσο πιο κοντά μας είναι, σε σχέση με τους ψυχρούς Βορειοευρωπαίους τυπολάτρες εταίρους μας.
Σε αντίθεση με τη μαθηματική και λογιστική τους πρακτική, έβλεπες την τελείως διαφορετική οπτική γωνία που έχουν οι Ρώσοι για τη χώρα μας, αλλά και τους συναισθηματικούς δεσμούς, που είναι υπαρκτοί και ισχυροί. Άκουγες όμως και την απορία τους για την δυσκολία της Ελλάδας να διευρύνει τους δεσμούς με τη Ρωσία. Γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, έλλειψη πολιτικής βούλησης και πολλά άλλα δυσνόητα προβλήματα, εξακολουθούν να αποτελούν ανάχωμα.
Μόνο να κερδίσουμε έχουμε από τη Ρωσία και η ιστορία ήδη λέει πως ήταν μεγάλο ατόπημα της κυβέρνησης Παπανδρέου, η επιλογή να γυρίσουμε την πλάτη στη Μόσχα και να επιχειρήσουμε να προσεταιριστούμε την Αμερική. Όμως ποτέ δεν είναι αργά!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ...ΚΑΙ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΤΟΥΣ ΓΚΑΓΚΣΤΕΡΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕ ΜΕ ΕΛΑΦΡΑ ΠΗΔΗΜΑΤΑΚΙΑ....
ΑπάντησηΔιαγραφή