26 Μαΐου 2012
Η έκτακτη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. τις προηγούμενες ημέρες, ήταν ένα εξαιρετικής σημασίας γεγονός για όλη την Ευρώπη, όμως για την Ελλάδα, ήταν κάτι παραπάνω από κρίσιμη. Ο λόγος είναι πως στο παρασκήνιο έχει ξεκινήσει η κουβέντα μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, για το αν πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ ή όχι, ενώ στο προσκήνιο, τα θέματα της ατζέντας, ήταν επικεντρωμένα στο Ελληνικό πρόβλημα.
Την πολιτική λιτότητας, τη στήριξη της ανάπτυξης και την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και, μαζί με όλα αυτά η παρθενική εμφάνιση του νέου Γάλλου πρόεδρου που έβαλε στο τραπέζι το επίμαχο θέμα του ευρωομολόγου. Όλα, χωρίς καμία εξαίρεση, ήταν ζητήματα που καίνε, την ώρα που ψάχνουμε σανίδα σωτηρίας στην αλλαγή των πολιτικών της Ε.Ε. , καθώς η αντίστροφη μέτρηση για το άλμα στο κενό έχει αρχίσει!
Και όμως η Ελλάδα εμφανίστηκε αδιάφορη για τις εξελίξεις, σαν το θέμα να μην μας άγγιζε. Το εγχώριο πολιτικό σύστημα, παρότι γνώριζε, επέλεξε η χώρα να εκπροσωπηθεί από έναν κρατικό υπάλληλο. Ένας ανώτατος δικαστικός, που προφανώς στο παρελθόν δεν είχε περάσει ούτε απ' έξω, (συνέδριο αποκάλεσε τη σύνοδο κορυφής), βρέθηκε άοπλος και αδαής αντιμέτωπος με τα θηρία της Ε.Ε., κόντρα στη λογική, κόντρα όμως και στο εθνικό συμφέρον.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε αντίστοιχος στη θέση του άλλωστε, από το παρακολουθήσει όσα συνέβαιναν με αμηχανία, να πει πέντε πράγματα εντελώς τυπικά και να βγάλει αναμνηστικές φωτογραφίες. Ούτε ο ίδιος είχε την επάρκεια, ούτε κανείς από τους συμμετέχοντες τον έλαβε υπόψη του, παρά τις συμπάθειες που μπορεί να κέρδισε. Όμως στη διπλωματία όλα αυτά δεν έχουν σημασία.
Ο κύριος Πικραμένος είναι σίγουρα σπουδαίος επιστήμων και εξαιρετικός δικαστής, όμως αυτό που έγινε ξεπερνά τη λογική. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και αντικειμενικοί, αντιστοιχεί με χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Το γεγονός πως σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, που όλα κρέμονται σε μια κλωστή, η χώρα έκρινε πως θα μπορούσε να είναι απούσα, μας καθιστά για έναν λόγο παραπάνω αναξιόπιστους στα μάτια των εταίρων μας και άξιους της μοίρας μας.
Με τη συμπεριφορά μας και την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τις τελευταίες λίγες φωνές συμπαράστασης που μας απέμειναν στην Ευρώπη. Το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε ανώριμο, καθώς οι εγωισμοί και τα μικροσυμφέροντα υπερίσχυσαν ακόμη μια φορά της λογικής και του κοινού οφέλους.
Ο Αντώνης Σαμαράς στο ΕΛΚ, ο Αλέξης Τσίπρας στο Βερολίνο, ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο Παρίσι και, στις Βρυξέλλες κανείς! Την ώρα μάλιστα που εδώ στην Ελλάδα η κατάσταση, λίγο απέχει από το να καταστεί μη διαχειρίσιμη. Όμως δυστυχώς αυτούς έχουμε, με αυτούς θα πορευτούμε!
Την πολιτική λιτότητας, τη στήριξη της ανάπτυξης και την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και, μαζί με όλα αυτά η παρθενική εμφάνιση του νέου Γάλλου πρόεδρου που έβαλε στο τραπέζι το επίμαχο θέμα του ευρωομολόγου. Όλα, χωρίς καμία εξαίρεση, ήταν ζητήματα που καίνε, την ώρα που ψάχνουμε σανίδα σωτηρίας στην αλλαγή των πολιτικών της Ε.Ε. , καθώς η αντίστροφη μέτρηση για το άλμα στο κενό έχει αρχίσει!
Και όμως η Ελλάδα εμφανίστηκε αδιάφορη για τις εξελίξεις, σαν το θέμα να μην μας άγγιζε. Το εγχώριο πολιτικό σύστημα, παρότι γνώριζε, επέλεξε η χώρα να εκπροσωπηθεί από έναν κρατικό υπάλληλο. Ένας ανώτατος δικαστικός, που προφανώς στο παρελθόν δεν είχε περάσει ούτε απ' έξω, (συνέδριο αποκάλεσε τη σύνοδο κορυφής), βρέθηκε άοπλος και αδαής αντιμέτωπος με τα θηρία της Ε.Ε., κόντρα στη λογική, κόντρα όμως και στο εθνικό συμφέρον.
Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε αντίστοιχος στη θέση του άλλωστε, από το παρακολουθήσει όσα συνέβαιναν με αμηχανία, να πει πέντε πράγματα εντελώς τυπικά και να βγάλει αναμνηστικές φωτογραφίες. Ούτε ο ίδιος είχε την επάρκεια, ούτε κανείς από τους συμμετέχοντες τον έλαβε υπόψη του, παρά τις συμπάθειες που μπορεί να κέρδισε. Όμως στη διπλωματία όλα αυτά δεν έχουν σημασία.
Ο κύριος Πικραμένος είναι σίγουρα σπουδαίος επιστήμων και εξαιρετικός δικαστής, όμως αυτό που έγινε ξεπερνά τη λογική. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και αντικειμενικοί, αντιστοιχεί με χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος. Το γεγονός πως σε μια τόσο κρίσιμη ώρα, που όλα κρέμονται σε μια κλωστή, η χώρα έκρινε πως θα μπορούσε να είναι απούσα, μας καθιστά για έναν λόγο παραπάνω αναξιόπιστους στα μάτια των εταίρων μας και άξιους της μοίρας μας.
Με τη συμπεριφορά μας και την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε την κατάσταση, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τις τελευταίες λίγες φωνές συμπαράστασης που μας απέμειναν στην Ευρώπη. Το πολιτικό σύστημα αποδείχθηκε ανώριμο, καθώς οι εγωισμοί και τα μικροσυμφέροντα υπερίσχυσαν ακόμη μια φορά της λογικής και του κοινού οφέλους.
Ο Αντώνης Σαμαράς στο ΕΛΚ, ο Αλέξης Τσίπρας στο Βερολίνο, ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο Παρίσι και, στις Βρυξέλλες κανείς! Την ώρα μάλιστα που εδώ στην Ελλάδα η κατάσταση, λίγο απέχει από το να καταστεί μη διαχειρίσιμη. Όμως δυστυχώς αυτούς έχουμε, με αυτούς θα πορευτούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου