Γράφαμε χθες, πόσο απέχουν από την πραγματικότητα οι δεκάρικοι που εκφωνούνται από τηλεοράσεως, εν είδει διαλόγου μεταξύ των υποψηφίων βουλευτών και πόσο εκνευριστικοί γίνονται, όταν υψώνουν τον τόνο της φωνής και καμώνονται πως τσακώνονται, ή αγανακτούν όταν υποτίθεται τους πνίγει το δίκαιο!
Ασφαλώς δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο και ούτε έπεσε κανείς από τα σύννεφα με όλα αυτά. Αλλά όπως και να το κάνουμε, οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα είναι πολύ συγκεκριμένες, το ίδιο και τα προβλήματα που θα κληθούν να διαχειριστούν, όταν εκλεγούν στην βουλή. Οπότε δεν μπορείς να μιλάς σήμερα, με όρους του παρελθόντος. Δεδομένου μάλιστα πως η πολιτική βαρύνεται με πλείστα αμαρτήματα και υπάρχει ένα πολύ κακό κλίμα στην κοινωνία, το λογικό θα ήταν κάτι να αλλάξει.
Δεν μπορεί να μην βλέπεις αυτό που συμβαίνει γύρω σου και το βλέπουν όλοι οι άλλοι. Πως πλέον η κοινή γνώμη, αντιμετωπίζει με μεγάλη καχυποψία τους πολιτικούς και πως υπάρχει συσσωρευμένος θυμός και οργή! Άραγε, για το χαμηλό επίπεδο του δημόσιου διαλόγου, να φταίει η δυσκολία με την οποία τα κόμματα συμπλήρωσαν τις λίστες των υποψηφίων; Να μέτρησε δηλαδή το γεγονός, πως σε αυτές τις εκλογές υπήρξε μεγάλη απροθυμία από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους και μεγάλης εμβέλειας, να ανταποκριθούν στις προσκλήσεις των κομμάτων και να συμπεριληφθούν στις κομματικές υποψηφιότητες.
Οι πρώτες ενδείξεις συνηγορούν σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς είναι γνωστό πως υπήρξαν πολλές αρνήσεις και κατά πως φαίνεται επικράτησαν οι συνήθεις μετριότητες. Το πολιτικό προσωπικό δεν ανανεώθηκε στο βαθμό που απαιτούν τα νέα δεδομένα, ούτε εμπλουτίστηκε με πρόσωπα κύρους, που θα ήταν σε θέση να αναβαθμίσουν τη γενικότερη εικόνα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, πως ακόμη και ότι εμφανίστηκε σε αυτές τις εκλογές ως καινούργιο, ανατρεπτικό και πρωτοπόρο, είναι φτιαγμένο από παλιά υλικά και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις δεύτερης διαλογής. Με ότι περίσσεψε ή ότι δεν χώρεσε στα άλλα κόμματα.
Σε αυτές τις εκλογές, παρότι ήταν καθολικό αίτημα της κοινωνίας η ανανέωση της πολιτικής ζωής, ελάχιστα δείχνουν να έχουν αλλάξει. Η πιο επικίνδυνη ασθένεια της χώρας, ο λαϊκισμός που έχει διαποτίσει τη σάρκα της κοινωνίας, ήταν αποτρεπτικός παράγοντας για ανθρώπους που θα μπορούσαν και θα ήθελαν να προσφέρουν στον τόπο. Όμως, όταν στην χώρα αυτή τις τελευταίες δεκαετίες, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, ήθελε μεγάλη περίσκεψη και τόλμη η εμπλοκή στο παιγνίδι της πολιτικής.
Όταν η ιδιότητα του πολιτευτή δεν ταυτίζεται με τα συμφέροντα της κοινωνίας, αλλά με το προσωπικό όφελος και τα προκλητικά προνόμια, θα το σκεφτεί και θα το ξανασκεφτεί πολλές φορές κάποιος αν θέλει να τα έχει καλά με τον εαυτό του, πριν ενδώσει στην πολιτική. Η σκέψη και μόνο, πως η ανάγκη να διατυπώσεις δημόσια τις σκέψεις σου μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, αρκεί για να πεις όχι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου