23 Απριλίου 2012
Η χώρα σήμερα, αντιμετωπίζει μια και μοναδική πρόκληση. Τη επιβίωσή της! Ενδεχόμενη οικονομική κατάρρευση, όπως έχει ειπωθεί κατ’ επανάληψη, θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Και μόνο η ιδέα τρομάζει! Ως εκ τούτου, αν κάτι αυτή τη στιγμή, ενόψει εκλογών, ενδιέφερει την κοινή γνώμη περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, είναι πώς η χώρα θα ξεφύγει από τον απόλυτο εφιάλτη της.
Την χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή. Η εντύπωση που υπάρχει, είναι πως το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε, είναι πολύ συγκεκριμένο. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς. Μέχρι σήμερα, όσες φορές επιχειρήσαμε να κάνουμε τους μάγκες, χρειάστηκε να ζητήσουμε συγχώρεση. Το δεύτερο κατά σειρά σημαντικότερο ζήτημα, είναι τι κόστος αναλογεί στους πολίτες για να επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος. Τι θα πρέπει να συνεισφέρει ο καθένας μας, από εδώ και πέρα.
Με απλούστερα λόγια, πως και από ποιούς, θα προκύψουν μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές, τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ που πρέπει να εμφανίσουμε στην τρόικα. Ένα μυθικό ποσό, σε σχέση με την οικονομική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα και ως πολίτες, μετά τις συνεχείς περικοπές, τα αλλεπάλληλα χαράτσια, τη βαθιά ύφεση και την απονέκρωση κάθε οικονομικής δραστηριότητας.
Οφείλουν να μας περιγράψουν με σαφήνεια, από που θα βρουν αυτά τα χρήματα. Είναι πολλά τα λεφτά! Οι γενικότητες του στυλ «θα εξοικονομηθούν 5,8 δισ. από περικοπές στις δημόσιες δαπάνες» είναι παραπλανητικές. Δημόσιες δαπάνες είναι τα προνοιακά επιδόματα, που με το σταγονόμετρο μοιράζει το κράτος, δημόσιες δαπάνες είναι και τα εξοπλιστικά προγράμματα, που συνεχίζει να πληρώνει αφειδώς.
Ας μπουν στον κόπο να πουν στον κόσμο, αν εδώ και πέρα θα γίνονται ή όχι, κάθε χρόνο, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και, αν ναι, πόσες θα είναι. Θα μειωθούν περαιτέρω όλες οι συντάξεις και σε τι ποσοστό, ώστε να συνεχίσουν να καταβάλλονται κανονικά; Υπάρχουν χρήματα που επαρκούν για τις συντάξεις, έως το τέλος του χρόνου; Μέχρι τώρα, όλα τα κόμματα αυτό που περιγράφουν λεπτομερώς στα οικονομικά τους προγράμματα, είναι οι παροχές που υπόσχονται!
Αν κανείς ερχόταν από άλλο πλανήτη, με βάση τις υποσχέσεις όλων των κομμάτων προς το εκλογικό σώμα, θα αποκόμιζε την εντύπωση πως στην Ελλάδα του 2012 και «λεφτά υπάρχουν» και μαγικές λύσεις για όλα τα προβλήματα. Ατυχώς ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε, ακόμη χειρότερα, μαγικές λύσεις! Το ξέρουν και τα μικρά παιδιά.
Παρ’ όλα αυτά, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να ολισθαίνει στην εύκολη λύση του λαϊκισμού και της παροχολογίας και, να επιδεικνύει επικίνδυνη ανωριμότητα. Γνωρίζοντας πολύ καλά, πως την επομένη το πρωί θα κληθεί να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση και να ζητήσει νέες αιματηρές θυσίες από τους πολίτες. Όμως τότε ο κόσμος θα αντιδράσει άσχημα. Ας πουν επιτέλουν μια φορά τα πράγματα με το όνομά τους!
Την χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή. Η εντύπωση που υπάρχει, είναι πως το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να κινηθούμε, είναι πολύ συγκεκριμένο. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για αυτοσχεδιασμούς. Μέχρι σήμερα, όσες φορές επιχειρήσαμε να κάνουμε τους μάγκες, χρειάστηκε να ζητήσουμε συγχώρεση. Το δεύτερο κατά σειρά σημαντικότερο ζήτημα, είναι τι κόστος αναλογεί στους πολίτες για να επιτευχθεί ο ανωτέρω στόχος. Τι θα πρέπει να συνεισφέρει ο καθένας μας, από εδώ και πέρα.
Με απλούστερα λόγια, πως και από ποιούς, θα προκύψουν μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές, τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ που πρέπει να εμφανίσουμε στην τρόικα. Ένα μυθικό ποσό, σε σχέση με την οικονομική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως χώρα και ως πολίτες, μετά τις συνεχείς περικοπές, τα αλλεπάλληλα χαράτσια, τη βαθιά ύφεση και την απονέκρωση κάθε οικονομικής δραστηριότητας.
Οφείλουν να μας περιγράψουν με σαφήνεια, από που θα βρουν αυτά τα χρήματα. Είναι πολλά τα λεφτά! Οι γενικότητες του στυλ «θα εξοικονομηθούν 5,8 δισ. από περικοπές στις δημόσιες δαπάνες» είναι παραπλανητικές. Δημόσιες δαπάνες είναι τα προνοιακά επιδόματα, που με το σταγονόμετρο μοιράζει το κράτος, δημόσιες δαπάνες είναι και τα εξοπλιστικά προγράμματα, που συνεχίζει να πληρώνει αφειδώς.
Ας μπουν στον κόπο να πουν στον κόσμο, αν εδώ και πέρα θα γίνονται ή όχι, κάθε χρόνο, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και, αν ναι, πόσες θα είναι. Θα μειωθούν περαιτέρω όλες οι συντάξεις και σε τι ποσοστό, ώστε να συνεχίσουν να καταβάλλονται κανονικά; Υπάρχουν χρήματα που επαρκούν για τις συντάξεις, έως το τέλος του χρόνου; Μέχρι τώρα, όλα τα κόμματα αυτό που περιγράφουν λεπτομερώς στα οικονομικά τους προγράμματα, είναι οι παροχές που υπόσχονται!
Αν κανείς ερχόταν από άλλο πλανήτη, με βάση τις υποσχέσεις όλων των κομμάτων προς το εκλογικό σώμα, θα αποκόμιζε την εντύπωση πως στην Ελλάδα του 2012 και «λεφτά υπάρχουν» και μαγικές λύσεις για όλα τα προβλήματα. Ατυχώς ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε, ακόμη χειρότερα, μαγικές λύσεις! Το ξέρουν και τα μικρά παιδιά.
Παρ’ όλα αυτά, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει να ολισθαίνει στην εύκολη λύση του λαϊκισμού και της παροχολογίας και, να επιδεικνύει επικίνδυνη ανωριμότητα. Γνωρίζοντας πολύ καλά, πως την επομένη το πρωί θα κληθεί να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση και να ζητήσει νέες αιματηρές θυσίες από τους πολίτες. Όμως τότε ο κόσμος θα αντιδράσει άσχημα. Ας πουν επιτέλουν μια φορά τα πράγματα με το όνομά τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου