Το θεμελιώδες πρόβλημα του πολιτικού συστήματος σήμερα, είναι η αναξιοπιστία του. Είναι το αποτέλεσμα μιας διεργασίας, στο οποίο συνέτειναν καθοριστικά δύο παράγοντες. Η συνεχής ανακολουθία λόγων και έργων και η βουλιμική διάθεση για εξουσία.
Είναι οι γενεσιουργές αιτίες όλων των στρεβλώσεων που απαξίωσαν σταδιακά το πολιτικό σύστημα και που οδήγησαν στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο. Εξέθρεψαν τον λαϊκισμό και τον καιροσκοπισμό και ανέδειξαν σε επιστήμη το ψέμα και τη μεγαλορρημοσύνη. Σήμερα ο πολιτικός λόγος δεν έχει βαρύτητα, ενώ τα κόμματα αντιμετωπίζουν την καχυποψία αλλά και την αποδοκιμασία της κοινής γνώμης σε πρωτόγνωρο βαθμό. Στον αντίποδα όλων αυτών, θα περίμενε κανείς με βάση και τις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην κοινωνία, την αναπροσαρμογή των όρων του πολιτικού παιγνιδιού.
Η διαχείριση της κρίσης στο εσωτερικό της χώρας και οι οριακές καταστάσεις που βιώνουμε, θα έπρεπε να συνετίσουν τον πολιτικό κόσμο. Είναι άλλωστε δεδομένο πως αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία και για το πολιτικό σύστημα και για τη χώρα. Αν οι επικείμενες εκλογές δεν δώσουν λύση, οι επόμενες, που δεν θα αργήσουν καθόλου να έλθουν, «θα γίνουν σε μια άλλη χώρα», όπως πρόσφατα είπε σε συνέντευξή του, ο πάντα διορατικός Αλέκος Παπαδόπουλος, θέλοντας να τονίσει πως αν τώρα δεν γίνει κάτι, η κατάσταση θα επιδεινωθεί δραματικά, τόσο ώστε τα δεδομένα να είναι πλέον εντελώς διαφορετικά.
Για παράδειγμα σήμερα η αριστερά, εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις ποσοστά που την καθιστούν πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία. Περίπου στο 46% εμφάνιζε αθροιστικά τα ποσοστά των κομμάτων της αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), η τελευταία εκτίμηση εκλογικής επιρροής της Public Issue. Ενώ στο ερώτημα για τη μορφή διακυβέρνησης της χώρας, που θα επέλεγαν οι πολίτες, πρώτη σε προτιμήσεις είναι η «κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων της αριστεράς» με 26%. Η επιλογή συγκυβέρνησης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει μόλις το 10%.
Η εικόνα αυτή της κοινής γνώμης αποτελεί λογικά, μια μοναδική ευκαιρία για την αριστερά να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Θα έπρεπε σε κανονικές συνθήκες να λειτουργήσει ως συνεκτικός ιστός, για την αναζήτηση συγκλίσεων και τη συνεργασία μεταξύ των κομμάτων του χώρου. Επί της ουσίας, τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη, πέρα από σκόρπιες και χωρίς νόημα κουβέντες, από αυτές που λέγονται απλώς για να ειπωθούν.
Είναι πιθανότερο μετεκλογικά να προκύψει συνεργασία της ΝΔ με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή του ΠΑΣΟΚ με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, παρά να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ. Όταν όμως κάνεις σημαία σου την καταστροφική, όπως τη χαρακτηρίζεις, πολιτική του μνημονίου και ορίζει ως ολέθρια επιλογή τον δικομματισμό, οφείλεις να αντιπαραθέσεις τη δική σου πρόταση, την οποία μάλιστα η κοινωνία δείχνει να την επιζητεί.
Τα κόμματα της αριστεράς για μια ακόμη φορά επέλεξαν να περιθωριοποιηθούν και να αποφύγουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, απέναντι και στην κοινωνία και στη χώρα. Προτίμησαν να παραμείνουν «σημαία ευκαιρίας», για όσους ψηφοφόρους επιλέξουν τη διαμαρτυρία, ως εκλογική συμπεριφορά! Πέραν τούτου ουδέν και άλλοθι κανένα! Την Δευτέρα το πρωί, την επομένη των εκλογών, η χώρα πρέπει να έχει κυβέρνηση ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί.
Πρέπει κάποιος να φροντίσει για να εξακολουθούν να καταβάλλονται οι μισθοί και οι συντάξεις στην ώρα τους, να είναι ανοικτές οι τράπεζες, να υπάρχουν τρόφιμα στα ράφια των σούπερ μάρκετ και φάρμακα στα φαρμακεία! Αν δεν μπορεί να το εγγυηθεί και να αναλάβει την ευθύνη αυτή η αριστερά, τότε κάποιος άλλος πρέπει να βρεθεί για να το κάνει!
Κάποτε πρέπει όλα τα κόμματα που πραγματικά πιστεύουν στη δημοκρατία και τον σοσιαλισμό, μέσα από ελεύθερες διαδικασίες να βρουν τρόπο επιτέλους να συνεννοηθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λαός μας το χει ανάγκη αυτό περισσότερο από ποτέ διότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό στον πολιτικό χάρτη του τόπου μας που επιβάλλετε να καλυφτεί το συντομότερο δυνατόν.
Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν αυτές οι πολύ διασπάσεις μέσα στον χώρο της αριστεράς – κι αναφέρομαι στις δυνάμεις της ευρείας δημοκρατικής αριστεράς – που μπορούν να πάρουν δυναμική πλειοψηφικού ρεύματος, ιδιαίτερα μετά την μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε συντηρητικό φιλελεύθερο κόμμα.
Πρέπει όλοι οι αριστεροί – οι εκ πεποιθήσεως και όχι καιροσκόποι – να καταλάβουμε πως το παιχνίδι του διαιρεί και βασίλευε ήταν και παραμένει ο λόγος εκείνος που δεν μπορεί ο λαϊκός λόγος να πάρει σάρκα και οστά!
οι διαφορες μεταξυ των κομματων της αριστερας ειναι χαωδεις και την ιδια ωρα που καποιοι παρουσιαζονται ως ταχα διαλλακτικοι για συνεργασια πισωπλατα κινουν αλλα νηματα...οποιος θελει να ψαξει για τις "φιλολαικες" πραξεις του συριζα τον τελευταιο καιρο μπορει ευκολα να το κανει...ειναι πολυ ευκολο να μιλαςγια συνεργασιες αλλα αν δεν εχεις πληροφορηθει για τις θεμελιωδεις διαφορες που υπαρχουν στις στρατηγικες των κομματων καλυτερα αφησε το...οταν το κκε λεει εξω απο ΕΕ και ο ο συριζα λεει επαναδιαπραγματευση χρεους τι κοινο μπορει να βρει καποιος για να ενωσει δυναμεις??
ΑπάντησηΔιαγραφή