25/6/19

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΑΛ


Το βίαιο διαζύγιο του ΚΙΝΑΛ με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, είναι μια εξέλιξη που αξίζει να την μελετήσει κανείς ως προς τα γεγονότα που μπορεί να παράξει. Άλλωστε στην πολιτική, όπως σε κάθε οργανωμένο σύστημα στο Σύμπαν, ισχύει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το «Σύνδρομο της Πεταλούδας». 

Ήταν στη δεκαετία του '70, όταν ο καθηγητής στο ΜΙΤ Έντουαρντ Λόρεντζ, υποστήριξε ότι μικρά γεγονότα και ανεπαίσθητες τροποποιήσεις σ’ ένα σύστημα, μπορούν να οδηγήσουν σε τεράστιες αλλαγές. Τεκμηρίωσε την άποψή του στην περίφημη μελέτη που είχε τίτλο: «Μπορεί η κίνηση των φτερών μιας πεταλούδας στη Βραζιλία, να προκαλέσει τυφώνα στο Τέξας;».

Εδώ στην Ελλάδα, που έχουμε την τάση να εκλαϊκεύουμε τις δυσνόητες θεωρίες, φτιάξαμε μια παραλλαγή του «Συνδρόμου της Πεταλούδας», που λέγεται «Μπορεί να πας για μαλλί και να βγεις κουρεμένος». Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, με άλλα λόγια. 

Η Φώφη Γεννηματά, Σάββατο βράδυ παραμονή των εκλογών(!), καλεί τον Βαγγέλη Βενιζέλο και του ανακοινώνει πως δεν σκοπεύει να ανανεώσει το συμβόλαιό του, καθώς κρίθηκε πως δεν της είναι χρήσιμος. Και καλά θα κάνει να βρει άλλη ομάδα να συνεχίσει την καριέρα του. 

Λογικά, η Φώφη Γεννηματά πρέπει να φώναξε κάποιους δημοσκόπους, από τους οποίους ζήτησε να μετρήσουν αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος για το ΚΙΝΑΛ είναι πιο βαρύς ακόμη και από το βάρος του. Προφανώς της είπαν ναι και έτσι πήρε την απόφαση της αποπομπής του Βενιζέλου.

Η Φώφη όταν οργάνωνε το σχέδιο της, λοξοκοίταξε μόνο προς τα αριστερά της. Όπως μέσες άκρες παραδέχθηκε δημοσίως, είχε κατά νου την αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ. Προσδοκά δηλαδή στον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων του τέως ΠΑΣΟΚ, που το 2012 είχαν μεταναστεύσει μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι αλλάζοντας τον Βαγγέλη Βενιζέλο με τον Γιώργο Καμίνη και αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ, θα ξεκινούσε η μεγάλη επιστροφή.

Αν ήμουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το ίδιο βράδυ θα της είχα στείλει μια τεράστια ανθοδέσμη και θα την συνόδευα με μια κάρτα που θα έγραφε «Φώφη σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου».
Η Νέα Δημοκρατία θα κατέβει στις Εθνικές Εκλογές βάζοντας προς το εκλογικό σώμα ένα (πραγματικό και όχι επικοινωνιακό) δίλημμα. Ή μας δίνετε αυτοδυναμία, ή η χώρα οδεύει στην ακυβερνησία, με ότι ολέθριο μπορεί να σημαίνει αυτό. 

Ακούγεται υπερβολικό; Και όμως δεν είναι! Αυτή τη στιγμή η χώρα κινείται προς ένα ναρκοπέδιο. Έχει μπροστά της- αν δεν αλλάξει κάτι -την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (Μάρτιος 2020), που εύκολα μπορεί να οδηγήσει εκ νέου σε εκλογές και νομοθετημένο εκλογικό σύστημα, για τις προσεχείς εκλογές, την απλή αναλογική. Είναι ένας ολέθριος συνδυασμός. 

Η μόνη περίπτωση να μην συμβούν όλα αυτά, είναι η επόμενη Βουλή  κατ’ αρχήν να αναθεωρήσει άμεσα (χρειάζονται 151 ψήφοι) το άρθρο 32 του Συντάγματος, που αφορά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, αποκλείοντας την πιθανότητα διάλυσης της Βουλής, ώστε η χώρα να μην οδηγηθεί (τον Μάρτιο του 2020) ξανά σε εκλογές. Το δεύτερο είναι η κατάργηση της απλής αναλογικής. 

Χρειάζονται 200 ψήφοι για την άμεση κατάργηση της (γεγονός πολύ δύσκολο έως απίθανο, δεδομένης της άρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής) ή 151 για την κατάργηση της, στις μεθεπόμενες εκλογές.

Η στάση του ΚΙΝΑΛ και η άρνησή εκ των προτέρων (με κατηγορηματικό τρόπο) για οποιαδήποτε μετεκλογική συνεργασία, κυρίως για να αλλάξει το Σύνταγμα και ο εκλογικός νόμος, καθιστούν την αυτοδυναμία στις επερχόμενες εκλογές μονόδρομο.

Άθελά της η Φώφη Γεννηματά βάζει το δίλημμα στο εκλογικό σώμα. Με το ΚΙΝΑΛ  ή με τη χώρα; Νομίζω πως η απάντηση στο ερώτημα είναι εύκολη και θα τη διαπιστώσουμε στην κάλπη!
Που να το φανταζόταν ο μακαρίτης Έντουαρντ Λόρεντζ, ότι η Ελλάδα θα επιβεβαίωνε τη θεωρία του, πενήντα χρόνια μετά.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου