18 Δεκεμβρίου 2012
Η πιο κρίσιμη φάση σε μια διαστημική αποστολή, είναι η στιγμή της επανεισόδου του διαστημοπλοίου στη γήινη ατμόσφαιρα. Οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτή τη φάση είναι τρομακτικές, λόγω της τριβής του σκάφους στην ατμόσφαιρα και των θερμοκρασιών που αναπτύσσονται! Μάλιστα στιγμιαία, σε αυτή τη διαδικασία, χάνεται η επικοινωνία με το κέντρο ελέγχου και περιμένουν όλοι με αγωνία τη στιγμή που θα αποκατασταθεί η επαφή. Οι Σοβιετικοί παλαιότερα και οι Αμερικανοί σχετικά πρόσφατα, ακριβώς σε αυτή τη φάση έχασαν διαστημόπλοια και είχαν ανθρώπινες απώλειες, παρότι νωρίτερα όλα είχαν πάει καλά στο διάστημα, οι εργασίες είχαν ολοκληρωθεί με επιτυχία και ήταν όλοι ευτυχείς και ικανοποιημένοι, πριν ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής στην γη.
Είναι μεταφορικά, ακριβώς η ίδια ακριβώς φάση, στην οποία ετοιμάζεται να εισέλθει η χώρα και μαζί της η κυβέρνηση. Είναι η στιγμή που θα κριθούν όλα, καθώς κυβέρνηση και κοινωνία θα βρεθούν απέναντι σε ακραίες καταστάσεις. Είναι η ώρα να δοκιμαστούν σε εντελώς οριακές συνθήκες, οι δυνατότητές της κυβέρνησης και παράλληλα οι αντοχές της κοινωνίας. Αν υποθέσουμε πως μέχρι τώρα διασφαλίστηκε η παραμονή μας στην ευρωζώνη, τακτοποιήθηκε (προσωρινά) το πρόβλημα με το δημόσιο χρέος, λύθηκαν τα προβλήματα της χρηματοδότησης της χώρας, εγκρίθηκαν από το κοινοβούλιο τα απαραίτητα μέτρα, τα οποία φτάνει η ώρα που πρέπει να γίνουν πράξη.
Δηλαδή να εφαρμοστούν νόμοι, να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσουν αποκρατικοποιήσεις, σε συνθήκες ακραίας λιτότητας, της μεγαλύτερης λιτότητας από την εμφάνιση της κρίσης! Πρέπει να γίνουν νέες περικοπές στους μισθούς, να βγουν μερικές χιλιάδες ακόμη δημόσιοι υπάλληλοι σε διαθεσιμότητα, να αυξηθεί η φορολογία και να γίνουν περαιτέρω περικοπές σχεδόν παντού! Η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, η ύφεση θα μεγαλώσει και ένας θεός ξέρει τι άλλο κρύβει το επόμενο εξάμηνο.
Πλέον την ευθύνη έχει αποκλειστικά η κυβέρνηση, που θα κρατάει το πηδάλιο. Οι χειρισμοί από εδώ και πέρα, θα είναι δικοί της. Πρέπει να υλοποιήσει μια σειρά από μέτρα και συγχρόνως να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις σταθεροποίησης της οικονομίας! Και ας μην ξεχνάμε πως η κρατική μηχανή υπολειτουργεί, οι ποιοτικοί δείκτες υποχωρούν (χαρακτηριστικότερη όλων η διαφθορά, που μέσα σε ένα χρόνο η χώρα υποχώρησε 14 θέσεις στο σχετικό πίνακα των χωρών!) και υπάρχει έντονη καχυποψία και γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού κόσμου.
Όμως ότι ήταν να γίνει στο εξωτερικό για την αποφυγή της ελληνικής χρεοκοπίας έγινε. Από εδώ και πέρα το παιγνίδι μεταφέρεται εντός, στη διακυβέρνηση της χώρας! Με την αγωνία να μην υπάρξει πολιτική ή κοινωνική χρεοκοπία. Μέχρι την ώρα που θα φανεί φως στον ορίζοντα και θα αναθαρρέψει η ψυχολογία μας, υπάρχει μακρύς και δύσβατος δρόμος. Το ακόμη χειρότερο είναι, πως δυστυχώς είναι μονόδρομος!
Είναι μεταφορικά, ακριβώς η ίδια ακριβώς φάση, στην οποία ετοιμάζεται να εισέλθει η χώρα και μαζί της η κυβέρνηση. Είναι η στιγμή που θα κριθούν όλα, καθώς κυβέρνηση και κοινωνία θα βρεθούν απέναντι σε ακραίες καταστάσεις. Είναι η ώρα να δοκιμαστούν σε εντελώς οριακές συνθήκες, οι δυνατότητές της κυβέρνησης και παράλληλα οι αντοχές της κοινωνίας. Αν υποθέσουμε πως μέχρι τώρα διασφαλίστηκε η παραμονή μας στην ευρωζώνη, τακτοποιήθηκε (προσωρινά) το πρόβλημα με το δημόσιο χρέος, λύθηκαν τα προβλήματα της χρηματοδότησης της χώρας, εγκρίθηκαν από το κοινοβούλιο τα απαραίτητα μέτρα, τα οποία φτάνει η ώρα που πρέπει να γίνουν πράξη.
Δηλαδή να εφαρμοστούν νόμοι, να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις και να προχωρήσουν αποκρατικοποιήσεις, σε συνθήκες ακραίας λιτότητας, της μεγαλύτερης λιτότητας από την εμφάνιση της κρίσης! Πρέπει να γίνουν νέες περικοπές στους μισθούς, να βγουν μερικές χιλιάδες ακόμη δημόσιοι υπάλληλοι σε διαθεσιμότητα, να αυξηθεί η φορολογία και να γίνουν περαιτέρω περικοπές σχεδόν παντού! Η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο, η ύφεση θα μεγαλώσει και ένας θεός ξέρει τι άλλο κρύβει το επόμενο εξάμηνο.
Πλέον την ευθύνη έχει αποκλειστικά η κυβέρνηση, που θα κρατάει το πηδάλιο. Οι χειρισμοί από εδώ και πέρα, θα είναι δικοί της. Πρέπει να υλοποιήσει μια σειρά από μέτρα και συγχρόνως να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις σταθεροποίησης της οικονομίας! Και ας μην ξεχνάμε πως η κρατική μηχανή υπολειτουργεί, οι ποιοτικοί δείκτες υποχωρούν (χαρακτηριστικότερη όλων η διαφθορά, που μέσα σε ένα χρόνο η χώρα υποχώρησε 14 θέσεις στο σχετικό πίνακα των χωρών!) και υπάρχει έντονη καχυποψία και γενικευμένη απαξίωση του πολιτικού κόσμου.
Όμως ότι ήταν να γίνει στο εξωτερικό για την αποφυγή της ελληνικής χρεοκοπίας έγινε. Από εδώ και πέρα το παιγνίδι μεταφέρεται εντός, στη διακυβέρνηση της χώρας! Με την αγωνία να μην υπάρξει πολιτική ή κοινωνική χρεοκοπία. Μέχρι την ώρα που θα φανεί φως στον ορίζοντα και θα αναθαρρέψει η ψυχολογία μας, υπάρχει μακρύς και δύσβατος δρόμος. Το ακόμη χειρότερο είναι, πως δυστυχώς είναι μονόδρομος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου