13 Απριλίου 2012
Άραγε ποια είναι η πραγματική κατάσταση σήμερα της χώρας και ποια είναι η προοπτική της; Με ποιο τρόπο θα βγούμε από την κρίση; Με ποιο πρόγραμμα και με ποιο χρονοδιάγραμμα; Ποιά είναι τα βήματα που πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα και σε τι βάθος χρόνου;
Υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο που θα βάλει σε νέες βάσεις την εθνική οικονομία; Ποιες είναι οι θυσίες που πρέπει να κάνουμε, από ποιους πρέπει να γίνουν και για πόσο; Πως η χώρα θα δημιουργήσει ξανά παραγωγικές δομές και πως θα ξαναγίνει ανταγωνιστική; Ποιες θεσμικές αλλαγές απαιτούνται για να επανεκκινήσει η κρατική μηχανή και να ανακτήσει την αξιοπιστία της η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αυτονόητα ερωτήματα, στα οποία σχεδόν αποκλειστικά θα πρέπει να επικεντρωθούν από σήμερα έως την Κυριακή των εκλογών οι πολιτικοί αρχηγοί. Σε κάθε ομιλία, σε κάθε δημόσια τοποθέτησή, σε κάθε κομματικό μανιφέστο. Χωρίς ψεύτικα και μασημένα λόγια, χωρίς τις συνήθεις ωραιοποιήσεις, με συγκεκριμένες και λεπτομερείς δεσμεύσεις. Ο κόσμος δεν βλέπει εμπρός του, παρά ένα αδιέξοδο.
Ξέρει πως μας περιμένουν μέτρα και άλλα μέτρα. Αρχίζει να υποψιάζεται ότι όλο αυτό δεν θα τελειώσει με καλό τρόπο. Το αίσθημα ανασφάλειας και η αβεβαιότητα του επιτείνονται. Αν οι εκλογές αυτές είναι χρήσιμες, δεν είναι γιατί θα εκλέξουμε κυβέρνηση που θα έχει την πολιτική νομιμοποίηση να πάρει τα δύσκολα και επώδυνα μέτρα του Ιουνίου και όποια άλλα απαιτηθούν από τους δανειστές μας.
Αλλά γιατί στην καμπή που βρισκόμαστε, είναι επιτακτική ανάγκη να ακούσουμε το σχέδιο για την ανόρθωση της χώρας. Την πρόταση που θα επαναφέρει την εθνική αξιοπρέπεια, θα αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία και θα εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή. Όμως πριν από αυτό, προέχουν δύο άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν.
Πρώτον να μάθουμε την κατάσταση όπως στ’ αλήθεια είναι σήμερα, χωρίς υπεκφυγές και στρογγυλοποιήσεις. Ο κόσμος που δικαίως είναι καχύποπτος, υποψιάζεται πως είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζει! Και δεύτερον να περιγραφούν ανοικτά και χωρίς ταμπού οι αιτίες που έφεραν εδώ τη χώρα. Τι έφταιξε, τι λάθη έγιναν και τι θα πρέπει να μην ξαναγίνει.
Στο ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου η εικόνα ήταν απογοητευτική. Ακούσαμε τους πολιτικούς αρχηγούς στις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις, με το γνωστό ύφος του παρελθόντος, να αραδιάζουν με στόμφο τις ίδιες κοινοτοπίες. Χωρίς συστολή για όσα δεινά επέφεραν στον τόπο τα κόμματά τους, με την συνηθισμένη αλαζονεία, σε πρώτο πρόσωπο και πάντα με το γνωστό απειλητικό τόνο στη φωνή.
Με το καλημέρα έγινε αντιληπτό πως και σε αυτές τις εκλογές, ο στόχος είναι η επικράτηση με κάθε τρόπο. Ότι σημαίνει αυτό για τον καθένα. Μα είναι κακό να θέλει κανείς να κερδίσει τις εκλογές; θα πείτε. Η απάντηση, αν ζούσαμε σε άλλη χώρα ,θα ήταν αυτονόητη. Εδώ όμως είναι κοινό μυστικό, πως αποδεδειγμένα έχουμε να κάνουμε με κατεργάρηδες.
Είναι ακριβώς οι ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και μας γέμισαν εύκολα ψέμα, αυτοί που υπόσχονται να μας σώσουν. Θυμηθείτε το «λεφτά υπάρχουν» του ΠΑΣΟΚ ή την «επανίδρυση του κράτους» της ΝΔ. Παρότι γνωρίζουν, δεν μπορεί να μην το ξέρουν, πως ο κόσμος αγανακτεί να τους ακούει, επαναλαμβάνουν τον κακό εαυτό τους και τις παλιές συνήθειες.
Η λαϊκή σοφία ίσως να έχει την απάντηση: «Ο παλιός γάιδαρος δεν μαθαίνει καινούργια περπατησιά», λέει η παροιμία! Ας μην περιμένουμε πράγματα λοιπόν, από ανθρώπους που δεν μπορούν να τα κάνουν.
Υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο που θα βάλει σε νέες βάσεις την εθνική οικονομία; Ποιες είναι οι θυσίες που πρέπει να κάνουμε, από ποιους πρέπει να γίνουν και για πόσο; Πως η χώρα θα δημιουργήσει ξανά παραγωγικές δομές και πως θα ξαναγίνει ανταγωνιστική; Ποιες θεσμικές αλλαγές απαιτούνται για να επανεκκινήσει η κρατική μηχανή και να ανακτήσει την αξιοπιστία της η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία;
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αυτονόητα ερωτήματα, στα οποία σχεδόν αποκλειστικά θα πρέπει να επικεντρωθούν από σήμερα έως την Κυριακή των εκλογών οι πολιτικοί αρχηγοί. Σε κάθε ομιλία, σε κάθε δημόσια τοποθέτησή, σε κάθε κομματικό μανιφέστο. Χωρίς ψεύτικα και μασημένα λόγια, χωρίς τις συνήθεις ωραιοποιήσεις, με συγκεκριμένες και λεπτομερείς δεσμεύσεις. Ο κόσμος δεν βλέπει εμπρός του, παρά ένα αδιέξοδο.
Ξέρει πως μας περιμένουν μέτρα και άλλα μέτρα. Αρχίζει να υποψιάζεται ότι όλο αυτό δεν θα τελειώσει με καλό τρόπο. Το αίσθημα ανασφάλειας και η αβεβαιότητα του επιτείνονται. Αν οι εκλογές αυτές είναι χρήσιμες, δεν είναι γιατί θα εκλέξουμε κυβέρνηση που θα έχει την πολιτική νομιμοποίηση να πάρει τα δύσκολα και επώδυνα μέτρα του Ιουνίου και όποια άλλα απαιτηθούν από τους δανειστές μας.
Αλλά γιατί στην καμπή που βρισκόμαστε, είναι επιτακτική ανάγκη να ακούσουμε το σχέδιο για την ανόρθωση της χώρας. Την πρόταση που θα επαναφέρει την εθνική αξιοπρέπεια, θα αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία και θα εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή. Όμως πριν από αυτό, προέχουν δύο άλλα πράγματα που πρέπει να γίνουν.
Πρώτον να μάθουμε την κατάσταση όπως στ’ αλήθεια είναι σήμερα, χωρίς υπεκφυγές και στρογγυλοποιήσεις. Ο κόσμος που δικαίως είναι καχύποπτος, υποψιάζεται πως είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζει! Και δεύτερον να περιγραφούν ανοικτά και χωρίς ταμπού οι αιτίες που έφεραν εδώ τη χώρα. Τι έφταιξε, τι λάθη έγιναν και τι θα πρέπει να μην ξαναγίνει.
Στο ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου η εικόνα ήταν απογοητευτική. Ακούσαμε τους πολιτικούς αρχηγούς στις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις, με το γνωστό ύφος του παρελθόντος, να αραδιάζουν με στόμφο τις ίδιες κοινοτοπίες. Χωρίς συστολή για όσα δεινά επέφεραν στον τόπο τα κόμματά τους, με την συνηθισμένη αλαζονεία, σε πρώτο πρόσωπο και πάντα με το γνωστό απειλητικό τόνο στη φωνή.
Με το καλημέρα έγινε αντιληπτό πως και σε αυτές τις εκλογές, ο στόχος είναι η επικράτηση με κάθε τρόπο. Ότι σημαίνει αυτό για τον καθένα. Μα είναι κακό να θέλει κανείς να κερδίσει τις εκλογές; θα πείτε. Η απάντηση, αν ζούσαμε σε άλλη χώρα ,θα ήταν αυτονόητη. Εδώ όμως είναι κοινό μυστικό, πως αποδεδειγμένα έχουμε να κάνουμε με κατεργάρηδες.
Είναι ακριβώς οι ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και μας γέμισαν εύκολα ψέμα, αυτοί που υπόσχονται να μας σώσουν. Θυμηθείτε το «λεφτά υπάρχουν» του ΠΑΣΟΚ ή την «επανίδρυση του κράτους» της ΝΔ. Παρότι γνωρίζουν, δεν μπορεί να μην το ξέρουν, πως ο κόσμος αγανακτεί να τους ακούει, επαναλαμβάνουν τον κακό εαυτό τους και τις παλιές συνήθειες.
Η λαϊκή σοφία ίσως να έχει την απάντηση: «Ο παλιός γάιδαρος δεν μαθαίνει καινούργια περπατησιά», λέει η παροιμία! Ας μην περιμένουμε πράγματα λοιπόν, από ανθρώπους που δεν μπορούν να τα κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου