11 Μαρτίου 2012
Δεν είναι εύκολο να εξηγήσει κανείς τα επεισόδια στο Ίλιον, με την επίθεση κατά του Γιώργου Νταλάρα και στη Ρόδο, εναντίον των επισήμων κατά τον εορτασμό της ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων.
Είναι όμως εύκολο να φανταστεί που οδηγούν, καθώς όλα δείχνουν πως πρόκειται για τα πρώτα σημάδια μιας καινούργια εποχής, στην οποία έχουμε ήδη μπει. Μιας εποχής που θα αλλάξουν πολλά, μαζί και τα κοινωνικά μας ήθη. Ο φανατισμός, η βία, η χυδαιότητα,η έλλειψη μέτρου, είναι φαινόμενα που έχουν μπει στη ζωή μας και που θα τα ζούμε σε μεγαλύτερες δόσεις από εδώ και πέρα.
Κοινός παρανομαστής είναι ο τυφλός λαϊκισμός,που τροφοδοτεί με επιχειρήματα και δίνει άλλοθι σε κάποιους δήθεν αγανακτισμένους, που συνήθως ανήκουν σε ακραίους και αντίθετους πολιτικούς χώρους, ώστε να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους! Κάποιοι από αυτούς είναι ακροαριστεροί, όπως στην περίπτωση της συναυλίας στο Ίλιον, κάποιοι άλλοι όπως στη Ρόδο, ακροδεξιοί. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό του λαϊκισμού, να γεφυρώνει τα πολιτικά άκρα! Είναι κοινωνικές ομάδες που από διαφορετικό σημείο εκκίνησης, επιχειρούν να επιβάλουν με τον τσαμπουκά και το έτσι θέλω, τις απόψεις τους, εκμεταλλευόμενες τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση που επικρατεί στην κοινωνία.
Είναι άγνωστο μέχρι που μπορούν να φτάσουν όλα αυτά. Όμως σίγουρα αν αποκτήσουν συλλογικότερη έκφραση και μεγαλύτερη μαζικότητα, είναι σε θέση να δημιουργήσουν διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία. Να χωριστούμε σε καλούς και κακούς, σε υποταγμένους και σε ανυπότακτους, σε πατριώτες και σε μιάσματα. Και στο τέλος,να βγάλουμε τα μάτια μας μεταξύ μας.
Το πόσο επίφοβο είναι να συμβεί αυτό, το μαρτυρούν τα εκατοντάδες post που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο, σε διάφορες σελίδες, κάτω από τις δύο ειδήσεις. Το χαρακτηριστικό τους είναι ο φανατισμός, οι απειλές, η χυδαιότητα και οι ακραίες ύβρεις, εναντίον όσων επιχείρησαν να αντιτάξουν τη φωνή της λογικής και ζήτησαν μεγαλύτερη ψυχραιμία. Οιδύο απρόκλητες επιθέσεις, στο Ίλιον και στη Ρόδο, δεν ήταν παρά μια σκηνή από τα προσεχώς! Αυτού του είδους ο τραμπουκισμός, ακροδεξιός ή ακροαριστερός, βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο υπόστρωμα που έχει δημιουργήσει ο λαϊκισμός.
Πουθενά αλλού στον κόσμο, κανένα καθεστώς, δεν θα ανεχόταν τον προπηλακισμό, τον ξυλοδαρμό,τις ύβρεις και τη χυδαιότητα ως δήθεν κοινωνική αντίδραση και ως πολιτική έκφραση. Εμείς είμαστε ένα μικρό βήμα πριν αποδεχτούμε όλα αυτά ως φυσιολογική αντίδραση, απέναντι σε ένα ανυπόληπτο,διεφθαρμένο και παρωχημένο πολιτικό σύστημα.
Με το κλίμα που καλλιεργείται, πρέπει να περιμένουμε αντίστοιχα, αν όχι μεγαλύτερης κλίμακας επεισόδια στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή 18 Μαρτίου και ακόμη χειρότερα μια βδομάδα μετά,στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! Είναι περίπου βέβαιο, πως και στην μία και στην άλλη περίπτωση θα υπάρξουν επεισοδιακές καταστάσεις, καθώς κάποιοι θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και την ένταση που επικρατεί στην κοινωνία. Ως γνωστόν “ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται”.
Καθώς βαδίζουμε σε ακόμη δυσκολότερες και αβέβαιες ημέρες, το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα και η κοινωνία είναιη έλλειψη ψυχραιμίας και ο παραλογισμός. Οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά η κατάσταση θα γίνει δυσκολότερα διαχειρίσιμη. Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στη χώρα μας, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Όμως, ακόμη και το καλύτερο σενάριο να ισχύσει, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα απ΄ ότι είναι σήμερα. Αυτό σημαίνει πως οι αφορμές θα γίνουν περισσότερες και το έδαφος θα είναι προσφορότερο για εντάσεις, αντιπαραθέσεις και αυτοδικία! Και όλα αυτά ακροβατώντας σε τεντωμένο σκοινί, με το φόβο ανά πάσα στιγμή να γκρεμοτσακιστούμε!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία
Είναι όμως εύκολο να φανταστεί που οδηγούν, καθώς όλα δείχνουν πως πρόκειται για τα πρώτα σημάδια μιας καινούργια εποχής, στην οποία έχουμε ήδη μπει. Μιας εποχής που θα αλλάξουν πολλά, μαζί και τα κοινωνικά μας ήθη. Ο φανατισμός, η βία, η χυδαιότητα,η έλλειψη μέτρου, είναι φαινόμενα που έχουν μπει στη ζωή μας και που θα τα ζούμε σε μεγαλύτερες δόσεις από εδώ και πέρα.
Κοινός παρανομαστής είναι ο τυφλός λαϊκισμός,που τροφοδοτεί με επιχειρήματα και δίνει άλλοθι σε κάποιους δήθεν αγανακτισμένους, που συνήθως ανήκουν σε ακραίους και αντίθετους πολιτικούς χώρους, ώστε να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους! Κάποιοι από αυτούς είναι ακροαριστεροί, όπως στην περίπτωση της συναυλίας στο Ίλιον, κάποιοι άλλοι όπως στη Ρόδο, ακροδεξιοί. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό του λαϊκισμού, να γεφυρώνει τα πολιτικά άκρα! Είναι κοινωνικές ομάδες που από διαφορετικό σημείο εκκίνησης, επιχειρούν να επιβάλουν με τον τσαμπουκά και το έτσι θέλω, τις απόψεις τους, εκμεταλλευόμενες τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση που επικρατεί στην κοινωνία.
Είναι άγνωστο μέχρι που μπορούν να φτάσουν όλα αυτά. Όμως σίγουρα αν αποκτήσουν συλλογικότερη έκφραση και μεγαλύτερη μαζικότητα, είναι σε θέση να δημιουργήσουν διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία. Να χωριστούμε σε καλούς και κακούς, σε υποταγμένους και σε ανυπότακτους, σε πατριώτες και σε μιάσματα. Και στο τέλος,να βγάλουμε τα μάτια μας μεταξύ μας.
Το πόσο επίφοβο είναι να συμβεί αυτό, το μαρτυρούν τα εκατοντάδες post που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο, σε διάφορες σελίδες, κάτω από τις δύο ειδήσεις. Το χαρακτηριστικό τους είναι ο φανατισμός, οι απειλές, η χυδαιότητα και οι ακραίες ύβρεις, εναντίον όσων επιχείρησαν να αντιτάξουν τη φωνή της λογικής και ζήτησαν μεγαλύτερη ψυχραιμία. Οιδύο απρόκλητες επιθέσεις, στο Ίλιον και στη Ρόδο, δεν ήταν παρά μια σκηνή από τα προσεχώς! Αυτού του είδους ο τραμπουκισμός, ακροδεξιός ή ακροαριστερός, βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο υπόστρωμα που έχει δημιουργήσει ο λαϊκισμός.
Πουθενά αλλού στον κόσμο, κανένα καθεστώς, δεν θα ανεχόταν τον προπηλακισμό, τον ξυλοδαρμό,τις ύβρεις και τη χυδαιότητα ως δήθεν κοινωνική αντίδραση και ως πολιτική έκφραση. Εμείς είμαστε ένα μικρό βήμα πριν αποδεχτούμε όλα αυτά ως φυσιολογική αντίδραση, απέναντι σε ένα ανυπόληπτο,διεφθαρμένο και παρωχημένο πολιτικό σύστημα.
Με το κλίμα που καλλιεργείται, πρέπει να περιμένουμε αντίστοιχα, αν όχι μεγαλύτερης κλίμακας επεισόδια στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή 18 Μαρτίου και ακόμη χειρότερα μια βδομάδα μετά,στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Ο Θεός να βάλει το χέρι του! Είναι περίπου βέβαιο, πως και στην μία και στην άλλη περίπτωση θα υπάρξουν επεισοδιακές καταστάσεις, καθώς κάποιοι θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και την ένταση που επικρατεί στην κοινωνία. Ως γνωστόν “ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται”.
Καθώς βαδίζουμε σε ακόμη δυσκολότερες και αβέβαιες ημέρες, το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα και η κοινωνία είναιη έλλειψη ψυχραιμίας και ο παραλογισμός. Οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά η κατάσταση θα γίνει δυσκολότερα διαχειρίσιμη. Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στη χώρα μας, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Όμως, ακόμη και το καλύτερο σενάριο να ισχύσει, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα απ΄ ότι είναι σήμερα. Αυτό σημαίνει πως οι αφορμές θα γίνουν περισσότερες και το έδαφος θα είναι προσφορότερο για εντάσεις, αντιπαραθέσεις και αυτοδικία! Και όλα αυτά ακροβατώντας σε τεντωμένο σκοινί, με το φόβο ανά πάσα στιγμή να γκρεμοτσακιστούμε!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία
Πολύ καλές απόψεις σε φιλολογικό και εγκυκλοπαιδικό επίπεδο (και όχι ειρωνικά ), ΑΛΛΑ, σε κανένα 'αλλο μέρος του κόσμου δεν ΄εχουμε την παρανόηση και την καταφανή καταπάτηση της έννοιας της δημοκρατίας που επικαλείται και εφαρμόζει σύσσωμος ο πολιτικός μας κόσμος για την εξυπηρέτηση και προσπόριση αποκλειστικά ιδίου όφελους με αποτέλεσμα να υπάρχει πλήρης ΑΣΥΔΟΣΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης ένα φαινόμαινο της εποχής είναι και ο άκρατος πασιφισμός που βολεύει παρα πολύ αυτούς που μας κυβερνούν... μας θέλουν ήσυχους και καναπεδάτους. να μην ανακατευόμαστε στα πόδια τους και στις συναλλαγές στους. Ήσυχους, φοβισμένους και καλοπληρωτές!
ΑπάντησηΔιαγραφή