17 Μαρτίου 2012
Οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Καταγράφουν ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, σε συνθήκες υπερβολικής ρευστότητας. Αυτό που παρατηρεί κανείς, είναι η μεγάλη μεταφορά ψηφοφόρων από τα δύο κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προς άλλα μικρότερα κόμματα, όλου του πολιτικού φάσματος!
Είναι μια αναμενόμενη εικόνα, καθώς επιβεβαιώνει την οργή και την απογοήτευση της κοινωνίας για τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες! Αλλά ας μην βιαστούμε να προεξοφλήσουμε, πως από τις επικείμενες εκλογές θα προκύψει μια βουλή οκτώ, εννέα ή και δέκα κομμάτων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν το σήμερα και όχι το αύριο. Ενώ οι εκλογές ανήκουν στο αύριο.
Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως τα ευρήματα τους δεν είναι σωστά, ή πως δεν αποτελούν καθαρό δείγμα της διάθεσης του εκλογικού σώματος. Είναι αναμφισβήτητο πως αυτή τη στιγμή, η διάθεση του εκλογικού σώματος είναι να τα αλλάξει όλα! Αν ήταν δυνατόν και τους τριακόσιους που βρίσκονται σήμερα στα έδρανα του κοινοβουλίου. Μπορεί να το κάνει; Έχει διέξοδο;Υπάρχει κάτι καινούργιο στον ορίζοντα που μπορεί να κάνει τη διαφορά;
Όχι είναι η απάντηση. Ότι νέο υπάρχει δεν είναι απαραίτητα και καινούργιο, καθώς σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, είναι από δεύτερο χέρι! Πρόκειται για κόμματα και πολιτικούς σχηματισμούς, φτιαγμένους από τα υλικά της κατεδάφισης του δικομματισμού! Χωρίς ομοιογένεια και ιδεολογική ευκρίνεια. Πρόκειται για προσωποκεντρικά πολιτικά μορφώματα, συγκροτημένα από την κορυφή προς τη βάση και όχι από την βάση (την κοινωνία) προς την κορυφή.
Μοιάζουν να είναι γέννημα της ανάγκης κάποιων να διεκδικήσουν την επανεκλογή τους με καλύτερες πιθανότητες, παρά έκφραση ενός κοινωνικού ρεύματος και μιας διευρυμένης συλλογικότητας. Παρόλα αυτά το πολιτικό σκηνικό ακόμη και αν δεν είναι καινούργιο, είναι σίγουρα νέο! Και ως εκ τούτου είναι δεδομένη η αμηχανία του εκλογικού σώματος, που αποτυπώνεται στις μεγάλες αποκλίσεις στην πρόθεση ψήφου, από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση.
Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να αξιολογήσουν οι πολίτες τις νέες προτάσεις και κυρίως να παγιώσουν άποψή. Επισήμως δεν έχει ξεκινήσει καν η προεκλογική περίοδος, οπότε ας μην βιαστούμε να μετρήσουμε από τώρα, πόσα κόμματα θα μπουν στη βουλή! Ούτε να σταθούμε στην “εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος”, με την αναγωγή στην πρόθεση ψήφου των αναποφάσιστων, των λευκών και άκυρων, καθώς ακόμη και αν έχει τηρηθεί κατά γράμμα η δεοντολογία και οι κανόνες της στατιστικής επιστήμης, είναι σε εντελώς θεωρητική βάση.
Είναι άλλη η ψυχολογία του ψηφοφόρου ενώπιον της κάλπης, οπότε και αναλαμβάνει την ευθύνη των συνεπειών της ψήφου του και άλλη στο ακουστικό του τηλεφώνου, μάλιστα βδομάδες πριν τις εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, θα μετρήσει η ψυχολογία του ψηφοφόρου. Όταν θα πλησιάσει η ώρα της κάλπης και θα τεθούν τα πραγματικά διλήμματα, αυτό που θα βγάλουν οι κάλπες, θα έχει μεγάλη απόκλιση, από την ένδειξη που έχουμε τώρα.
Οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Καταγράφουν ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό, σε συνθήκες υπερβολικής ρευστότητας. Αυτό που παρατηρεί κανείς, είναι η μεγάλη μεταφορά ψηφοφόρων από τα δύο κόμματα εξουσίας, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, προς άλλα μικρότερα κόμματα, όλου του πολιτικού φάσματος!
Είναι μια αναμενόμενη εικόνα, καθώς επιβεβαιώνει την οργή και την απογοήτευση της κοινωνίας για τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες! Αλλά ας μην βιαστούμε να προεξοφλήσουμε, πως από τις επικείμενες εκλογές θα προκύψει μια βουλή οκτώ, εννέα ή και δέκα κομμάτων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Άλλωστε είναι γνωστό πως οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν το σήμερα και όχι το αύριο. Ενώ οι εκλογές ανήκουν στο αύριο.
Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως τα ευρήματα τους δεν είναι σωστά, ή πως δεν αποτελούν καθαρό δείγμα της διάθεσης του εκλογικού σώματος. Είναι αναμφισβήτητο πως αυτή τη στιγμή, η διάθεση του εκλογικού σώματος είναι να τα αλλάξει όλα! Αν ήταν δυνατόν και τους τριακόσιους που βρίσκονται σήμερα στα έδρανα του κοινοβουλίου. Μπορεί να το κάνει; Έχει διέξοδο;Υπάρχει κάτι καινούργιο στον ορίζοντα που μπορεί να κάνει τη διαφορά;
Όχι είναι η απάντηση. Ότι νέο υπάρχει δεν είναι απαραίτητα και καινούργιο, καθώς σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, είναι από δεύτερο χέρι! Πρόκειται για κόμματα και πολιτικούς σχηματισμούς, φτιαγμένους από τα υλικά της κατεδάφισης του δικομματισμού! Χωρίς ομοιογένεια και ιδεολογική ευκρίνεια. Πρόκειται για προσωποκεντρικά πολιτικά μορφώματα, συγκροτημένα από την κορυφή προς τη βάση και όχι από την βάση (την κοινωνία) προς την κορυφή.
Μοιάζουν να είναι γέννημα της ανάγκης κάποιων να διεκδικήσουν την επανεκλογή τους με καλύτερες πιθανότητες, παρά έκφραση ενός κοινωνικού ρεύματος και μιας διευρυμένης συλλογικότητας. Παρόλα αυτά το πολιτικό σκηνικό ακόμη και αν δεν είναι καινούργιο, είναι σίγουρα νέο! Και ως εκ τούτου είναι δεδομένη η αμηχανία του εκλογικού σώματος, που αποτυπώνεται στις μεγάλες αποκλίσεις στην πρόθεση ψήφου, από δημοσκόπηση σε δημοσκόπηση.
Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να αξιολογήσουν οι πολίτες τις νέες προτάσεις και κυρίως να παγιώσουν άποψή. Επισήμως δεν έχει ξεκινήσει καν η προεκλογική περίοδος, οπότε ας μην βιαστούμε να μετρήσουμε από τώρα, πόσα κόμματα θα μπουν στη βουλή! Ούτε να σταθούμε στην “εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος”, με την αναγωγή στην πρόθεση ψήφου των αναποφάσιστων, των λευκών και άκυρων, καθώς ακόμη και αν έχει τηρηθεί κατά γράμμα η δεοντολογία και οι κανόνες της στατιστικής επιστήμης, είναι σε εντελώς θεωρητική βάση.
Είναι άλλη η ψυχολογία του ψηφοφόρου ενώπιον της κάλπης, οπότε και αναλαμβάνει την ευθύνη των συνεπειών της ψήφου του και άλλη στο ακουστικό του τηλεφώνου, μάλιστα βδομάδες πριν τις εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, θα μετρήσει η ψυχολογία του ψηφοφόρου. Όταν θα πλησιάσει η ώρα της κάλπης και θα τεθούν τα πραγματικά διλήμματα, αυτό που θα βγάλουν οι κάλπες, θα έχει μεγάλη απόκλιση, από την ένδειξη που έχουμε τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου