1 Μαρτίου 2013 Μέχρι πριν λίγα χρόνια το να κλέβεις το κράτος, ήταν ένα είδος “μαγκιάς”. Ήταν μια πρακτική που σιωπηλά αποδεχόταν η κοινωνία. Έμοιαζε σχεδόν φυσιολογικό να συμβαίνει τόσο στα υψηλά, όσο και στα χαμηλότερα κλιμάκια της εξουσίας. Το ότι υπήρχαν ισχυρές ενδείξεις πως κάποιοι πολιτικοί είχαν πλουτίσει υπερβολικά, χωρίς αυτό να δικαιολογείται από τα εισοδήματά τους, ήταν κοινό μυστικό.
Όμως αυτός δεν ήταν λόγος να ασχοληθεί μαζί τους η δικαιοσύνη. Έτσι συνέχιζαν να επιβραβεύονται από το εκλογικό σώμα και να επανεκλέγονται, παρά τις ενδείξεις, τους ψιθύρους, τις καταγγελίες και τα σχετικά δημοσιεύματα! Και κάπως έτσι, με τη “λαϊκή βούληση” κατοχύρωναν τα πλούτη τους! Το επιχείρημα “ο λαός μίλησε”, έχει ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν, από τα χείλη πρωθυπουργών, υπουργών, νομαρχών, δημάρχων κλπ.
Η αλήθεια ήταν πως την εποχή του δικομματισμού και της τυφλής πολιτικοποίησης, υπήρχε μια Θεοκρατική αντίληψη για τους “δικούς μας”. Ο τίτλος “αγωνιστής της παράταξης”, ισοδυναμούσε με αθωωτική απόφαση του λαϊκού δικαστηρίου. Δεν είναι τυχαίο πως τα αδικήματα που βαραίνουν τον Άκη, σύμφωνα με τη δικογραφία, χρονικά διατρέχουν ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής του καριέρας, στο οποίο εκτέθηκε με επιτυχία στις εκλογές! Ήταν για κάποιους ο μάγκας που ήξερε να ζει τη ζωή του!
Αντίστοιχα ο καταδικασθείς τέως δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, παρότι υπήρχαν σοβαρές καταγγελίες για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της καριέρας του, έκανε πάντα περίπατο στις εκλογές. Θυμηθείτε τη ροζ βίλα της Εκάλης, μια υπόθεση που έβγαζε μάτια (και που έμεινε στο σκοτάδι), η οποία δεν στέρησε σε κανέναν από τους πρωταγωνιστές της, τίποτα. Πρόεδροι, πρωθυπουργοί, βουλευτές, celebrities, που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο, όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα, αντιθέτως δοξάστηκαν!
Οι κομματικές παρωπίδες που φορούσαμε, δεν μας άφηναν για πολλά χρόνια να δούμε την πραγματικότητα. Τα κόμματα έφτασαν να χρωστούν 250 εκατομμύρια ευρώ (!!!), γιατί πολύ απλά κανείς δεν ενοχλήθηκε από τον προκλητικό τρόπο που σπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα. Θυμηθείτε τα γιγάντια high- tech εκλογικά περίπτερα των κομμάτων, στις μεγάλες πλατείες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις- show (τα κόμματα φώτιζαν με προβολείς ολόκληρη την Αθήνα) που ήταν ένδειξη πολιτικής ευρωστίας και ισχύος!
Ακόμη χειρότερα, θυμηθείτε τα ακίνητα -φιλέτα, αξίας εκατομμυρίων, που χρησιμοποιούσαν ως εκλογικά κέντρα οι συνήθως πρώτοι σε σταυρούς βουλευτές. Έκλειναν ολόκληρες επιχειρήσεις, προκειμένου ο χώρος να διατεθεί στους βαρόνους της πολιτικής, έναντι εκατομμυρίων, που ποτέ δεν μάθαμε που τα έβρισκαν! Είναι πολλά τα παραδείγματα, που μαρτυρούν ανοχή της δικαιοσύνης αλλά και της κοινωνίας, απέναντι σε όσους δεν σεβάστηκαν το δημόσιο χρήμα.
Επιτέλους ήλθε η ώρα, πολλοί να χάσουν τον ύπνο τους! Είναι σκληρό να επιχαίρει κανείς για μια βαριά καταδίκη, αλλά είναι καιρός κάτι να αλλάξει. Και στην κοινωνία, αλλά και στη δικαιοσύνη!
ΥΓ.1 Αν ο Παπαγεωργόπουλος δεν ήταν δήμαρχος αλλά υπουργός, δεν θα είχε καμία εκκρεμμότητα με την δικαιοσύνη, όσο μεγάλη και αν ήταν η τρύπα στα δημόσια οικονομικά.
ΥΓ.2 Μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, αλλά όλα τα προηγούμενα χρόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επιβραβεύαμε αυτούς που τα έτρωγαν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου