5 Οκτωβρίου 2012
Το ότι μερικές εκατοντάδες μπρατσωμένοι διαδηλωτές, μπούκαραν με το έτσι θέλω στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, σπάζοντας τα ρολά και τα κάγκελα της εισόδου, δεν είναι κάτι αναμενόμενο και συνηθισμένο. Το γεγονός πως αν ήθελαν και το προσπαθούσαν λίγο περισσότερο, θα μπορούσαν πιθανόν να φτάσουν ακόμη και σε διαβαθμισμένους χώρους του ΓΕΕΘΑ, επίσης δεν το λες φυσιολογικό.
Ούτε το γεγονός πως παρότι γνώριζαν οι ιθύνοντες της αστυνομίας την ώρα και το είδος της διαδήλωσης, δεν είχαν φροντίσει για τη φύλαξη του χώρου. Ως γνωστόν οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων, δεν μπορούν να επέμβουν κατά των πολιτών- διαδηλωτών, παρά μόνο σε εξαιρετικές καταστάσεις. Αυτό είναι άλλωστε το γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν οι διαδηλωτές.
Τουλάχιστον όμως η αστυνομία κάποια στιγμή ξύπνησε και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και εκκένωσε το χώρο του στρατοπέδου. Αυτοί που δεν ξύπνησαν από τον βαθύ τους ύπνο, ήταν ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που επέδειξε επικίνδυνη ανωριμότητα, εκθέτοντας τις ένοπλες δυνάμεις και διακυβεύοντας το κύρος τους. Βάζοντάς τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ, μόνο εναντίον όλων, να αναμετρηθεί με τους διαδηλωτές και με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενέπλεξε σε μια αντιπαράθεση, αποκλειστικής αρμοδιότητας των πολιτικών, τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Η εικόνα του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, που αγωνίζεται με την ντουντούκα να μιλήσει στο πλήθος και είναι βορά στα γιουχαΐσματα και τα χαχανητά των διαδηλωτών, ήταν θλιβερή! Και για τον ίδιο και για το στράτευμα. Αν αυτό συνέβαινε σε κάποια εξωτική χώρα και το παρακολουθούσαμε στις ειδήσεις, θα γελούσαμε με όσα βλέπαμε. Όμως συνέβη εδώ και αφορά τη χώρα μας! Αντίστοιχα και η εικόνα του άτακτου πλήθους, που καταλαμβάνει με ευκολία το Πεντάγωνο.
Όσο και αν προσπαθήσετε δεν θα βρείτε ανάλογο παράδειγμα πουθενά αλλού στις πολιτισμένες χώρες, όπου υπάρχουν απαραβίαστες κόκκινες γραμμές. Ίσως οι διάφορες εκδοχές του παραλόγου που ξεπηδούν και αναδεικνύονται καθημερινά, να οφείλονται αποκλειστικά στη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης, αποκλειστικά σε ότι έχει να κάνει με τα προβλήματα της οικονομίας και με την εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Η υπέρμετρη αφοσίωση σε αυτόν τον στόχο, να έχει δηλαδή αδυνατίσει, άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου και να έχει παραλύσει θεσμικές λειτουργίες, που έχουν χαρακτηριστεί ως δευτερεύουσες. Αυτό είναι το καλό σενάριο, γιατί αν όντως είναι έτσι, όταν με το καλό όλες αυτές οι “σοβαρές” εκκρεμότητες της κυβέρνησης διευθετηθούν, έχουμε ελπίδα να ξαναγίνουμε κανονικό κράτος.
Δεν είναι όμως έτσι και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η παρούσα, είναι κυβέρνηση δύο ταχυτήτων. Υπάρχουν οι υπουργοί αιχμής, για να διαχειριστούν τα θέματα πρώτης γραμμής και οι υπουργοί που απλώς συμπληρώνουν το υπουργικό συμβούλιο, προκειμένου να τηρηθούν εσωκομματικές ισορροπίες και προεκλογικές υποχρεώσεις! Ας καταλάβουν όμως οι πολιτικοί αρχηγοί, πως αυτό που είδαμε χθες, ήταν σκηνές από τα προσεχώς και ας λάβουν τα μέτρα τους.
Ούτε το γεγονός πως παρότι γνώριζαν οι ιθύνοντες της αστυνομίας την ώρα και το είδος της διαδήλωσης, δεν είχαν φροντίσει για τη φύλαξη του χώρου. Ως γνωστόν οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων, δεν μπορούν να επέμβουν κατά των πολιτών- διαδηλωτών, παρά μόνο σε εξαιρετικές καταστάσεις. Αυτό είναι άλλωστε το γεγονός που εκμεταλλεύτηκαν οι διαδηλωτές.
Τουλάχιστον όμως η αστυνομία κάποια στιγμή ξύπνησε και έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει και εκκένωσε το χώρο του στρατοπέδου. Αυτοί που δεν ξύπνησαν από τον βαθύ τους ύπνο, ήταν ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που επέδειξε επικίνδυνη ανωριμότητα, εκθέτοντας τις ένοπλες δυνάμεις και διακυβεύοντας το κύρος τους. Βάζοντάς τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ, μόνο εναντίον όλων, να αναμετρηθεί με τους διαδηλωτές και με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενέπλεξε σε μια αντιπαράθεση, αποκλειστικής αρμοδιότητας των πολιτικών, τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Η εικόνα του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, που αγωνίζεται με την ντουντούκα να μιλήσει στο πλήθος και είναι βορά στα γιουχαΐσματα και τα χαχανητά των διαδηλωτών, ήταν θλιβερή! Και για τον ίδιο και για το στράτευμα. Αν αυτό συνέβαινε σε κάποια εξωτική χώρα και το παρακολουθούσαμε στις ειδήσεις, θα γελούσαμε με όσα βλέπαμε. Όμως συνέβη εδώ και αφορά τη χώρα μας! Αντίστοιχα και η εικόνα του άτακτου πλήθους, που καταλαμβάνει με ευκολία το Πεντάγωνο.
Όσο και αν προσπαθήσετε δεν θα βρείτε ανάλογο παράδειγμα πουθενά αλλού στις πολιτισμένες χώρες, όπου υπάρχουν απαραβίαστες κόκκινες γραμμές. Ίσως οι διάφορες εκδοχές του παραλόγου που ξεπηδούν και αναδεικνύονται καθημερινά, να οφείλονται αποκλειστικά στη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης, αποκλειστικά σε ότι έχει να κάνει με τα προβλήματα της οικονομίας και με την εκταμίευση της επόμενης δόσης.
Η υπέρμετρη αφοσίωση σε αυτόν τον στόχο, να έχει δηλαδή αδυνατίσει, άλλες πτυχές του κυβερνητικού έργου και να έχει παραλύσει θεσμικές λειτουργίες, που έχουν χαρακτηριστεί ως δευτερεύουσες. Αυτό είναι το καλό σενάριο, γιατί αν όντως είναι έτσι, όταν με το καλό όλες αυτές οι “σοβαρές” εκκρεμότητες της κυβέρνησης διευθετηθούν, έχουμε ελπίδα να ξαναγίνουμε κανονικό κράτος.
Δεν είναι όμως έτσι και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η παρούσα, είναι κυβέρνηση δύο ταχυτήτων. Υπάρχουν οι υπουργοί αιχμής, για να διαχειριστούν τα θέματα πρώτης γραμμής και οι υπουργοί που απλώς συμπληρώνουν το υπουργικό συμβούλιο, προκειμένου να τηρηθούν εσωκομματικές ισορροπίες και προεκλογικές υποχρεώσεις! Ας καταλάβουν όμως οι πολιτικοί αρχηγοί, πως αυτό που είδαμε χθες, ήταν σκηνές από τα προσεχώς και ας λάβουν τα μέτρα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου