Είναι προφανές πως οι εκλογές έπαψαν πλέον να αποτελούν μια διαδικασία κατά την οποία οι υποψήφιοι διαγωνίζονται στη ρητορική και όποιος καταφέρνει να τα πει καλύτερα, ψηφίζεται από τους περισσότερους και γίνεται πρωθυπουργός. Αυτό δυστυχώς έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν! Ήταν οι εποχές που τις εκλογές τις κέρδιζαν τα «μπαλκόνια».
Καθοριστικό στοιχείο για την έκβαση της εκλογικής μάχης, ήταν η ικανότητα του αρχηγού να συνεπαίρνει τα πλήθη!
Ακόμη και αν δεν πίστευε ούτε ο ίδιος αυτά που έλεγε. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ήταν οι εκλογές του 81, όταν πρωτοεμφανίσθηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και μάλιστα με θριαμβευτικό τρόπο. Τότε σημαία του ήταν το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Ο Ανδρέας Παπανδρέου ξεσήκωνε τα πλήθη από το μπαλκόνι υποσχόμενος να διώξει τους αμερικανούς και τις «βάσεις του θανάτου» από την Ελλάδα, να βγούμε από την ΕΟΚ και να φύγουμε από το ΝΑΤΟ.
Εννοείται πως τίποτα απ’ όλα δεν συνέβη και ούτε επιχειρήθηκε να συμβεί. Αντιθέτως, παγιώθηκε η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα και η χώρα άρμεξε μέχρι σταγόνας τα κοινοτικά ταμεία! Ήταν η εποχή που κατασπαταλήθηκαν, εν είδει δώρου σε γνωστούς και φίλους, δισεκατομμύρια από τους πολύτιμους κοινοτικούς πόρους, που υποτίθενται πως προορίζονταν για την ανάπτυξη της χώρας. «Αν αυτοί που μας ψήφισαν το 81, πίστευαν αυτά που τους υποσχόμασταν, ότι θα φύγουμε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, δεν θα μας είχαν ψηφίσει!» Η απολογητική αυτή φράση που αποδίδεται στον Ανδρέα Παπανδρέου και χρονικά τοποθετείται στο 1983, τα λέει όλα για τους όρους διεξαγωγής του πολιτικού παιγνιδιού. Αλλά και για το πόσο ελκυστικός είναι ο λαϊκισμός και η γοητεία ασκούσε στο πολιτικό ακροατήριο της εποχής!
Πολλές φορές επιχειρήθηκε στη συνέχεια, η αναρρίχηση στην εξουσία με τον ίδιο τρόπο και από άλλους πολιτικούς αρχηγούς, που υπέκυψαν στη γοητεία και την ευκολία του λαϊκισμού! Άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε όχι. Αυτή η εποχή μοιάζει επιτέλους να κλείνει, έστω με οδυνηρό τρόπο, το 2009 με την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου. Ήταν η τελευταία φορά που ο λαός πίστεψε στους «λαγούς με πετραχήλια» που του έταξαν, αφού το πάθημα μας έγινε μάθημα και μάλιστα οδυνηρό, καθώς συνεχίζουμε να πληρώνουμε πολύ ακριβά το τίμημα.
Ο κύκλος που άνοιξε το 81 ο Ανδρέας, μπορεί φαινομενικά να κλείνει το 2009, όμως επί της ουσίας τα απόνερα του λαϊκισμού, εξακολουθούν να λιμνάζουν στην πολιτική ζωή. Απόδειξη είναι η διαφαινόμενη άνοδος των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων! Είναι τα μοναδικά κόμματα, που στη σημερινή δραματική συγκυρία, έχουν κυριολεκτικά τη λύση στο τσεπάκι και τάζουν με τρομερή ευκολία «λαγούς με πετραχήλια». Αν διαβάσει κανείς τα προγράμματα τους, θα συμπεράνει πως και «λεφτά υπάρχουν» και μαγικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Όπως υπήρχαν άλλωστε και το 2009!
αποτελεσμα! κανενας καλος!
ΑπάντησηΔιαγραφή