1/2/13

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΜΝΗΣΙΑ

1 Φεβρουαρίου 2013
Ώστε λοιπόν η υπόθεση της εν ψυχρώ δολοφονίας των τριών νέων ανθρώπων, στο κατάστημα της Marfin στη Σταδίου δεν έχει κλείσει; Το αποτρόπαιο έγκλημα που έγινε ενώπιον του πολυπληθούς, αδρανούς και συνένοχου πλήθους, δεν ξεχάστηκε από τις διωκτικές αρχές και τη δικαιοσύνη; Ο φάκελος δεν μπήκε στο αρχείο;

Περίεργο, γιατί για εμάς όλους έχει κλείσει! Ούτε που θυμόμαστε το περιστατικό. Και όταν λέω εμείς, εννοώ εμείς όλοι! Δεξιοί και αριστεροί, προοδευτικοί και συντηρητικοί, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί! Η συλλογική μνήμη, για έναν περίεργο λόγο, το έχει διαγράψει. Ίσως άραγε γιατί το έγκλημα δεν έχει το σωστό πολιτικό χρώμα; Ποιος ξέρει; Πάντως δυόμισι χρόνια μετά, είναι σαν να μην έγινε ποτέ.

Αν αναζητήσετε στο διαδίκτυο, την ημέρα της θλιβερής επετείου, ανακοινώσεις κομμάτων, δηλώσεις πολιτικών και κινητοποιήσεις φορέων και οργανώσεων, δεν θα βρείτε απολύτως τίποτα. Ούτε μισή γραμμή! Ειδικά η δεύτερη επέτειος της τραγωδίας, πέρασε εντελώς σιωπηλά. Οι μόνοι που εξακολουθούν να νιώθουν τη συντριβή και την οδύνη είναι οι συνάδελφοι, οι συγγενείς και οι φίλοι, που σε στενό κύκλο τους θυμούνται κάθε χρόνο, με ενός λεπτού σιγή στον τόπο της τραγωδίας. Κανείς άλλος! Ούτε η πολιτεία, ούτε ο πολιτικός κόσμος, ούτε οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα συνδικάτα, ούτε οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Σε αντίθεση με άλλα τραγικά περιστατικά, όπως η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη, που οδήγησε στη “εξέγερση του Δεκέμβρη” και που είναι η αφορμή, με την καθοδήγηση των κομμάτων της αριστεράς, για μαζικές διαδηλώσεις και έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις κάθε χρόνο. Στο άκουσμα της είδησης πως οι αρχές βρίσκονται κοντά στους ενόχους, ήταν σαν να ξυπνήσαμε από τον βαθύ λήθαργο. Οι δουλειά που έχουν κάνει οι ανακριτές είναι ως φαίνεται σπουδαία, καθώς διεξήχθη κάτω από αντίξοες συνθήκες!

Βρήκαν στόματα ερμητικά κλειστά και χρειάστηκε να μελετήσουν υλικό από αμέτρητες φωτογραφίες και βίντεο για να εντοπίσουν τους ενόχους. Μετά από 32 μήνες προσπαθειών, έχουν φτάσει κοντά στους κουκουλοφόρους διαδηλωτές- δολοφόνους της εγκύου Αγγελικής Παπαθανασοπούλου και των συναδέλφων της Παρασκευής Ζούλια και Επαμεινώνδα Τσάκαλη. Οι πραγματικοί συνένοχοι και οι ηθικοί αυτουργοί, όσοι γνωρίζουν γιατί ήταν αυτόπτες μάρτυρες, σιωπούν.

Ας ελπίσουμε η δικαιοσύνη να πάει την υπόθεση μέχρι το τέλος και οι ένοχοι να βρεθούν στη φυλακή. Ο φόβος είναι, πως ενώπιον του δικαστηρίου, ελλείψει μαρτύρων που να αναγνωρίσουν τους δράστες κάτω από τις κουκούλες, υπάρχει πιθανότητα να απαλλαγούν λόγω αμφιβολιών, όπως πολλές φορές έχει συμβεί στο παρελθόν για άλλα παρόμοια περιστατικά.

Ας γνωρίζουν από τώρα οι δικαστές, πως είναι πολύ πιθανό να συναντήσουν την καχυποψία, ίσως και την αντίδραση μερίδας του πολιτικού κόσμου. Μακάρι τίποτα απ΄όλα αυτά να μην βγει αληθινό, αλλά η ευκολία με την οποία λησμονήσαμε τους τρεις νεκρούς, είναι κακός οιωνός!

31/1/13

Το άγριο come back του ΚΚΕ!

31 Ιανουαρίου 2013
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ είναι έξω από το κτίριο της ΓΑΔΑ και διαμαρτύρονται για την προσαγωγή των συντρόφων τους, που το πρωί επιχείρησαν να καταλάβουν το γραφείο του υπουργού Εργασίας, ή κατά μια εκδοχή να “διαμαρτυρηθούν”. Το ΚΚΕ επισήμως, “καταγγέλλει τους τραυματισμούς, τις συλλήψεις, την άγρια επίθεση που δέχτηκαν δεκάδες συνδικαλιστές εργατικών σωματείων και ομοσπονδιών από δυνάμεις των ΜΑΤ στο υπουργείο Εργασίας, οι οποίοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν (sic) για τις νέες προκλητικές δηλώσεις του υπουργού για το Ασφαλιστικό!”

Τι προκλητικό είχε κάνει ο κ. Βρούτσης και προσέβαλε το ΠΑΜΕ τόσο, ώστε να το εξωθήσει στην κατάληψη του υπουργείου εργασίας; Είχε πει πως: “το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας οικοδομήθηκε διαχρονικά στη βάση πελατειακών αντιλήψεων και πως σήμερα είναι ένα μωσαϊκό εξαιρέσεων και ειδικών καθεστώτων και γι' αυτό χρειάζεται η αναμόρφωσή του επί το δικαιότερον”.  Αν αυτή η δήλωση του κ. Βρούτση, οδήγησε, σύμφωνα με τα λεγόμενα τους, στην κατάληψη του υπουργικού γραφείου, εάν ποτέ στο μέλλον επιχειρηθεί να γίνει πράξη η “αναμόρφωση επί το δικαιότερον” του ασφαλιστικού, λογικά θα πρέπει το ΠΑΜΕ να προχωρήσει στην κατάληψη όλων των Υπουργείων, του Μεγάρου Μαξίμου, της Βουλής, του Προεδρικού Μεγάρου και ενδεχομένως της ΓΑΔΑ! Αυτή μοιάζει σαν μια λογική αναλογία.

 Πάντως για την ώρα, όπως θα συνέβαινε σε οποιοδήποτε ευνομούμενη δημοκρατίας της υφηλίου, τους καταληψίες τους έβγαλαν σηκωτούς από το υπουργείο και τους οδήγησαν για τα περαιτέρω στην ΓΑΔΑ. Εκτός αν κάποιος πιστεύει πως κακώς τους απομάκρυναν σηκωτούς και κακώς τους προσήγαγαν. Πως το σωστό θα ήταν να τους αφήσουν ανενόχλητους, μέχρι να αποφασίσουν οι ίδιοι να αποχωρήσουν και να τους ευχαριστήσουν που είχαν την καλοσύνη να επιτρέψουν στον υπουργό να πάει στο γραφείο του.

 Τα πράγματα τελικά είναι όμως είναι πιο απλά! Γιατί; Γιατί απλώς ήταν σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η κατάλληλη ώρα για ένα come back του ΚΚΕ. Να κάνει ντόρο και να ακουστεί ξανά, μετά από μια σύντομη περίοδο περισυλλογής! Αλίμονο αν η διαπίστωση ενός υπουργού, πως το ασφαλιστικό χρειάζεται αναμόρφωση, είναι λόγος για τέτοιου είδους φασαρία. Είναι απλώς μια καλή αφορμή για επαναστατική γυμναστική, τώρα που ο αντίπαλος, που λίγο έλειψε να θέσει εκτός βουλής το ΚΚΕ, δείχνει κάποια μικρά σημεία κόπωσης.

Κάτι τα ταξίδια Τσίπρα σε ΗΠΑ και Γερμανία και οι απόψεις που διατύπωσε, κάτι η μικρή υποχώρηση στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι οι εσωτερικές γκρίνιες και αντιθέσεις στην επίσημη γραμμή της Κουμουνδούρου, “ξύπνησαν” ως φαίνεται τα αντανακλαστικά του ΚΚΕ. Μετά το πατατράκ των εκλογών και τις απογοητευτικές δημοσκοπήσεις, αποφάσισε να βγει προς άγραν πελατείας και συλλογής δυσαρεστημένων ψηφοφόρων.

Η κυβέρνηση και η κάθε κυβέρνηση, ίσως τελικά αξίζει να συνδράμει σε αυτές τις δραστηριότητες του ΚΚΕ και να τις αξιοποιήσει προς όφελος του λαού,  αναδεικνύοντας τις ως τουριστική ατραξιόν για την πρωτεύουσα! Πάντα άλλωστε έχει ενδιαφέρον το αυθεντικό folklore!

29/1/13

ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ!

29 Ιανουαρίου 2013
Έχουμε δημιουργήσει παράδοση στη μετριότητα, καθώς οι προδιαγραφές και οι απαιτήσεις για να φτάσει κανείς ψηλά, σπάνια έχουν να κάνουν με τα πραγματικά προσόντα, αλλά συνήθως με μια σειρά από προϋποθέσεις, που ελάχιστα αφορούν την ουσία!

Για παράδειγμα η μισή κυβέρνηση Παπανδρέου, μήπως και παραπάνω, αποτελείτο από γνωστούς και φίλους του πρωθυπουργού. Αυτό ήταν το “προσόν” που τους κατηγοριοποιούσε και το κοινό χαρακτηριστικό τους! Ουδέποτε είχαν δρέψει δάφνες, ούτε είχαν τις περγαμηνές, καθώς οι περισσότεροι ήταν ανύπαρκτοι στην πολιτική ζωή και στον επαγγελματικό ή ακαδημαϊκό χώρο!

Έτσι φτάσαμε να προσδοκούμε τη σωτηρία της χώρας, από μια παρέα, κατά τεκμήριο ανεπαρκών, έως εγκληματικά αδαών ανθρώπων. Και το πρόβλημα ήταν διττό, καθώς μαζί με την ασημαντότητα τους, συνυπήρχε και η άγνοια κινδύνου. Για παράδειγμα ο Υπουργός Οικονομικών, με μηδενική εμπειρία, παντελώς άσημος και χωρίς κύρος, περιδιάβαινε στις συνόδους των υπουργών και διαπραγματευόταν με τα μεγαθήρια της Ευρώπης, με τα προφανή αποτελέσματα. Ποιος να του δώσει σημασία και γιατί;

Άλλο παράδειγμα ήταν ο περίφημος Δρούτσας στο Υπουργείο Εξωτερικών, Αληθινό κελεπούρι απέναντι στα αρπακτικά της διπλωματίας σε Ανατολή και Δύση! Βάλτε στο νου σας πόσα τέτοια παραδείγματα υπάρχουν,όχι μόνο στην κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά στις περισσότερες κυβερνήσεις αυτού του τόπου. Είτε ήταν προσωπικά ρουσφέτια πρωθυπουργών, είτε εξυπηρετούν το κόμμα. Ποτέ όμως τη χώρα.

Άλλωστε και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, Παπανδρέου και Καραμανλής, ως προσόν δεν είχαν αποκλειστικά το όνομά τους; Και αν τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα και τόσο κραυγαλέα στην κορυφή της πυραμίδας, εύκολα συμπεραίνουμε τι συμβαίνει στη βάση της, δηλαδή στον κρατικό μηχανισμό. Πρόσφατη είναι η ομολογία πως ο μέχρι πρόσφατα επικεφαλής του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, δεν ξέρει να χειρίζεται κομπιούτερ, προαπαιτούμενο ακόμη και για να δουλέψεις υπάλληλος σε πάρκινγκ!

 Θέλετε το καλύτερο; Σε Γενική Γραμματεία κρίσιμου υπουργείου, τεχνοκρατικού χαρακτήρα μάλιστα, προΐστανται σήμερα τρεις θεολόγοι(!), που ούτε ακουστά δεν είχαν, για τα θέματα που κλήθηκαν να χειριστούν. Τυχαία και οι τρεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχουν συνδεθεί με μητροπολίτη νομού της Πελοποννήσου!

 Οπότε γιατί να είναι περίεργο, πως ακόμη και στις ιδιόμορφες συνθήκες που παλεύει να επιβιώσει η χώρα, να εξακολουθεί να μην τίθεται θέμα αξιοκρατίας και να υπάρχει ποσόστωση μεταξύ των τριών κομμάτων, στις προσλήψεις υψηλόβαθμων στελεχών της κρατικής μηχανής. Κριτήριο καταλληλότητας παραμένει η κομματική ταυτότητα και όχι τα αντικειμενικά προσόντα.

 Οπότε με όλα αυτά τα δεδομένα, γιατί να μην αρκούν τα “αγγλικούλια” του Αλέξη Τσίπρα και η θητεία του στο 15μελές του σχολείου του, για να γίνει αύριο πρωθυπουργός; Και ας μην έχει κολλήσει ούτε μισό ένσημο στη ζωή του και ας μην έχει ακαδημαϊκές περγαμηνές. Οι άλλοι δηλαδή ήταν καλύτεροι; Αυτά που χρειάζεται τα έχει!