Οι μόνοι που δεν κάνουν οικονομία σήμερα, είναι τα κόμματα!

Μπορεί να λείπουν χρήματα για τις συντάξεις, όχι όμως για τις ανάγκες των κομμάτων! Μια ακόμη σπάταλη προεκλογική περίοδος, ευτυχώς τελείωσε.


3 Οκτωβρίου 09

Αν υπάρχει ένας χαρακτηρισμός που ταιριάζει σε αυτές τις εκλογές, είναι η υποτονικότητα. Ήταν προφανές πως ο κόσμος αυτή τη φορά, δεν είχε όρεξη για πανηγύρια. Και αυτό παρά τη φιλότιμη (και πανάκριβη) προσπάθεια των κομμάτων να κινητοποιήσουν το ένστικτο του ψηφοφόρου- οπαδού.

Αλήθεια τι άλλο εξυπηρετεί η γραφική και ξεπερασμένη συνήθεια των κομμάτων, να περιφέρουν τον αρχηγό ως Μεσσία από χωρίου εις χωρίον; Και αυτός να επαναλαμβάνει με στόμφο τις ίδιες κοινοτοπίες, τα ίδια ρητορικά σχήματα και κυρίως τις ίδιες κολακείες προς τους συγκεντρωμένους (μεταφερόμενους) οπαδούς;

Ίσως να μην είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά κάθε μια από τις πολλές δεκάδες συγκεντρώσεις, στοιχίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ! Κυρίως λόγω της ενοικίασης πανάκριβων μονάδων εξωτερικών μεταδόσεων και πυλώνων φωτισμού, προκειμένου να προβάλουν στην τηλεόραση ένα τρίλεπτο από την ομιλία, συνήθως στα δελτία ειδήσεων! Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τον ελλειμματικό κρατικό προϋπολογισμό, για ένα καλό τηλεοπτικό πλάνο, την ώρα που ψάχνουμε χρήματα για τις συντάξεις του ΙΚΑ!

«Δεν συναινούμε στην παράνομη αφισοκόλληση, δεν συναινούμε στην αφισορύπανση» δήλωνε στο ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου ο κ. Ζαγορίτης. Αλλά πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, γέμισε η επικράτεια με χιλιάδες (πανάκριβες) γιγαντοαφίσες του κ. Καραμανλή.

Και μάλιστα σε διαφημιστικές πινακίδες που η ίδια η ΝΔ, αλλά και το Κοινοβούλιο, το ΣτΕ, ο Άρειος Πάγος, το Υπ. Εσωτερικών, ο Συνήγορος του Πολίτη και η Ελληνική Αστυνομία, χαρακτηρίζουν παράνομες και, έχουν άπαντες ζητήσει την απομάκρυνσή τους!
Η ανάγκη φαίνεται πως προέκυψε και από την υστέρηση των ποσοστών της ΝΔ, τότε που ακόμη γνωρίζαμε τις δημοσκοπήσεις!

Σήμερα παρ’ ότι ο νόμος απαγορεύει οποιαδήποτε αναφορά, ο πρωθυπουργός δήλωνε στην Ρόδο ότι «έκαναν λάθος όσοι έσπευσαν να προκαταλάβουν την απόφαση των Ελλήνων. Τα δεδομένα άλλαξαν και αλλάζουν διαρκώς», υπονοώντας σαφώς νέα ευρήματα.

Ομοίως ο γραμματέας της ΝΔ, δηλώνει δεξιά και αριστερά πως «μετά τα debate, το κλίμα έχει αλλάξει, ... έχουμε μία έντονη αλλαγή. Έχουμε μία συσπείρωση, η οποία πλέον είναι ορατή».

Ενέσεις ηθικού; Προσπάθειες των κομμάτων, να γυρίσουν τον χρόνο πίσω; Ίσως κάποτε αυτά, να επηρέαζαν το εκλογικό αποτέλεσμα. Σήμερα μοιάζουν γραφικά και παρωχημένα. Υποτιμούν τον ψηφοφόρο, τον οποίο υποτίθεται προσπαθούν να προσελκύσουν.

Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως οι πλαστικές σημαίες και οι καραμούζες θα προσθέσουν ψηφοφόρους στα κόμματα; Ή ότι οι χιλιάδες αφίσες των κυρίων Καραμανλή και Καρατζαφέρη, θα επηρεάσουν θετικά το εκλογικό σώμα;

Όλα αυτά, μοιάζουν με λογική επίδειξης πλούτου. Έχω λεφτά και σκορπάω! Αναλογιστείτε πως οι μόνοι που δεν κάνουν οικονομία σήμερα, είναι τα κόμματα! Κανείς άλλος.

Πολιτικοί – δημοσιογράφοι 2-0! Πως χάσαμε μέσα στο γήπεδό μας...

26 Σεπτεμβρίου 09

Στην τηλεμαχία των δύο υποψηφίων πρωθυπουργών, οι πολιτικοί μας πήραν και τις φανέλες! Επελέγη από τους ίδιους μια διαδικασία που απέκλειε τους δημοσιογράφους! Τους απέβαλε εκτός γηπέδου, χωρίς μάλιστα κανείς να διαμαρτυρηθεί!

Είναι λογικό όταν οι πολιτικοί παίζουν στο γήπεδό τους, να ορίζουν αυτοί τους κανόνες του παιγνιδιού. Όταν όμως παίζουν σε ξένο γήπεδο δικαιούνται να βάζουν αποκλειστικά οι ίδιοι τους κανόνες; Ασφαλώς όχι, είναι η προφανής απάντηση.

Για παράδειγμα η διαδικασία που ακολουθήθηκε στην τηλεμαχία των έξη κομμάτων, ήταν αυτή που αποφάσισαν τα ίδια τα κόμματα, στη μεταξύ τους διαβούλευση. Αυτό τους άρεσε, αυτό τους βόλευε, αυτό αποφάσισαν! Καθόρισαν όχι μόνο το πλαίσιο της διαδικασίας, αλλά αν είναι ποτέ δυνατόν και τη θεματολογία της! Ερήμην των εκπροσώπων του Τύπου, που λογικά έπρεπε να είναι ισότιμοι συνομιλητές, αφού άλλωστε είναι και συμμέτοχοι.

Οι λεονταρισμοί και οι διαφωνίες που ακούστηκαν από τους δημοσιογράφους- εκπροσώπους των καναλιών, ήταν άνευ ουσίας. Άρκεσαν 10’’ επιπλέον χρόνου στις ερωτήσεις τους, για να αποδεχτούν να συναποτελέσουν το σκηνικό μιας διαδικασίας, που την προηγούμενη φορά είχαν οι ίδιοι χαρακτηρίσει, περίπου ως ανόητη!

Έτσι αφού βρέθηκε και η πατέντα για να χωρέσουν και πάλι στο κάδρο- με τη συναίνεση των κομμάτων βεβαίως - και οι επτά(!) δημοσιογράφοι- εκπρόσωποι καναλιών, ξεχάστηκαν όσα είχαν ειπωθεί στο παρελθόν περί αναβαθμισμένης εκπροσώπησης της δημοσιογραφίας, με έμπειρους και εξειδικευμένος συναδέλφους, κυρίως από τις εφημερίδες.

Και οι πολίτες όλοι, έζησαν την επανάληψη μιας ανούσιας και βαρετής διαδικασίας. Μάλιστα όλοι συμφώνησαν πως ενδιαφέρον είχαν μόνο οι ερωτήσεις που έθεταν οι ίδιοι οι πολιτικοί! Αυτή ήταν η πρώτη μας ήττα!

Εκεί όμως που οι πολιτικοί μας πήραν και τις φανέλες, ήταν την επομένη, στην τηλεμαχία των δύο υποψηφίων πρωθυπουργών. Εκεί επελέγη από τα δύο κόμματα μια διαδικασία, που απέκλειε παντελώς τους δημοσιογράφους. Τους έβγαζε εκτός αγωνιστικού χώρου για πρώτη φορά, χωρίς κανείς να τολμήσει να διαμαρτυρηθεί!

Οι κύριοι Καραμανλής και Παπανδρέου, αναμετρήθηκαν σε μια διαδικασία, που έμοιαζε με ρεπλίκα αγώνων αντιλογίας, αγώνων ρητορικής τέχνης! Αγώνες που είναι δημοφιλείς μεταξύ μαθητών και φοιτητών, όχι όμως μεταξύ υποψηφίων πρωθυπουργών! Μονολογούσαν και οι δύο, με τα συνήθη επιχειρήματα, σε μια διαδικασία χωρίς ειρμό, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς συνοχή.

Απαντούσαν σε ερωτήσεις που έκαναν οι ίδιοι στον εαυτό τους, αφού δεν προβλέπονταν ερωτήσεις! Η παρουσία της εξαιρετικής Μαρίας Χούκλη, περιοριζόταν στον άχαρο ρόλο, να τους υπενθυμίζει αυτά που οι ίδιοι είχαν αποφασίσει.

Είναι η πρώτη φορά από το 1996, από την πρώτη τηλεμαχία μεταξύ Σημίτη – Έβερτ, που οι πολιτικοί κάνουν μια τόσο άνετη νίκη, μάλιστα μέσα στο γήπεδό μας. Ευτυχώς που το σκορ ήταν μόνο 2-0!

Όλα ή τίποτε! Τόσο οριακά είναι τα πράγματα σήμερα

Ο Γιώργος Παπανδρέου καλλιέργησε προσδοκίες. Αν τα καταφέρει, θα είναι ο πρώτος μιας καινούργιας εποχής για τη χώρα. Αν αποτύχει όμως, θα είναι αυτός που θα κλείσει την πόρτα!

19 Σεπτεμβρίου 09

Άραγε ποιος θα τολμούσε στοίχημα δεκαπέντε ημέρες πριν, ότι τα πράγματα θα έπαιρναν αυτή την τροπή. Ότι δηλαδή με το ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου θα υπήρχε τόσο εντυπωσιακό και άνετο προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ και τέτοιος χαλασμός στη ΝΔ.

Στην πολιτική δεν υπάρχουν τετελεσμένα λένε οι παλιοί και έμπειροι κοινοβουλευτικοί, αλλά άραγε υπάρχει τρόπος να χάσει το ΠΑΣΟΚ αυτές τις εκλογές; Μάλλον όχι είναι η απάντηση και την ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική, μεταξύ αυτών και τα στελέχη της ΝΔ. Οπότε αν αναζητάτε τις αιτίες για όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν, με τις αντιδράσεις των κομμένων, τη δυστοκία στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων, αλλά και τη γενικότερη δυσθυμία που επικρατεί, έχετε και την απάντηση.

Τελικά φαίνεται πως η Θεσσαλονίκη δεν είναι η τυχερή πόλη του πρωθυπουργού. Μετά τη περυσινή ΔΕΘ και την κατά κοινή ομολογία ατυχή του εμφάνιση, άρχισε η υποχώρηση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν τότε, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια, οπότε το ΠΑΣΟΚ πήρε προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις!

Στη ΔΕΘ φέτος, η εμφάνιση του πρωθυπουργού θεωρήθηκε κατώτερη των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει η προκήρυξη των εκλογών. Μάλιστα την επόμενη της παρουσίας Καραμανλή, εμφανίσθηκαν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις που έδειχναν αφ’ ενός άνοιγμα της ψαλίδας, αφ’ ετέρου το ΠΑΣΟΚ να αγγίζει το κατώφλι της αυτοδυναμίας.

Και να σκεφτεί κανείς πως η επικοινωνιακή δεινότητα του κυρίου Καραμανλή, για πολλούς θεωρείται το δυνατό χαρτί του!
Ακολούθησε βεβαίως η εμφάνιση Παπανδρέου μια εβδομάδα μετά, που φαίνεται πως ολοκλήρωσε την εικόνα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης!

Το ερώτημα που τέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα από τη στήλη αυτή, είναι κατά τη γνώμη μας το κύριο ζητούμενο των εκλογών. Είναι προφανές γράφαμε, πως αυτό που χρειάζεται ο τόπος σήμερα είναι μια μικρή επανάσταση, που θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα. Που θα ανατρέψει αντιλήψεις, νοοτροπίες και κατεστημένες καταστάσεις που μας οδηγούν από το κακό στο χειρότερο.

Ο Κώστας Καραμανλής δεν το τόλμησε. Εμφανίστηκε συμβατικός με όσα επανέλαβε για πολλοστή φορά. Άλλωστε το 2004 υποσχέθηκε επανάσταση, που ποτέ δεν έκανε. Την περίφημη επανίδρυση του κράτους!

Ο Γιώργος Παπανδρέου καλλιέργησε προσδοκίες. Έδειξε αποφασισμένος να τολμήσει. Αν τα καταφέρει, θα είναι ο πρώτος μιας καινούργιας εποχής για τη χώρα. Αν αποτύχει όμως, θα είναι αυτός που θα κλείσει την πόρτα! Ο τελευταίος ενός κύκλου, που η πολιτική νικήθηκε από την ανυποληψία και την φαυλότητά. Δυστυχώς τόσο οριακά είναι τα πράγματα σήμερα για τη χώρα μας. Ή όλα ή τίποτε!

Ποιός θα τολμήσει την επανάσταση;

Πιστεύει κανείς σήμερα, πως εδώ που φτάσαμε ως χώρα, αρκεί μια ακόμη "συμβατική" κυβέρνηση; Μια κυβέρνηση σαν αυτή που απέρχεται; Που όλα λειτουργούν για το καλό της παράταξης, σε ενα- ούτως ή άλλως χρεοκοπημένο και διεφθαρμένο- διαχειριστικό πλαίσιο! Που κατάφερε να βουλιάξει ακόμη βαθύτερα τη χώρα!


12 Σεπτεμβρίου 09

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως το κλίμα δεν θυμίζει εκλογές. Δεν υπάρχει τίποτε που να παραπέμπει σε προεκλογική ατμόσφαιρα. Οι πολίτες μοιάζουν μέχρι στιγμής, να αντιμετωπίζουν με αδιαφορία όσα συμβαίνουν γύρω τους και αφορούν τις επικείμενες εκλογές.

Και πως αλλιώς να γινόταν... Οι συνήθεις βαρετές αντιπαραθέσεις, οι εντελώς προβλέψιμες απόψεις, το ανελέητο λιβάνισμα των αρχηγών, οι χωρίς νόημα κοκορομαχίες. Αυτά που βλέπουμε στα τηλεοπτικά παράθυρα όλο τον χρόνο, αυτά βλέπουμε και τώρα.

Τα ίδια πρόσωπα, στους ίδιους ρόλους. Ξέρεις την ερώτηση, ξέρεις και την απάντηση. Απλώς η δοσολογία έχει αυξηθεί τόσο, που πλέον όλο αυτό το πανηγύρι είναι περισσότερο βαρετό από ποτέ!

Το μόνο που ευτυχώς ακόμη δεν είδαμε και, μακάρι να μην το δούμε, είναι η συνήθης κουρελαρία των αεροπανό, των αφισών, των φυλλαδίων και της υπαίθριας διαφήμισης. Ειδικά για την υπαίθρια διαφήμιση, ο υπουργός εσωτερικών αλλά και ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ εισηγήθηκαν στη διακομματική να μην γίνει χρήση, λόγω των γνωστών θεμάτων νομιμότητας κλπ. . Θα δείξει αν θα το τηρήσουν.

Όμως το θέμα δεν είναι αυτό. Η λογική λέει πως κάτω από τις συνθήκες που διεξάγονται αυτές οι εκλογές, έπρεπε να υπήρχε αυξημένο, περισσότερο από πότέ το ενδιαφέρον του κόσμου. Τουλάχιστον αυτό θα επέβαλε η συγκυρία. Είναι παραπάνω από προφανές πως η χώρα μας διέρχεται μια πρωτοφανή κρίση.

Η οικονομία είναι στο χείλος της κατάρρευσης. Βασικοί δείκτες που αποτυπώνουν την κατάσταση και κυρίως την κατεύθυνση της χώρας, επιδεινώνονται. Δεν μπορεί η Ελλάδα σήμερα να υπολείπεται του Καζαχστάν, της Τυνησίας και της ...Μποτσουάνας στην ανταγωνιστικότητα. Να κατεβαίνει στη σχετική λίστα 3-4 θέσεις το χρόνο!

Δεν είναι δυνατόν να είμαστε οι τελευταίοι της Ευρώπης στην έρευνα, (οι δαπάνες είναι μόλις στο 25% του ευρωπαϊκού μέσου όρου)! Δεν γίνεται να πιάνουμε πάτο στη διαφθορά, στη γραφειοκρατία, στη φοροδιαφυγή, παντού! Οι εταίροι μας να κάνουν βήματα προς τα εμπρός και εμείς προς τα πίσω!

Δυστυχώς τα προβλήματα που μας πνίγουν, δεν λύνονται ούτε με αόριστες υποσχέσεις, ούτε με συγνώμες, ούτε με αυτοκριτική. Δεν αρκεί να παγώσουν οι αυξήσεις των δημοσίων υπάλλήλων και να μειωθούν οι υπερωρίες και τα οδοιπορικά. Αστεία πράγματα.

Είναι προφανές πως αυτό που χρειάζεται είναι μια μικρή επανάσταση, που θα ανατρέψει αντιλήψεις, νοοτροπίες και κατεστημένες καταστάσεις. Ο κύριος Καραμανλής δεν το τόλμησε την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη. Άραγε θα το τολμήσει αυτό το Σαββατοκύριακο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ;

“It’s (not necessary) the economy stupid”

5 Σεπτεμβρίου 09

H κατηφόρα για τη ΝΔ ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, χωρίς να έχουν σωρευτεί όσα σήμερα κάνουν εκρηκτική την κατάσταση. Η οικονομία απλώς επιτάχυνε τις εξελίξεις.

Είναι 6 Σεπτεμβρίου του 2008 και ο πρωθυπουργός κάνει αποθεωτική είσοδο στο Βελλίδειο, για την καθιερωμένη ομιλία στα εγκαίνια της ΔΕΘ.

Και πως αλλιώς να γινόταν! Η ΝΔ είναι με διαφορά πρώτο κόμμα, ο δε πρωθυπουργός συγκεντρώνει στις δημοσκοπήσεις διπλάσια ποσοστά στην καταλληλότητα, σε σχέση με τον κύριο Παπανδρέου!

Στην ομιλία του ο κ. Καραμανλής θα αναφερθεί στον πόλεμο κατά της διαφθοράς, στην δημοσιονομική εξυγίανση, την επίθεση που δέχεται από επιχειρηματικά συμφέροντα κλπ. Τα χειροκροτήματα των παρευρισκομένων είναι τόσο έντονα και παρατεταμένα, ώστε δυσκολεύεται να ολοκληρώσει την ομιλία του. Η εικόνα στις τηλεοράσεις, μιλάει από μόνη της (ΝΔ Web TV).

Και όμως αίφνης την επομένη, το σκηνικό αλλάζει άρδην! Αρκεί μόλις ένα 24ωρο, για να έλθουν τα πάνω κάτω. Η εμφάνιση του κ. Καραμανλή στη συνέντευξη τύπου και η κάλυψη που προσέφερε σε υπουργούς του που κατηγορούνταν για σκάνδαλα, προκαλεί δυσαρέσκεια και απογοήτευση στην κοινή γνώμη. Για πρώτη φορά μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να προηγείται στην πρόθεση ψήφου!

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Από τότε η ψαλίδα στις δημοσκοπήσεις, άρχισε να ανοίγει υπέρ του ΠΑΣΟΚ, προσφάτως δε ο κ. Καραμανλής εμφανίζεται να υπολείπεται του κ. Παπανδρέου στην καταλληλότητα!

Υπάρχει ένα αξίωμα στην πολιτική, που λέει ότι η οικονομία είναι ο μοναδικός δείκτης, που καθορίζει τις αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Το συνοψίζει η περίφημη φράση του Μπιλ Κλίντον το 1992, όταν κέρδισε από το πουθενά την προεδρική εκλογή. “It’s the economy stupid”, είπε σχολιάζοντας τις κακές επιδόσεις της κυβέρνησης του πατρός Μπους!

Η αλήθεια είναι πως η εικόνα της οικονομίας μας είναι άθλια. Η επιδείνωση όλων των δεικτών είναι δραματική. Σε πρώτη ανάγνωση είναι προφανές, πως αυτό πληρώνει σήμερα η ΝΔ, αυτή είναι η αιτία των πρόωρων εκλογών και της διαφαινόμενης ήττας.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο αξίωμα στην πολιτική, που λέει ότι σε περιόδους κρίσεων, αυξάνεται η «εθνική συσπείρωση» και η κοινωνική στήριξη της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό ατυχώς για τη ΝΔ, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις, δεν ίσχυσε.

Γιατί άραγε; Γιατί απλώς οι πολίτες δεν πείσθηκαν, πως για το χάλι μας φταίει η παγκόσμια οικονομική κρίση! Πως η αιτία πρέπει να αναζητηθεί σε εσωτερικά αίτια. Απόδειξη είναι πως η κατηφόρα για τη ΝΔ ξεκίνησε ένα χρόνο πριν, χωρίς να έχουν σωρευτεί όσα σήμερα κάνουν εκρηκτική την κατάσταση. Η οικονομία απλώς επιτάχυνε τις εξελίξεις!

Πόσο κοστίζει ένας διορισμός στο Δημόσιο;

29 Αυγούστου 09

Από 30 μέχρι 80 χιλιάδες ευρώ είναι η απάντηση. Τόσα χρήματα απαιτούνται σήμερα, για να γίνει κάποιος Δάσκαλος ή Νηπιαγωγός και να διαβεί σχετικά εύκολα, τη φιλόξενη πόρτα του Δημοσίου.

Ήτοι γύρω στις 30 χιλιάδες και κάτι, στοιχίζει η προετοιμασία του υποψηφίου, με φροντιστήριο και ιδιαίτερα μαθήματα, που συνήθως ξεκινούν από την πρώτη Λυκείου! Άλλες 50 χιλιάδες περίπου, είναι το κόστος των «εκτός έδρας» σπουδών, αν ο υποψήφιος περάσει σε περιφερειακό πανεπιστήμιο, μακριά από τον τόπο διαμονής του!

Στο προαναφερθέν τίμημα, δεν περιλαμβάνεται βεβαίως ο κόπος, οι ατέλειωτες ώρες μελέτης, η αγωνία, αλλά και οι στερήσεις στις οποίες υποβάλλεται ένας νέος άνθρωπος, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας του στις εξετάσεις.

Φέτος ως γνωστόν, είχαμε την εκτίναξη των βάσεων στα τμήματα νηπιαγωγών και δασκάλων, καθώς η υποχρεωτική φοίτηση στα νηπιαγωγεία και η καθιέρωση των ολοήμερων δημοτικών, προσφέρει εύκολη πρόσβαση στην αγορά εργασίας και μάλιστα στο δημόσιο!
Είναι εντυπωσιακό και συμβαίνει για πρώτη φορά, η βάση Παιδαγωγικού Τμήματος (Δυτικής Μακεδονίας), να είναι μεγαλύτερη από τη βάση Νομικής Σχολής (Θράκης).

Είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι εμφανές πως υπάρχει μια στροφή στην κοινωνία γενικότερα. Αφ’ ενός η κρίση που βιώνουμε και η μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον, δεν μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστους χιλιάδες νέους ανθρώπους, που αγωνιούν για το αύριο.

Παιδιά με ταλέντο, μαθητές αριστούχοι, ανταλλάσσουν τις φιλοδοξίες και τα όνειρα τους, με τα «λίγα και σίγουρα» που μπορεί να τους προσφέρει (ακόμη) το Δημόσιο. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς, την αντιστροφή των πραγμάτων. Την πρωτοτυπία Νομική Σχολή να υπολείπεται στις προτιμήσεις των υποψηφίων, έναντι Παιδαγωγικού Τμήματος.

Άραγε σημαίνει κάτι αυτό; Δανείζομαι ένα μικρό απόσπασμα, από μια εξαιρετική συνέντευξη στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία πριν από καιρό, ενός διαπρεπούς επιστήμονα, του ακαδημαϊκού Σταμάτη Κριμιζή, επικεφαλής διαστημικών προγραμμάτων της ΝΑΣΑ.

Στο ερώτημα τι θα συμβούλευε ένα νέο παιδί με ταλέντο και όνειρα, η απάντηση ήταν: «να προσπαθήσει να φύγει από την Ελλάδα. Σ’ αυτή τη χώρα, οι αξίες που κυριαρχούν ... δεν θα του επιτρέψουν να προοδεύσει. Θα περιμένει να πάρει ένα χαρτί, όχι για να μάθει, αλλά για να διοριστεί (με τη βοήθεια κάποιου συγγενή) στο Δημόσιο. Αυτό δεν είναι φιλοδοξία που θα οδηγήσει τη χώρα στην πρόοδο».

Είναι προφανές πως όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες. Δεν παύει όμως η διαπίστωση αυτή, να αντιπροσωπεύει μια πραγματικότητα, σε μια κοινωνία που αλλάζει, μάλλον προς το χειρότερο!