ΑΛΛΟ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ & ΑΛΛΟ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

4 Μαίου 2012

Τελικά αν δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση στις εκλογές, θα πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας Τσίπρα, ή σε κυβέρνηση Καμένου; Ο μεν Τσίπρας ήταν σαφέστατος: «Δεν θα επιστρέψω τη διερευνητική εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Θα ζητήσουμε τη δεδηλωμένη, την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει κυβέρνηση στη χώρα».

Παρομοίως αντίστοιχη βεβαιότητα εξέφρασε για λογαριασμό του, ο Πάνος Καμμένος. Είπε συγκεκριμένα πως: Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, από τη στιγμή που θα πάρουνε την διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης, θα καταθέσουν το πρόγραμμά τους στη Βουλή και θα ζητήσουμε από τους Έλληνες βουλευτές, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, την ψήφο εμπιστοσύνης. Είμαι βέβαιος ότι θα την έχουμε".

Σίγουρος ο ένας, σίγουρος και ο άλλος, πως θα μας κυβερνήσουν! Παρέλειψαν όμως να αναφέρουν με ποιους θα συνεργαστούν, για την επίτευξη του στόχου, καθώς υπάρχει εκπεφρασμένη άρνηση για συνεργασία είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, από τα υπόλοιπα κόμματα. Μεταξύ τους επίσης αποκλείεται να συνεργαστούν, καθώς ο καθένας τους για τον εαυτό του, είναι σίγουρος, πως θα πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνηση από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και στη συνέχεια ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή!

 Μάλλον όμως δεν χρειάζεται να πονοκεφαλιάζουμε, γιατί τίποτα απ' όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και τα περιγράφει με σαφήνεια το Σύνταγμα. Σύμφωνα με το άρθρο 37, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε περίπτωση που το πρώτο κόμμα έχει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη βουλή, διορίζει τον αρχηγό του Πρωθυπουργό, και του αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Ακολουθεί η ορκωμοσία της κυβέρνησης συνήθως στο επόμενο τριήμερο και οφείλει να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης από τη βουλή, μέσα σε 15 ημέρες.

Εάν όμως το πρώτο κόμμα δεν έχει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, τότε ο αρχηγός του λαμβάνει διερευνητική εντολή, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Αυτός οφείλει να διαβουλευθεί με τα υπόλοιπα κόμματα και να εξετάσει το ενδεχόμενο συνεργασίας. Αν δεν υπάρξει διαφαινόμενη απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή, η διερευνητική εντολή πηγαίνει στον επικεφαλής του δεύτερου κόμματος και μετά του τρίτου, με την ίδια διαδικασία.

Η διάρκεια κάθε εντολής είναι τρεις ημέρες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να δώσει μέχρι τρεις διερευνητικές εντολές (στα τρία μεγαλύτερα κόμματα). Αν καμιά δεν τελεσφορήσει, τότε καλεί τους αρχηγούς όλων των κομμάτων, προκειμένου να γίνει προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας. Αν και από εκεί δεν προκύψει τίποτα, τότε συγκροτεί κυβέρνηση συνεργασίας απ' όλα τα κόμματα, με σκοπό την διενέργεια νέων εκλογών!

Ας τα ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: Άλλο η διερευνητική εντολή, που δικαιούνται να λάβουν υπό πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις τα τρία πρώτα κόμματα και άλλο η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Και ασφαλώς εντελώς άλλο, η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης! Άλλο Λοζάνη και άλλο Κοζάνη!

Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ

3 Μαίου 2012

Η είδηση για τις 12 ιερόδουλες που βρέθηκαν θετικές στον ιό του έιτζ, είναι μεν συγκλονιστική, αλλά για όσους γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της πρωτεύουσας, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου! Η πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών, το λαθρεμπόριο και το παρεμπόριο, κατακλύζουν την πόλη!

Δεν είναι σχήμα λόγου, ούτε δημοσιογραφική υπερβολή. Είναι η πραγματικότητα, την οποία δεν μπορούν να κρύψουν οι κινήσεις εντυπωσιασμού ενόψει των εκλογών! Σήμερα η πρωτεύουσα, είναι μια εγκαταλελειμμένη, παρηκμασμένη, βρώμικη και επικίνδυνη πόλη. Οτιδήποτε άλλο ισχυριστεί κανείς, είναι ένα μεγάλο (προεκλογικό) ψέμα. Η υπόθεση με τις ιερόδουλες, που εκδίδονταν παρανόμως και διαπιστώθηκε πως ήταν φορείς του έιτζ, είναι η επιβεβαίωση αυτής της διαπίστωσης.

Η Αθήνα έχει αποκτήσει μια τριτοκοσμική όψη, καθώς είναι αμέτρητες οι κοπέλες που εκδίδονται στους δρόμους της πόλης. Η πορνεία είναι ανεξέλεγκτη, στα πεζοδρόμια κεντρικών δρόμων, στις στάσεις των λεωφορείων, εμπρός στα καταστήματα, σε πολυϊατρεία, σε νοσηλευτήρια, σε δημόσιες υπηρεσίες, κυριολεκτικά παντού. Δεν χρειάζεται να πας σε αυτές, έρχονται αυτές σε σένα! Αυτό είναι μια κατάσταση με την οποία έχουν “συμφιλιωθεί” οι κάτοικοι της πόλης, αφού δεν μπορούν να κάνουν και αλλιώς.

Επιβεβαίωση της άγνοιας και ακόμη χειρότερα της υποκρισίας των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη για την κατάσταση αυτή, ήταν η δήλωση του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου, που είπε πως: «Πρόκειται για βαρύτατη αμέλεια που συνάδει με τη γαϊδουριά. Είναι δυνατόν να πηγαίνεις σε χώρους που δε είναι ελεγμένοι υγειονομικά και να πας χωρίς προφύλαξη;» Αν είναι γαϊδουριά η ανεύθυνη συμπεριφορά του πολίτη, η δική του αμέλεια που ευθύνεται για την δραματική κατάσταση στην πρωτεύουσα, τι είναι;

Το γεγονός πως εδώ και καιρό, ειδικώς όμως τα τελευταία δύο χρόνια, η μετάδοση του έιτζ έχει λάβει διαστάσεις πανδημικής απειλής, όπως προειδοποιούν οι επιστήμονες, δεν μπορεί παρά να το γνωρίζει. Όμως παρόλα αυτά, η κατάσταση αντί να ελεγχθεί, επιδεινώνεται συνεχώς. Κάποτε, οι πιάτσες περιορίζονταν σε συγκεκριμένα σημεία της πόλης, οπότε υπήρχε θεωρητικά ένας στοιχειώδης έλεγχος της κατάστασης.

Σήμερα, με ευθύνη της πολιτείας, είναι παντού και όπως αποδείχθηκε, χωρίς να τηρούνται οι ελάχιστες υγειονομικές προϋποθέσεις. Αν δεν πρόκειται για μια συνήθη (προεκλογική) υποκρισία, σίγουρα πρόκειται για βαρύτατη αμέλεια του Υπουργού Υγείας, που του αναλογεί τεράστιο ποσοστό ευθύνης για τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν στην πρωτεύουσα.

Άραγε αυτοί οι άνθρωποι, που κατέχουν δημόσια αξιώματα και οι αποφάσεις τους είναι καθοριστικής σημασίας για τη ζωή μας, δεν έχουν εικόνα της πραγματικής κατάστασης που επικρατεί στην κοινωνία; Μετά απορούν για την αγανάκτηση του κόσμου και την γενικευμένη απαρέσκεια στην πολιτική και τους πολιτικούς.

ΤΑ ΑΠΟΝΕΡΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ

2 Μαϊου 2012

Είναι προφανές πως οι εκλογές έπαψαν πλέον να αποτελούν μια διαδικασία κατά την οποία οι υποψήφιοι διαγωνίζονται στη ρητορική και όποιος καταφέρνει να τα πει καλύτερα, ψηφίζεται από τους περισσότερους και γίνεται πρωθυπουργός. Αυτό δυστυχώς έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν! Ήταν οι εποχές που τις εκλογές τις κέρδιζαν τα «μπαλκόνια».

Καθοριστικό στοιχείο για την έκβαση της εκλογικής μάχης, ήταν η ικανότητα του αρχηγού να συνεπαίρνει τα πλήθη!
Ακόμη και αν δεν πίστευε ούτε ο ίδιος αυτά που έλεγε. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ήταν οι εκλογές του 81, όταν πρωτοεμφανίσθηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και μάλιστα με θριαμβευτικό τρόπο. Τότε σημαία του ήταν το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Ο Ανδρέας Παπανδρέου ξεσήκωνε τα πλήθη από το μπαλκόνι υποσχόμενος να διώξει τους αμερικανούς και τις «βάσεις του θανάτου» από την Ελλάδα, να βγούμε από την ΕΟΚ και να φύγουμε από το ΝΑΤΟ.

Εννοείται πως τίποτα απ’ όλα δεν συνέβη και ούτε επιχειρήθηκε να συμβεί. Αντιθέτως, παγιώθηκε η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα και η χώρα άρμεξε μέχρι σταγόνας τα κοινοτικά ταμεία! Ήταν η εποχή που κατασπαταλήθηκαν, εν είδει δώρου σε γνωστούς και φίλους, δισεκατομμύρια από τους πολύτιμους κοινοτικούς πόρους, που υποτίθενται πως προορίζονταν για την ανάπτυξη της χώρας. «Αν αυτοί που μας ψήφισαν το 81, πίστευαν αυτά που τους υποσχόμασταν, ότι θα φύγουμε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, δεν θα μας είχαν ψηφίσει!» Η απολογητική αυτή φράση που αποδίδεται στον Ανδρέα Παπανδρέου και χρονικά τοποθετείται στο 1983, τα λέει όλα για τους όρους διεξαγωγής του πολιτικού παιγνιδιού. Αλλά και για το πόσο ελκυστικός είναι ο λαϊκισμός και η γοητεία ασκούσε στο πολιτικό ακροατήριο της εποχής!

Πολλές φορές επιχειρήθηκε στη συνέχεια, η αναρρίχηση στην εξουσία με τον ίδιο τρόπο και από άλλους πολιτικούς αρχηγούς, που υπέκυψαν στη γοητεία και την ευκολία του λαϊκισμού! Άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε όχι. Αυτή η εποχή μοιάζει επιτέλους να κλείνει, έστω με οδυνηρό τρόπο, το 2009 με την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου. Ήταν η τελευταία φορά που ο λαός πίστεψε στους «λαγούς με πετραχήλια» που του έταξαν, αφού το πάθημα μας έγινε μάθημα και μάλιστα οδυνηρό, καθώς συνεχίζουμε να πληρώνουμε πολύ ακριβά το τίμημα.

Ο κύκλος που άνοιξε το 81 ο Ανδρέας, μπορεί φαινομενικά να κλείνει το 2009, όμως επί της ουσίας  τα απόνερα του λαϊκισμού, εξακολουθούν να λιμνάζουν στην πολιτική ζωή. Απόδειξη είναι η διαφαινόμενη άνοδος των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων! Είναι τα μοναδικά κόμματα, που στη σημερινή δραματική συγκυρία, έχουν κυριολεκτικά τη λύση στο τσεπάκι και τάζουν με τρομερή ευκολία «λαγούς με πετραχήλια». Αν διαβάσει κανείς τα προγράμματα τους, θα συμπεράνει πως και «λεφτά υπάρχουν» και μαγικές λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Όπως υπήρχαν άλλωστε και το 2009!

Η ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ!

30 Απριλίου 2012
Παραδοσιακά, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, η ανανέωση του κοινοβουλίου είναι κάπου μεταξύ του 25% και του 30%. Γύρω στις 100 έδρες κάθε φορά αλλάζουν χέρια, είτε γιατί κάποιοι βουλευτές «συνταξιοδοτούνται», είτε γιατί αποτυγχάνουν να επανεκλεγούν.

Παραδοσιακά επίσης, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν τη μερίδα του λέοντος. Στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις κατέλαβαν αθροιστικά τα 5/6 του συνόλου των εδρών. Στις εθνικές εκλογές του 2009, είχαν εκλέξει 251 βουλευτές και αντίστοιχα 254 βουλευτές το 2007! Αν πάμε λίγο πιο πίσω, στο 2000 και στο 2004, που το άθροισμα των ποσοστών των δύο κομμάτων υπερέβαινε το 80%, οι συνολικές έδρες ήταν 283 και 282 αντίστοιχα!

Αυτό όμως αποκλείεται να συμβεί τώρα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, πως την ημέρα που διαλύθηκε η βουλή ενόψει των εκλογών, τα δύο μεγάλα κόμματα είχαν μόλις τα 2/3 των εδρών. Μετά τις ανεξαρτητοποιήσεις και τις αλλαγές στρατοπέδου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συνολικά είχαν 201 βουλευτές. Η εικόνα που μας άφησαν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν την απαγόρευση του νόμου, έδειχναν πως σε αυτές τις εκλογές τα ποσοστά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θα συμπιεστούν σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Είναι αδύνατον να γίνει πρόβλεψη, έστω με σχετική ακρίβεια, αλλά είναι ζήτημα αν θα καταφέρουν μαζί να ξεπεράσουν τις 170 έδρες. Οπότε 80 έδρες θα χαθούν λόγω υποχώρησης των εκλογικών ποσοστών, ενώ άλλες 50 έως 60 έδρες θα πάνε σε νέα πρόσωπα. Έτσι, στη νέα βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές, 130 – 140 πρόσωπα που ανήκαν στις κοινοβουλευτικές ομάδες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν θα επανεκλεγούν!

 Εν πρώτοις, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως αποτελεί υγεία για το πολιτικό σύστημα και τον κοινοβουλευτισμό, η γενναία ανανέωση της βουλής από τις επικείμενες εκλογές. Όμως ας μην βιαστούμε να πανηγυρίσουμε, καθώς επί θύραις είναι η Χρυσή Αυγή. Οι ενδείξεις με βάση τα τελευταία δεδομένα είναι πως θα μπει στη βουλή και, μάλιστα με ποσοστό που πιθανότατα θα της επιτρέψει να συγκροτήσει κοινοβουλευτική ομάδα 10 βουλευτών, ώστε να μπορεί να έχει όλα τα δικαιώματα και τις δυνατότητες που προβλέπει ο κανονισμός του κοινοβουλίου (και οι νόμοι του κράτους, όπως πχ ισότιμη προβολή από τα ΜΜΕ κλπ).

 Ένα κόμμα που οριακά έπαιρνε γύρω στις 20.000 ψήφους, διεκδικεί σήμερα να ψηφιστεί από 300.000 πολίτες. Είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα που μας κληροδότησε το πολιτικό σύστημα. Η λογική «μήπως οι άλλοι, είναι καλύτεροι από τη Χρυσή Αυγή;» που εκστομίζουν στόματα αφελών και ανυποψίαστων πολιτών, είναι εγκληματική!

Επωάζουν χωρίς να το γνωρίζουν το αυγό του φιδιού! Δυστυχώς, θύματα αυτής της λογικής, ελέω μάλιστα των πολιτικών κομμάτων που αντιδρούν χλιαρά, είναι πολλοί νέοι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ναζισμός! Αν ένα κόμμα κάνει αισθητή την παρουσία του σε πολλά σχολεία της Αθήνας, με συνθήματα γραμμένα στους τοίχους, είναι δυστυχώς η Χρυσή Αυγή!

ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ, Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

29 Απριλίου 2012
Μια από τις σταθερές αυτών των εκλογών, είναι η αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από το πρώτο κόμμα! Τουλάχιστον με την εντύπωση αυτή μας άφησαν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, πριν ισχύσει η απαγόρευση του νόμου και ως φαίνεται αυτό δύσκολα θα ανατραπεί. Η διαφορά του πρώτου κόμματος από ένα ποσοστό γύρω στο 39%, που θα έδινε 151 έδρες, ήταν χαώδης.

Ως εκ τούτου, αυτό που θα περιμένουμε να μάθουμε το βράδυ της επόμενης Κυριακής, είναι πρώτον, ο συσχετισμός των δυνάμεων και δεύτερον, οι προγραμματικές συγκλίσεις και η διάθεση συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων, για να δούμε ποιοι θα συνεργαστούν με ποιους στο σχηματισμό κυβέρνησης, αφού εκεί θα οδηγήσουν υποχρεωτικά τα πράγματα. Αυτές οι εκλογές δημιούργησαν νέα δεδομένα με την διαφαινόμενη κατάρρευση του δικομματισμού και με το γεγονός πως για πρώτη φορά είναι τόσο σαφές και καθορισμένο το πλαίσιο, στο οποίο θα πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση που θα προκύψει, εάν η χώρα επιλέξει να παραμείνει στην ευρωζώνη και να εξακολουθήσει να είναι μέλος της Ε.Ε.

Η Ελλάδα διάγει την κρισιμότερη καμπή της ιστορίας της μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, σε ένα ασαφές και θολό πολιτικό τοπίο. Είναι κοινό μυστικό, πως εδώ και καιρό βαδίζουμε ακροβατώντας σε τεντωμένο σκοινί και, πως οι πιθανότητες να περάσουμε απέναντι και να πατήσουμε σε στέρεο έδαφος, δεν είναι με το μέρος μας! Ζούμε σε συνθήκες εθνικής κρίσης, οι καταστάσεις, όσο και αν επιχειρούν τα κόμματα για εκλογικούς λόγους να τις αποφορτίσουν, είναι δραματικές και απαιτούν εκτός από μεγάλη προσπάθεια, ωριμότητα, υπευθυνότητα και ρεαλισμό.

Για μια ακόμη φορά όμως, ο πολιτικός κόσμος αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Η αδυναμία των κομμάτων στη διακομματική επιτροπή να καταλήξουν στη διεξαγωγή ντιμπέιτ, ήταν μεν περίπου αναμενόμενη, συνιστά όμως ακραία περιφρόνηση προς το λαό. Στο αρρωστημένο κλίμα του άκρατου λαϊκισμού που επικρατεί απ’ άκρη σε άκρη στη χώρα, θα δούμε ακόμη πολλά. Δεν θα δούμε όμως τους πολιτικούς αρχηγούς να συζητήσουν ενώπιον της κοινής γνώμης, για τα κρίσιμα ζητήματα και τα διλήμματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Επισήμως, υπήρξαν διαφωνίες στη διακομματική επιτροπή. Όμως αυτό σε τι εμποδίζει αύριο το βράδυ, να επιλέξουν οι πολιτικοί αρχηγοί που συμφωνούν και το επιθυμούν, ένα οποιοδήποτε κανάλι, ιδιωτικό ή δημόσιο και να συζητήσουν; Γιατί θα πρέπει να το αποφασίσει παμψηφεί, η διακομματική επιτροπή; Και μόνο το γεγονός, πως προτιμούν τις θεατρινίστικες παρλάτες ανά την επικράτεια, σε περιορισμένο ακροατήριο δικών τους ανθρώπων, αντί της δημόσιας παρουσίας τους ενώπιον εκατομμυρίων πολιτών που θα τους παρακολουθήσουν στην τηλεόραση, σε έναν «ζωντανό» διάλογο, με αντιπαράθεση επιχειρημάτων και απαντήσεις σε δύσκολες ερωτήσεις, δείχνει πόσο ανασφαλείς, δόλιοι και κατεργάρηδες είναι!

Κατά τα λοιπά, υποτίθεται πως ο λαός προσδοκά από ανθρώπους που δεν είναι σε θέση να συμφωνήσουν μεταξύ τους για τα στοιχειώδη και τα αυτονόητα, να συνεργαστούν την επομένη των εκλογών, ώστε να βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα. Μια διαδικασία που απαιτεί μεταξύ άλλων επώδυνες και αντιδημοφιλείς αποφάσεις! Είναι μομφή για τον πολιτικό κόσμο και συνιστά πρόκληση ο εγωισμός, η αμετροέπεια και ο τρόπος που επιχειρούν να υφαρπάξουν την ψήφο του λαού!

 ΥΓ. Γιατί είναι "αντιδημοκρατική" η ανοικτή τηλεοπτική αντιπαράθεση Βενιζέλου- Σαμαρά, όπως διατείνεται η ΝΔ που απέρριψε την πρόταση; Και γιατί είναι "δημοκρατικότερο" ένα ντιμπέιτ 10- 12 πολιτικών αρχηγών, που θα απαντούν ότι θέλουν, ανεξαρτήτως των ερωτημάτων. Μέχρι σήμερα η μόνη χρησιμότητά του ήταν το χασμουρητό που προκαλούσε, σε όσους είχαν αϋπνίες!

ΚΑΙ ΑΝ ΣΕ ΚΑΛΕΣΟΥΝ ΣTO ΠΑΝΕΛ;

28 Απριλίου 2012
Γράφαμε χθες, πόσο απέχουν από την πραγματικότητα οι δεκάρικοι που εκφωνούνται από τηλεοράσεως, εν είδει διαλόγου μεταξύ των υποψηφίων βουλευτών και πόσο εκνευριστικοί γίνονται, όταν υψώνουν τον τόνο της φωνής και καμώνονται πως τσακώνονται, ή αγανακτούν όταν υποτίθεται τους πνίγει το δίκαιο!

Ασφαλώς δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο και ούτε έπεσε κανείς από τα σύννεφα με όλα αυτά. Αλλά όπως και να το κάνουμε, οι συνθήκες που επικρατούν στη χώρα είναι πολύ συγκεκριμένες, το ίδιο και τα προβλήματα που θα κληθούν να διαχειριστούν, όταν εκλεγούν στην βουλή. Οπότε δεν μπορείς να μιλάς σήμερα, με όρους του παρελθόντος. Δεδομένου μάλιστα πως η πολιτική βαρύνεται με πλείστα αμαρτήματα και υπάρχει ένα πολύ κακό κλίμα στην κοινωνία, το λογικό θα ήταν κάτι να αλλάξει.

Δεν μπορεί να μην βλέπεις αυτό που συμβαίνει γύρω σου και το βλέπουν όλοι οι άλλοι. Πως πλέον η κοινή γνώμη, αντιμετωπίζει με μεγάλη καχυποψία τους πολιτικούς και πως υπάρχει συσσωρευμένος θυμός και οργή! Άραγε, για το χαμηλό επίπεδο του δημόσιου διαλόγου, να φταίει η δυσκολία με την οποία τα κόμματα συμπλήρωσαν τις λίστες των υποψηφίων; Να μέτρησε δηλαδή το γεγονός, πως σε αυτές τις εκλογές υπήρξε μεγάλη απροθυμία από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους και μεγάλης εμβέλειας, να ανταποκριθούν στις προσκλήσεις των κομμάτων και να συμπεριληφθούν στις κομματικές υποψηφιότητες.

Οι πρώτες ενδείξεις συνηγορούν σε αυτή την κατεύθυνση, καθώς είναι γνωστό πως υπήρξαν πολλές αρνήσεις και κατά πως φαίνεται επικράτησαν οι συνήθεις μετριότητες. Το πολιτικό προσωπικό δεν ανανεώθηκε στο βαθμό που απαιτούν τα νέα δεδομένα, ούτε εμπλουτίστηκε με πρόσωπα κύρους, που θα ήταν σε θέση να αναβαθμίσουν τη γενικότερη εικόνα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς, πως ακόμη και ότι εμφανίστηκε σε αυτές τις εκλογές ως καινούργιο, ανατρεπτικό και πρωτοπόρο, είναι φτιαγμένο από παλιά υλικά και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις δεύτερης διαλογής. Με ότι περίσσεψε ή ότι δεν χώρεσε στα άλλα κόμματα.

Σε αυτές τις εκλογές, παρότι ήταν καθολικό αίτημα της κοινωνίας η ανανέωση της πολιτικής ζωής, ελάχιστα δείχνουν να έχουν αλλάξει. Η πιο επικίνδυνη ασθένεια της χώρας, ο λαϊκισμός που έχει διαποτίσει τη σάρκα της κοινωνίας, ήταν αποτρεπτικός παράγοντας για ανθρώπους που θα μπορούσαν και θα ήθελαν να προσφέρουν στον τόπο. Όμως, όταν στην χώρα αυτή τις τελευταίες δεκαετίες, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, ήθελε μεγάλη περίσκεψη και τόλμη η εμπλοκή στο παιγνίδι της πολιτικής.

Όταν η ιδιότητα του πολιτευτή δεν ταυτίζεται με τα συμφέροντα της κοινωνίας, αλλά με το προσωπικό όφελος και τα προκλητικά προνόμια, θα το σκεφτεί και θα το ξανασκεφτεί πολλές φορές κάποιος αν θέλει να τα έχει καλά με τον εαυτό του, πριν ενδώσει στην πολιτική. Η σκέψη και μόνο, πως η ανάγκη να διατυπώσεις δημόσια τις σκέψεις σου μπορεί να σε οδηγήσει σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, αρκεί για να πεις όχι!