19 Φεβρουαρίου 2013
Αυτό που συνέβη στη Χαλκιδική, στα μεταλλεία χρυσού, δεν είχε προηγούμενο! Θα μπορούσε λογικά να είχε συμβεί σε μια αφρικανική χώρα, ή σε μια “μπανανία” της λατινικής Αμερικής, τις προηγούμενες δεκαετίες όμως!
Όχι σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, όπως θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι η χώρα μας. Αντίστοιχα περιστατικά είναι αδιανόητα σε μια χώρα όπως η δική μας, όπου οι θεσμοί και τα δικαιοδοτικά όργανα λειτουργούν, όπως για παράδειγμα η δικαιοσύνη και, που έχουν αποδείξει στο παρελθόν, πως ιδίως σε θέματα περιβάλλοντος, υπάρχει υπερβολική αυστηρότητα.
Δεν είναι ούτε μια, ούτε δύο οι φορές, που επενδύσεις ελληνικές ή ξένες, εκατομμυρίων ευρώ, δεν προχώρησαν γιατί μπλοκαρίστηκαν για περιβαλλοντικούς λόγους, από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ως εδώ καλά, όσες διαφωνίες και αν υπάρχουν σε κάποιες περιπτώσεις του παρελθόντος. Η υπόθεση όμως των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής δεν είχε τέτοια προβλήματα, παρότι ήταν μια επένδυση που χρειάστηκε να περάσει από σαράντα κύματα, να βαλτώσει στη γραφειοκρατία και λίγο πριν αποσυρθεί το ενδιαφέρον των επενδυτών, να δοθεί το πράσινο φως από την πολιτεία. Αλλά τέλος πάντων είναι λογικό να υπάρχουν και αντιδράσεις και διαφωνίες. Δεν είναι λογικό όμως να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα όρια της τρομοκρατίας και της άγριας εγκληματικότητας και μάλιστα να συνυπολογίζονται στις διαμαρτυρίες της τοπικής κοινωνίας.
Τρεις απογευματινές εφημερίδες χθες, στην πρώτη σελίδα τους, περίπου δικαιολόγησαν την εισβολή των ενόπλων κουκουλοφόρων και τις εγκληματικές πράξεις τους. Η μια έγραφε πως η επαναλειτουργία των μεταλλείων “πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις” και βάζει στο ίδιο τσουβάλι την ”επίθεση των αγνώστων”(sic), τις απειλές του σωματείου εργαζομένων και τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Η δεύτερη μιλάει για επιχείρηση τύπου Χόλιγουντ, από μια ομάδα ατόμων που “ακινητοποίησαν” (sic) τους φύλακες και πυρπόλησαν τα οχήματα και η τρίτη για σκηνικό έντασης με μολότοφ, αποκαΐδια και μαζικές προσαγωγές από την αστυνομία. Δηλαδή τίποτα αποτρόπαιο, τίποτα εγκληματικό! Από όλα αυτό φοβίζει περισσότερο. Η πολιτικοποίηση και η αδιανόητη ανοχή στη βία των ενόπλων κακοποιών, που από τύχη δεν είχε ανθρώπινα θύματα.
Προκαλεί μεγάλη ανησυχία και ο απόηχος εκτός Ελλάδας, στα αυτιά όσων θελήσουν να επενδύσουν τα χρήματά τους στη χώρα μας. Κάτι που το έχουμε ανάγκη, όσο το οξυγόνο που αναπνέουμε! Αν η πολεοδομία έδιωξε τους Καταριανούς εκατομμυριούχους από την Οξιά, για 10 (!) στρέμματα πουρνάρια (από τα 4500 στρέμματα του νησιού) είναι μικρό το κακό. Απλώς σιχτίρισαν (μαζί τους και οι κάτοικοι της Ιθάκης που έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία για το νησί τους) από την μαζοχιστική γραφειοκρατία και έφυγαν! Η Χαλκιδική όμως είναι άλλης τάξης θέμα, καθώς δεν αποκαλύπτει μόνο μια αποθεσμοποιημένη χώρα, αλλά και μια κοινωνία που έχει χάσει και το μέτρο και τον προσανατολισμό της!
Αυτό που συνέβη στη Χαλκιδική, στα μεταλλεία χρυσού, δεν είχε προηγούμενο! Θα μπορούσε λογικά να είχε συμβεί σε μια αφρικανική χώρα, ή σε μια “μπανανία” της λατινικής Αμερικής, τις προηγούμενες δεκαετίες όμως!
Όχι σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, όπως θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι η χώρα μας. Αντίστοιχα περιστατικά είναι αδιανόητα σε μια χώρα όπως η δική μας, όπου οι θεσμοί και τα δικαιοδοτικά όργανα λειτουργούν, όπως για παράδειγμα η δικαιοσύνη και, που έχουν αποδείξει στο παρελθόν, πως ιδίως σε θέματα περιβάλλοντος, υπάρχει υπερβολική αυστηρότητα.
Δεν είναι ούτε μια, ούτε δύο οι φορές, που επενδύσεις ελληνικές ή ξένες, εκατομμυρίων ευρώ, δεν προχώρησαν γιατί μπλοκαρίστηκαν για περιβαλλοντικούς λόγους, από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ως εδώ καλά, όσες διαφωνίες και αν υπάρχουν σε κάποιες περιπτώσεις του παρελθόντος. Η υπόθεση όμως των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής δεν είχε τέτοια προβλήματα, παρότι ήταν μια επένδυση που χρειάστηκε να περάσει από σαράντα κύματα, να βαλτώσει στη γραφειοκρατία και λίγο πριν αποσυρθεί το ενδιαφέρον των επενδυτών, να δοθεί το πράσινο φως από την πολιτεία. Αλλά τέλος πάντων είναι λογικό να υπάρχουν και αντιδράσεις και διαφωνίες. Δεν είναι λογικό όμως να αγγίζουν ή και να ξεπερνούν τα όρια της τρομοκρατίας και της άγριας εγκληματικότητας και μάλιστα να συνυπολογίζονται στις διαμαρτυρίες της τοπικής κοινωνίας.
Τρεις απογευματινές εφημερίδες χθες, στην πρώτη σελίδα τους, περίπου δικαιολόγησαν την εισβολή των ενόπλων κουκουλοφόρων και τις εγκληματικές πράξεις τους. Η μια έγραφε πως η επαναλειτουργία των μεταλλείων “πυροδοτεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις” και βάζει στο ίδιο τσουβάλι την ”επίθεση των αγνώστων”(sic), τις απειλές του σωματείου εργαζομένων και τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Η δεύτερη μιλάει για επιχείρηση τύπου Χόλιγουντ, από μια ομάδα ατόμων που “ακινητοποίησαν” (sic) τους φύλακες και πυρπόλησαν τα οχήματα και η τρίτη για σκηνικό έντασης με μολότοφ, αποκαΐδια και μαζικές προσαγωγές από την αστυνομία. Δηλαδή τίποτα αποτρόπαιο, τίποτα εγκληματικό! Από όλα αυτό φοβίζει περισσότερο. Η πολιτικοποίηση και η αδιανόητη ανοχή στη βία των ενόπλων κακοποιών, που από τύχη δεν είχε ανθρώπινα θύματα.
Προκαλεί μεγάλη ανησυχία και ο απόηχος εκτός Ελλάδας, στα αυτιά όσων θελήσουν να επενδύσουν τα χρήματά τους στη χώρα μας. Κάτι που το έχουμε ανάγκη, όσο το οξυγόνο που αναπνέουμε! Αν η πολεοδομία έδιωξε τους Καταριανούς εκατομμυριούχους από την Οξιά, για 10 (!) στρέμματα πουρνάρια (από τα 4500 στρέμματα του νησιού) είναι μικρό το κακό. Απλώς σιχτίρισαν (μαζί τους και οι κάτοικοι της Ιθάκης που έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία για το νησί τους) από την μαζοχιστική γραφειοκρατία και έφυγαν! Η Χαλκιδική όμως είναι άλλης τάξης θέμα, καθώς δεν αποκαλύπτει μόνο μια αποθεσμοποιημένη χώρα, αλλά και μια κοινωνία που έχει χάσει και το μέτρο και τον προσανατολισμό της!
Η γνώμη μου είναι πως η επίθεση είναι κόλπο για να καλυφθούν οι φωνές που ακούγονται ενάντια στην τεράσια καταστροφή το περιβάλλοντος από την εξόρυξη του χρυσού, αλλά και το ουσιαστικό ξεπούλημα επι πινακίου φακής σε μία ξένη εταιρεία του δικαιώματος εξόρυξης. Κάνω λάθος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν σκόπιμα δεν εγκρίνατε το το προηγούμενο σχόλιο. Αν είναι έτσι κρίμα για εσάς. Να κι ένα βιντεο της Γαλλικής τηλεόρασης σχετικά με τις Σκουριές. Θα το δημοσιεύσετε άραγε;
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://youtu.be/XKzEQg5bLPc
δεν μπορω να καταλάβω από που και ως που πλέον θεωρείται δεδομένο η καταστροφή του περιβάλλοντος. Μέχρι χθες επιχειρηματολογία και προσπάθεια να πειστεί ο κόσμος για το ότι καταστρέφεται το περιβάλλον και μετά από τα γεγονοτα δεδομένο. Ελεος. Πρεπει να ψαχτούμε λίγο και να δούμε από που πηγάζουν οι αντιρρήσεις και πόσο εύκολα τις πιστεύουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή