28 Αυγούστου 2012
Πόσα αλλάξαν και πόσα ακόμη απομένει να αλλάξουν γύρω μας, λόγω της κρίσης. Κάποτε για παράδειγμα, το μέλημα κάθε υποψηφίου στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ, ήταν μια καλή σχολή. Και καλές σχολές ήταν η Ιατρική, η Νομική και το Πολυτεχνείο.
Σχολές υψηλού κύρους, που με βεβαιότητα οδηγούσαν σε κοινωνική καταξίωση, αλλά κυρίως διασφάλιζαν ένα πολύ καλό επαγγελματικό μέλλον! Αυτό στα πολύ μακρινά χρόνια, καθώς ήλθε η ώρα που η χώρα πλημμύρισε από γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς, με συνέπεια η επαγγελματική αποκατάσταση να μην είναι ούτε εύκολη ούτε, κυρίως, διασφαλισμένη!
Όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας, ότι είναι αποτελεσματικό, ως εκ τούτου και επιλέξιμο από πολλούς, κάποια στιγμή πληθωρίζεται και χάνει κομμάτι της αξίας του, καθώς δεν υπάρχει ούτε προγραμματισμός, ούτε συσχέτιση με τις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς εργασίας.Μέχρι πολύ πρόσφατα, στις σχολές υψηλής ζήτησης περιλαμβάνονταν οι σχολές που οδηγούσαν απευθείας στην αγορά εργασίας. Όπως για παράδειγμα οι παιδαγωγικές και οι σχολές νηπιαγωγών αλλά και οι σχολές νοσηλευτικής.
Ειδικότητες που οδηγούσαν σε εύκολο και γρήγορο διορισμό στο δημόσιο, καθώς υπήρχε ανάγκη στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού στα συγκεκριμένα αντικείμενα. Μάλιστα στο πολύ κοντινό παρελθόν, είχε συμβεί η πρόσβαση σε παιδαγωγικά τμήματα, να είναι σημαντικά δυσκολότερη ακόμη και από την πρόσβαση σε νομικές σχολές της περιφέρειας! Καθώς όμως πια η πρόσληψη στο δημόσιο δεν είναι εύκολη υπόθεση, αναμενόμενο ήταν οι βάσεις να κατακρημνιστούν.
Αντιθέτως στις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές, τις μόνες σχολές που διασφαλίζουν το επαγγελματικό μέλλον, είχαμε θεαματική εκτίναξη των βάσεων. Ειδικά για τις συγκεκριμένες σχολές, πρέπει λογικά να υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος. Το γεγονός πως η φοίτηση δεν προϋποθέτει οικονομική στήριξη από την οικογένεια και έξτρα κόστος.
Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων από τις Πανελλαδικές εξετάσεις, είναι σίγουρο πως θα αναδείξει ως ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής σχολής, το κόστος των σπουδών. Ήτοι, την εγγύτητα στον τόπο διαμονής. Χαρακτηριστικό είναι πως η πρώτη επεξεργασία των στοιχείων, δείχνει άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στις σχολές των μεγάλων αστικών κέντρων και της περιφέρειας.
Μέχρι χθες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάθε οικογένεια έβρισκε τον τρόπο να διασφαλίσει το “μηνιάτικο” του παιδιού που σπουδάζει και ζει σε άλλη πόλη. Με στερήσεις, με ιδρώτα, με δεύτερη δουλειά, κατάφερνε να καλύψει κάθε μήνα τα 500 με 800 ευρώ που απαιτούνταν. Πλέον αυτό μοιάζει μακρινό όνειρο για τις περισσότερες οικογένειες. Πόσοι μπορούν σήμερα να καλύψουν αυτό το κόστος;
Η πραγματικότητα προσγειώνει απότομα τα όνειρα και τις προσδοκίες χιλιάδων παιδιών. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο ανάχωμα στη ζωή τους. Το δεύτερο, το δυσκολότερο, είναι στημένο ήδη και τους περιμένει από τώρα. Θα το συναντήσουν δυστυχώς, μόλις ολοκληρώσουν τις σπουδές τους!
Σχολές υψηλού κύρους, που με βεβαιότητα οδηγούσαν σε κοινωνική καταξίωση, αλλά κυρίως διασφάλιζαν ένα πολύ καλό επαγγελματικό μέλλον! Αυτό στα πολύ μακρινά χρόνια, καθώς ήλθε η ώρα που η χώρα πλημμύρισε από γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς, με συνέπεια η επαγγελματική αποκατάσταση να μην είναι ούτε εύκολη ούτε, κυρίως, διασφαλισμένη!
Όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας, ότι είναι αποτελεσματικό, ως εκ τούτου και επιλέξιμο από πολλούς, κάποια στιγμή πληθωρίζεται και χάνει κομμάτι της αξίας του, καθώς δεν υπάρχει ούτε προγραμματισμός, ούτε συσχέτιση με τις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς εργασίας.Μέχρι πολύ πρόσφατα, στις σχολές υψηλής ζήτησης περιλαμβάνονταν οι σχολές που οδηγούσαν απευθείας στην αγορά εργασίας. Όπως για παράδειγμα οι παιδαγωγικές και οι σχολές νηπιαγωγών αλλά και οι σχολές νοσηλευτικής.
Ειδικότητες που οδηγούσαν σε εύκολο και γρήγορο διορισμό στο δημόσιο, καθώς υπήρχε ανάγκη στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού στα συγκεκριμένα αντικείμενα. Μάλιστα στο πολύ κοντινό παρελθόν, είχε συμβεί η πρόσβαση σε παιδαγωγικά τμήματα, να είναι σημαντικά δυσκολότερη ακόμη και από την πρόσβαση σε νομικές σχολές της περιφέρειας! Καθώς όμως πια η πρόσληψη στο δημόσιο δεν είναι εύκολη υπόθεση, αναμενόμενο ήταν οι βάσεις να κατακρημνιστούν.
Αντιθέτως στις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές, τις μόνες σχολές που διασφαλίζουν το επαγγελματικό μέλλον, είχαμε θεαματική εκτίναξη των βάσεων. Ειδικά για τις συγκεκριμένες σχολές, πρέπει λογικά να υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος. Το γεγονός πως η φοίτηση δεν προϋποθέτει οικονομική στήριξη από την οικογένεια και έξτρα κόστος.
Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων από τις Πανελλαδικές εξετάσεις, είναι σίγουρο πως θα αναδείξει ως ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής σχολής, το κόστος των σπουδών. Ήτοι, την εγγύτητα στον τόπο διαμονής. Χαρακτηριστικό είναι πως η πρώτη επεξεργασία των στοιχείων, δείχνει άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στις σχολές των μεγάλων αστικών κέντρων και της περιφέρειας.
Μέχρι χθες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάθε οικογένεια έβρισκε τον τρόπο να διασφαλίσει το “μηνιάτικο” του παιδιού που σπουδάζει και ζει σε άλλη πόλη. Με στερήσεις, με ιδρώτα, με δεύτερη δουλειά, κατάφερνε να καλύψει κάθε μήνα τα 500 με 800 ευρώ που απαιτούνταν. Πλέον αυτό μοιάζει μακρινό όνειρο για τις περισσότερες οικογένειες. Πόσοι μπορούν σήμερα να καλύψουν αυτό το κόστος;
Η πραγματικότητα προσγειώνει απότομα τα όνειρα και τις προσδοκίες χιλιάδων παιδιών. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο ανάχωμα στη ζωή τους. Το δεύτερο, το δυσκολότερο, είναι στημένο ήδη και τους περιμένει από τώρα. Θα το συναντήσουν δυστυχώς, μόλις ολοκληρώσουν τις σπουδές τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου