26 Μαρτίου 2012
Ήταν μέχρι λίγα χρόνια πριν, ένας δημοφιλής προορισμός για τις κοντινές αποδράσεις των «μυημένων» Αθηναίων. Ένα όμορφο χωριό, κρυμμένο στα έλατα, με ωραίες εκδρομές τριγύρω και υπέροχα τοπία!
Η ραγδαία ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού τα προηγούμενα χρόνια και η σχετικά μικρή απόσταση από την πρωτεύουσα, άλλαξαν άρδην τα δεδομένα. Από ένα γραφικό χωριουδάκι, με δυο- τρεις φιλόξενους ξενώνες, μια ταβέρνα και ένα καφενεδάκι, άρχισε ραγδαία η μετάλλαξή του σε μια «αυτοσχέδια» Αράχοβα.
Οι ξενώνες αντικαταστάθηκαν από απρόσωπες, στην πλειονότητά τους, ξενοδοχειακές μονάδες κάθε μεγέθους, η μοναδική ταβέρνα έδωσε τη θέση της σε restaurant πολυτελείας, ενώ συνεχώς ξεφύτρωναν τριγύρω νεόδμητες μεζονέτες. Εννοείται πως αλλοιώθηκε οριστικά ο παραδοσιακός χαρακτήρας του χωριού. Μέσα σε λίγα χρόνια το γραφικό χωριουδάκι από ορμητήριο για εξορμήσεις στο βουνό και στη φύση, μετατράπηκε σε ένα ακριβό και πολυτελές resort!
Παρόλα αυτά, στις καλές εποχές κάθε Σαββατοκύριακο και κάθε γιορτή, το χωριό πλημμύριζε από κόσμο και από τα τζιπ των Αθηναίων. Μέχρι που ήλθε η κρίση! Σήμερα όλα είναι έρημα. Επενδύσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στοιχειώνουν, ενώ μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Οι συνετοί και συνεπείς επαγγελματίες πληρώνουν με τον ίδιο τρόπο την σημερινή παρακμή, που έδιωξε τον κόσμο!
Απούλητες και ημιτελείς κατασκευές δεξιά και αριστερά, τα ξενοδοχεία χωρίς πελάτες και τα εστιατόρια άδεια. Ακόμη και αν η διανυκτέρευση στοιχίζει ελάχιστα σε σχέση με το παρελθόν, καθώς αρκούν 50-60 ευρώ για το καλύτερο ξενοδοχείο, τρεις και τέσσερεις φορές φτηνότερα απ’ ότι τα χρόνια της ακμής, τότε που δεν σου έκλειναν δωμάτιο μόνο για το Σάββατο. Έπρεπε υποχρεωτικά να πληρώσεις και την Παρασκευή, μείνεις δεν μείνεις!
Η εικόνα είναι απογοητευτική για τον επισκέπτη, πόσο μάλλον για τους ντόπιους επιχειρηματίες, που κτυπάνε το κεφάλι στον τοίχο, καθώς οι περισσότεροι είναι υπερχρεωμένοι και έχουν υποθηκεύσει στις τράπεζες την περιουσία τους. Το χειρότερο είναι πως φως στον ορίζοντα δεν φαίνεται. Όλα έγιναν στο πόδι, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς οργάνωση, χωρίς να υπάρχουν οι αναγκαίες υποδομές.
Ήταν ένα είδος Ελντοράντο, με στόχο το εύκολο κέρδος, αφού ως γνωστόν λεφτά υπήρχαν! Στόχευαν στο πορτοφόλι και την ευκολία του εύρωστου Αθηναίου, να πληρώνει αδρά και να καυχιέται γι’ αυτό μάλιστα! Ε λοιπόν, αυτό το παράδειγμα, του μικρού παραδείσου κάποτε, που σήμερα έχει μετατραπεί σε άχαρο μνημείο νεοπλουτισμού, έχει τις τέλειες αναλογίες με ότι συνέβη στη χώρα. Είναι μικρογραφία της κρίσης και προσφέρεται για συμπεράσματα!
ΥΓ. Ποιο είναι το χωριό; Σχηματίστε έναν κύκλο 200 χιλιόμετρα γύρω από την Αθήνα και θα βρείτε όχι μόνο ένα, αλλά πολλά αντίστοιχα παραδείγματα.
Η ραγδαία ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού τα προηγούμενα χρόνια και η σχετικά μικρή απόσταση από την πρωτεύουσα, άλλαξαν άρδην τα δεδομένα. Από ένα γραφικό χωριουδάκι, με δυο- τρεις φιλόξενους ξενώνες, μια ταβέρνα και ένα καφενεδάκι, άρχισε ραγδαία η μετάλλαξή του σε μια «αυτοσχέδια» Αράχοβα.
Οι ξενώνες αντικαταστάθηκαν από απρόσωπες, στην πλειονότητά τους, ξενοδοχειακές μονάδες κάθε μεγέθους, η μοναδική ταβέρνα έδωσε τη θέση της σε restaurant πολυτελείας, ενώ συνεχώς ξεφύτρωναν τριγύρω νεόδμητες μεζονέτες. Εννοείται πως αλλοιώθηκε οριστικά ο παραδοσιακός χαρακτήρας του χωριού. Μέσα σε λίγα χρόνια το γραφικό χωριουδάκι από ορμητήριο για εξορμήσεις στο βουνό και στη φύση, μετατράπηκε σε ένα ακριβό και πολυτελές resort!
Παρόλα αυτά, στις καλές εποχές κάθε Σαββατοκύριακο και κάθε γιορτή, το χωριό πλημμύριζε από κόσμο και από τα τζιπ των Αθηναίων. Μέχρι που ήλθε η κρίση! Σήμερα όλα είναι έρημα. Επενδύσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ στοιχειώνουν, ενώ μαζί με τα ξερά κάηκαν και τα χλωρά. Οι συνετοί και συνεπείς επαγγελματίες πληρώνουν με τον ίδιο τρόπο την σημερινή παρακμή, που έδιωξε τον κόσμο!
Απούλητες και ημιτελείς κατασκευές δεξιά και αριστερά, τα ξενοδοχεία χωρίς πελάτες και τα εστιατόρια άδεια. Ακόμη και αν η διανυκτέρευση στοιχίζει ελάχιστα σε σχέση με το παρελθόν, καθώς αρκούν 50-60 ευρώ για το καλύτερο ξενοδοχείο, τρεις και τέσσερεις φορές φτηνότερα απ’ ότι τα χρόνια της ακμής, τότε που δεν σου έκλειναν δωμάτιο μόνο για το Σάββατο. Έπρεπε υποχρεωτικά να πληρώσεις και την Παρασκευή, μείνεις δεν μείνεις!
Η εικόνα είναι απογοητευτική για τον επισκέπτη, πόσο μάλλον για τους ντόπιους επιχειρηματίες, που κτυπάνε το κεφάλι στον τοίχο, καθώς οι περισσότεροι είναι υπερχρεωμένοι και έχουν υποθηκεύσει στις τράπεζες την περιουσία τους. Το χειρότερο είναι πως φως στον ορίζοντα δεν φαίνεται. Όλα έγιναν στο πόδι, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς οργάνωση, χωρίς να υπάρχουν οι αναγκαίες υποδομές.
Ήταν ένα είδος Ελντοράντο, με στόχο το εύκολο κέρδος, αφού ως γνωστόν λεφτά υπήρχαν! Στόχευαν στο πορτοφόλι και την ευκολία του εύρωστου Αθηναίου, να πληρώνει αδρά και να καυχιέται γι’ αυτό μάλιστα! Ε λοιπόν, αυτό το παράδειγμα, του μικρού παραδείσου κάποτε, που σήμερα έχει μετατραπεί σε άχαρο μνημείο νεοπλουτισμού, έχει τις τέλειες αναλογίες με ότι συνέβη στη χώρα. Είναι μικρογραφία της κρίσης και προσφέρεται για συμπεράσματα!
ΥΓ. Ποιο είναι το χωριό; Σχηματίστε έναν κύκλο 200 χιλιόμετρα γύρω από την Αθήνα και θα βρείτε όχι μόνο ένα, αλλά πολλά αντίστοιχα παραδείγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου