10 Σεπτεμβρίου 2011
Για κάθε εκατό ευρώ που πληρώνουμε στο κράτος, για κάθε είδους φόρο, εισφορά, πρόστιμο, ακόμη και για την κλήση της τροχαίας, τα πενήντα πηγαίνουν απευθείας σε μισθούς και συντάξεις στον στενό δημόσιο τομέα.
Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2010, σε σύνολο κρατικών εσόδων 52 δισ, οι κάθε είδους δαπάνες μισθοδοσίας και συντάξεων στο δημόσιο ανέρχονταν στα 26 δισ. Τώρα αν προσθέσετε σε αυτό το ποσό τις επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία των ΔΕΚΟ και τα προνοιακά επιδόματα που χορηγεί το κράτος, τύπου ΕΚΑΣ, η αναλογία μετατρέπεται από 50% σε 75%!
Σχηματικά αυτό σημαίνει πως, από τις 23 μονάδες του ΦΠΑ που πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες, οι 17 μονάδες πηγαίνουν απευθείας για την πληρωμή μισθών και συντάξεων! Για όλα τα άλλα, την δημόσια υγεία, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, την δημόσια τάξη, τις ένοπλες δυνάμεις, τις κρατικές προμήθειες, την εξυπηρέτηση των δανείων και ότι άλλο τέλος πάντων απαιτείται, απομένει το υπόλοιπο 25% των εσόδων!
Είναι προφανές πως είναι αδύνατον να λειτουργήσει το κράτος, με τα 13 δισ ευρώ που περισσεύουν. Όσο δραματική και αν είναι η περιστολή των κρατικών δαπανών, ακόμη και αν φτάσουν στο ποσοστό του 30%, θα εξοικονομηθούν όλα και όλα 4 δισ ευρώ. Ελάχιστα για να βοηθήσουν στην μείωση του ελλείμματος, που πέρυσι ήταν 24 δισ ευρώ, πάνω κάτω όση η δαπάνη για μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν υλοποιήθηκε ποτέ η εξαγγελία της παρούσας κυβέρνησης, πως ο περιορισμός του ελλείμματος θα γινόταν κατά κύριο λόγο από την περικοπή των δαπανών του δημοσίου κατά δύο τρίτα (ενός κατά γενική ομολογία σπάταλου κράτους), έναντι μόλις ενός τρίτου που θα ήταν η αύξηση των εσόδων (της φορολογίας).
Δυστυχώς στην περίπτωση μας, η σχέση περικοπής δαπανών και αύξησης εσόδων αντιστράφηκε, με αποτέλεσμα να έχει στεγνώσει η αγορά από τους αλλεπάλληλους φόρους, να καλπάζει ανεξέλεγκτη η ανεργία και να κλείνουν η μία μετά την άλλη οι επιχειρήσεις. Διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνεργοι προστέθηκαν μέσα σε έναν χρόνο και ένας Θεός ξέρει πόσες δεκάδες χιλιάδες ακόμη θα ζήσουν τον εφιάλτη της ανεργίας έως το τέλος του χρόνου!
Κάθε δέκα ημέρες, χάνουν τη δουλειά τους επτά χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όσοι συνολικά αντιστοιχούν στην θρυλούμενη εδώ και μήνες εργασιακή εφεδρεία! Η εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, όπως αρχικά εξαγγέλθηκε, δυστυχώς είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση, όσες αντιδράσεις και αν προκύψουν από τους εργαζόμενους!
Είναι πρακτικά αδύνατον, ο ιδιωτικός τομέας να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το δυσανάλογα υψηλό μισθολογικό κόστος του δημοσίου. Ειδικά όταν ο προϋπολογισμός και φέτος έχει εκτροχιαστεί και το ενδεχόμενο νέων σκληρότερων μέτρων είναι βεβαιότητα! Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία
Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2010, σε σύνολο κρατικών εσόδων 52 δισ, οι κάθε είδους δαπάνες μισθοδοσίας και συντάξεων στο δημόσιο ανέρχονταν στα 26 δισ. Τώρα αν προσθέσετε σε αυτό το ποσό τις επιχορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία των ΔΕΚΟ και τα προνοιακά επιδόματα που χορηγεί το κράτος, τύπου ΕΚΑΣ, η αναλογία μετατρέπεται από 50% σε 75%!
Σχηματικά αυτό σημαίνει πως, από τις 23 μονάδες του ΦΠΑ που πληρώνουν οι Έλληνες πολίτες, οι 17 μονάδες πηγαίνουν απευθείας για την πληρωμή μισθών και συντάξεων! Για όλα τα άλλα, την δημόσια υγεία, την περίθαλψη, την εκπαίδευση, την δημόσια τάξη, τις ένοπλες δυνάμεις, τις κρατικές προμήθειες, την εξυπηρέτηση των δανείων και ότι άλλο τέλος πάντων απαιτείται, απομένει το υπόλοιπο 25% των εσόδων!
Είναι προφανές πως είναι αδύνατον να λειτουργήσει το κράτος, με τα 13 δισ ευρώ που περισσεύουν. Όσο δραματική και αν είναι η περιστολή των κρατικών δαπανών, ακόμη και αν φτάσουν στο ποσοστό του 30%, θα εξοικονομηθούν όλα και όλα 4 δισ ευρώ. Ελάχιστα για να βοηθήσουν στην μείωση του ελλείμματος, που πέρυσι ήταν 24 δισ ευρώ, πάνω κάτω όση η δαπάνη για μισθούς και συντάξεις στο δημόσιο.
Αυτός είναι ο λόγος που δεν υλοποιήθηκε ποτέ η εξαγγελία της παρούσας κυβέρνησης, πως ο περιορισμός του ελλείμματος θα γινόταν κατά κύριο λόγο από την περικοπή των δαπανών του δημοσίου κατά δύο τρίτα (ενός κατά γενική ομολογία σπάταλου κράτους), έναντι μόλις ενός τρίτου που θα ήταν η αύξηση των εσόδων (της φορολογίας).
Δυστυχώς στην περίπτωση μας, η σχέση περικοπής δαπανών και αύξησης εσόδων αντιστράφηκε, με αποτέλεσμα να έχει στεγνώσει η αγορά από τους αλλεπάλληλους φόρους, να καλπάζει ανεξέλεγκτη η ανεργία και να κλείνουν η μία μετά την άλλη οι επιχειρήσεις. Διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνεργοι προστέθηκαν μέσα σε έναν χρόνο και ένας Θεός ξέρει πόσες δεκάδες χιλιάδες ακόμη θα ζήσουν τον εφιάλτη της ανεργίας έως το τέλος του χρόνου!
Κάθε δέκα ημέρες, χάνουν τη δουλειά τους επτά χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, όσοι συνολικά αντιστοιχούν στην θρυλούμενη εδώ και μήνες εργασιακή εφεδρεία! Η εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, όπως αρχικά εξαγγέλθηκε, δυστυχώς είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση, όσες αντιδράσεις και αν προκύψουν από τους εργαζόμενους!
Είναι πρακτικά αδύνατον, ο ιδιωτικός τομέας να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το δυσανάλογα υψηλό μισθολογικό κόστος του δημοσίου. Ειδικά όταν ο προϋπολογισμός και φέτος έχει εκτροχιαστεί και το ενδεχόμενο νέων σκληρότερων μέτρων είναι βεβαιότητα! Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου