Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης ίσως να είναι οι σύγχρονοι δήμιοι των κρατών. Πιθανόν δε να αποτελούν την πιο ακραία μορφή αμοραλισμού, ή να είναι ό,τι πιο αντικοινωνικό έχει εφεύρει η ανθρωπότητα! Όμως, ό,τι απ’ όλα αυτά κι αν είναι, σ’ αυτούς απευθύνονται εκείνοι που έχουν τα χρήματα και δανείζουν όσους έχουν ανάγκη.
Καλώς ή κακώς στη διεθνή οικονομία, όπως και στη διεθνή διπλωματία δεν υπάρχουν ηθικά διλήμματα, υπάρχει μόνον το συμφέρον. Ο όρος «φιλανθρωπία» απλώς δεν υφίσταται! Είναι ας πούμε κάτι σαν τα φυσικά φαινόμενα, σαν τις καταιγίδες, που εντελώς άδικα πνίγουν φτωχούς λαούς. Δυστυχώς αυτοί είναι οι νόμοι της φύσης!
Δυστυχώς αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς, στην περίπτωσή μας και δεν αλλάζουν, όσο κι αν βασίμως υποψιαζόμαστε την S&P, την Moody’s ή την Fitch για καιροσκοπισμό και σκοπιμότητα, ή απλώς για λανθασμένη εκτίμηση των δεδομένων και κατάφωρη αδικία σε βάρος της χώρας μας. Σημασία έχει πως αυτή την ώρα η Ελλάδα περιφέρει ανά την υφήλιο, σε ό,τι έχει να κάνει με την οικονομία της και τις προοπτικές της, την εικόνα ενός κράτους-παρία!
Για να καταλάβετε, ακόμη κι αν θεωρήσουμε πως είναι άδικο, οι χώρες που ο οίκος S&P έχει τοποθετήσει μαζί με την Ελλάδα στην κατηγορία ΒΒ- όπου πρόσφατα μας υποβάθμισε, είναι το Μπαγκλαντές, η Γκαμπόν, η Μογγολία, η Παπούα Νέα Γουινέα, η Σερβία, η Ουρουγουάη και η Βενεζουέλα!
Αν αναζητήσετε τους σχετικούς πίνακες αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, (θα τους βρείτε στην ηλεκτρονική έκδοση του Guardian- www.guardian.co.uk), θα διαπιστώσετε με λύπη πως η χώρα μας υπολείπεται σε αξιοπιστία και προοπτικές για την οικονομία της, από χώρες όπως τα Σκόπια (!), η Κόστα Ρίκα, το Βιετνάμ, η Γουατεμάλα και οι Φιλιππίνες.
Οι πιο πονηροί όροι μιας συμφωνίας, συνήθως, λένε πως βρίσκονται στα ψιλά γράμματα. Ναι μεν περίπου θριαμβολογούσαμε για τη συμφωνία της Ε.Ε., ότι ο Μηχανισμός Οικονομικής Σταθερότητας (ESM) θα αγοράζει από το 2013 ομόλογα υπερχρεωμένων κρατών, δεν εξηγήσαμε όμως πώς θα γίνεται αυτό.
Προϋπόθεση θα είναι το χρέος της χώρας να είναι «βιώσιμο» και αυτό θα το εξετάζει η γνωστή μας τρόικα. Αν το χρέος δεν είναι «βιώσιμο» (το ελληνικό χρέος θα είναι τότε περίπου 160% του ΑΕΠ), η χώρα πρέπει να διαπραγματευτεί με τους ομολογιούχους για να την αναδιάρθρωσή του. Το ΔΝΤ και ο ESM με όσα προβλέπονται, θα διασφαλίζουν τα λεφτά τους, όχι όμως και οι ιδιώτες επενδυτές που θα αναγκάζονται να χάνουν μέρος των χρημάτων τους. Αυτό εκτός των άλλων θα σημαίνει και υψηλότερα επιτόκια δανεισμού για τις υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα.
Μπορεί να έχουμε φτωχή οικονομία, έχουμε τουλάχιστον πλούσια γλώσσα. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», ή «φαύλος κύκλος»; Όποιο από τα δύο και να διαλέξετε, θα είναι σωστό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου