14/7/12

Καλύτερα να βασιλεύεις στην κόλαση!

15 Ιουλίου 2012
Η Χαλυβουργία Ελλάδος έχει δύο εργοστάσια. Ένα στον Βόλο, το οποίο είχε εξ αρχής στην ιδιοκτησία της και λειτουργεί από το 1963 και ένα στον Ασπρόπυργο, το οποίο αγοράστηκε από τον παλιό του ιδιοκτήτη και εντάχθηκε στον όμιλο το 2006.

Η διαφορά είναι πως στο εργοστάσιο του Βόλου, οι εργαζόμενοι απασχολούνται χρόνια και έχουν αναπτύξει δεσμούς με την εταιρία.
Αντίθετα στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου, οι σχέσεις εργοδοσίας και εργαζομένων είναι τυπικές και οριοθετημένες σε αυστηρό πλαίσιο,, ενώ υπάρχει ένα δυναμικό σωματείο που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ.

Όλα λειτουργούσαν καλά, μέχρι που εμφανίστηκε η κρίση. Καθότι το παραγόμενο προϊόν από τη χαλυβουργία στη χώρα μας, προορίζεται σχεδόν αποκλειστικά για την οικοδομή και τις κατασκευές, η αγορά συρρικνώθηκε δραματικά και οι εταιρίες του κλάδου κατέγραφαν από το 2009 και μετά ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων. Η λύση που προτάθηκε στους εργαζόμενους πριν δέκα μήνες, δεν ήταν η καλύτερη, αλλά δεδομένων των συνθηκών, δεν ήταν και η χειρότερη.

Τους ζητήθηκε για τέσσερεις μήνες να μειωθούν οι μισθοί, με αντίστοιχη μείωση της απασχόλησης. Αντί οκτώ, θα εργάζονταν πέντε ώρες καθημερινά, δεν θα γίνονταν απολύσεις και θα διασφαλίζονταν πλήρως τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Στο εργοστάσιο του Βόλου το αποδέχθηκαν, στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου όχι, όπου αποφάσισαν απεργία διαρκείας και κατάληψη της πύλης. Μάλιστα μεταφερόμενες ομάδες του ΠΑΜΕ, επιχείρησαν να αποκλείσουν και το εργοστάσιο του Βόλου, με τον ίδιο τρόπο, κάτι που τελικά δεν μπόρεσαν, παρότι προσπάθησαν.

Σήμερα, εννέα μήνες μετά, η μονάδα του Βόλου λειτουργεί κανονικά. Οι εργαζόμενοι απασχολούνται πλήρως στο 8ωρό τους και αμείβονται χωρίς περικοπές, όπως πριν την κρίση. Αντίθετα η μονάδα του Ασπροπύργου παραμένει υπό κατάληψη από τις ομάδες περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Μάλιστα όταν μερικές δεκάδες εργαζόμενοι προ ημερών, κατάφεραν να μπουν στο εργοστάσιο από πλαϊνή είσοδο για να εργαστούν, σε χρόνο μηδέν συγκεντρώθηκαν με απειλητικές διαθέσεις έξω από την πύλη, εκατοντάδες διαδηλωτές του ΠΑΜΕ (που δεν είχαν σχέση με την απεργία και το εργοστάσιο) ώστε χρειάστηκε αστυνομική προστασία, για να φύγουν όσοι επιχείρησαν να εργαστούν.

Κάνοντας έναν απολογισμό της κατάστασης από την πλευρά των εργαζομένων, εννέα μήνες μετά το ξεκίνημα της απεργίας, διαπιστώνει κανείς τα εξής παράδοξα: Ότι προτίμησαν να είναι εννέα μήνες απλήρωτοι, με άδηλο μέλλον, αντί για τέσσερεις μήνες με μειωμένες αποδοχές (και λιγότερες ώρες απασχόλησης). Έχει απολυθεί μέχρι τώρα το 30% των εργαζομένων (καθώς η εταιρία ακολουθεί τον κανόνα του 5% κάθε μήνα), ενώ θα μπορούσε να μην είχε χαθεί καμία θέση εργασίας.

Οι εργαζόμενοι έχουν ήδη απολέσει ασφαλιστικά δικαιώματα αντίστοιχα των εννέα μηνών που απεργούν, που θα ήταν διασφαλισμένα. Από την ιστορία αυτή κανείς δεν βγήκε κερδισμένος. Οι εργαζόμενοι οδηγούνται μαζικά στην ανεργία, καθώς ως φαίνεται, θα κλείσει εργοστάσιο και η εταιρία που πρέπει να αναζητήσει τρόπο (αν υπάρχει) για να την ξαναλειτουργήσει κάποτε το εργοστάσιο.

Είναι αυτονόητη αρχή για το συνδικαλιστικό κίνημα, να είναι καχύποπτο απέναντι στα αφεντικά. Και πολύ σωστά, καθότι ως γνωστόν «ο δρόμος για την κόλαση, είναι στρωμένος με ροδοπέταλα!» Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι την αυτοχειρία, η απόσταση είναι μεγάλη. Το να κλείνει ένα εργοστάσιο, για πολιτικούς λόγους και όχι για οικονομικούς ή επιχειρησιακούς και να χάνονται 400 θέσεις εργασίας, σε περίοδο δραματικής ανεργίας, είναι εκτός λογικής. Εκτός αν εδώ ισχύει το άλλο γνωμικό, που λέει πως,  «είναι καλύτερα να βασιλεύεις στην κόλαση, παρά να υπηρετείς στον παράδεισο!»

13/7/12

Η ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

13 Ιουλίου 2012
Πολλές φορές έχουμε γράψει, πως αυτό που συμβαίνει στην Αθήνα, δεν έχει προηγούμενο. Η κατάσταση σε κάποια κεντρικά σημεία της πόλης, παραπέμπουν χωρίς υπερβολή, σε αφρικανική πρωτεύουσα. Είναι στιγμές, που δεν πιστεύεις αυτό που βλέπεις.

Είναι τόσο ξένο, τόσο αποκρουστικό και αδιανόητο, που δεν χωράει στο μυαλό. Σαν να παρακολουθείς σκηνές από ντοκιμαντέρ και όχι εικόνες από την πόλη σου. Η εγκληματικότητα είναι παρούσα σε κάθε της μορφή. Κλοπές και ληστείες, διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, πορνεία και σωματεμπορία, παράνομο εμπόριο και λαθρεμπόριο και ότι άλλο βάζει ο νους.

Στην Ομόνοια, στην Κάνιγγος, παραδίπλα στο Σύνταγμα, στην Ακαδημίας, έξω από το Πολυτεχνείο, τη Νομική, την πρώην ΑΣΟΕ, το Αρχαιολογικό Μουσείο, στην Κυψέλη, τον Άγιο Παντελεήμονα, την πλατεία Βικτορίας, το Σταθμό Λαρίσης. Παντού υπάρχουν εστίες απροκάλυπτης ανομίας, καθώς η απουσία των εκπροσώπων του νόμου είναι διασφαλισμένη.

Η αλήθεια είναι ότι πριν τις εκλογές, προς στιγμήν κάτι πήγε να γίνει. Όχι σπουδαία πράγματα, αλλά και αυτό το λίγο, καθότι μεσολάβησε το μεσοδιάστημα των δεύτερων εκλογών και η διάλυση του κράτους, δεν είχε συνέχεια, οπότε επιστρέψαμε εκεί που είμασταν. Αυτό που σόκαρε όμως, όσο και η άθλια εικόνα της πόλης, ήταν η αδράνεια και η αδιαφορία της πολιτείας να ασχοληθεί με το πρόβλημα, να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών και να επιβάλει την τήρηση της νομιμότητας.

Ο νέος Υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας, είναι σοβαρός άνθρωπος και έμπειρος πολιτικός. Όμως η ομολογία του, πως έπεσε από τα σύννεφα με όσα είδε στο κέντρο της πρωτεύουσας, δείχνει πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι οι πολιτικοί μας και πόσο αγνοούν τα προβλήματα. “Αυτό που είδα, ξεπερνάει καθετί που είχα στην φαντασία μου πριν. Έχουμε πρόβλημα ασφάλειας και δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως πέντε χρόνια πριν. Δεν είναι ανεκτή άλλο αυτή η κατάσταση”, είπε χθες στους δημοσιογράφους.

 Αν λοιπόν ένα από τα πιο προβεβλημένα και σοβαρα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, διαπιστώνει το πρόβλημα με τέτοια χρονική υστέρηση, έχετε και την απάντηση στο γιατί συμβαίνουν όλα αυτά σήμερα. Η επόμενη κίνησή του, αν θέλει να έχει την πλήρη εικόνα, είναι να συνομιλήσει με τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στις περιοχές που στενάζουν από την υποβάθμιση και την εγκληματικότητα. Θα εκπλαγεί ακόμη περισσότερο, με όσα ακούσει για τον τρόπο που ανταποκρίνεται η αστυνομία στις εκκλήσεις και την αγωνία των πολιτών.

ΥΓ. Στουρνάρη και Πατησίων γωνία μερικά 24ωρα πριν. Μια ομάδα 6-7 νεαρών αστυνομικών, χαλαρώνουν γελώντας, μιλώντας στα κινητά, κάνοντας το τσιγαράκι τους. Δείχνουν να είναι σε διάλειμμα της βάρδιας. Είκοσι- τριάντα μέτρα παραπάνω, κατά μήκος της Στουρνάρη, παραβιάζεται ολόκληρος ο ποινικός κώδικας. Γίνεται φανερά διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, εμπόριο λαθραίων τσιγάρων, εμπόριο προϊόντων μαϊμού και πόρνες περιμένουν τους πελάτες. Κανείς δεν ταράζεται. Ούτε οι παράνομοι, ούτε οι αστυνομικοί (που ασφαλώς δεν έχουν εντολή να επέμβουν). Αυτή είναι σήμερα η πρωτεύουσα! Όλοι κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους.

12/7/12

ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, Η ΝΕΑ ΠΙΡΕΛΙ! ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ!

12 Ιουλίου 2012
Η Χαλυβουργία Ελλάδος, όπως όλα δείχνουν θα είναι η νέα Πιρέλι, καθώς είναι ζήτημα χρόνου να κλείσει το εργοστάσιο του Ασπροπύργου και να απολυθούν όλοι οι εργαζόμενοι. Το εργοστάσιο ούτως ή άλλως έχει πάψει να λειτουργεί εδώ και εννέα μήνες, όταν το σωματείο, που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ, αρνήθηκε τη μείωση των αποδοχών, λόγω της κρίσης και των ζημιών, ύψους πολλών εκατομμυρίων, που έχει συσσωρεύσει η εταιρία.

Αξίζει να σημειωθεί πως σχεδόν το σύνολο της ποσότητας του παραγόμενου χάλυβα στην Ελλάδα, προορίζεται για την οικοδομή και τις κατασκευές, που ως γνωστόν έχουν υποστεί μείωση άνω του 70- 80% τα τελευταία δύο χρόνια. Στους εργαζόμενους προτάθηκε, για τέσσερις μήνες, να εργάζονται πέντε αντί οκτώ ώρες καθημερινά, με αντίστοιχη μείωση των αποδοχών, με αντάλλαγμα να μην γίνει καμία απόλυση και να καλυφθούν στο σύνολό τους οι ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις.

Ακριβώς η ίδια πρόταση έγινε και στους εργαζόμενους της άλλης μονάδας της Χαλυβουργίας Ελλάδος, στον Βόλο (εκεί το σωματείο δεν ελέγχεται από το ΠΑΜΕ), οι οποίοι σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους στον Ασπρόπυργο, συμφώνησαν. Αυτό είχε σαν συνέπεια, οι εργαζόμενοι πλέον να έχουν επιστρέψει στο κανονικό τους οκτάωρο και να αμείβονται με ολόκληρο το μισθό, όπως συνέβαινε πριν την κρίση. Βέβαια χρειάστηκε πριν, να αντιμετωπίζουν σθεναρά τη λεκτική και σωματική βία των μεταφερόμενων ομάδων του ΠΑΜΕ, που προσπάθησαν να αποκλείσουν να αποκλείσουν την πρόσβαση των εργαζομένων στο εργοστάσιο, όταν δεν κατάφεραν να προκαλέσουν απεργία.

 Στο Ασπρόπυργο η τελευταία φορά που επιχειρήθηκε να επαναλειτουργήσει η μονάδα, έγινε πριν είκοσι ημέρες. Περίπου 60- 70 εργαζόμενοι, που έπιασαν στον ύπνο την φρουρά του ΠΑΜΕ (συνήθως φρουρούν την πύλη του εργοστασίου 5-6 άτομα) κατάφεραν να μπουν από μια πλαϊνή είσοδο. Το αποτέλεσμα ήταν πως σε λιγότερο από μισή ώρα, είχαν συγκεντρωθεί έξω από την κεντρική πύλη περί τα διακόσια μέλη του ΠΑΜΕ (που δεν είχαν σχέση με την απεργία και το εργοστάσιο), προκειμένου να συνετίσουν με τη βία, όσους μπήκαν στο εργοστάσιο. Τελικά χρειάστηκε η ισχυρή παρουσία των ΜΑΤ, για να διαφυλαχθεί η σωματική ακεραιότητα όσων θέλησαν να εργαστούν, που αποχώρησαν απειλούμενοι και τρομοκρατημένοι.

 Την εποχή της μεγάλης κρίσης, της ανεργίας και της αποβιομηχάνισης της χώρας, τα κομματικά (και όχι κομματικοποιημένα) συνδικάτα, επιλέγουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά, προσδοκώντας οφέλη. Προκρίνουν την αυτοχειρία, από οποιαδήποτε ρεαλιστική λύση που θα διασφάλιζε τις θέσεις εργασίας. Με τον τρόπο τους καταφέρνουν τελικά να κλείσει το εργοστάσιο και 400 οικογένειες να βρεθούν στο δρόμο, αρνούμενοι να συναινέσουν σε μια πρόσκαιρη λύση. Ίσως η κομματική λογική, να λειτουργεί ανάστροφα από την κοινή λογική. Αυτό που στη σκέψη των περισσοτέρων μοιάζει παράλογο, να αποτελεί επιδίωξη! Γιατί φέρνει το κόμμα, ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στον λαό! Βέβαια οι εκλογές άλλο έδειξαν, αλλά λίγη σημασία έχει...

10/7/12

Ο ΦΛΟΙΣΒΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ!

10 Ιουλίου 2012
Όσοι θυμούνται την περιοχή του Φλοίσβου μια δεκαετία πριν, ασφαλώς έχουν στο μυαλό τους μια θλιβερή εικόνα. Βρωμιά, σκουπίδια, εγκατάλειψη και ανασφάλεια. Ιδίως μετά τη δύση του ηλίου, η βόλτα στην ακροθαλασσιά ήταν παράτολμη ενέργεια.

Οι λιγοστοί επισκέπτες, ζήτημα ήταν να έβλεπες ακόμη και το καλοκαίρι λίγες δεκάδες, έπρεπε να φροντίσουν τη σωματική τους ασφάλεια, για τον πρόσθετο λόγο πως υπήρχαν αγέλες αδέσποτων σκύλων. Εννοείται πως για τα παιδιά η περιοχή ήταν απαγορευμένη. Σίγουρα οι τωρινοί επισκέπτες, δυσκολεύονται να πιστέψουν τι συνέβαινε λίγα χρόνια πριν, καθώς ολόκληρη η περιοχή σήμερα έχει μεταβληθεί σε παράδεισο.

Κατ' αρχήν υπάρχει ένας καταπληκτικός παιδότοπος, δεκάδων στρεμμάτων, μοναδικός στην Ελλάδα, για τον οποίο η Δήμος Π. Φαλήρου δεν πλήρωσε πενηνταράκι, αφού χρηματοδοτήθηκε εξ' ολοκλήρου από χορηγούς. Μετά είναι η Μαρίνα του Φλοίσβου, για την οποία επίσης το κράτος δεν πλήρωσε πενηνταράκι, αφού πρόκειται για ιδιωτική επένδυση. Όλα αυτά σε ένα φροντισμένο περιβάλλον, πεντακάθαρο, φυλασσόμενο, προσεγμένο σε κάθε του λεπτομέρεια, που περισσότερο θυμίζει Μόντε Κάρλο. Εννοείται πως η είσοδος είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους. Ακόμη και το πάρκινγκ.

Με δεκάδες επιλογές για φαγητό, καφέ, παιδικές δραστηριότητες, κινηματογράφο, βόλτα με ποδήλατο, γήπεδα, κολυμβητήριο, παραλίες κλπ. Τίποτα δεν έγινε εύκολα! Χρειάστηκε να ξεπεραστούν τεράστια εμπόδια και να καμφθούν μεγάλες αντιδράσεις, ώστε αυτή η περιοχή να μεταβληθεί από εγκαταλελειμμένος σκουπιδότοπος, σε παράδεισο. Ας είναι καλά η επιμονή, οι αντοχές και το όραμα του Δημάρχου Π. Φαλήρου Διονύση Χατζηδάκη, που δεν δίστασε να συγκρουστεί σκληρά με μικρά και μεγάλα συμφέροντα που επιχειρούσαν με κάθε τρόπο να μπλοκάρουν τα πάντα.

Σήμερα λοιπόν, για να έχετε μια τάξη μεγέθους, τους καλοκαιρινούς μήνες, εισρέουν καθημερινά στον Φλοίσβο, από κάθε σημείο της Αττικής, περίπου τριάντα χιλιάδες (!), επισκέπτες, ενώ η συνολική οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή, ξεπερνά ετησίως τα 500 εκατομμύρια ευρώ. Όλα αυτά χωρίς το κράτος να πληρώνει τίποτα για τη λειτουργία και τη συντήρηση των εγκαταστάσεων. Άρκεσε το όραμα ενός δημάρχου και η υγιής ιδιωτική πρωτοβουλία! Το δυσάρεστο είναι πως το παράδειγμα του Φλοίσβου είναι μοναδικό.

Η εικόνα, αν απομακρυνθείτε από το Π. Φάληρο, θυμίζει τον Φλοίσβο της περασμένης δεκαετίας. Αναλογιστείτε λοιπόν, τι έχει να κερδίσει το κράτος, αλλά και οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου, αν γίνουν και “άλλοι Φλοίσβοι”. Έγραφε χθες στη Δημοκρατία ο συνάδελφος Φώτης Κόλλιας, πως μόνο από την ανάπλαση του ιπποδρόμου, που γίνεται με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Νιάρχου, η οικονομική δραστηριότητα θα αυξηθεί κατά ένα δισ ευρώ ετησίως!

 Η χώρα μας δυστυχώς, δεν παράγει αγαθά, δεν παράγει πλούτο. Η ανασυγκρότηση των παραγωγικών δομών, προκειμένου να αρχίσει να παράγει, θέλει πολύ χρόνο και επηρεάζεται από αστάθμητους παράγοντες. Το ελάχιστο (δανεικό) οξυγόνο που μας επιτρέπει να φυτοζωούμε, το παίρνουμε δύσκολα. Κάποιες λύσεις για να ξεβαλτώσουμε, είναι κάτω από τη μύτη μας. Ας μην επιχειρήσουμε να δυναμιτίσουμε την κοινή λογική, στο όνομα του λαϊκισμού.

9/7/12

ΑΥΤΗ Η ΒΟΥΛΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΗ!

9 Ιουλίου 2012
Η εικόνα όπως συμβαίνει πάντα ήταν αφόρητα βαρετή, και ανούσια. Ο ένας μετά τον άλλο οι βουλευτές, ανέβαιναν στην έδρα του κοινοβουλίου για να εκφωνήσουν βιαστικά την ομιλία τους επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, χωρίς τις περισσότερες φορές να υπάρχει ακροατήριο από κάτω. Και οι βουλευτές απτόητοι, σαν μαθητούδια οι περισσότεροι, προσπαθούσαν αγχωμένοι να χωρέσουν όσο περισσότερα λόγια γινόταν, καθώς τους πίεζε το προεδρείο να συντομεύουν. 


Και ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. Αδιάφορες, πληκτικές και κοινότυπες ομιλίες, που δυσκολευόσουν πολύ να παρακολουθήσεις. Η αίθουσα της ολομέλειας ήταν την περισσότερη ώρα σχεδόν άδεια, με εξαίρεση την ώρα που πλησίαζαν οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών! Κάτι που επιμελώς, όπως συμβαίνει πάντα άλλωστε, ο φακός της τηλεόρασης προσπαθούσε να αποκρύψει. Για όσους δεν γνωρίζουν, είναι πάγια τακτική η κάμερα να μην δείχνει ποτέ γενικό πλάνο της αίθουσας της ολομέλειας, όταν υπάρχουν λίγοι παριστάμενοι βουλευτές, για ευνόητους λόγους! Έτσι επιλέγονται μόνο κοντινά πλάνα των λίγων παρόντων. 

Τι αξία να έχει άραγε αυτή η βαρετή διαδικασία, με λόγια και σκέψεις που αραδιάζονταν σωρό, φύρδην μίγδην, επί παντός επιστητού, χωρίς ειρμό, χωρίς νόημα και χωρίς ακροατήριο(απόδειξη πως ελάχιστα ενδιέφεραν όσα λέγονταν)! Παρόλα αυτά, δύο δημόσια κανάλια, το κανάλι της Βουλής, αλλά και η ΕΤ1, μετέδιδαν (ταυτόχρονα) τη συνεδρίαση. Επί ώρες κυριαρχούσε το μονοπλάνο του ομιλητή, που έδινε από τηλεοράσεως την μικρή δική του παράσταση, απευθυνόμενος σχεδόν αποκλειστικά, στους «ειδοποιημένους» ψηφοφόρους του, που είχαν στηθεί στο καφενείο του χωριού να τον παρακολουθήσουν.

Μέχρι εδώ τίποτα περίεργο και επί της ουσίας τίποτα κακό. Θα μπορούσε πιθανότατα να είναι περισσότερο εποικοδομητική η διαδικασία, αλλά έτσι συμβαίνει χρόνια τώρα και δύσκολα θα αλλάξει. Η διαδικασία άλλωστε μοιάζει πολύ, με αυτήν που ισχύει στην ψήφιση του προϋπολογισμού, όπου επίσης υπάρχει επί τριήμερο τηλεοπτική κάλυψη, οπότε δίνεται η ευκαιρία σε κάποιους βουλευτές, που δεν έχουν τηλεοπτική παρουσία, να κάνουν από τηλοψίας «το κομμάτι τους»!

Αυτό που σε αυτή τη βουλή φαίνεται πως θα κάνει τη διαφορά, είναι η διαφαινόμενη επικράτηση του λαϊκισμού. Τα πρώτα δείγματα δεν ήταν απλώς απογοητευτικά, ήταν ανησυχητικά. Απειλητικό ύφος, σκληρές εκφράσεις, θεατρινίστικό στήσιμο, βαριές κουβέντες, ένταση στη φωνή, χειρονομίες, παραληρηματικός λόγος! Θυμηθείτε το! Η βουλή αυτή θα είναι επεισοδιακή. Θα παρακολουθήσουμε σκηνές που δεν έχουμε ξαναζήσει!

Το ένα μέτωπο, το αυτονόητο, θα είναι από το σύνολο της αντιπολίτευσης, προς τα συγκυβερνώντα κόμματα. Το άλλο, θα είναι μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, για το ποιο θα κάνει τη διαφορά στην αντιπολίτευση και ποιο εκφράζει αυθεντικότερα τη λαϊκή βούληση.

 ΥΓ. Πρέπει να είναι και η πρώτη βουλή, που ο ενδυματολογικός κώδικας χωράει τα πάντα. Δείγμα και αυτό του λαϊκισμού που θα επικρατήσει. Δεν θα είναι έκπληξη, να δούμε βουλευτές να προσέρχονται στις συνεδριάσεις με το μαγιό ή το παρεό. Ελάχιστα απέχουμε!