8/4/11

Περιμένουμε τον απο μηχανής Θεό να μας σώσει;

8 Απριλίου 11

Δεν ξέρω αν το χρέος της χώρας είναι ή δεν είναι βιώσιμο, αυτό που σίγουρα δεν είναι βιώσιμο πλέον, είναι η ψυχολογία μας που είναι στο ναδίρ. Υπάρχει διάχυτη απαισιοδοξία παντού, καθώς τα μηνύματα είναι αρνητικά, όπως άλλωστε και οι αριθμοί. Προσωπικά δεν έχω συναντήσει κάποιον, που να είναι αισιόδοξος, να πιστεύει πως τα πράγματα θα πάνε καλά, πως οι θυσίες πιάνουν τόπο και πως στο τέλος θα τα καταφέρουμε.

Αυτή η διάχυτη απαισιοδοξία είναι το επακόλουθο της κούρασης που έχει προκαλέσει η συνεχής χωρίς αποτελέσματα αναγγελία μέτρων. Το 2010 έγιναν δραματικές περικοπές για να πέσει το έλλειμμα στο 8,1%. Στη συνέχεια ο στόχος έγινε 9,5% και τελικά το έλλειμμα έφτασε στο κατώφλι του 11%! Αυτή η απόκλιση από την αρχική πρόβλεψη, μεταφράζεται σε σχεδόν 6 δισεκατομμύρια ευρώ.

Και για να έχετε μια τάξη μεγέθους, η κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στο δημόσιο, μαζί με την οριζόντια περικοπή των επιδομάτων ήταν 1,1 δισ. Σταγόνα μπροστά στον ωκεανό των ελλειμμάτων, που συνεχίζει να παράγει ο δημόσιος τομέας!

Η δημοσιονομική αυστηρότητα και οι περικοπές έκαναν μέχρι σήμερα μια τρύπα στο νερό. Η χώρα συνεχίζει να παράγει ανεξέλεγκτα ελλείμματα, το δημόσιο χρέος αυξάνεται μήνα με το μήνα, η ανεργία έχει πάρει δραματικές διαστάσεις και τα μηνύματα από παντού είναι πως η αναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι μονόδρομος. Καμία από τις ασθένειες της οικονομίας δεν έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Τα προβλήματα που μας έφτασαν μέχρι εδώ συνεχίζουν να υπάρχουν και να προκαλούν παρενέργειες. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να δείχνει αγκυλωμένη, χωρίς αντανακλαστικά, με εσωτερικές αντιπαραθέσεις, άτολμη, περιμένοντας ίσως τον από μηχανής Θεό να μας σώσει! Ή θα μας σώσουν ή θα περιμένουμε τα χειρότερα.

«Η Ελλάδα, έχει τα δικά της προβλήματα και μένει σε εμάς τους Έλληνες να τα λύσουμε», είχε πει ο Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας, τις προάλλες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Ναι, αλλά η Ελλάδα είναι και μέρος της Ευρώπης», του είχε αντιτείνει ο Κάρολος Παπούλιας. «Πολλές φορές αναζητούμε τον από μηχανής Θεό, που θα υποκαταστήσει τις δικές μας προσπάθειες. Η δουλειά πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, και επικουρικά μπορεί να έρθει και η βοήθεια» του απάντησε ο κεντρικός τραπεζίτης.

ΥΓ. Η τελευταία φήμη που κυκλοφόρησε αυτές της ημέρες και που είναι η πιο αστεία απ’ όλες τις προηγούμενες, λέει πως η κυβέρνηση θα εκμεταλλευτεί την απεργία των δημοσιογράφων αυτές τις ημέρες, προκειμένου να αναγγείλει αιφνιδιαστικά την χρεοκοπία της χώρας! Το χειρότερο είναι πως άκουσα να το λένε άνθρωποι της αγοράς, «ψυλλιασμένοι», που παρακολουθούν εξ’ επαγγέλματος τις εξελίξεις και ενημερώνονται από τον ξένο τύπο. Δείγμα και αυτό της τρομερής ανασφάλειας, της αβεβαιότητας και της απαισιοδοξίας που επικρατεί σήμερα.

Λεφτά για φιέστες, αλλά όχι για τη Ρικομέξ;

7 Απριλίου 11

Το ότι τα οικονομικά της χώρας είναι άθλια, λίγο πολύ το γνωρίζουμε όλοι. Όμως το πόσο ζοφερή είναι η πραγματικότητα και πόσο οριακά αντιμετωπίζονται τα προβλήματα το αποκαλύπτουν διάφορες υποθέσεις που κατά καιρούς βγαίνουν στη δημοσιότητα, όπως για παράδειγμα οι αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων της Ρικομέξ.

Πρόκειται για συνολικά 18 εκατομμύρια ευρώ, που επιδίκασαν τελεσίδικα τα δικαστήρια, δώδεκα χρόνια μετά τον φονικό σεισμό.

Όμως, τα λεφτά δεν υπάρχουν! Το Υπουργείο Οικονομικών αρνείται να καταβάλει τις αποζημιώσεις και ρίχνει το μπαλάκι στην Περιφέρεια Αττικής, θεωρώντας πως είναι υποχρέωση της οι αποζημιώσεις. Ο Γιάννης Σγουρός περιέγραφε το Σάββατο το πρωί στη ΝΕΤ, πως «αν υποχρεωθεί η Περιφέρεια να πληρώσει για λογαριασμό του κράτους τις αποζημιώσεις, τότε θα πρέπει να αναστείλει τη μεταφορά των Ατόμων με Αναπηρία και να μην πληρωθούν σημαντικές λειτουργικές δαπάνες».

Δεδομένου ότι τα χρήματα που πρέπει να καταβληθούν, αντιστοιχούν στο 1/3 της κρατικής επιχορήγησης για τις λειτουργικές δαπάνες της Περιφέρειας (για φέτος είναι 54 εκατ.), ο Περιφερειάρχης έχει προφανώς το δίκιο με το μέρος του. Το χειρότερο είναι πως το υπουργείο Οικονομικών του διαμηνύει, πως για φέτος ο κρατικός προϋπολογισµός δεν έχει δυνατότητα περαιτέρω ενίσχυσης της Περιφέρειας Αττικής! Γαία πυρί μιχθήτω, με άλλα λόγια.

Δείτε τώρα και μια άλλη εκδοχή του ίδιου προβλήματος, αν και τα δεδομένα εδώ είναι διαφορετικά. Το πρόβλημα είναι το υψηλό κόστος της διοργάνωσης των Special Olympics φέτος το καλοκαίρι στη χώρα μας, (υποχρέωση που αναλάβαμε επί κυβερνήσεων ΝΔ). Γεγονός που οδήγησε τον αρμόδιο υπουργό Ανδρέα Λοβέρδο, σε δημόσια έκρηξη οργής. Μεταξύ άλλων είπε: «Είναι δυνατόν να δοθούν τόσα χρήματα για μια φιέστα; Είναι τρομερό! Δεν τα έχουμε αυτά τα χρήματα. Δεν βλέπουμε με καθόλου καλό μάτι αυτό το θέμα…»

Ο υπουργός έλεγε το αυτονόητο. Πως είναι κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά άδικο να δαπανώνται τόσα χρήματα, όταν η Πολιτεία αδυνατεί να στηρίξει τη λειτουργία προγραμμάτων και υπηρεσιών που απευθύνονται στα ΑΜΕΑ. Σύμφωνα με τους αρχικούς υπολογισμούς, η συμμετοχή του κράτους στη διοργάνωση των αγώνων θα είναι από 25 έως 28 εκατ. ευρώ, ποσό υπερβολικό για τα δεδομένα της οικονομίας μας! Μάλιστα φορείς ΑΜΕΑ ετοιμάζουν κινητοποιήσεις, καθώς όπως καταγγέλλουν – έχουν γίνει μεγάλες περικοπές στην ιατροφαρμακευτική φροντίδα και μέριμνα των αναπήρων.

Πιθανότατα θα γίνουν δραστικές περικοπές στο κόστος της διοργάνωσης και της κρατικής συμμετοχής. Ακόμη και εάν οι αγώνες έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, ακόμη και αν δώσουν σε εκατοντάδες παιδιά απ’ ολόκληρο τον κόσμο το δικαίωμα της συμμετοχής, ακόμη και εάν ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία, το πρόβλημα δεν αλλάζει!

Είναι δύο περιπτώσεις που έχουν κοινό παρανομαστή. Δείχνουν ότι σε οριακές οικονομικές συνθήκες, όπως αυτές που ζούμε σήμερα, ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες όπως τα ΑΜΕΑ, είναι οι πλέον ευάλωτες. Είτε το πρόβλημα αφορά τη μέριμνα για τη μεταφορά τους, είτε τη λειτουργία προγραμμάτων υποστήριξης τους, είτε την ίδια τους τη ζωή.
δημοσιεύτηκε στο www.aixmi.gr

4/4/11

Ελλάδα – Μπαγκλαντές - Παπούα… συμμαχία!

4 Απριλίου 11

Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης ίσως να είναι οι σύγχρονοι δήμιοι των κρατών. Πιθανόν δε να αποτελούν την πιο ακραία μορφή αμοραλισμού, ή να είναι ό,τι πιο αντικοινωνικό έχει εφεύρει η ανθρωπότητα! Όμως, ό,τι απ’ όλα αυτά κι αν είναι, σ’ αυτούς απευθύνονται εκείνοι που έχουν τα χρήματα και δανείζουν όσους έχουν ανάγκη.

Καλώς ή κακώς στη διεθνή οικονομία, όπως και στη διεθνή διπλωματία δεν υπάρχουν ηθικά διλήμματα, υπάρχει μόνον το συμφέρον. Ο όρος «φιλανθρωπία» απλώς δεν υφίσταται! Είναι ας πούμε κάτι σαν τα φυσικά φαινόμενα, σαν τις καταιγίδες, που εντελώς άδικα πνίγουν φτωχούς λαούς. Δυστυχώς αυτοί είναι οι νόμοι της φύσης!

Δυστυχώς αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς, στην περίπτωσή μας και δεν αλλάζουν, όσο κι αν βασίμως υποψιαζόμαστε την S&P, την Moody’s ή την Fitch για καιροσκοπισμό και σκοπιμότητα, ή απλώς για λανθασμένη εκτίμηση των δεδομένων και κατάφωρη αδικία σε βάρος της χώρας μας. Σημασία έχει πως αυτή την ώρα η Ελλάδα περιφέρει ανά την υφήλιο, σε ό,τι έχει να κάνει με την οικονομία της και τις προοπτικές της, την εικόνα ενός κράτους-παρία!

Για να καταλάβετε, ακόμη κι αν θεωρήσουμε πως είναι άδικο, οι χώρες που ο οίκος S&P έχει τοποθετήσει μαζί με την Ελλάδα στην κατηγορία ΒΒ- όπου πρόσφατα μας υποβάθμισε, είναι το Μπαγκλαντές, η Γκαμπόν, η Μογγολία, η Παπούα Νέα Γουινέα, η Σερβία, η Ουρουγουάη και η Βενεζουέλα!

Αν αναζητήσετε τους σχετικούς πίνακες αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, (θα τους βρείτε στην ηλεκτρονική έκδοση του Guardian- www.guardian.co.uk), θα διαπιστώσετε με λύπη πως η χώρα μας υπολείπεται σε αξιοπιστία και προοπτικές για την οικονομία της, από χώρες όπως τα Σκόπια (!), η Κόστα Ρίκα, το Βιετνάμ, η Γουατεμάλα και οι Φιλιππίνες.

Οι πιο πονηροί όροι μιας συμφωνίας, συνήθως, λένε πως βρίσκονται στα ψιλά γράμματα. Ναι μεν περίπου θριαμβολογούσαμε για τη συμφωνία της Ε.Ε., ότι ο Μηχανισμός Οικονομικής Σταθερότητας (ESM) θα αγοράζει από το 2013 ομόλογα υπερχρεωμένων κρατών, δεν εξηγήσαμε όμως πώς θα γίνεται αυτό.

Προϋπόθεση θα είναι το χρέος της χώρας να είναι «βιώσιμο» και αυτό θα το εξετάζει η γνωστή μας τρόικα. Αν το χρέος δεν είναι «βιώσιμο» (το ελληνικό χρέος θα είναι τότε περίπου 160% του ΑΕΠ), η χώρα πρέπει να διαπραγματευτεί με τους ομολογιούχους για να την αναδιάρθρωσή του. Το ΔΝΤ και ο ESM με όσα προβλέπονται, θα διασφαλίζουν τα λεφτά τους, όχι όμως και οι ιδιώτες επενδυτές που θα αναγκάζονται να χάνουν μέρος των χρημάτων τους. Αυτό εκτός των άλλων θα σημαίνει και υψηλότερα επιτόκια δανεισμού για τις υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα.

Μπορεί να έχουμε φτωχή οικονομία, έχουμε τουλάχιστον πλούσια γλώσσα. «Ουδέν κακόν αμιγές καλού», ή «φαύλος κύκλος»; Όποιο από τα δύο και να διαλέξετε, θα είναι σωστό!