ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΙΜΠΑΡΙΛΙΚΙ!

10 Σεπτεμβρίου 2012

Όλος ο αρχοντοχωριατισμός και όλο το κιμπαριλίκι του πολιτικού μας συστήματος, χωρούν σε τρία γράμματα: ΔΕΘ! Όποιος έχει βρεθεί στην έκθεση της Θεσσαλονίκης, το ξέρει καλά. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος ύπαρξης της έκθεσης (στην παρούσα μορφή της) παρά μόνον για να περάσουν ένα όμορφο τριήμερο στη συμπρωτεύουσα, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, υπουργοί, βουλευτές και στελέχη οργανισμών!

 Να ξεσκάσουν, ενδεχομένως να ξεφαντώσουν και αν το φέρει η τύχη, να σφίξουν και το χέρι του πρωθυπουργού. Τουλάχιστον έτσι ακριβώς συνέβαινε, μέχρι που ήλθε πριν δυο χρόνια η κρίση και εξαφάνισε τα κιμπαριλίκια, όχι όμως και τον αρχοντοχωριατισμό. Η ΔΕΘ για τη Θεσσαλονίκη, τηρουμένων των αναλογιών, δεν είναι τίποτα περισσότερο, απ’ ότι είναι τα στρατόπεδα νεοσυλλέκτων και τα τμήματα των ΤΕΙ, για κάποιες πόλεις της περιφέρειας. Αφορμή να κινηθεί η τοπική οικονομία! Ξενοδοχεία, ουζάδικα και μπουζουξίδικα, εν προκειμένω!

Άλλος προφανής λόγος δεν υπάρχει, καθώς η πραγματικότητα έχει προ πολλού ξεπεράσει τη ΔΕΘ. Πλέον υπάρχουν οι κλαδικές εκθέσεις, όπου παρουσιάζονται ο νέες τάσεις και τα καινούργια προϊόντα. Κάποτε ναι , η ΔΕΘ ήταν μεγάλο γεγονός. Εκεί ερχόταν σε επαφή ο επιχειρηματικός κόσμος και οι επισκέπτες με την καινοτομία, τις νέες τάσεις και τον έξω κόσμο. Σήμερα είναι μια μίζερη εμποροπανήγυρις. Εκτός αν υπάρχει κάποιος, που φλέγεται από επιθυμία να επισκεφθεί το περίπτερο του ΙΚΑ, της ΕΥΔΑΠ, του ΠΑΟΚ (!) και του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων!

Το Δ του λογότυπου, κανονικά θα έπρεπε να σημαίνει Δημόσιο ή ακόμη καλύτερα ΔΕΚΟ. Διεθνής σε καμία περίπτωση δεν είναι πλέον η ΔΕΘ. Εκτός αν τα καραμελωμένα φιστίκια και οι τροχοβίλες, που αφθονούν στους χώρους της, έχουν εισαγόμενη τεχνογνωσία. Το ενδιαφέρον της έκθεσης το επιβεβαιώνει το επίσημο site της ΔΕΘ, στο οποίο ουδεμία αναφορά γίνεται στον κατάλογο των εκθετών, και στα στοιχεία της φετινής διοργάνωσης.

Αντιθέτως δεσπόζει η αναγγελία ενός «ποδοσφαιρικού τουρνουά που θα «παντρέψει» (sic) παρελθόν και μέλλον. Όπως λέει η επίσημη ανακοίνωση, «το τουρνουά θα τιμήσουν μεγάλα ονόματα της ποδοσφαιρικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Στο Εκθεσιακό Κέντρο θα λειτουργεί μίνι γήπεδο καθ' όλη τη διάρκεια της Έκθεσης, όπου οι ακαδημίες ποδοσφαίρου των ΠΑΟΚ, Άρη, Ηρακλή, Απόλλωνα Καλαμαριάς και της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας και οι ομάδες των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών των αντίστοιχων αθλητικών συλλόγων θα προσφέρουν εντυπωσιακό θέαμα. Στο τουρνουά θα συμμετάσχουν με τη φανέλα του .ερασιτέχνη και οι ομάδες ποδοσφαίρου των ΔΕΘ-Helexpo, αλλά και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.»

 Αν, όπως γράφει το επίσημο site της ΔΕΘ: «η έκθεση εδώ και οχτώ δεκαετίες, αποτελεί τον εθνικό εκθεσιακό πυλώνα της χώρας για τη στήριξη και την προβολή της ελληνικής παραγωγής και επιχειρηματικότητας», είμαστε και με τη βούλα, για τα πανηγύρια Αν όλο αυτό δεν προκαλεί θυμό, θλίψη και απογοήτευση, τι άλλο μπορεί να προκαλεί. Ίσως γέλιο!

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

4 Σεπτεμβρίου 2012

Χειρότερο και από το επαχθέστερο μέτρο του πακέτου των 11,5 δισ, είναι αυτό που συμβαίνει τούτες τις ημέρες, καθώς εκατομμύρια ασφαλισμένοι βρίσκονται στο έλεος του Θεού! Χωρίς γιατρό και χωρίς φάρμακα. Μπορείτε να φανταστείτε πόσες εκατοντάδες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχοι, θα στερηθούν την ιατρική και τη φαρμακευτική φροντίδα, άγνωστο μέχρι πότε, καθώς αδυνατούν να πληρώσουν την ιατρική εξέταση και το κόστος της φαρμακευτικής αγωγής;

Η επίσκεψη στο γιατρό που θα τους γράψει και τη συνταγή, μαζί με το κόστος αγοράς του φαρμάκου, δεν μπορεί να στοιχίζουν λιγότερο από 80- 100 ευρώ για απλές περιπτώσεις, όπως είναι το σάκχαρο, ή η υπέρταση. Για περισσότερο σύνθετες παθήσεις και ειδικές αγωγές για σοβαρά προβλήματα υγείας, το κόστος ξεφεύγει προς τα πάνω, τόσο που είναι αδύνατον να καλυφθεί από τον ασφαλισμένο. Αν αναλογιστείτε πως στις περιπτώσεις των ηλικιωμένων, σχεδόν πάντα το πρόβλημα δεν είναι ένα, αλλά περισσότερα, πρακτικά αυτό σημαίνει πως ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόγνωση, από αυτή που δημιουργεί η αδυναμία να προστατέψει κανείς το σημαντικότερο αγαθό της ζωής, την υγεία του! Αν δεν μπορεί το κράτος να προσφέρει προστασία στις ευπαθείς ομάδες, τι είναι σε θέση να προσφέρει άραγε; Μικρό το κακό αν απεργούν οι δικαστές, αν απέχουν από τα μαθήματα οι δάσκαλοι, αν δεν υπάρχουν συγκοινωνίες, ή αν είναι κλειστές οι τράπεζες. Μπροστά στην κατάρρευση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, όλα μοιάζουν μικροπροβλήματα. Προφανώς για να οδηγηθούν εδώ τα πράγματα, έφτασε ο κόμπος στο κτένι για τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς.

Ήδη οι συσσωρευμένες οφειλές του ΕΟΠΥΥ προς τα φαρμακεία ξεπερνούν τα 300 εκατομμύρια. Αντίστοιχα μεγάλες είναι και οι οφειλές προς τις φαρμακευτικές εταιρίες που απειλούν να κόψουν τις πιστώσεις προς το κράτος. Οι οφειλές του ΕΟΠΥΥ προς τους συμβεβλημένους γιατρούς ξεπερνούν τα 230 εκατομμύρια, ενώ το έλλειμμα του οργανισμού έχει φτάσει στο 1,5 δισ ευρώ! Η κατάσταση μοιάζει απελπιστική, καθώς το χειρότερο όλων είναι είναι πως τα ταμεία του ΕΟΠΥΥ είναι άδεια!

Όλα εξαρτώνται από την επόμενη δόση της τρόικας, ύψους 31,5 δισ ευρώ. Είναι ο μοναδικός δρόμος, ώστε να μπει χρήμα στα ταμεία, να εξοφληθούν οι οφειλές του κράτους και να αποκατασταθεί το πρόβλημα με τους γιατρούς και τα φάρμακα. Όμως προϋπόθεση να συμβούν αυτά, είναι να προχωρήσουν οι περικοπές, ύψους 11,5 δισ, για τα επόμενα δύο χρόνια. Ανάμεσά τους 1,4 δισ που θα περικοπούν από τις δαπάνες για την υγεία!

Ο απόλυτος φαύλος κύκλος δηλαδή! Τουλάχιστον πριν ανακοινωθούν τα μέτρα, ας κάνει τον κόπο η κυβέρνηση να πει στον λαό, αν υπάρχει έξοδος από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Δεν μπορεί να συνεχίσει η κοινωνία να ζει με την αγωνία, αν θα υπάρχει ή όχι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη! Αν χαθεί και αυτό το αγαθό, χάθηκαν όλα...

ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΑΓΑΖΙ!

3 Σεπτεμβρίου 2012

Ο ναός της δημοκρατίας, τελικά αναδεικνύεται σε ναό της φαυλότητας, του βολέματος και της αναξιοκρατίας! Και όμως, και μόνο ο ισχυρός συμβολισμός του θεσμού του κοινοβουλίου και το κύρος της θέσης του προέδρου του (τρίτο στην ιεραρχία πολιτειακό αξίωμα, μετά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό) θα έπρεπε να αποτελέσουν τροχοπέδη και ανάχωμα, για κάθε είδους εξευτελισμό!

Γιατί ο διασυρμός του κοινοβουλίου, ισοδυναμεί με τον διασυρμό του πολιτεύματος. Η απαξίωση του, απαξιώνει και τη δημοκρατία μας. Σε ποια λογική εδράζεται άραγε η δυνατότητα του προέδρου της βουλής, να προσλαμβάνει κατά την απόλυτη κρίση του, έως και 70 άτομα(!), κατά παρέκκλιση των διατάξεων των νόμων και μάλιστα με εξασφαλισμένη τη μυστικότητα και την προστασία από τη δημοσιότητα, καθώς η απόφαση του, σε αντίθεση με ότι ισχύει στο πολίτευμά μας, δεν χρειάζεται να δημοσιευτεί στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, προκειμένου να τεθεί σε ισχύ! Ούτε η ΕΥΠ δεν στρατολογεί προσωπικό, με τέτοια μυστικότητα!

 Σε ποια ευνομούμενη χώρα άραγε, ο πρόεδρος της βουλής, που θα έπρεπε να αποτελεί το υπόδειγμα του ήθους και της αφοσίωσης στους θεσμούς και την ισονομία, είναι υπεράνω των νόμων και λειτουργεί σε καθεστώς αδιαφάνειας; Και μόνο το γεγονός της δυνατότητας παρέκκλισης από το νόμο και της προστασίας από τη δημοσιοποίηση, φανερώνει δόλο και ενοχή! Και κάπως έτσι, οι 500 υπάλληλοι του κοινοβουλίου του 1989, έγιναν 1743 το 2010!

Και όμως, τριακόσιοι ήταν τότε οι βουλευτές, τριακόσιοι είναι και σήμερα. Το κοινοβουλευτική έργο ήταν αντίστοιχο σε όγκο και οι ανάγκες υποστήριξης της λειτουργίας του, όμοιες με σήμερα. Και ας ήταν η εποχή της γραφομηχανής, του χειρόγραφου και του πολυγράφου! Και ας μην υπήρχε η συνδρομή της τεχνολογίας, που πλέον κάνει τα πράγματα για βουλευτές και υπαλλήλους πολύ πιο εύκολα! Βέβαια τότε δεν υπήρχαν γυμναστήρια, βρεφονηπιακοί σταθμοί, τηλεοπτικός σταθμός και διάφορα άλλα, που ουδεμία σχέση έχουν με την ποιότητα και τη διευκόλυνση του παραγόμενου έργου!

Το πόσο δικό τους μαγαζί ήταν το κοινοβούλιο, το αποκαλύπτει η ευκολία με την οποία εκχωρούσαν στα δικά τους παιδιά, δημόσια περιουσία. Όλα τα μισθώματα που εισέπραττε η βουλή, ύψους πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως, πήγαιναν σε ένα ταμείο, που χορηγούσε συμπληρωματικό εφάπαξ στους υπαλλήλους, οι οποίοι εισέπρατταν δύο μισθούς για κάθε χρόνο δουλειάς. Δηλαδή με τριάντα χρόνια υπηρεσίας, έφευγαν με εξήντα μισθούς εφάπαξ!

Και όλα αυτά είναι ξέχωρα από τα προκλητικά προνόμια των βουλευτών, τις παράλογες αμοιβές και τα εξωφρενικά επιδόματα των υπαλλήλων! Όσοι έχουν ακόμη απορίες και δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν την εκρηκτική άνοδο της Χρυσής Αυγής, έχουν ήδη την απάντηση. Η απέχθεια του κόσμου, για το απαξιωμένο και σαθρό πολιτικό μας σύστημα, είναι καμπανάκι κινδύνου για τη δημοκρατία μας! Ας γίνει επιτέλους κάτι, πριν να είναι αργά!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ!

31 Αυγούστου 2012

Τα μέτρα που αποφασίστηκαν για τα επόμενα δύο χρόνια, λίγο πολύ τα υποψιαζόμασταν. Δεν νομίζω πως κανείς έπεσε από τα σύννεφα! Άλλωστε δεν διαφέρουν από τη λογική των μέτρων, που εδώ και δύο χρόνια έρχονται σαν κύματα, ισοπεδώνοντας τα μικρά και τα μεσαία εισοδήματα.

Είναι δεδομένο, πως θα προσθέσουν τουλάχιστον άλλες 3-4 μονάδες στους δείκτες της ανεργίας (κάθε μονάδα αντιστοιχεί σε 55.000 ανέργους) και πως θα αθροίσουν μερικές ακόμη χιλιάδες λουκέτα, στην βαθιά χειμαζόμενη αγορά. Σύμφωνοι, η χώρα είναι υποχρεωμένη να περιορίσει περαιτέρω τα ελλείμματά της, ώστε να σταματήσει να αυξάνει το χρέος της. Είναι αυτονόητο πως δεν μπορούμε πλέον να δαπανούμε περισσότερα απ' όσα εισπράττει ετησίως το κράτος μέσω της φορολογίας.

Αυτό στις παρούσες συνθήκες είναι απαράβατος κανόνας, καθότι δανεικά ως γνωστόν δεν υπάρχουν ή όταν υπάρχουν δίνονται υπό προϋποθέσεις. Και εδώ ξεκινά η στρέβλωση, αρχίζει ο φαύλος κύκλος και καθίσταται κραυγαλέα άδικο αυτό που συμβαίνει! Είναι γνωστό, πως το 25% του παραγόμενου κατ' έτος πλούτου, είναι μαύρο χρήμα, που δεν φορολογείται. Τα προηγούμενα χρόνια, αυτό το μαύρο χρήμα κυκλοφορούσε προκλητικά και ανεξέλεγκτα και συμμετείχε μέσω της κατανάλωσης στη μεγέθυνση του ΑΕΠ (συντηρώντας μάλιστα βασικούς κλάδους της αγοράς, όπως την αγορά ακινήτων, τις τράπεζες και την αγορά του αυτοκινήτου).

Πλέον, καθώς οι συνθήκες άλλαξαν και υποχρεωθήκαμε να θεσπίσουμε κανόνες για τον εντοπισμό του, το μαύρο χρήμα είτε φεύγει εκτός Ελλάδος, είτε υπάρχει κρυμμένο, μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία να ξεπλυθεί! Αυτό έχει σαν συνέπεια να κάνει διπλό το κακό. Από τη μία να κρατάει χαμηλά καθηλωμένα τα έσοδα του κράτους και από την άλλη να συνδράμει στην απομείωση του ΑΕΠ. Και καθώς το ΑΕΠ είναι ως γνωστόν, ο παρανομαστής του κλάσματος στον υπολογισμό του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος του προϋπολογισμού, λειτουργεί πολλαπλασιαστικά, επιδεινώνοντας την κατάσταση και καθιστώντας τα μέτρα λιτότητας επαχθέστερα.

Εάν το ΑΕΠ ήταν κατά τι υψηλότερο, τα ελλείμματα θα ήταν αντιστοίχως ως ποσοστό μικρότερα, το ίδιο και το χρέος, οπότε τα μέτρα θα ήταν ηπιότερα. Εάν μάλιστα ένα ελάχιστο ποσοστό της παραοικονομίας μπορούσε να φορολογηθεί, τα πράγματα θα ήταν ακόμη καλύτερα. Σήμερα όμως όλα πέφτουν στην πλάτη αυτών που εμφανίζουν τα εισοδήματά τους. Από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους! Υπάρχουν άνθρωποι με σημαντικό πλούτο, που δεν πληρώνουν δεκάρα τσακιστή!

Αυτό όμως δημιουργεί μια μεγάλη εκκρεμότητα και για την παρούσα και για τις μελλοντικές κυβερνήσεις. Να λύσουν επιτέλους τον γόρδιο δεσμό! Να βρουν τον τρόπο, να επιστρέψουν κάποτε, σε όσους σήμερα πληρώνουν αγόγγυστα ,το μερίδιο που δεν τους αναλογούσε, Η πάταξη της φοροδιαφυγής, αυτό το όμορφο παραμύθι που ακούμε ανελλιπώς να επαναλαμβάνεται στερεότυπα από το 1980 μέχρι σήμερα, όποιος το κάνει πραγματικότητα, θα είναι εθνικός ευεργέτης!

Η χώρα του 25%!

30 Αυγούστου 2012

Στη χώρα μας, η κοινωνία αποτελείται από δύο κατηγορίες πολιτών. Η μια κατηγορία είναι τα κορόιδα, που αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία. Συνήθως πρόκειται για αφελείς και ανυποψίαστους φορολογούμενους, που το κράτος τους στύβει και τους παίρνει από την τσέπη μέχρι και την τελευταία δεκάρα. Οποτεδήποτε το ταμείο αδειάζει, αυτοί αγόγγυστα συνεισφέρουν, ακόμη και όταν δεν έχουν.

Η άλλη κατηγορία, είναι τα λαμόγια. Μπορεί μεν να αποτελούν μειοψηφία, αλλά διαθέτουν τεράστια δύναμη. Τόσο μεγάλη, ώστε υποχρεώνουν τα κορόιδα να πληρώνουν για λογαριασμό τους, όλα τους τα χρέη και τις υποχρεώσεις προς το κράτος. Τα λαμόγια όταν βάζουν το χέρι στην τσέπη, το κάνουν αποκλειστικά για τον εαυτό τους. Σε αντίθεση με τα κορόιδα, που το κάνουν σχεδόν πάντα για να πληρώνουν φόρους και να μειώνουν τα ελλείμματα του κράτους. Καλή ώρα τώρα, που έρχεται η λυπητερή με τα 11,8 ή 13,4 ή 14 δισ ευρώ, για τα επόμενα δύο χρόνια.

 Όσο υπερβολικό και αν φαντάζει αυτό, ελάχιστα απέχει από την πραγματικότητα. Αρκεί να δει κανείς τους αριθμούς και να κάνει τις σχετικές συγκρίσεις. Για παράδειγμα η επίσημη παραοικονομία στην Ελλάδα, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανέρχεται στο 24,3% του ΑΕΠ. Το ένα τέταρτο το παραγόμενου πλούτου, είναι μαύρο χρήμα! Σαράντα οκτώ δισ ευρώ ετησίως, είναι το συνολικό προϊόν της παραοικονομίας. Αυτό σημαίνει πως η φοροδιαφυγή ανέρχεται σε 20 με 25 δισ ευρώ. Με απλά λόγια, εάν το κράτος μπορούσε να συλλάβει μόλις το 25% της ετήσιας φοροδιαφυγής, δεν θα υπήρχε λόγος να παρθούν μέτρα.

 Θα αρκούσε επίσης και μόνο η πάταξη του παρεμπορίου, για να μην χρειαστούν πρόσθετα μέτρα και άδικες περικοπές. Σύμφωνα πάλι με τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν, ο ετήσιος τζίρος του παρεμπορίου στην Ελλάδα είναι 25 δισ ευρώ, ποσό που αναλογεί σε 8 δισ ευρώ φόρου, που δεν καταβάλλεται! Και όσο σκαλίζει κανείς τα στοιχεία, τόσο ανακαλύπτει ανάλογα παραδείγματα, που μαρτυρούν ένα ξεχειλωμένο και παραπαίον κράτος, που καταληστεύεται συστηματικά. Για παράδειγμα, η αδήλωτη εργασία υπερβαίνει το 25%. Αυτό σημαίνει ότι για έναν στους τέσσερις εργαζόμενους, δεν καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές (εργοδότη και εργαζόμενου) και δεν παρακρατείται ο αναλογούν φόρος (εργοδότη και εργαζόμενου).

 Τα αντίστοιχα ποσοστά (για παραοικονομία και αδήλωτη εργασία) στις οικονομικά εύρωστες ευρωπαϊκές χώρες είναι γύρω στο 10%. Αυτό από μόνο του πολλές λύνει πολλές απορίες και απαντά σε ερωτήματα! Ακόμη και στις αστικές συγκοινωνίες όμως, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί οι επικείμενες μεγάλες αυξήσεις στην τιμή των εισιτηρίων, εάν δεν υπήρχε η εισιτηριοδιαφυγή, που υπολογίζεται γύρω στο 25%! Ετησίως οι απώλειες εσόδων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ανέρχονται σε 60- 65 εκατομμύρια ευρώ. Πάνω- κάτω όσα είναι τα συνολικά ελλείμματα των οργανισμών! Είμαστε τελικώς η χώρα του 25%!

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!

28 Αυγούστου 2012

Πόσα αλλάξαν και πόσα ακόμη απομένει να αλλάξουν γύρω μας, λόγω της κρίσης. Κάποτε για παράδειγμα, το μέλημα κάθε υποψηφίου στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ, ήταν μια καλή σχολή. Και καλές σχολές ήταν η Ιατρική, η Νομική και το Πολυτεχνείο.

Σχολές υψηλού κύρους, που με βεβαιότητα οδηγούσαν σε κοινωνική καταξίωση, αλλά κυρίως διασφάλιζαν ένα πολύ καλό επαγγελματικό μέλλον! Αυτό στα πολύ μακρινά χρόνια, καθώς ήλθε η ώρα που η χώρα πλημμύρισε από γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς, με συνέπεια η επαγγελματική αποκατάσταση να μην είναι ούτε εύκολη ούτε, κυρίως, διασφαλισμένη!

Όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας, ότι είναι αποτελεσματικό, ως εκ τούτου και επιλέξιμο από πολλούς, κάποια στιγμή πληθωρίζεται και χάνει κομμάτι της αξίας του, καθώς δεν υπάρχει ούτε προγραμματισμός, ούτε συσχέτιση με τις ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς εργασίας.Μέχρι πολύ πρόσφατα, στις σχολές υψηλής ζήτησης περιλαμβάνονταν οι σχολές που οδηγούσαν απευθείας στην αγορά εργασίας. Όπως για παράδειγμα οι παιδαγωγικές και οι σχολές νηπιαγωγών αλλά και οι σχολές νοσηλευτικής.

Ειδικότητες που οδηγούσαν σε εύκολο και γρήγορο διορισμό στο δημόσιο, καθώς υπήρχε ανάγκη στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού στα συγκεκριμένα αντικείμενα. Μάλιστα στο πολύ κοντινό παρελθόν, είχε συμβεί η πρόσβαση σε παιδαγωγικά τμήματα, να είναι σημαντικά δυσκολότερη ακόμη και από την πρόσβαση σε νομικές σχολές της περιφέρειας! Καθώς όμως πια η πρόσληψη στο δημόσιο δεν είναι εύκολη υπόθεση, αναμενόμενο ήταν οι βάσεις να κατακρημνιστούν.

Αντιθέτως στις στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές, τις μόνες σχολές που διασφαλίζουν το επαγγελματικό μέλλον, είχαμε θεαματική εκτίναξη των βάσεων. Ειδικά για τις συγκεκριμένες σχολές, πρέπει λογικά να υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος. Το γεγονός πως η φοίτηση δεν προϋποθέτει οικονομική στήριξη από την οικογένεια και έξτρα κόστος.

Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων από τις Πανελλαδικές εξετάσεις, είναι σίγουρο πως θα αναδείξει ως ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής σχολής, το κόστος των σπουδών. Ήτοι, την εγγύτητα στον τόπο διαμονής. Χαρακτηριστικό είναι πως η πρώτη επεξεργασία των στοιχείων, δείχνει άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στις σχολές των μεγάλων αστικών κέντρων και της περιφέρειας.

Μέχρι χθες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάθε οικογένεια έβρισκε τον τρόπο να διασφαλίσει το “μηνιάτικο” του παιδιού που σπουδάζει και ζει σε άλλη πόλη. Με στερήσεις, με ιδρώτα, με δεύτερη δουλειά, κατάφερνε να καλύψει κάθε μήνα τα 500 με 800 ευρώ που απαιτούνταν. Πλέον αυτό μοιάζει μακρινό όνειρο για τις περισσότερες οικογένειες. Πόσοι μπορούν σήμερα να καλύψουν αυτό το κόστος;

Η πραγματικότητα προσγειώνει απότομα τα όνειρα και τις προσδοκίες χιλιάδων παιδιών. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο ανάχωμα στη ζωή τους. Το δεύτερο, το δυσκολότερο, είναι στημένο ήδη και τους περιμένει από τώρα. Θα το συναντήσουν δυστυχώς, μόλις ολοκληρώσουν τις σπουδές τους!