Υπάρχει ίχνος λογικής, σε όσα αφορούν τα Stage;

31 Οκτωβρίου 09

Έχετε αναλογιστεί τις συνέπειες, αν έφτανε στο ΙΚΑ ή στην επιθεώρηση εργασίας, μια καταγγελία για «μαύρη εργασία» στην επιχείρησή σας; Ότι για παράδειγμα, απασχολείτε σε καίριες θέσεις προσωπικό που είναι ανασφάλιστο, αμείβεται με το ήμισυ του βασικού μισθού και δεν έχει εργασιακά δικαιώματα. Τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση;

Πρώτον, θα ερχόταν το ΙΚΑ , θα σας μήνυε, θα επέβαλε ένα βαρύτατο πρόστιμο και, θα σας υποχρέωνε να καταβάλετε αναδρομικά όλες τις ασφαλιστικές εισφορές μέχρι το τελευταίο ευρώ!

Δεύτερον, θα έπρεπε να απολογηθείτε ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων, όπου πιθανότατα θα καταδικαζόσασταν, για το αδίκημα της μη καταβολής δεδουλευμένων, αφού ο νόμος απαγορεύει αμοιβές κατώτερες από την ΕΣΣΕ και για το αδίκημα της εισφοροδιαφυγής.

Τρίτον, πάλι ενώπιον της δικαιοσύνης, θα έπρεπε να γίνει ο υπολογισμός των χρημάτων που πρέπει να καταβάλετε ως αποζημίωση στο προσωπικό σας, αφού ουσιαστικά τους «κλέβατε» κάθε μήνα.

Όλα αυτά θα συνέβαιναν, αν ήσασταν επιχειρηματίας, ή ελεύθερος επαγγελματίας. Αν όμως είσαστε το ελληνικό δημόσιο, ΔΕΚΟ, η ΟΤΑ, τότε δεν τρέχει απολύτως τίποτα! Μπορείτε με μια απλή υπουργική απόφαση, να βαφτίζεται το κρέας ψάρι και να έχετε εργατικό δυναμικό, τόσο φτηνό, που πιο φτηνό δεν γίνεται!

Μόλις €450 μηνιαίως και μάλιστα χωρίς ασφαλιστικές εισφορές! Σχεδόν τσάμπα, αν αναλογιστείτε πως ένας μισθωτός στο δημόσιο, με τις εισφορές, τα δώρα και τα επιδόματα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να στοιχίζει λιγότερο από €2000- €2200 το μήνα!

Ακούγεται παράλογο, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Μερικές δεκάδες χιλιάδες, άγνωστο πόσοι ακριβώς, νέοι στην πλειονότητά τους, προσφέρουν κανονική και σε κάποιες περιπτώσεις εξειδικευμένη εργασία, έναντι 2,5 ευρώ την ώρα(!!!) Αυτό είναι το ποσό!

Αμοιβή εξευτελιστική, που θα απαξίωνε κάθε λογικός άνθρωπος, όσο μεγάλη και να ήταν η ανάγκη του για εργασία, με μοναδικό κίνητρο την πιθανή μονιμοποίηση στο δημόσιο! Κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, αφού το Σύνταγμα και οι νόμοι το απαγορεύουν!

Και τι μένει; Τα γνωστά... Συλλαλητήρια και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Κλειστό πλέον καθημερινά το κέντρο της Αθήνας, χάος στους δρόμους, κάθετη πτώση της όποιας εμπορικής κίνησης. Και όπως φαίνεται το θέμα θα τραβήξει για καιρό, καθώς τα κόμματα μυρίστηκαν πελάτες. Την συμπαράσταση στα αιτήματα της «Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων στα Stage», εκφράζουν επισήμως τα κόμματα της αριστεράς και το ΛΑΟΣ.

Τι ζητούν οι πρώην και νυν εργαζόμενοι στα Stage; «Να γίνει άμεση και χωρίς όρους μονιμοποίηση όλων στο Δημόσιο, αλλά και να καταβληθούν αναδρομικά, όλα τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα»!
Υπάρχει άραγε ίχνος λογικής, σε όσα συμβαίνουν γύρω από το θέμα των Stage;

Ο αξιοπρεπής κύριος Καραμανλής!

24 Οκτωβρίου 09

Στην πολιτική τα προσωπικά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Αν είσαι καλός ή κακός άνθρωπος, αν αγαπάς τη γυναίκα σου ή όχι, αν είσαι χαμογελαστός ή μουτρωμένος δεν ενδιαφέρει κανέναν. Στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Έχεις έργο, επιτυχίες, αποτελεσματικότητα; Αν ναι, είσαι καλός και χρήσιμος, ακόμη και αν είσαι «παλιοχαρακτήρας». Αυτή είναι η πολιτική!

Ωστόσο, πάντα θα υπάρχουν προσωπικά χαρακτηριστικά, που θα επηρεάζουν το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα σε προσωπικό επίπεδο, είναι πολλά αυτά που μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Κώστα Καραμανλή.

Το γεγονός πως κατά κοινή ομολογία, δεν επέδειξε εργατικότητα ανάλογη με αυτή που απαιτούσε η θέση του. Ή ότι ήταν ιδιαίτερα «δυσκίνητος». Ότι δηλαδή δύσκολα, από χαρακτήρα, έπαιρνε αποφάσεις και πρωτοβουλίες σε κρίσιμα ζητήματα, με συνέπεια τα προβλήματα να γιγαντώνονται και να υπάρχει η αίσθηση της ακινησίας. Ή το γεγονός, ότι εμπιστεύτηκε σε θέσεις κλειδιά λάθος ανθρώπους. Στελέχη με τα οποία τον συνέδεε φιλία χρόνων, που όμως τον πρόδωσαν και τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα.

Όλα αυτά συνιστούν σοβαρά μειονεκτήματα για έναν πρωθυπουργό και προφανώς μέτρησαν στην επιλογή των πολιτών, στις πρόσφατες εκλογές. Από την άλλη, όσα λάθη και αν έκανε, δεν του άρμοζε επί ένα μήνα και κάτι, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, να σηκώνει μονάχος το σταυρό του μαρτυρίου. Όμηρος των δικών του λαθών, αλλά ταυτόχρονα όμηρος και των ανθρώπων που ο ίδιος ευεργέτησε!

Παρόλα αυτά ο κ. Καραμανλής φρόντισε να μην εκθέσει κανέναν, με τεράστιο προσωπικό κόστος! Ούτε όταν αντιλήφθηκε πως δικοί του άνθρωποι τον είχαν εκθέσει ανεπανόρθωτα, ούτε όταν διαπίστωσε πως ήταν μόνος, όταν το καράβι άρχισε να μπάζει νερά. Όταν την κρίσιμη ώρα αντί να τον βοηθήσουν, όλοι έτρεχαν να εξασφαλίσουν την πολιτική τους συνέχεια!

Όταν βρέθηκε εμπρός στο αδιέξοδο, όταν είδε πως και η χρεοκοπία της χώρας ήταν πιθανό ενδεχόμενο, το μόνο που είχε ως επιλογή ήταν να πάει σε εκλογές, ξέροντας πως θα τις χάσει. Και εκεί φάνηκε ακόμη περισσότερο πόσο απελπιστικά μόνος ήταν. Σε μια ερασιτεχνικά σχεδιασμένη προεκλογική εκστρατεία, χωρίς βοήθεια, χωρίς στρατηγική, χωρίς στήριξη, μονίμως σε πρώτο πλάνο, να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια.

Ήξερε πως αυτή η μοναχική προσπάθεια ήταν χαμένη από χέρι και πως κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να τον βοηθήσει. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Παρόλα αυτά, δεν έψεξε κανέναν. Επέλεξε να πάρει το βάρος της ήττας όλο επάνω του. Αν ήθελε, είχε τρόπους να δείξει την πικρία του.

Επέλεξε τον ποιο δύσκολο. Αυτόν της σιωπής! Σήμερα όλοι τον ξέχασαν, ως να μην υπήρχε, ως να μην κέρδισε δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αν ο Κώστας Καραμανλής αποφάσιζε ποτέ να μιλήσει, πολλοί στη ΝΔ θα έτρεχαν να κρυφτούν..

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ!

17 Οκτωβρίου 09

Είναι εντυπωσιακή η ορμή, με την οποία η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε τη θητεία της. Ο πρωθυπουργός είχε προετοιμάσει πολύ προσεκτικά τα πρώτα της βήματα. Στόχος πρώτος είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής.

Ο Γιώργος Παπανδρέου φάνηκε να γνωρίζει καλά πως ακόμη και αν ο λαός τον επιδοκίμασε με την ισχυρή αυτοδυναμία που του έδωσε, παραμένει δύσπιστος, επιφυλακτικός και καχύποπτος. Αυτός είναι και ο λόγος που το μπαράζ των θεσμικών πρωτοβουλιών με το καλημέρα, αιφνιδίασε ευχάριστα τους πολίτες.

Από την εξαγγελία του νέου εκλογικού νόμου, μέχρι την αναβάθμιση του κοινοβουλίου, από τη θέσπιση κανόνων διαφάνειας, μέχρι την επιβολή της αξιοκρατίας. Δεν ξέρω πόσο χρόνια πρέπει να γυρίσει κανείς πίσω, για να βρει αποδοχή (και υποδοχή), αντίστοιχη με αυτή που η κοινή γνώμη επιφύλαξε στον Γιώργο Παπανδρέου.

Είναι εντυπωσιακό για παράδειγμα, πως σχεδόν 8 στους 10 πολίτες είδαν με θετικό μάτι τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης. Η αλήθεια είναι πως η κακή εικόνα, η ακινησία και η έλλειψη πρωτοβουλιών από την κυβέρνηση της ΝΔ, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, μεγέθυνε σήμερα τις θετικές εντυπώσεις για την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου.

Ωστόσο ας μην παραβλέψουμε δύο δεδομένα. Πως ακόμη η κυβέρνηση διάγει το μήνα του μέλιτος, (που οσονούπω τελειώνει) και πως όλες οι θεσμικές πρωτοβουλίες που εξαγγέλθηκαν ήταν εύηχες, είχαν σχεδιαστεί με την άνεση του χρόνου και το σημαντικότερο δεν διαφωνεί κανείς!

Δυστυχώς στην πολιτική αυτά συμβαίνουν σπάνια και, διαρκούν ελάχιστα. Αρκεί μόλις μια στιγμή του χρόνου, για να θαμπώσει και να τσαλακωθεί και η πιο λαμπερή εικόνα. Ειδικά όταν τα σωρευμένα προβλήματα είναι πολλά και πιεστικά, όπως στη δική μας περίπτωση.

Αυτά που θα κληθεί αύριο το πρωί να αντιμετωπίσει ο Γιώργος Παπανδρέου, του δίνουν τόσες πιθανότητες να βγει αλώβητος, όσες θα είχε αν βάδιζε σε ένα ναρκοπέδιο. Σε κάθε βήμα της κυβέρνησης του από εδώ και πέρα, θα κρύβεται μια νάρκη. Η δραματική κατάσταση της οικονομίας, οι αφόρητες πιέσεις από την Ε.Ε. για λιγότερες δαπάνες και περισσότερα έσοδα, οι μαύρες τρύπες στα ταμεία, τα νοσοκομεία, την παιδεία, στην απασχόληση, είναι εκρηκτικό μείγμα.

Κάποιοι είπαν πως η ιστορία της COSCO, είναι ένα δυνατό crash test για την κυβέρνηση. Αστεία πράγματα! Είναι σταγόνα στον ωκεανό, μπροστά σε όσα έρχονται. Ο Γιώργος Παπανδρέου γνωρίζει πως δεν έχει πίστωση χρόνου. Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του, θα αποκαλύψουν και τις προθέσεις του και τον δρόμο που σκοπεύει να βαδίσει.

Με την ολοκλήρωση τα μεσάνυκτα της Κυριακής της ονομαστικής ψηφοφορίας, τελειώνει ουσιαστικά η περίοδος χάρητος. Ο χρόνος επομένως, μετράει επισήμως από τη Δευτέρα το πρωί!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Ίσως εδώ που φτάσαμε, να είναι επιτακτικότερη η ανάγκη να αλλάξουν οι πολίτες άποψή για την πολιτική και τη Δημοκρατία μας, παρά να ανακάμψει η οικονομία!

10 Οκτωβρίου 09

Η στήλη έχει επιμείνει πολλές φορές, πως πλέον δεν αρκεί η εναλλαγή στην εξουσία για να βγούμε από το θλιβερό μας τέλμα. Η λύση δεν είναι να φύγει μια κακή και κουρασμένη κυβέρνηση, για να έλθει μια άλλη ξεκούραστη και ορεξάτη.

Αν και ο κ. Παπανδρέου επιχειρήσει να διαχειριστεί την εξουσία με τον τρόπο που το έκαναν όλες οι κυβερνήσεις, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ακόμη και αν έχει τις καλύτερες προθέσεις, θα αποτύχει. Και αν αποτύχει θα είναι αυτός που θα κλείσει πίσω του την πόρτα με πάταγο! Ο τελευταίος ενός κύκλου της πολιτικής ζωής, νικημένος από την ανυποληψία και τη φαυλότητα.

Αντίθετα αν τα καταφέρει, θα έχει πεδίο δόξας λαμπρό! Θα είναι ο πρώτος πολιτικός που το όνομά του θα ταυτιστεί με μια καινούργια εποχή, που θα βάλει σε νέα τροχιά τη χώρα.

Γράφαμε, πως εκεί που φτάσαμε δεν αρκούν αόριστες ή ανεδαφικές υποσχέσεις και οικονομίστικη λογική. Η γιγάντωση των προβλημάτων απαιτεί μια μικρή επανάσταση, που θα αλλάξει τα πάντα. Που θα ανατρέψει παγιωμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες και, θα δώσει νέα πνοή στην πολιτική.

Τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου πρωθυπουργού είναι ενθαρρυντικά. Το γεγονός πως η κυβέρνησή επιτέλους απαρτίζεται στην πλειονότητά της από νέους ανθρώπους, με πλούσιο βιογραφικό και αρκετή εμπειρία στον τομέα τους, χωρίς απαραιτήτως να διαθέτουν κομματικά ένσημα, είναι ενθαρρυντικό.

Το γεγονός και μόνο, πως επί μισή ώρα στο υπουργικό συμβούλιο, ο Συνήγορος του Πολίτη, αποδομούσε με επιχειρήματα – ενώπιον της κοινής γνώμης- τις πρακτικές διοίκησης των υπουργών διαχρονικά, ήταν ενθαρρυντικό! Το γεγονός πως τις απερχόμενες ορδές του γαλάζιου στρατού που είχε κατακλύσει τη δημόσια διοίκηση, δεν θα αντικαταστήσουν ορδές «πρασινοφρουρών» είναι ενθαρρυντικό.

Επειδή εύκολα ενθουσιαζόμαστε και γρήγορα ξεχνάμε, λίγους μόλις μήνες πριν, ο αφορισμός της πολιτικής είχε πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Η μια δημοσκόπηση κατέγραφε πως εννιά στους δέκα πολίτες αρνούνταν να εμπιστευτούν τα πολιτικά κόμματα, ενώ επτά στους δέκα θεωρούσαν διεφθαρμένο όλο το πολιτικό μας σύστημα! (ΚΑΠΑ research - ΒΗΜΑ).

Μια άλλη κατέτασσε τα κόμματα στην τελευταία(!) θέση της εμπιστοσύνης των πολιτών, μεταξύ όλων των θεσμών της κοινωνίας, ενώ ο «κανένας» υπερείχε συντριπτικά ως ο καταλληλότερος για να λύσει τα προβλήματα! (Public Issue – Καθημερινή)

Ίσως λοιπόν εδώ που φτάσαμε, να είναι επιτακτικότερη η ανάγκη να αλλάξουν οι πολίτες την άποψή τους για την πολιτική και τη Δημοκρατία μας, παρά να ανακάμψει η οικονομία. Και μάλλον ο κ. Παπανδρέου το γνωρίζει καλά αυτό, όπως δείχνουν οι πρώτες κινήσεις του!

Οι μόνοι που δεν κάνουν οικονομία σήμερα, είναι τα κόμματα!

Μπορεί να λείπουν χρήματα για τις συντάξεις, όχι όμως για τις ανάγκες των κομμάτων! Μια ακόμη σπάταλη προεκλογική περίοδος, ευτυχώς τελείωσε.


3 Οκτωβρίου 09

Αν υπάρχει ένας χαρακτηρισμός που ταιριάζει σε αυτές τις εκλογές, είναι η υποτονικότητα. Ήταν προφανές πως ο κόσμος αυτή τη φορά, δεν είχε όρεξη για πανηγύρια. Και αυτό παρά τη φιλότιμη (και πανάκριβη) προσπάθεια των κομμάτων να κινητοποιήσουν το ένστικτο του ψηφοφόρου- οπαδού.

Αλήθεια τι άλλο εξυπηρετεί η γραφική και ξεπερασμένη συνήθεια των κομμάτων, να περιφέρουν τον αρχηγό ως Μεσσία από χωρίου εις χωρίον; Και αυτός να επαναλαμβάνει με στόμφο τις ίδιες κοινοτοπίες, τα ίδια ρητορικά σχήματα και κυρίως τις ίδιες κολακείες προς τους συγκεντρωμένους (μεταφερόμενους) οπαδούς;

Ίσως να μην είναι ευρύτερα γνωστό, αλλά κάθε μια από τις πολλές δεκάδες συγκεντρώσεις, στοιχίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ! Κυρίως λόγω της ενοικίασης πανάκριβων μονάδων εξωτερικών μεταδόσεων και πυλώνων φωτισμού, προκειμένου να προβάλουν στην τηλεόραση ένα τρίλεπτο από την ομιλία, συνήθως στα δελτία ειδήσεων! Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τον ελλειμματικό κρατικό προϋπολογισμό, για ένα καλό τηλεοπτικό πλάνο, την ώρα που ψάχνουμε χρήματα για τις συντάξεις του ΙΚΑ!

«Δεν συναινούμε στην παράνομη αφισοκόλληση, δεν συναινούμε στην αφισορύπανση» δήλωνε στο ξεκίνημα της προεκλογικής περιόδου ο κ. Ζαγορίτης. Αλλά πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, γέμισε η επικράτεια με χιλιάδες (πανάκριβες) γιγαντοαφίσες του κ. Καραμανλή.

Και μάλιστα σε διαφημιστικές πινακίδες που η ίδια η ΝΔ, αλλά και το Κοινοβούλιο, το ΣτΕ, ο Άρειος Πάγος, το Υπ. Εσωτερικών, ο Συνήγορος του Πολίτη και η Ελληνική Αστυνομία, χαρακτηρίζουν παράνομες και, έχουν άπαντες ζητήσει την απομάκρυνσή τους!
Η ανάγκη φαίνεται πως προέκυψε και από την υστέρηση των ποσοστών της ΝΔ, τότε που ακόμη γνωρίζαμε τις δημοσκοπήσεις!

Σήμερα παρ’ ότι ο νόμος απαγορεύει οποιαδήποτε αναφορά, ο πρωθυπουργός δήλωνε στην Ρόδο ότι «έκαναν λάθος όσοι έσπευσαν να προκαταλάβουν την απόφαση των Ελλήνων. Τα δεδομένα άλλαξαν και αλλάζουν διαρκώς», υπονοώντας σαφώς νέα ευρήματα.

Ομοίως ο γραμματέας της ΝΔ, δηλώνει δεξιά και αριστερά πως «μετά τα debate, το κλίμα έχει αλλάξει, ... έχουμε μία έντονη αλλαγή. Έχουμε μία συσπείρωση, η οποία πλέον είναι ορατή».

Ενέσεις ηθικού; Προσπάθειες των κομμάτων, να γυρίσουν τον χρόνο πίσω; Ίσως κάποτε αυτά, να επηρέαζαν το εκλογικό αποτέλεσμα. Σήμερα μοιάζουν γραφικά και παρωχημένα. Υποτιμούν τον ψηφοφόρο, τον οποίο υποτίθεται προσπαθούν να προσελκύσουν.

Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως οι πλαστικές σημαίες και οι καραμούζες θα προσθέσουν ψηφοφόρους στα κόμματα; Ή ότι οι χιλιάδες αφίσες των κυρίων Καραμανλή και Καρατζαφέρη, θα επηρεάσουν θετικά το εκλογικό σώμα;

Όλα αυτά, μοιάζουν με λογική επίδειξης πλούτου. Έχω λεφτά και σκορπάω! Αναλογιστείτε πως οι μόνοι που δεν κάνουν οικονομία σήμερα, είναι τα κόμματα! Κανείς άλλος.

Πολιτικοί – δημοσιογράφοι 2-0! Πως χάσαμε μέσα στο γήπεδό μας...

26 Σεπτεμβρίου 09

Στην τηλεμαχία των δύο υποψηφίων πρωθυπουργών, οι πολιτικοί μας πήραν και τις φανέλες! Επελέγη από τους ίδιους μια διαδικασία που απέκλειε τους δημοσιογράφους! Τους απέβαλε εκτός γηπέδου, χωρίς μάλιστα κανείς να διαμαρτυρηθεί!

Είναι λογικό όταν οι πολιτικοί παίζουν στο γήπεδό τους, να ορίζουν αυτοί τους κανόνες του παιγνιδιού. Όταν όμως παίζουν σε ξένο γήπεδο δικαιούνται να βάζουν αποκλειστικά οι ίδιοι τους κανόνες; Ασφαλώς όχι, είναι η προφανής απάντηση.

Για παράδειγμα η διαδικασία που ακολουθήθηκε στην τηλεμαχία των έξη κομμάτων, ήταν αυτή που αποφάσισαν τα ίδια τα κόμματα, στη μεταξύ τους διαβούλευση. Αυτό τους άρεσε, αυτό τους βόλευε, αυτό αποφάσισαν! Καθόρισαν όχι μόνο το πλαίσιο της διαδικασίας, αλλά αν είναι ποτέ δυνατόν και τη θεματολογία της! Ερήμην των εκπροσώπων του Τύπου, που λογικά έπρεπε να είναι ισότιμοι συνομιλητές, αφού άλλωστε είναι και συμμέτοχοι.

Οι λεονταρισμοί και οι διαφωνίες που ακούστηκαν από τους δημοσιογράφους- εκπροσώπους των καναλιών, ήταν άνευ ουσίας. Άρκεσαν 10’’ επιπλέον χρόνου στις ερωτήσεις τους, για να αποδεχτούν να συναποτελέσουν το σκηνικό μιας διαδικασίας, που την προηγούμενη φορά είχαν οι ίδιοι χαρακτηρίσει, περίπου ως ανόητη!

Έτσι αφού βρέθηκε και η πατέντα για να χωρέσουν και πάλι στο κάδρο- με τη συναίνεση των κομμάτων βεβαίως - και οι επτά(!) δημοσιογράφοι- εκπρόσωποι καναλιών, ξεχάστηκαν όσα είχαν ειπωθεί στο παρελθόν περί αναβαθμισμένης εκπροσώπησης της δημοσιογραφίας, με έμπειρους και εξειδικευμένος συναδέλφους, κυρίως από τις εφημερίδες.

Και οι πολίτες όλοι, έζησαν την επανάληψη μιας ανούσιας και βαρετής διαδικασίας. Μάλιστα όλοι συμφώνησαν πως ενδιαφέρον είχαν μόνο οι ερωτήσεις που έθεταν οι ίδιοι οι πολιτικοί! Αυτή ήταν η πρώτη μας ήττα!

Εκεί όμως που οι πολιτικοί μας πήραν και τις φανέλες, ήταν την επομένη, στην τηλεμαχία των δύο υποψηφίων πρωθυπουργών. Εκεί επελέγη από τα δύο κόμματα μια διαδικασία, που απέκλειε παντελώς τους δημοσιογράφους. Τους έβγαζε εκτός αγωνιστικού χώρου για πρώτη φορά, χωρίς κανείς να τολμήσει να διαμαρτυρηθεί!

Οι κύριοι Καραμανλής και Παπανδρέου, αναμετρήθηκαν σε μια διαδικασία, που έμοιαζε με ρεπλίκα αγώνων αντιλογίας, αγώνων ρητορικής τέχνης! Αγώνες που είναι δημοφιλείς μεταξύ μαθητών και φοιτητών, όχι όμως μεταξύ υποψηφίων πρωθυπουργών! Μονολογούσαν και οι δύο, με τα συνήθη επιχειρήματα, σε μια διαδικασία χωρίς ειρμό, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς συνοχή.

Απαντούσαν σε ερωτήσεις που έκαναν οι ίδιοι στον εαυτό τους, αφού δεν προβλέπονταν ερωτήσεις! Η παρουσία της εξαιρετικής Μαρίας Χούκλη, περιοριζόταν στον άχαρο ρόλο, να τους υπενθυμίζει αυτά που οι ίδιοι είχαν αποφασίσει.

Είναι η πρώτη φορά από το 1996, από την πρώτη τηλεμαχία μεταξύ Σημίτη – Έβερτ, που οι πολιτικοί κάνουν μια τόσο άνετη νίκη, μάλιστα μέσα στο γήπεδό μας. Ευτυχώς που το σκορ ήταν μόνο 2-0!