24 Οκτωβρίου 09
Στην πολιτική τα προσωπικά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Αν είσαι καλός ή κακός άνθρωπος, αν αγαπάς τη γυναίκα σου ή όχι, αν είσαι χαμογελαστός ή μουτρωμένος δεν ενδιαφέρει κανέναν. Στην πολιτική όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Έχεις έργο, επιτυχίες, αποτελεσματικότητα; Αν ναι, είσαι καλός και χρήσιμος, ακόμη και αν είσαι «παλιοχαρακτήρας». Αυτή είναι η πολιτική!
Ωστόσο, πάντα θα υπάρχουν προσωπικά χαρακτηριστικά, που θα επηρεάζουν το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα σε προσωπικό επίπεδο, είναι πολλά αυτά που μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Κώστα Καραμανλή.
Το γεγονός πως κατά κοινή ομολογία, δεν επέδειξε εργατικότητα ανάλογη με αυτή που απαιτούσε η θέση του. Ή ότι ήταν ιδιαίτερα «δυσκίνητος». Ότι δηλαδή δύσκολα, από χαρακτήρα, έπαιρνε αποφάσεις και πρωτοβουλίες σε κρίσιμα ζητήματα, με συνέπεια τα προβλήματα να γιγαντώνονται και να υπάρχει η αίσθηση της ακινησίας. Ή το γεγονός, ότι εμπιστεύτηκε σε θέσεις κλειδιά λάθος ανθρώπους. Στελέχη με τα οποία τον συνέδεε φιλία χρόνων, που όμως τον πρόδωσαν και τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα.
Όλα αυτά συνιστούν σοβαρά μειονεκτήματα για έναν πρωθυπουργό και προφανώς μέτρησαν στην επιλογή των πολιτών, στις πρόσφατες εκλογές. Από την άλλη, όσα λάθη και αν έκανε, δεν του άρμοζε επί ένα μήνα και κάτι, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, να σηκώνει μονάχος το σταυρό του μαρτυρίου. Όμηρος των δικών του λαθών, αλλά ταυτόχρονα όμηρος και των ανθρώπων που ο ίδιος ευεργέτησε!
Παρόλα αυτά ο κ. Καραμανλής φρόντισε να μην εκθέσει κανέναν, με τεράστιο προσωπικό κόστος! Ούτε όταν αντιλήφθηκε πως δικοί του άνθρωποι τον είχαν εκθέσει ανεπανόρθωτα, ούτε όταν διαπίστωσε πως ήταν μόνος, όταν το καράβι άρχισε να μπάζει νερά. Όταν την κρίσιμη ώρα αντί να τον βοηθήσουν, όλοι έτρεχαν να εξασφαλίσουν την πολιτική τους συνέχεια!
Όταν βρέθηκε εμπρός στο αδιέξοδο, όταν είδε πως και η χρεοκοπία της χώρας ήταν πιθανό ενδεχόμενο, το μόνο που είχε ως επιλογή ήταν να πάει σε εκλογές, ξέροντας πως θα τις χάσει. Και εκεί φάνηκε ακόμη περισσότερο πόσο απελπιστικά μόνος ήταν. Σε μια ερασιτεχνικά σχεδιασμένη προεκλογική εκστρατεία, χωρίς βοήθεια, χωρίς στρατηγική, χωρίς στήριξη, μονίμως σε πρώτο πλάνο, να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια.
Ήξερε πως αυτή η μοναχική προσπάθεια ήταν χαμένη από χέρι και πως κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να τον βοηθήσει. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Παρόλα αυτά, δεν έψεξε κανέναν. Επέλεξε να πάρει το βάρος της ήττας όλο επάνω του. Αν ήθελε, είχε τρόπους να δείξει την πικρία του.
Επέλεξε τον ποιο δύσκολο. Αυτόν της σιωπής! Σήμερα όλοι τον ξέχασαν, ως να μην υπήρχε, ως να μην κέρδισε δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Αν ο Κώστας Καραμανλής αποφάσιζε ποτέ να μιλήσει, πολλοί στη ΝΔ θα έτρεχαν να κρυφτούν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου