6 Δεκεμβρίου 2012
Ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προσαρμογής, αντίστοιχο με αυτό που μας επέβαλε η τρόικα, χάνεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, εξ’ αιτίας της γραφειοκρατίας. Για την ακρίβεια δεκατέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ, είναι το ετήσιο οικονομικό βάρος που επωμίζονται οι πολίτες στη χώρα μας, λόγω της διαφθοράς, της κακοδιοίκησης και της γραφειοκρατίας, στη Δημόσια Διοίκηση.
Πρόκειται για ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ, καθώς το ποσό αυτό αντιστοιχεί με το 6.8% του ΑΕΠ, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου των χωρών της Ε. Ε. που είναι 3,5%! Μάλιστα, όπως κατέδειξαν σχετικές έρευνες, οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα υποχρεώνονται να δαπανούν ετησίως δύο δισ. ευρώ, προκειμένου να ξεπεράσουν τα εμπόδια που προκύπτουν από τη γραφειοκρατία. Μια από τις σημαντικότερες αιτίες που τρέφει το τέρας της Δημόσιας Διοίκησης, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η πολυνομία, που στις περισσότερες περιπτώσεις δημιουργεί πολυδαίδαλες διαδρομές και ανοιγοκλείνει παραθυράκια.
Από το 1975 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, καταμετρήθηκαν 153.415(!) ρυθμίσεις* και αλλαγές (ήτοι 111.905 υπουργικές αποφάσεις, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 17.500 ρυθμίσεις και 3.430 νόμοι). Κάθε μέρα που περνάει, αν κάνετε τις σχετικές πράξεις, θα βρείτε πως έχουμε 16 αλλαγές στη νομοθεσία! Ποιος να ξέρει άραγε, πόσες από αυτές είναι ρουσφέτια και φωτογραφικές ή χαριστικές διατάξεις!
Στη χώρα, ουσιαστικά λειτουργούν τόσα «Υπουργεία», όσοι είναι οι γενικοί και οι ειδικοί γραμματείς της κυβέρνησης. (σήμερα είναι 78!) Πίσω απ’ αυτούς, υπάρχει ένας στρατός 1200* υπουργικών (κομματικών) συμβούλων. Αυτός ο στρατός επιβεβαιώνει την ύπαρξή του, συνήθως αλλάζοντας, αυτά που είχαν αλλάξει οι προηγούμενοι. Όχι πάντα χωρίς δόλο! Όσοι πίστεψαν πως επιτέλους μια τρικομματική κυβέρνηση θα ανατρέψει επιτέλους τα δεδομένα, ορίζοντας κανόνες αξιοκρατίας και αντικειμενικών κριτηρίων, έχασαν.
Η Δημόσια Διοίκηση όχι μόνο εξακολουθεί να είναι κομματική υπόθεση, αλλά ακριβώς επειδή είναι τρεις οι εταίροι, θεσπίστηκαν κανόνες ποσόστωσης. Με τη γνωστή παλαιοκομμουνιστική μέθοδο (ατυχώς ισχύει ακόμη) που εφαρμόζεται στις εσωτερικές διαδικασίες των αριστερών κομμάτων, προκειμένου να τηρηθεί η περιβόητη ισότητα των φύλων. Το κάθε κόμμα διεκδικεί για λογαριασμό του και διορίζει αυτούς που του αναλογούν αριθμητικά. Αυτή είναι προφανώς η σύγχρονη ελληνική εκδοχή της αξιοκρατίας.
Πάλι σε θέσεις κλειδιά, συναντάμε αποτυχόντες να εκλεγούν βουλευτές, κομματικά στελέχη και φίλους. Τα δικά μας παιδιά. Είναι πάνω κάτω οι ίδιοι, με την προσθήκη της ΔΗΜΑΡ πλέον, που χρόνια εναλλάσσονται στη διοίκηση οργανισμών και δημόσιων επιχειρήσεων, στρατηγικής σημασίας με καθοριστικό ρόλο στην πορεία της χώρας. Όσοι πίστεψαν πως η κρίση της οικονομίας (και της πολιτικής) θα μας κάνει σοφότερους, για την ώρα έχουν διαψευστεί.
*Τα στοιχεία ανακοινώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδος.
Πρόκειται για ένα ακόμη αρνητικό ρεκόρ, καθώς το ποσό αυτό αντιστοιχεί με το 6.8% του ΑΕΠ, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου των χωρών της Ε. Ε. που είναι 3,5%! Μάλιστα, όπως κατέδειξαν σχετικές έρευνες, οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα υποχρεώνονται να δαπανούν ετησίως δύο δισ. ευρώ, προκειμένου να ξεπεράσουν τα εμπόδια που προκύπτουν από τη γραφειοκρατία. Μια από τις σημαντικότερες αιτίες που τρέφει το τέρας της Δημόσιας Διοίκησης, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η πολυνομία, που στις περισσότερες περιπτώσεις δημιουργεί πολυδαίδαλες διαδρομές και ανοιγοκλείνει παραθυράκια.
Από το 1975 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, καταμετρήθηκαν 153.415(!) ρυθμίσεις* και αλλαγές (ήτοι 111.905 υπουργικές αποφάσεις, 20.580 προεδρικά διατάγματα, 17.500 ρυθμίσεις και 3.430 νόμοι). Κάθε μέρα που περνάει, αν κάνετε τις σχετικές πράξεις, θα βρείτε πως έχουμε 16 αλλαγές στη νομοθεσία! Ποιος να ξέρει άραγε, πόσες από αυτές είναι ρουσφέτια και φωτογραφικές ή χαριστικές διατάξεις!
Στη χώρα, ουσιαστικά λειτουργούν τόσα «Υπουργεία», όσοι είναι οι γενικοί και οι ειδικοί γραμματείς της κυβέρνησης. (σήμερα είναι 78!) Πίσω απ’ αυτούς, υπάρχει ένας στρατός 1200* υπουργικών (κομματικών) συμβούλων. Αυτός ο στρατός επιβεβαιώνει την ύπαρξή του, συνήθως αλλάζοντας, αυτά που είχαν αλλάξει οι προηγούμενοι. Όχι πάντα χωρίς δόλο! Όσοι πίστεψαν πως επιτέλους μια τρικομματική κυβέρνηση θα ανατρέψει επιτέλους τα δεδομένα, ορίζοντας κανόνες αξιοκρατίας και αντικειμενικών κριτηρίων, έχασαν.
Η Δημόσια Διοίκηση όχι μόνο εξακολουθεί να είναι κομματική υπόθεση, αλλά ακριβώς επειδή είναι τρεις οι εταίροι, θεσπίστηκαν κανόνες ποσόστωσης. Με τη γνωστή παλαιοκομμουνιστική μέθοδο (ατυχώς ισχύει ακόμη) που εφαρμόζεται στις εσωτερικές διαδικασίες των αριστερών κομμάτων, προκειμένου να τηρηθεί η περιβόητη ισότητα των φύλων. Το κάθε κόμμα διεκδικεί για λογαριασμό του και διορίζει αυτούς που του αναλογούν αριθμητικά. Αυτή είναι προφανώς η σύγχρονη ελληνική εκδοχή της αξιοκρατίας.
Πάλι σε θέσεις κλειδιά, συναντάμε αποτυχόντες να εκλεγούν βουλευτές, κομματικά στελέχη και φίλους. Τα δικά μας παιδιά. Είναι πάνω κάτω οι ίδιοι, με την προσθήκη της ΔΗΜΑΡ πλέον, που χρόνια εναλλάσσονται στη διοίκηση οργανισμών και δημόσιων επιχειρήσεων, στρατηγικής σημασίας με καθοριστικό ρόλο στην πορεία της χώρας. Όσοι πίστεψαν πως η κρίση της οικονομίας (και της πολιτικής) θα μας κάνει σοφότερους, για την ώρα έχουν διαψευστεί.
*Τα στοιχεία ανακοινώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου