27 Νοεμβρίου 2012
Αν οι εκλογές του Ιουνίου είχαν διεξαχθεί με την απλή και ανόθευτη αναλογική, το σίγουρο είναι πως θα βρισκόμασταν ήδη για τρίτη φορά μέσα σε πέντε μήνες, σε προεκλογική περίοδο, με τη χώρα ακυβέρνητη, άγνωστο σε ποιες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.
Ο λόγος είναι πως στη σχετική ψηφοφορία στο κοινοβούλιο, το πολυνομοσχέδιο για το μεσοπρόθεσμο θα είχε καταψηφιστεί, η κυβέρνηση θα είχε απολέσει τη δεδηλωμένη, θα είχε παγώσει κάθε κουβέντα με την τρόικα και η χώρα θα ήταν μισό βήμα από ένα ολοκληρωτικό κραχ!
Με βάση τα ποσοστά που θα είχαν συγκεντρώσει τα κόμματα στις εκλογές του Ιουνίου (με το σύστημα της απλής αναλογικής) και μετά τις διαγραφές και ανεξαρτητοποιήσεις που στο μεταξύ μεσολάβησαν, η σημερινή κοινοβουλευτική τους δύναμη θα ήταν: ΝΔ 91 βουλευτές, ΣΥΡΙΖΑ 86, ΠΑΣΟΚ 32, Ανεξάρτητοι Έλληνες 24, Χρυσή Αυγή 22, ΔΗΜΑΡ 20 και ΚΚΕ 14. Με άλλα λόγια ο κυβερνητικός συνασπισμός ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δεν θα διέθετε πλειοψηφία, αφού θα είχε μόλις 143 έδρες (αντί των 167 σήμερα).
Θα μπορούσαν όμως οι νέες εκλογές να δώσουν λύση; Με απλή και ανόθευτη αναλογική δύσκολα, καθώς σύμφωνα με τη δυναμική και τις θέσεις των κομμάτων, είναι εξαιρετικά απίθανη μια συνεργασία, που θα συγκέντρωνε το 50%+, ώστε να έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Εκτός και αν θεωρήσουμε ως βιώσιμη και ρεαλιστική τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ!
Αλλά και έτσι να είναι, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της PULSE (με αναγωγή στην πρόθεση ψήφου) που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 6 ημέρες, όλα αυτά τα κόμματα μαζί, συγκέντρωναν το 49,5%! Αλλά και το 50% να ξεπερνούσαν, πιστεύει κανείς πως αυτή θα ήταν μια κυβέρνηση, που θα μπορούσε να μακροημερεύσει; Εννοείται πως όχι!
Ρωτήστε καλύτερα τους Ιταλούς, που στα 64 τελευταία χρόνια, έχουν ψηφίσει σε 63 εκλογικές αναμετρήσεις! Και η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα, καθώς εκεί υπάρχει η τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία διαχειρίζεται σημαντικά θέματα, χωρίς να χρειάζεται την κηδεμονία και τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης. Βέβαια όλα αυτά δεν σημαίνουν πως πρέπει να διατηρηθεί το σημερινό παράλογο και ληστρικό μπόνους των 50 εδρών. Άλλωστε, ο σκοπός του όταν καθιερώθηκε, ήταν να πριμοδοτήσει το πρώτο κόμμα, που συγκέντρωνε ποσοστά συνήθως πάνω από το 40%, κάτι που σήμερα δεν υφίσταται!
Ο προβληματισμός και η κουβέντα για την καθιέρωση ενός νέου εκλογικού συστήματος, έχει αρχίσει! Σκέψεις και σενάρια υπάρχουν πολλά. Το θέμα είναι να καθιερωθεί ένα δίκαιο, εκλογικευμένο και αποτελεσματικό εκλογικού σύστημα. Που θα εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή αναλογικότητα, θα προτρέπει τα κόμματα σε συνεργασία και θα βοηθάει στο σχηματισμό κυβέρνησης. Σίγουρα όμως ένα τέτοιο εκλογικό σύστημα, δεν μπορεί να είναι η απλή αναλογική.
Ο λόγος είναι πως στη σχετική ψηφοφορία στο κοινοβούλιο, το πολυνομοσχέδιο για το μεσοπρόθεσμο θα είχε καταψηφιστεί, η κυβέρνηση θα είχε απολέσει τη δεδηλωμένη, θα είχε παγώσει κάθε κουβέντα με την τρόικα και η χώρα θα ήταν μισό βήμα από ένα ολοκληρωτικό κραχ!
Με βάση τα ποσοστά που θα είχαν συγκεντρώσει τα κόμματα στις εκλογές του Ιουνίου (με το σύστημα της απλής αναλογικής) και μετά τις διαγραφές και ανεξαρτητοποιήσεις που στο μεταξύ μεσολάβησαν, η σημερινή κοινοβουλευτική τους δύναμη θα ήταν: ΝΔ 91 βουλευτές, ΣΥΡΙΖΑ 86, ΠΑΣΟΚ 32, Ανεξάρτητοι Έλληνες 24, Χρυσή Αυγή 22, ΔΗΜΑΡ 20 και ΚΚΕ 14. Με άλλα λόγια ο κυβερνητικός συνασπισμός ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, δεν θα διέθετε πλειοψηφία, αφού θα είχε μόλις 143 έδρες (αντί των 167 σήμερα).
Θα μπορούσαν όμως οι νέες εκλογές να δώσουν λύση; Με απλή και ανόθευτη αναλογική δύσκολα, καθώς σύμφωνα με τη δυναμική και τις θέσεις των κομμάτων, είναι εξαιρετικά απίθανη μια συνεργασία, που θα συγκέντρωνε το 50%+, ώστε να έχει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο. Εκτός και αν θεωρήσουμε ως βιώσιμη και ρεαλιστική τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ!
Αλλά και έτσι να είναι, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της PULSE (με αναγωγή στην πρόθεση ψήφου) που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα 6 ημέρες, όλα αυτά τα κόμματα μαζί, συγκέντρωναν το 49,5%! Αλλά και το 50% να ξεπερνούσαν, πιστεύει κανείς πως αυτή θα ήταν μια κυβέρνηση, που θα μπορούσε να μακροημερεύσει; Εννοείται πως όχι!
Ρωτήστε καλύτερα τους Ιταλούς, που στα 64 τελευταία χρόνια, έχουν ψηφίσει σε 63 εκλογικές αναμετρήσεις! Και η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα, καθώς εκεί υπάρχει η τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία διαχειρίζεται σημαντικά θέματα, χωρίς να χρειάζεται την κηδεμονία και τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης. Βέβαια όλα αυτά δεν σημαίνουν πως πρέπει να διατηρηθεί το σημερινό παράλογο και ληστρικό μπόνους των 50 εδρών. Άλλωστε, ο σκοπός του όταν καθιερώθηκε, ήταν να πριμοδοτήσει το πρώτο κόμμα, που συγκέντρωνε ποσοστά συνήθως πάνω από το 40%, κάτι που σήμερα δεν υφίσταται!
Ο προβληματισμός και η κουβέντα για την καθιέρωση ενός νέου εκλογικού συστήματος, έχει αρχίσει! Σκέψεις και σενάρια υπάρχουν πολλά. Το θέμα είναι να καθιερωθεί ένα δίκαιο, εκλογικευμένο και αποτελεσματικό εκλογικού σύστημα. Που θα εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή αναλογικότητα, θα προτρέπει τα κόμματα σε συνεργασία και θα βοηθάει στο σχηματισμό κυβέρνησης. Σίγουρα όμως ένα τέτοιο εκλογικό σύστημα, δεν μπορεί να είναι η απλή αναλογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου