20 Ιουνίου 2012
Το γεγονός πως τη Δευτέρα το πρωί σταμάτησε η εκροή καταθέσεων και άρχισαν δειλά να επιστρέφουν στις τράπεζες, χρήματα που αποσύρθηκαν από μικροκαταθέτες προ των εκλογών, δεν σημαίνει τίποτα.
Αντιθέτως θα σημαίνει πολλά, όταν θα υπάρξει επαναπατρισμός ελληνικών κεφαλαίων από τις τράπεζες του Λονδίνου και της Γενεύης. Για το πρώτο αρκούσε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα απομάκρυνε το φόβο της εξόδου από την ευρωζώνη, για το δεύτερο όμως που είναι και καθοριστικής σημασίας, χρειάζεται να μπει η χώρα σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης και να διασφαλιστεί η προοπτική της ανάπτυξης!
Για την ώρα φαντάζει σαν μακρινό όνειρο! Ο λόγος είναι πως αυτό που θα κληθεί να διαχειριστεί, την επομένη της ορκωμοσίας της, η κυβέρνηση, δεν έχει προηγούμενο. Για δύο λόγους: Πρώτον γιατί δεν υπάρχει κανένα περιθώριο χρόνου. Η περίοδος χάριτος που παραδοσιακά απολάμβανε κάθε νέα κυβέρνηση, προκειμένου να ενημερωθούν οι υπουργοί και να συντονιστούν μεταξύ τους, δεν υπάρχει. Ήδη ακόμη και αυτή η καθυστέρηση των 2-3 ημερών, για τη συγκρότησή της, έχει κόστος για τη χώρα.
Ο δεύτερος λόγος είναι, πως πριν ξεκινήσουν τα μεγαλεπήβολα πλάνα, όσα αποτελούσαν βασικές προεκλογικές εξαγγελίες, όπως τα περί διαπραγμάτευσης του μνημονίου, προέχει κάτι ακόμη δυσκολότερο. Η σταθεροποίηση στο εσωτερικό της χώρας! Η κατάσταση είναι τραγική και με βεβαιότητα αν δεν γίνει κάτι άμεσα, βρισκόμαστε στο παρά πέντε εκρηκτικών καταστάσεων. Η κρατική μηχανή είναι υπό διάλυση, οι θεσμοί σε φάση αποσάθρωσης και η κοινωνία σε απόλυτη παρακμή και εξαθλίωση.
Αυτό που συμβαίνει δεν έχει προηγούμενο, καθώς τα προβλήματα σε κάθε έκφανση του δημόσιου βίου, καθημερινά πολλαπλασιάζονται δραματικά. Οπότε είναι εκ των ων ουκ άνευ, η συγκρότηση μιας κυβέρνησης που μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος. Να δημιουργήσει ξανά συνθήκες ασφάλειας στην κοινωνία και να εξαντλήσει τις δυνατότητες που υπάρχουν, ώστε να συνδράμει με κάθε τρόπο στους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε ανέχεια και να ξαναβάλει εμπρός την κρατική μηχανή.
Αυτό δεν είναι μια δουλειά που μπορεί να την διεκπεραιώσει μια συμβατική κυβέρνηση, ο Θεός ο ίδιος να είναι πρωθυπουργός. Χρειάζεται ανθρώπους σοβαρούς, με κύρος, με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης και όχι κομματικούς εντεταλμένους. Αυτή η χώρα πληρώνει άλλωστε σήμερα τα επίχειρα μιας κυβέρνησης γνωστών, φίλων και συγγενών! Ανθρώπων χωρίς κοινωνική παιδεία, χωρίς εμπειρία και κύρος. Η ευκαιρία που δίνεται στη χώρα είναι η τελευταία.
Η καινούργια κυβέρνηση, μέσα σε κλίμα δικαιολογημένης καχυποψίας, εντός και εκτός Ελλάδος, έχει μπροστά της ένα είναι τιτάνιο έργο να διεκπεραιώσει. Οι πιθανότητες δυστυχώς, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι με το μέρος της. Το γεγονός όμως πως εμφανίζονται επιτέλους σημάδια ωριμότητας στο πολιτικό σύστημα, όπως δείχνει η διαφαινόμενη συνεργασία μεταξύ των τριών κομμάτων είναι κάτι αισιόδοξο. Αν αναλογιστείτε πως λίγους μήνες πριν, τα κόμματα συζητούσαν να αναλάβει τις τύχες της χώρας ο Πετσάλνικος, ή η Έλσα Παπαδημητρίου, έχει γίνει τεράστια πρόοδος...
Αντιθέτως θα σημαίνει πολλά, όταν θα υπάρξει επαναπατρισμός ελληνικών κεφαλαίων από τις τράπεζες του Λονδίνου και της Γενεύης. Για το πρώτο αρκούσε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα απομάκρυνε το φόβο της εξόδου από την ευρωζώνη, για το δεύτερο όμως που είναι και καθοριστικής σημασίας, χρειάζεται να μπει η χώρα σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης και να διασφαλιστεί η προοπτική της ανάπτυξης!
Για την ώρα φαντάζει σαν μακρινό όνειρο! Ο λόγος είναι πως αυτό που θα κληθεί να διαχειριστεί, την επομένη της ορκωμοσίας της, η κυβέρνηση, δεν έχει προηγούμενο. Για δύο λόγους: Πρώτον γιατί δεν υπάρχει κανένα περιθώριο χρόνου. Η περίοδος χάριτος που παραδοσιακά απολάμβανε κάθε νέα κυβέρνηση, προκειμένου να ενημερωθούν οι υπουργοί και να συντονιστούν μεταξύ τους, δεν υπάρχει. Ήδη ακόμη και αυτή η καθυστέρηση των 2-3 ημερών, για τη συγκρότησή της, έχει κόστος για τη χώρα.
Ο δεύτερος λόγος είναι, πως πριν ξεκινήσουν τα μεγαλεπήβολα πλάνα, όσα αποτελούσαν βασικές προεκλογικές εξαγγελίες, όπως τα περί διαπραγμάτευσης του μνημονίου, προέχει κάτι ακόμη δυσκολότερο. Η σταθεροποίηση στο εσωτερικό της χώρας! Η κατάσταση είναι τραγική και με βεβαιότητα αν δεν γίνει κάτι άμεσα, βρισκόμαστε στο παρά πέντε εκρηκτικών καταστάσεων. Η κρατική μηχανή είναι υπό διάλυση, οι θεσμοί σε φάση αποσάθρωσης και η κοινωνία σε απόλυτη παρακμή και εξαθλίωση.
Αυτό που συμβαίνει δεν έχει προηγούμενο, καθώς τα προβλήματα σε κάθε έκφανση του δημόσιου βίου, καθημερινά πολλαπλασιάζονται δραματικά. Οπότε είναι εκ των ων ουκ άνευ, η συγκρότηση μιας κυβέρνησης που μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος. Να δημιουργήσει ξανά συνθήκες ασφάλειας στην κοινωνία και να εξαντλήσει τις δυνατότητες που υπάρχουν, ώστε να συνδράμει με κάθε τρόπο στους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε ανέχεια και να ξαναβάλει εμπρός την κρατική μηχανή.
Αυτό δεν είναι μια δουλειά που μπορεί να την διεκπεραιώσει μια συμβατική κυβέρνηση, ο Θεός ο ίδιος να είναι πρωθυπουργός. Χρειάζεται ανθρώπους σοβαρούς, με κύρος, με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης και όχι κομματικούς εντεταλμένους. Αυτή η χώρα πληρώνει άλλωστε σήμερα τα επίχειρα μιας κυβέρνησης γνωστών, φίλων και συγγενών! Ανθρώπων χωρίς κοινωνική παιδεία, χωρίς εμπειρία και κύρος. Η ευκαιρία που δίνεται στη χώρα είναι η τελευταία.
Η καινούργια κυβέρνηση, μέσα σε κλίμα δικαιολογημένης καχυποψίας, εντός και εκτός Ελλάδος, έχει μπροστά της ένα είναι τιτάνιο έργο να διεκπεραιώσει. Οι πιθανότητες δυστυχώς, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι με το μέρος της. Το γεγονός όμως πως εμφανίζονται επιτέλους σημάδια ωριμότητας στο πολιτικό σύστημα, όπως δείχνει η διαφαινόμενη συνεργασία μεταξύ των τριών κομμάτων είναι κάτι αισιόδοξο. Αν αναλογιστείτε πως λίγους μήνες πριν, τα κόμματα συζητούσαν να αναλάβει τις τύχες της χώρας ο Πετσάλνικος, ή η Έλσα Παπαδημητρίου, έχει γίνει τεράστια πρόοδος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου