18 Απριλίου 2012
Η φοροδιαφυγή είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα σήμερα, σε βαθμό που να ανάγεται σε ζήτημα εθνικής επιβίωσης! Στην Ελλάδα ως γνωστόν, φόρους πληρώνουν όσοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Όσοι δεν μπορούν να αποκρύψουν εισοδήματα. Κυρίως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Όλοι οι άλλοι, πληρώνουν αυτά που δεν μπορούν να αποφύγουν να πληρώσουν. Αυτός είναι ο κανόνας, που ισχύει πολλές δεκαετίες!
Μέχρι χθες ωστόσο, η χώρα έβρισκε τον τρόπο και συμπλήρωνε με επιπλέον δανεισμό τα ελλείμματα που δημιουργούσε η φοροδιαφυγή (και οι σπατάλες). Αν είχαμε καταφέρει, έστω την τελευταία δεκαετία, να μειώσουμε στο μισό τη φοροδιαφυγή, η κατάσταση σήμερα θα ήταν αλλιώς και η χώρα δεν θα ήταν στο χείλος της καταστροφής. Αυτό δεν έγινε και έτσι τα πράγματα μπαίνουν πλέον σε καινούργια βάση, αφού τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά.
Πλέον, από τη στιγμή που δεν υπάρχει δανεισμός, δεν υπάρχει και τρόπος να αναπληρωθούν τα χρήματα, απ' όσους δεν πληρώνουν φόρους! Στο εξής θα πρέπει η χώρα να καλύπτει τις ανάγκες λειτουργίας της κρατικής μηχανής, αποκλειστικά από τα φορολογικά έσοδα. Αυτό σημαίνει ότι ο μεγάλος κίνδυνος λέγεται “εσωτερική χρεοκοπία”, ή αλλιώς “ταμειακό αδιέξοδο”. Να προκύψει δηλαδή αδυναμία του κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, στο εσωτερικό της χώρας.
Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι ένα θεωρητικό ενδεχόμενο, καθώς ήδη καθημερινά μαθαίνουμε πως δημόσιες υπηρεσίες και φορείς που χρηματοδοτούνται από το κράτος, αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα λόγω της έλλειψης πιστώσεων και είναι ορατό το ενδεχόμενο αναστολής της λειτουργίας τους. Η μάχη επικεντρώνεται πλέον στην απρόσκοπτη πληρωμή μισθών και συντάξεων. Έτσι αποκτά άλλο νόημα και άλλη διάσταση η φοροδιαφυγή.
Ήταν ούτως ή άλλως πάντοτε μια μορφή αντικοινωνικής συμπεριφοράς, σήμερα όμως είναι εχθρική ενέργεια που στρέφεται κατά της κοινωνίας. Κάθε ευρώ που κάποιος κλέβει από την εφορία, το συμπληρώνει κάποιος άλλος που συνήθως είναι μισθωτός, είτε με έκτακτη φορολόγηση, είτε με μείωση των αποδοχών του, είτε αντισταθμίζεται από το κράτος με την περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας στην δημόσια υγεία, την παιδεία κλπ.
Πρέπει να γίνει σαφές και κατανοητό, πως από εδώ και πέρα όποιος δεν πληρώνει τον φόρο που του αναλογεί, δεν κλέβει το κράτος, κλέβει τους συμπολίτες του. Είναι τόσο απλό! Παρόλα αυτά τίποτα δεν έχει (και δεν πρόκειται) ν' αλλάξει.
Τις ημέρες του Πάσχα όσοι βρέθηκαν στην περιφέρεια, θα διαπίστωσαν πως η απόδειξη είναι είδος πολυτελείας. Ειδικά σε καφέ, εστιατόρια και ταβέρνες, ακόμη και αν ζητήσεις την απόδειξη, δυσκολεύονται να στην δώσουν. Ξεδιάντροπη αισχροκέρδεια, αφού βάζουν στην τσέπη και τον φόρο που αναλογεί, αλλά και το 23% του ΦΠΑ!
Έτσι καταλήγουμε να τους πληρώνουμε δύο φορές, καθώς ναι μεν τους καταβάλαμε το φόρο στο σύνολό του, όμως στο τέλος της χρονιάς, θα συμπληρώσουμε με το εκκαθαριστικό της εφορίας, αυτά που εκείνοι δεν πλήρωσαν!
Μέχρι χθες ωστόσο, η χώρα έβρισκε τον τρόπο και συμπλήρωνε με επιπλέον δανεισμό τα ελλείμματα που δημιουργούσε η φοροδιαφυγή (και οι σπατάλες). Αν είχαμε καταφέρει, έστω την τελευταία δεκαετία, να μειώσουμε στο μισό τη φοροδιαφυγή, η κατάσταση σήμερα θα ήταν αλλιώς και η χώρα δεν θα ήταν στο χείλος της καταστροφής. Αυτό δεν έγινε και έτσι τα πράγματα μπαίνουν πλέον σε καινούργια βάση, αφού τα δεδομένα έχουν αλλάξει δραματικά.
Πλέον, από τη στιγμή που δεν υπάρχει δανεισμός, δεν υπάρχει και τρόπος να αναπληρωθούν τα χρήματα, απ' όσους δεν πληρώνουν φόρους! Στο εξής θα πρέπει η χώρα να καλύπτει τις ανάγκες λειτουργίας της κρατικής μηχανής, αποκλειστικά από τα φορολογικά έσοδα. Αυτό σημαίνει ότι ο μεγάλος κίνδυνος λέγεται “εσωτερική χρεοκοπία”, ή αλλιώς “ταμειακό αδιέξοδο”. Να προκύψει δηλαδή αδυναμία του κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, στο εσωτερικό της χώρας.
Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι ένα θεωρητικό ενδεχόμενο, καθώς ήδη καθημερινά μαθαίνουμε πως δημόσιες υπηρεσίες και φορείς που χρηματοδοτούνται από το κράτος, αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα λόγω της έλλειψης πιστώσεων και είναι ορατό το ενδεχόμενο αναστολής της λειτουργίας τους. Η μάχη επικεντρώνεται πλέον στην απρόσκοπτη πληρωμή μισθών και συντάξεων. Έτσι αποκτά άλλο νόημα και άλλη διάσταση η φοροδιαφυγή.
Ήταν ούτως ή άλλως πάντοτε μια μορφή αντικοινωνικής συμπεριφοράς, σήμερα όμως είναι εχθρική ενέργεια που στρέφεται κατά της κοινωνίας. Κάθε ευρώ που κάποιος κλέβει από την εφορία, το συμπληρώνει κάποιος άλλος που συνήθως είναι μισθωτός, είτε με έκτακτη φορολόγηση, είτε με μείωση των αποδοχών του, είτε αντισταθμίζεται από το κράτος με την περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας στην δημόσια υγεία, την παιδεία κλπ.
Πρέπει να γίνει σαφές και κατανοητό, πως από εδώ και πέρα όποιος δεν πληρώνει τον φόρο που του αναλογεί, δεν κλέβει το κράτος, κλέβει τους συμπολίτες του. Είναι τόσο απλό! Παρόλα αυτά τίποτα δεν έχει (και δεν πρόκειται) ν' αλλάξει.
Τις ημέρες του Πάσχα όσοι βρέθηκαν στην περιφέρεια, θα διαπίστωσαν πως η απόδειξη είναι είδος πολυτελείας. Ειδικά σε καφέ, εστιατόρια και ταβέρνες, ακόμη και αν ζητήσεις την απόδειξη, δυσκολεύονται να στην δώσουν. Ξεδιάντροπη αισχροκέρδεια, αφού βάζουν στην τσέπη και τον φόρο που αναλογεί, αλλά και το 23% του ΦΠΑ!
Έτσι καταλήγουμε να τους πληρώνουμε δύο φορές, καθώς ναι μεν τους καταβάλαμε το φόρο στο σύνολό του, όμως στο τέλος της χρονιάς, θα συμπληρώσουμε με το εκκαθαριστικό της εφορίας, αυτά που εκείνοι δεν πλήρωσαν!
ΣΥΜΦΩΝΟ ΚΑΙ ΕΙΔΗΚΑ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΝ ΚΌΒΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΑ ΠΟΥΘΕΝΑ Η ΛΕΞΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΝ ΑΓΝΟΟΥΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΗΝ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΤΡΑΒΩΝΟΥΝ !!!! ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΑΝ ΕΒΓΑΙΝΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΕΞΩ Η ΤΡΟΧΑΙΑ ΚΑΙ Η ΕΦΟΡΙΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΑ ΛΕΦΤΑ ΘΑ ΜΑΖΕΥΑΝ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΑΓΑΖΙ ΣΕ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ ΕΙΧΕ ΒΓΑΛΕΙ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΠΑΝΩ ΣΑΦΗ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΑΛΛΑ ΤΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΡΟΥΦΙΑΝΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΜΕΝΑ ΕΓΩ ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΟΣ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κόλπο στα εστιατόρια είναι γνωστό πια. Αντι απόδειξης δίνουν το δελτίο παραγγελίας, χειρόγραφο ή μη, στο οποίο φαίνονται κανονικά οι τιμές. Αν κάποιος δώσει σημασία και ζητήσει απόδειξη, την δίνουν κανονικά με το πρόσχημα ότι ξεχάστηκαν ή ότι δεν την κόβουν πριν πληρώσεις. Αν ο πελάτης δεν δώσει σημασία καρπώνονται το ΦΠΑ και την μείωση των εσόδων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σημειώσω ότι δέχομαι να πληρώνω το φόρο αρκεί να είναι αυτός που μου αναλογεί. Διότι πρόσφατα μας επέβαλαν και φόρους που ουδεμία σχέση με αναλογίες έχουν.
Κύριε Σπηλιόπουλε, θα ήθελα να στείλω μια αιρετική άποψη. Φυσικά είμαι εναντίον της φοροδιαφυγής, αλλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δεδομένη την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού, τις δαπανες που δεν περικόπτονται, την κομματική εμπλοκή και το κρατικό χρήμα που ξοδεύεται για τα κόμματα, τους πολιτικούς και τους κολλητούς τους, το χρήμα που δίνεται σε φόρους δεν καταλήγει στην οικονομία και στον συμπολίτη.
Αντίθετα (θεωρώντας ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο ηθικός από τον κρατικό) το χρήμα που δεν δίνεται σε φόρους, επιστρέφει άμεσα (χωρίς την εμπλοκή του κράτους) στην αγορά. Εφόσον βέβαια δεν βγαίνει στην Ελβετία, αλλά και εδώ μάλλον οι πολιτικοί πρωτοστατούν, άρα η σκέψη ισχύει.
Το 23% του ΦΠΑ που λέτε και που το τσεπώνει ο επιχειρηματίας, θα το κυκλοφορήσει στην αγορά. Ενώ το 23% αν πήγαινε στο κράτος, θα κατέληγε σε τσεπες ημετέρων και ελάχιστο θα έφτανε στην αγορά και τον συμπολίτη.
Επομενως, θα ήταν θετικό να βγει από τη μέση (ως ενδιάμεσος) ο πλέον ανήθικος, δηλαδή το κράτος.
Η αγορά όμως δεν δίνει συντάξεις, δεν κάνει έργα υποδομής, δεν πληρώνει δημοσίους υπαλλήλους, δεν εξοπλίζει τον στρατο και τόσα άλλα που οφείλει να κάνει το κράτος. Αυτό ως απάντηση στην προηγούμενη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή