9 Μαρτίου 2012
Γιατί κάποιοι άλλοι μπορούν και εμείς όχι; Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι η μεγαλύτερη ουτοπία και ο ευσεβέστερος πόθος όλων των κυβερνήσεων στη χώρα μας. Είναι απελπιστικά λίγα αυτά που έχουν γίνει και είναι απορίας άξιο αν το κράτος δεν θέλει, ή στ' αλήθεια δεν μπορεί να την περιορίσει.
Άντε να δεχτούμε πως κάποιες μακρινές εποχές ήταν δύσκολο με τα ελάχιστα μέσα που διέθετε το κράτος, να εντοπιστεί ποιος δεν δήλωνε τα εισοδήματά του. Σήμερα όμως τα εργαλεία που διαθέτει ο κρατικός μηχανισμός είναι πολλά. Παρόλα αυτά, ούτε δεκάρα δεν μπήκε στα δημόσια ταμεία από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και αυτό παρά την απελπιστική ανάγκη να βρεθούν χρήματα και παρά τις μεγαλοστομίες των Υπουργών Οικονομικών τα τελευταία δύο χρόνια.
Παράδειγμα αποτελεί η Ιταλία, που καθώς βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, αντέδρασε αποτελεσματικά. Η Ιταλία είναι μια χώρα που μας μοιάζει αρκετά. Έχει μεγάλη διαφθορά, αυξημένη φοροδιαφυγή και σοβαρά προβλήματα οργάνωσης. Και όμως η κυβέρνηση των τεχνοκρατών στο σύντομο βίο της, κατάφερε να βάλει στα δημόσια ταμεία δώδεκα δισεκατομμύρια ευρώ, μόνο από την πάταξη της φοροδιαφυγής!
Και αν νομίζεται πως τα χρήματα είναι λίγα, αντιστοιχούν περίπου στο 1/3 του πακέτου λιτότητας που προβλέπει η προϋπολογισμός του 2012. Ή αντιστρόφως, αν δεν είχαν εισπραχθεί τα χρήματα αυτά, θα επιβαρύνονταν οι πολίτες με 35% επιπλέον φόρους, ή περικοπές. Οι Ιταλοί έκαναν ακριβώς το αντίστροφο από αυτό που κάναμε εμείς. Αντί να εγκαταλείψουν και να αποσαθρώσουν για κομματικούς λόγους τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, επένδυσαν χρήματα στις υπηρεσίες που εισπράττουν φόρους.
Αποτέλεσμα, για κάθε επιπλέον 1 ευρώ που επένδυσαν, κέρδισαν 3,4 ευρώ από την μείωση της φοροδιαφυγής. Επίσης σε αντίθεση με τη χώρα μας, στην Ιταλία οι εισαγγελείς διώκουν ποινικά για φοροδιαφυγή τον πρώην πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι! Εδώ, (πέρα από την αδιανόητη ατιμωρησία των πρωταγωνιστών των σκανδάλων) ο κάθε προκλητικός φοροφυγάς ή μεγαλοφειλέτης, αν συλληφθεί, έχει ως συνέπεια μια σύντομη βόλτα στον εισαγγελέα και μετά συνήθως επιστρέφει ανενόχλητος σπίτι του!
Εμείς εξακολουθούμε να προχωράμε με τον αραμπά, προσπαθώντας για τα εντελώς στοιχειώδη! Είναι ζητούμενο αν θα αποστείλει εγκαίρως το υπουργείο Οικονομικών τα έντυπα των φορολογικών δηλώσεων και θα φτάσει Ιούλιος (!!!) για να δηλώσουμε τα εισοδήματά μας! Στη χώρα αυτή όλα μπορούν να περιμένουν από τη στιγμή που είμαστε σε προεκλογική περίοδο, ακόμη και τα ραβασάκια του ΕΤΑΚ που παραμένουν αποθηκευμένα για ευνόητους λόγους, στους υπολογιστές του υπουργείου!
Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι γάγγραινα. Υπολογίζεται σε περίπου 30 δισ ευρώ ετησίως! Η μείωσή της κατά 20 δισ, θα επέφερε αντίστοιχα μείωση κατά 30% στους φόρους που καλούνται να καταβάλλουν οι συνεπείς φορολογούμενοι. Οι οποίοι κατά τα φαινόμενα, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους διάφορους παρανοϊκούς φόρους και τα χαράτσια που εφευρίσκει συνεχώς η κυβέρνηση...
Γιατί κάποιοι άλλοι μπορούν και εμείς όχι; Η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι η μεγαλύτερη ουτοπία και ο ευσεβέστερος πόθος όλων των κυβερνήσεων στη χώρα μας. Είναι απελπιστικά λίγα αυτά που έχουν γίνει και είναι απορίας άξιο αν το κράτος δεν θέλει, ή στ' αλήθεια δεν μπορεί να την περιορίσει.
Άντε να δεχτούμε πως κάποιες μακρινές εποχές ήταν δύσκολο με τα ελάχιστα μέσα που διέθετε το κράτος, να εντοπιστεί ποιος δεν δήλωνε τα εισοδήματά του. Σήμερα όμως τα εργαλεία που διαθέτει ο κρατικός μηχανισμός είναι πολλά. Παρόλα αυτά, ούτε δεκάρα δεν μπήκε στα δημόσια ταμεία από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και αυτό παρά την απελπιστική ανάγκη να βρεθούν χρήματα και παρά τις μεγαλοστομίες των Υπουργών Οικονομικών τα τελευταία δύο χρόνια.
Παράδειγμα αποτελεί η Ιταλία, που καθώς βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, αντέδρασε αποτελεσματικά. Η Ιταλία είναι μια χώρα που μας μοιάζει αρκετά. Έχει μεγάλη διαφθορά, αυξημένη φοροδιαφυγή και σοβαρά προβλήματα οργάνωσης. Και όμως η κυβέρνηση των τεχνοκρατών στο σύντομο βίο της, κατάφερε να βάλει στα δημόσια ταμεία δώδεκα δισεκατομμύρια ευρώ, μόνο από την πάταξη της φοροδιαφυγής!
Και αν νομίζεται πως τα χρήματα είναι λίγα, αντιστοιχούν περίπου στο 1/3 του πακέτου λιτότητας που προβλέπει η προϋπολογισμός του 2012. Ή αντιστρόφως, αν δεν είχαν εισπραχθεί τα χρήματα αυτά, θα επιβαρύνονταν οι πολίτες με 35% επιπλέον φόρους, ή περικοπές. Οι Ιταλοί έκαναν ακριβώς το αντίστροφο από αυτό που κάναμε εμείς. Αντί να εγκαταλείψουν και να αποσαθρώσουν για κομματικούς λόγους τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, επένδυσαν χρήματα στις υπηρεσίες που εισπράττουν φόρους.
Αποτέλεσμα, για κάθε επιπλέον 1 ευρώ που επένδυσαν, κέρδισαν 3,4 ευρώ από την μείωση της φοροδιαφυγής. Επίσης σε αντίθεση με τη χώρα μας, στην Ιταλία οι εισαγγελείς διώκουν ποινικά για φοροδιαφυγή τον πρώην πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι! Εδώ, (πέρα από την αδιανόητη ατιμωρησία των πρωταγωνιστών των σκανδάλων) ο κάθε προκλητικός φοροφυγάς ή μεγαλοφειλέτης, αν συλληφθεί, έχει ως συνέπεια μια σύντομη βόλτα στον εισαγγελέα και μετά συνήθως επιστρέφει ανενόχλητος σπίτι του!
Εμείς εξακολουθούμε να προχωράμε με τον αραμπά, προσπαθώντας για τα εντελώς στοιχειώδη! Είναι ζητούμενο αν θα αποστείλει εγκαίρως το υπουργείο Οικονομικών τα έντυπα των φορολογικών δηλώσεων και θα φτάσει Ιούλιος (!!!) για να δηλώσουμε τα εισοδήματά μας! Στη χώρα αυτή όλα μπορούν να περιμένουν από τη στιγμή που είμαστε σε προεκλογική περίοδο, ακόμη και τα ραβασάκια του ΕΤΑΚ που παραμένουν αποθηκευμένα για ευνόητους λόγους, στους υπολογιστές του υπουργείου!
Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι γάγγραινα. Υπολογίζεται σε περίπου 30 δισ ευρώ ετησίως! Η μείωσή της κατά 20 δισ, θα επέφερε αντίστοιχα μείωση κατά 30% στους φόρους που καλούνται να καταβάλλουν οι συνεπείς φορολογούμενοι. Οι οποίοι κατά τα φαινόμενα, θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους διάφορους παρανοϊκούς φόρους και τα χαράτσια που εφευρίσκει συνεχώς η κυβέρνηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου