2 Νοεμβρίου 2011
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Η απάντηση είναι προφανής. Βαρβαρότητα, και μάλιστα, ακραίας μορφής! Η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να αντιστοιχίσει το αξίωμα που κατέχει, με την ίδια την ύπαρξη της χώρας, είναι πρωτοφανής και αδιανόητη!
Αν αναλυθεί με πολιτικά κριτήρια η εξαγγελία του πρωθυπουργού να προσφύγει σε δημοψήφισμα για τη νέα δανεική σύμβαση, προφανέστατα θα υπάρχουν κάποιοι που θα αναγνώριζαν ακόμη και θετικά κίνητρα.
Αν, όμως, ακριβώς η ίδια εξαγγελία, ιδωθεί με βάση την πολιτική ηθική και τους στοιχειώδεις κοινωνικούς κανόνες, το δίλημμα είναι διαφορετικό και πρακτικά δεν αφορά τη νέα δανειακή σύμβαση! Το ερώτημα, που έθεσε ενώπιον της κοινής γνώμης ο πρωθυπουργός, είναι “Εγώ ή το χάος”! Είπε ουσιαστικά πως “ή υπερψηφίζεται την πρότασή μου, παραμένω πρωθυπουργός και συνεχίζουμε όπως είμαστε, ή με καταψηφίζετε και βυθίζεται εσείς – με δική σας ευθύνη- στο χάος τη χώρα”. Όχι εγώ, εσείς!
Στο μεταξύ σοβαροί πολιτικοί λόγοι αλλά και σημαντικές τεχνικές λεπτομέρειες, μας φέρνουν πλέον απελπιστικά κοντά στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την έξοδό από το Ευρώ. Ούτως ή άλλως, όμως, ακόμη και αν δεν συνέτρεχαν άλλοι λόγοι, αρκούσε το διχαστικό δίλημμα του δημοψηφίσματος και το οξύ πολιτικό κλίμα, για να παραλύσει την χώρα και να μπει σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες.
Είναι αυτονόητο πως η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος μέχρι το δημοψήφισμα, θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική ακινησία του δημόσιου τομέα. Θα αδρανοποιήσει ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει πλέον να λειτουργεί στην κρατική μηχανή. Και, όμως, οι εκλογές θα μπορούσαν να δώσουν μια λύση στο αδιέξοδο. Με όποιους κινδύνους μπορούσαν να κρύβουν στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε.
Ωστόσο, μια σύντομη προεκλογική περίοδος, (αρκούσαν μόλις είκοσι ημέρες), ίσως οδηγούσε εκ των πραγμάτων, ακόμη και σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Στην πραγματικότητα η ακραία απόφαση του πρωθυπουργού για δημοψήφισμα, δεν είναι παρά ένας ελιγμός, για ήττα με άλλοθι και αξιοπρεπή αποχώρηση. Ξέρει μεν πως στο δημοψήφισμα θα καταψηφιστεί ο ίδιος (εάν, τελικώς, φτάσει ενώπιον του εκλογικού σώματος).
Θεωρεί, όμως, ότι κάτι τέτοιο του επιτρέπει να φύγει χωρίς να σκύψει το κεφάλι. Ότι δεν θα υποστεί την ταπείνωση από το εκλογικό σώμα. Ο ίδιος δεν θα ήθελε να ζήσει την οργισμένη και διαφαινόμενη αποδοκιμασία σε μια ανοικτή εκλογική αναμέτρηση. Το ενδεχόμενο ενός εκλογικό ποσοστού, ενδεχομένως και κάτω από το 15%, τρομάζει! Ήξερε πως θα ήταν αδύνατον να σταθεί ενώπιον του πλήθους. Ή ότι θα ήταν εξαιρετικά αδύναμος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, σε κάθε είδους αντιπαράθεση.
Θα ήταν μια συντριπτική και ταπεινωτική ήττα, που θα αποδομούσε την εικόνα που θέλει για τον εαυτό του. Όχι τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όπου το παιγνίδι έχει χαθεί προ πολλού, όσο στο εξωτερικό! Είναι δυνατόν ο πολιτικός εγωισμός να εκθέτει σε τόσο μεγάλο κίνδυνο την χώρα; Η απάντηση είναι πως ναι, μπορεί!
Δημοσιεύτηκε στο aixmi.gr
Αν, όμως, ακριβώς η ίδια εξαγγελία, ιδωθεί με βάση την πολιτική ηθική και τους στοιχειώδεις κοινωνικούς κανόνες, το δίλημμα είναι διαφορετικό και πρακτικά δεν αφορά τη νέα δανειακή σύμβαση! Το ερώτημα, που έθεσε ενώπιον της κοινής γνώμης ο πρωθυπουργός, είναι “Εγώ ή το χάος”! Είπε ουσιαστικά πως “ή υπερψηφίζεται την πρότασή μου, παραμένω πρωθυπουργός και συνεχίζουμε όπως είμαστε, ή με καταψηφίζετε και βυθίζεται εσείς – με δική σας ευθύνη- στο χάος τη χώρα”. Όχι εγώ, εσείς!
Στο μεταξύ σοβαροί πολιτικοί λόγοι αλλά και σημαντικές τεχνικές λεπτομέρειες, μας φέρνουν πλέον απελπιστικά κοντά στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και την έξοδό από το Ευρώ. Ούτως ή άλλως, όμως, ακόμη και αν δεν συνέτρεχαν άλλοι λόγοι, αρκούσε το διχαστικό δίλημμα του δημοψηφίσματος και το οξύ πολιτικό κλίμα, για να παραλύσει την χώρα και να μπει σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες.
Είναι αυτονόητο πως η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος μέχρι το δημοψήφισμα, θα οδηγήσει σε ολοκληρωτική ακινησία του δημόσιου τομέα. Θα αδρανοποιήσει ό,τι ελάχιστο έχει απομείνει πλέον να λειτουργεί στην κρατική μηχανή. Και, όμως, οι εκλογές θα μπορούσαν να δώσουν μια λύση στο αδιέξοδο. Με όποιους κινδύνους μπορούσαν να κρύβουν στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε.
Ωστόσο, μια σύντομη προεκλογική περίοδος, (αρκούσαν μόλις είκοσι ημέρες), ίσως οδηγούσε εκ των πραγμάτων, ακόμη και σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Στην πραγματικότητα η ακραία απόφαση του πρωθυπουργού για δημοψήφισμα, δεν είναι παρά ένας ελιγμός, για ήττα με άλλοθι και αξιοπρεπή αποχώρηση. Ξέρει μεν πως στο δημοψήφισμα θα καταψηφιστεί ο ίδιος (εάν, τελικώς, φτάσει ενώπιον του εκλογικού σώματος).
Θεωρεί, όμως, ότι κάτι τέτοιο του επιτρέπει να φύγει χωρίς να σκύψει το κεφάλι. Ότι δεν θα υποστεί την ταπείνωση από το εκλογικό σώμα. Ο ίδιος δεν θα ήθελε να ζήσει την οργισμένη και διαφαινόμενη αποδοκιμασία σε μια ανοικτή εκλογική αναμέτρηση. Το ενδεχόμενο ενός εκλογικό ποσοστού, ενδεχομένως και κάτω από το 15%, τρομάζει! Ήξερε πως θα ήταν αδύνατον να σταθεί ενώπιον του πλήθους. Ή ότι θα ήταν εξαιρετικά αδύναμος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, σε κάθε είδους αντιπαράθεση.
Θα ήταν μια συντριπτική και ταπεινωτική ήττα, που θα αποδομούσε την εικόνα που θέλει για τον εαυτό του. Όχι τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όπου το παιγνίδι έχει χαθεί προ πολλού, όσο στο εξωτερικό! Είναι δυνατόν ο πολιτικός εγωισμός να εκθέτει σε τόσο μεγάλο κίνδυνο την χώρα; Η απάντηση είναι πως ναι, μπορεί!
Δημοσιεύτηκε στο aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου