Πως λέγεται στα αγγλικά το φιλότιμο;

22 Μαίου 09

Επειδή ο κόσμος είναι μικρός, κάποιος μίλησε στους Άγγλους για το φιλότιμο. Μόνο έτσι εξηγούνται όσα συμβαίνουν στη Βρετανία.

«Για πες μου σε παρακαλώ, ...υπάρχει στα Αγγλικά η λέξη φιλότιμο;» Κλασσικό κλισέ που χρησιμοποιείται συχνά- πυκνά από διάφορους «συνέλληνες», προκειμένου να αποδείξουν πως μόνο εμείς οι Έλληνες, γνωρίζουμε από φιλότιμο και κανείς άλλος στον κόσμο. Ως εκ τούτου, αφού οι ξένοι αγνοούν την ύπαρξη της λέξης, φυσικό είναι να αγνοούν και το νόημα της.

Για την ιστορία, αν ανατρέξετε στο σχετικό λήμμα του λεξικού, θα διαπιστώσετε πως φιλότιμο είναι «η αυξημένη ευαισθησία κάποιου σε σχέση με την προσωπική τιμή, την αξιοπρέπειά του και γενικότερα με την εικόνα που σχηματίζουν οι άλλοι γι΄ αυτόν. Επίσης η προθυμία, η ευσυνειδησία, στην εκτέλεση του καθήκοντος, της εργασίας».

Το ερώτημα είναι, αν όντως τα πράγματα είναι έτσι. Αν δηλαδή, έχοντας την πατέντα ως αποκλειστικοί χρήστες παγκοσμίως, διαθέτουμε όντως φιλότιμο. Για παράδειγμα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην κεντρική πολιτική σκηνή το επιβεβαιώνουν; Τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και ο τρόπος που τα διαχειριστήκαμε, τα πρόσωπα που κατηγορήθηκαν και ο τρόπος που αντέδρασαν, πιστοποιούν την φιλοτιμία των Ελλήνων; Ή μήπως αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο; Ότι δηλαδή δεν υπάρχει φιλότιμο!

Ας μην επιχειρήσουμε να απαντήσουμε, θεωρώντας πως πρόκειται για ψευτοδίλημμα, αφού και μόνο η καταγωγή μας, το DNA μας, αρκούν για να αποδείξουν την ύπαρξη του φιλότιμου. Άλλωστε το είπαμε, η λέξη φιλότιμο, δεν υπάρχει σε κανένα άλλο λεξικό του κόσμου.

Θα αναρωτηθείτε βεβαίως, πως ζουν χωρίς φιλότιμο στις άλλες χώρες της Ευρώπης; Χωρίς αυξημένη ευαισθησία, χωρίς προσωπική τιμή, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς ευσυνειδησία στην εκτέλεση του καθήκοντος; Χωρίς όλες αυτές τις Ελληνικές αρετές;

Φαίνεται πως ο κόσμος είναι μικρός και το μυστικό διέρρευσε. Κάποιος μίλησε στους Άγγλους για και το Ελληνικό φιλότιμο. Μόνο έτσι εξηγούνται όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στη Βρετανία. Για παράδειγμα ο υφυπουργός Δικαιοσύνης παραιτήθηκε γιατί εισέπραττε από τη βουλή επίδομα ενοικίου κατά τι μεγαλύτερο από αυτό που πραγματικά πλήρωνε!
Κάποιοι άλλοι κατηγορήθηκαν για δαπάνη 4,47 λιρών για σκυλοτροφή, ή για 115 λίρες συν ΦΠΑ για την αγορά λαμπτήρων! Υπήρχαν βέβαια και σοβαρότερες καταγγελίες για δαπάνες πολλών χιλιάδων, που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν μεν νόμιμες, όχι όμως και ηθικές.

Αυτή η ιστορία εν τέλει, είχε ως κατάληξη την παραίτηση του προέδρου της Βουλής των Κοινοτήτων, που ναι μεν καμία ευθύνη δεν είχε, είχε όμως την ευθιξία, θεωρώντας πως έπρεπε να «απολογηθεί» με τον τρόπο αυτό, για την συμπεριφορά των Βρετανών βουλευτών!
Μετά από όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να νιώθουμε υπερήφανοι, που το φιλότιμο είναι Ελληνική λέξη!

Κάποιος έπρεπε να πει τα πράγματα με το όνομά τους!

15 Μαίου 09

Ξάφνου μια φωνή, λέει επιτέλους φωναχτά αυτό που είναι στο μυαλό των περισσότερων. Ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο!

Το κλίμα στην πολιτική ζωή είναι πολύ κακό! Φωνές, νεύρα, αλληλοκατηγορίες, καχυποψία, αντιπαραθέσεις, τσακωμοί, λεονταρισμοί, ειρωνείες...
Δεν υπάρχει πιο βαρετό τηλεοπτικό θέαμα, από την εικόνα των αντιπαρατιθέμενων πολιτικών, που μιλούν φωναχτά όλοι μαζί, ανταλλάσσουν κοινότοπα επιχειρήματα, κάνουν ανούσιες διατυπώσεις, θεοποιούν μέχρι παρεξηγήσεως τους αρχηγούς τους και κυρίως κάνουν το άσπρο, μαύρο! Φρίκη!
Ατυχώς άπαντες, είμαστε θεατές μιας παράστασης που εξελίσσεται σε παρωδία. Η πραγματικότητα που διαμορφώνεται ημέρα με την ημέρα είναι ολοένα και πιο θλιβερή. Τα δημόσια οικονομικά βουλιάζουν, η δημόσια διοίκηση είναι ο ορισμός της διαφθοράς, η παιδεία βυθίζεται σε τέλμα, η υγεία αποσαθρώνεται... όλα πάνε από το κακό, στο χειρότερο!
Και ξάφνου, μέσα σ’ αυτή τη νοσηρή πραγματικότητα μια φωνή, λέει επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους! Σαν να επιχειρεί να μας ξυπνήσει από τον βαθύ μας λήθαργο, ο πρώην πρόεδρος της δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, λέει φωναχτά αυτό που είναι στο μυαλό των περισσότερων. Ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο και ότι η δημοκρατία μας νοσεί επικίνδυνα!
Όπως είπε σε ομιλία του ότι τα κόμματα «δεν σκέφτονται το καλό του τόπου, όσο το καλό του κόμματος...Ο κομματισμός συνεπάγεται αναξιοκρατική επιλογή προσώπων, που έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να μην έχουν ηθικές βάσεις και να καταλήγουν σε σκάνδαλα, σε διαφθορά, που είναι το βασικό μειονέκτημα του σημερινού μας πολιτικού βίου». Είπε ακόμη ο κύριος Στεφανόπουλος ότι «η σημερινή κρίση οφείλεται στην έλλειψη ηθικών αρχών... Η εργατικότητα, η εντιμότητα, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός στη γνώμη του άλλου, η συνείδηση καθήκοντος και ευθύνης δεν υπάρχουν πια στον τόπο μας» Επιτέλους! Σκληρές αλήθειες, που εκστομίζονται χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ποιος μπορεί άραγε να διαφωνήσει με τις απόψεις του πρώην προέδρου;
Το εύλογο ερώτημα είναι, και τι έγινε που τα είπε; Εμφανώς, τίποτε περισσότερο από το να προβληματίσει κάποιους ανυποψίαστους συμπολίτες μας! Από την άλλη όμως, στο μυαλό εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, που αγωνιούν, αναρωτιούνται, αμφισβητούν και διαβλέπουν τα αδιέξοδα που έρχονται, είναι μια επιβεβαίωση πως δεν είναι οι μόνοι που κάνουν τις αυτές δυσάρεστες διαπιστώσεις. Ότι το πολιτικό προσωπικό είναι ανεπαρκές, ότι η αναξιοκρατία έχει επικρατήσει παντού, ότι όλα υποτάσσονται στο κομματικό συμφέρον!
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Κάποιος έπρεπε να κάνει την αρχή, να τολμήσει πρώτος! Ίσως ο λόγος του κυρίου Στεφανόπουλου να αποτελέσει την αφορμή, για να ακουστούν και άλλες φωνές, από ανθρώπους που μέχρι σήμερα διστάζουν ή φοβούνται να πάνε «κόντρα στο ρεύμα».

Η ψωροκώσταινα του 60 ζει!

9 Μαίου 09

Και όμως ακόμη και σήμερα, όπως ακριβώς συνέβαινε δεκαετίες πριν, έρχονται στιγμές που διαπιστώνεις το χάος που χωρίζει την σύγχρονη Ελλάδα, από άλλες ανεπτυγμένες χώρες.


Κάποτε, τρεις- τέσσερις δεκαετίες πριν, οποίος επέστρεφε στην Ελλάδα από το εξωτερικό- κυρίως από τις χώρες της Δύσης- είχε να λέει για το πόσο διαφορετικά ήταν εκεί τα πράγματα. Πρώτα απ’ όλα ήταν ο πλούτος, οι υποδομές και η ανάπτυξη. Η αφθονία σε καταναλωτικά αγαθά! Μετά ήταν ο τρόπος που λειτουργούσε η δημόσια διοίκηση! Αξιόπιστη και σοβαρή, απέναντι σε όλους τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις. Που ακόμη και για έναν μετανάστη που ξεκινούσε τη ζωή του το μηδέν, όλες οι διαδικασίες και οι συναλλαγές ήταν εύκολες. Χωρίς να απαιτούνται «γρηγορόσημα» και κάθε λογής λαδώματα.
Ενθουσιώδεις εξιστορήσεις, που φάνταζαν τότε στα «άμαθα» αυτιά μας ως ιστορίες από άλλο πλανήτη. Άλλωστε, η μοναδική γέφυρα τότε με τον έξω κόσμο, ήταν για τους περισσότερους οι διηγήσεις των Ελλήνων μεταναστών, κάθε φορά που επισκέπτονταν την πατρίδα. Μπορεί σήμερα οι ιστορίες αυτές να φαντάζουν υπερβολικές, όμως εκείνη την μακρινή εποχή, απηχούσαν την πραγματικότητα.
Τα χρόνια πέρασαν και ευτυχώς η Ελλάδα είναι πλέον μια σύγχρονη και αξιόπιστη δημοκρατία, έχοντας ταυτίσει τα συμφέροντά της με μερικές από τις ισχυρότερες χώρες του πλανήτη. Είναι ισότιμο μέλος στην Ε.Ε., συμμετέχει στο σημαντικότερο παγκοσμίως οικονομικό λόμπι- την Ευρωζώνη και με βάση όλους τους δείκτες, συγκαταλέγεται μεταξύ των 20- 25 περισσότερο ανεπτυγμένων κρατών του κόσμου!
Και όμως ακόμη και σήμερα, όπως ακριβώς συνέβαινε δεκαετίες πριν, έρχονται στιγμές που διαπιστώνεις το χάος που χωρίζει την σύγχρονη Ελλάδα, από άλλες ανεπτυγμένες χώρες.
Σήμερα οι διαφορές μας μπορεί να μην είναι οικονομικές. Υπάρχουν όμως θέματα που δυστυχώς μας γυρίζουν πίσω, στις διαφορές της «ψωροκώσταινας» του 60 με τον υπόλοιπο κόσμο! Πως αλλιώς να σχολιάσει κανείς την πρόσφατη δήλωση του προέδρου της δημοκρατίας κατά τη επίσημη επίσκεψη του στην Φινλανδία;
«Η προτροπή μου, είπε ο κύριος Παπούλιας, είναι να ακολουθήσουμε τη συνταγή και το 'φάρμακο' της Φινλανδίας. Δηλαδή, διαφάνεια, έλεγχος και η πολιτική τάξη να είναι εξαιρετικά διαφανής.... Ο καθένας να απλώνει τα πόδια του, όσο το πάπλωμά του επιτρέπει.»
Δήλωση που κάνει αντιληπτή την εντύπωση που αποκόμισε ο πρώτος Έλληνας πολίτης, ώστε να κάνει την ασυνήθιστη αλλά ειλικρινή σύγκριση τη χώρα μας, με μια άλλη χώρα.
Όμως εντυπωσιακότερη ήταν η δήλωση της προέδρου της Φινλανδίας: «... το φάρμακο, που (σας) προτείνω, είναι η καλή διακυβέρνηση και η διαφάνεια σε τέτοιο βαθμό, που κανείς να μην μπορεί, ουσιαστικά να μην τολμάει, να κάνει κάτι που δεν είναι σωστό.» Αναλογιστείτε μόνο τι θα είχε συμβεί αν τη αυτή δήλωση - υπόδειξη- την είχε κάνει, κάποιος Αμερικανός πρόεδρος!

Δίκαιο είναι, ότι και κομματικά ωφέλιμο!

30 Απριλίου

Είναι παντελώς ακατανόητο το γεγονός πως ακόμη και η απονομή δικαιοσύνης, είναι υποδεέστερη που κομματικού οφέλους!

Πως θα σας φαινόταν αν σας έλεγαν, πως για μια πολύκροτη υπόθεση, που απασχολεί ολόκληρη τη χώρα και την οποία ερευνούν ομού 13(!) εισαγγελείς, το (εισαγγελικό) πόρισμα που θα προέκυπτε, δεν θα ήταν ένα, αλλά... πέντε! Πέντε διαφορετικά πορίσματα και μάλιστα αντίστοιχα με την κομματική ταυτότητα των εισαγγελέων! Με άλλα λόγια οι 13 εισαγγελείς, αφού έχουν εξετάσει όλοι μαζί τους ίδιους μάρτυρες, έχουν μελετήσει όλοι τους ίδιους φακέλους, έχουν στα χέρια τους ακριβώς τα ίδια στοιχεία, συντάσσουν πέντε διαφορετικά πορίσματα και συντάσσονται αποκλειστικά με βάση την κομματική τους ταυτότητα! Θα πείτε δεν γίνονται αυτά τα πράγματα! Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο!
Ασφαλώς και συμβαίνει και μάλιστα τα πράγματα είναι λίγο ακόμη χειρότερα. Δεν είναι μόνο γεγονός πως οι εισαγγελείς είναι διορισμένοι κομματικοί εκπρόσωποι, είναι και το γεγονός πως κάποιοι από αυτούς, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την νομική επιστήμη! Άλλος εισαγγελέας είναι ψυχολόγος, άλλος πολιτικός επιστήμονας, άλλος οικονομολόγος, άλλος φυσικός! Και όμως τους ζητείται να καταθέσουν έγκυρη νομική άποψη, που θα οδηγήσει σε ενδεχόμενη καταδίκη ή αθώωση, σε υπόθεση μάλιστα τόσο σοβαρή! Μοιάζουν στ’ αλήθεια παράλογα όλα αυτά.
Είναι όμως αντικειμενικά και αναμφισβήτητα γεγονότα και αφορούν την πολύκροτη υπόθεση Παυλίδη. Άραγε, πόσο πιο κραυγαλέο παράδειγμα υπάρχει για τον παράλογο τρόπο που επιχειρείται να απονεμηθεί δικαιοσύνη, όταν πρόκειται για διατελέσαντες υπουργούς.
Ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, ότι σύμφωνα με το άρθρο 86 του συντάγματος, οι βουλευτές της ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής (παλαιότερα λεγόταν προανακριτική), ασκούν αρμοδιότητα εισαγγελέα. Εν προκειμένω λοιπόν, έχουμε 13 «εισαγγελείς» που οφείλουν αντικειμενικά και ανεπηρέαστα να καταθέσουν την έγκυρη άποψη τους, ως «λειτουργοί της δικαιοσύνης»! Και μάλιστα με αίσθημα ευθύνης, καθώς πρόκειται για υπόθεση που απασχολεί ολόκληρη τη χώρα. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Και όμως, το σωστό και το δίκαιο είναι αυτό που συμφέρει το κόμμα! Αληθινό είναι ότι είναι και κομματικά συμφέρον!
Για κάθε λογικό άνθρωπο, είναι ακατανόητες οι λεκτικές ακροβασίες στα πέντε διαφορετικά πορίσματα, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, δηλαδή τη διαφορετική άποψη. Αλλά κυρίως είναι ακατανόητο το γεγονός πως ακόμη και η απονομή δικαιοσύνης, είναι υποδεέστερη που κομματικού οφέλους!
Άραγε, αν για τη βουλή δεν είναι πρόβλημα μια «προανακριτική επιτροπή» με τόσο έντονες κομματικές αποχρώσεις, γιατί να είναι πρόβλημα για τη Δικαιοσύνη:

Η τιμή, τιμή δεν έχει και τιμή στον που την έχει!

24 Απριλίου

Υπόθεση με τέλειες αναλογίες! Ακριβώς στα μέτρα των πολιτικών, για να αποδείξουν πως πλέον οι υποψίες για σκάνδαλα , θα οδηγούνται στην δικαιοσύνη.

Η ιστορία είναι απλή. Ένας επιχειρηματίας καταγγέλλει, πως του ζητήθηκαν χρήματα προκειμένου να πάρει μια δουλειά και εμπλέκει στην υπόθεση έναν υπουργό. Η βουλή συγκροτεί ειδική επιτροπή, ερευνά την υπόθεση και την άλλη εβδομάδα ψηφίζει για την παραπομπή ή όχι του συγκεκριμένου υπουργού στη δικαιοσύνη, προκειμένου να διερευνηθεί η υπόθεση. Σημειωτέον, ο υπουργός έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει υπερηφάνως, πως ο ίδιος προσέφυγε άμεσα στην δικαιοσύνη, προκειμένου να μην υπάρξουν σκιές στην υπόθεση αυτή!
Η υπόθεση Παυλίδη, είναι αντικειμενικά μια εύκολη υπόθεση. Ένας εμπλεκόμενος, με συγκεκριμένες εναντίον του καταγγελίες, μικρός ο κύκλος των προσώπων που θα πρέπει να εξεταστούν, περιορισμένη η χρονική περίοδος που πρέπει να διερευνηθεί από την δικαιοσύνη. Με άλλα λόγια, αν συγκριθεί με άλλες υποθέσεις σκανδάλων που αιωρούνται, ή που μπήκαν στο συρτάρι, πρόκειται -αν αποδειχθεί ενοχή - για «σκανδαλάκι»!
Μια υπόθεση με τέλειες αναλογίες! Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των πολιτικών, για να αποδείξουν πως αυτό που συζητά ολόκληρη η κοινωνία, έφτασε στ’ αυτιά τους. Ότι επιτέλους, αν υπάρχουν υποψίες για σκάνδαλα στο δημόσιο βίο, να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη προκειμένου να διερευνηθούν! Η κατάλληλη υπόθεση στον κατάλληλο χρόνο. Να φωτιστούν έτσι όποιες σκιές υπάρχουν και τέλος πάντων να δείξουν οι πολιτικοί ότι έπαψαν να κρύβονται πίσω από το μόρφωμα που αποκαλείται «νόμος περί ευθύνης υπουργών».
Λογικό είναι να αναρωτηθείτε: Η υπόθεση Παυλίδη είναι το πρόβλημα; Αυτό είναι το σκάνδαλο που κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών; Είναι –θα πείτε- η Siemens, που το άκουσμα και μόνο των πράσινο- μπλε εκατομμυρίων που πήγαιναν σε λαδώματα εδώ και πολλά χρόνια, προκαλεί ζάλη. Είναι το καραμπινάτο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, που τείνει να γίνει θεία κωμωδία.
Ναι, αλλά ακριβώς για αυτό το λόγο, η υπόθεση Παυλίδη αποτελεί το τέλειο άλλοθι. Είναι ένα επιπλέον κίνητρο να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη.
Μα θα γίνουν πρόωρες εκλογές αν παραπεμφθεί ο υπουργός, λένε πολλοί. Όχι βέβαια, είναι η απάντηση. Κανείς δεν θέλει να πάμε σε εκλογές. Κανείς! Και όταν κανείς δεν θέλει εκλογές, εκλογές δεν γίνονται!
Αλλά ακόμη και αν στραβώσει το κλίμα και δεν λειτουργήσουν οι δικλείδες ασφαλείας του συστήματος, χίλιες φορές να πάμε σε εκλογές, παρά να συνεχιστεί αυτή η κωμωδία του άρθρου 86 του συντάγματος. Αυτό που όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί, δηλώνουν ότι πρέπει επιτέλους να αλλάξει, προκειμένου να απονέμεται δικαιοσύνη, χωρίς τις κραυγαλέες διακρίσεις που ισχύουν σήμερα. Μέχρι να έλθει εκείνη η ώρα, ας αποδείξουν με την ψήφο τους, την άλλη εβδομάδα στη βουλή, πως δεν παίζουν με τα λόγια!

Διαπλοκή ή διαφθορά, ποινική ή πολιτική ευθύνη;

Απρίλιος 09
Τι σημαίνει διαπλοκή; Ποια είναι η αληθινή της έννοια; Πρωτακούστηκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και έκτοτε ακούγεται όλο και συχνότερα; Η αλήθεια είναι πως σε τρία δημοφιλή on line λεξικά (Τριανταφυλλίδη, Κριαρά, Γεωργακά) το λήμμα «διαπλοκή» δεν υπήρχε. Υπήρχε μόνο το εντελώς αθώο «διαπλέκω» (πλέκω κάτι, μαζί με κάτι άλλο). Τελικά μετά από εξαντλητική αναζήτηση, βρέθηκε η λέξη σε δύο σχετικά πρόσφατες εκδόσεις λεξικών, ως (αθώα) «σύνθεση ή σύμπλεξη» στο Μείζον λεξικό Τεγόπουλου Φυτράκη και ως (ενδεχομένως ύποπτη) «στενή αλληλεξάρτηση» στην τελευταία έκδοση του λεξικού Μπαμπινιώτη! Είναι άραγε η διαπλοκή κάτι καινούργιο και για τον λόγο αυτό δεν το συμπεριέλαβαν οι παλαιότερες εκδόσεις των λεξικών ή μήπως υπάρχει και άλλη εκδοχή; Το είχε πει πέρυσι, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Κ» της Καθημερινής ένας από τους κορυφαίους αστροφυσικούς στον κόσμο, ο Σταμάτης Κριμιτζής: «… Τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη χρησιμοποιούν τον ευφημισμό "διαπλοκή", που … καλύπτει έντεχνα την αποφυγή της αληθινής έννοιας, δηλαδή της διαφθοράς... Με πειράζει και το γεγονός ότι αυτή θεωρείται μια "φυσική" κατάσταση...» Φαίνεται πως τα λεξικά επιβεβαιώνουν τον σπουδαίο Έλληνα επιστήμονα. Όμως πέραν τούτου, αναπόφευκτα, δημιουργούνται σκέψεις. Αν η «διαπλοκή» είναι το προκάλυμμα της διαφθοράς, η «πολιτική ευθύνη», είναι άραγε αντίβαρο στην ποινική ευθύνη; Γιατί αρκεί ένας πολιτικός, π.χ. υπουργός « να αναλάβει την πολιτική ευθύνη» και να καθαρίζει; Επειδή παραπλανήθηκε, επειδή παρέβλεψε το αυτονόητο; Ακόμη και όταν με δική του απόφαση προκαλεί – κατά παράβαση των νόμων- σκανδαλώδη ζημία στο Ελληνικό Δημόσιο! Άραγε τι μπορεί να καλύπτουν τα «μικροκομματικά οφέλη»; Γιατί είναι λογικό ένας Υπουργός, προκειμένου να επανεκλεγεί, να κατευθύνει σκανδαλωδώς και χωρίς αιδώ, πακτωλό κονδυλίων προς την εκλογική του περιφέρεια; Δεν κάνει με τον τρόπο αυτό προεκλογική εκστρατεία με Δημόσιο χρήμα; Πόσο εύλογο, ηθικό και σύννομο είναι το «πολιτικό κόστος»; Γιατί με αυτή την δικαιολογία παίρνονται διαχρονικά αποφάσεις, που έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα τη χώρα και τους πολίτες της; (π.χ. σκανδαλώδεις νομοθετικές ρυθμίσεις). Διαπλοκή, πολιτικό κόστος, πολιτική ευθύνη, μικροκομματικά οφέλη. Όροι της σύγχρονης πολιτικής επικοινωνίας, που μοιάζουν να «εφευρέθηκαν», για να δικαιολογούνται τα αδικαιολόγητα. Να δίνουν νόμιμη υπόσταση και ηθικό αντίβαρο σε πράξεις που με όρους δικαίου, θα ήταν ποινικά κολάσιμες. Εκτός αν ισχύει αυτό που είπε ο Αντρέ Μαρλό, συγγραφέας και υπουργός του Ντε Γκολ επί σειρά ετών: «Στην πολιτική, όπως και στην γραμματική, το λάθος που κάνουν όλοι ανακηρύσσεται κανόνας». Οπότε καλώς υπάρχει αυτός ο απίθανος νόμος «περί ευθύνης υπουργών» και καλώς χαρίστηκε στις Vatopedi off shore, ότι καλύτερο διέθετε σε γη το Ελληνικό Δημόσιο!