12 Φεβρουαρίου 2012
Μακάρι τα επώδυνα μέτρα να τελείωναν εδώ. Μακάρι όσα μας υποδείχθηκαν (και όχι συμφωνήθηκαν εννοείται), να ήταν αυτά και τέλος. Κάπου εδώ να τελείωναν οι υποχρεώσεις μας, προκειμένου οι δανειστές μας να συνεχίσουν να μας δανείζουν, για να τους επιστρέφουμε τα δανεικά!Να μας πληρώνουν, για να τους πληρώνουμε!
Μάλιστα για να διασφαλίσουν πως θα γίνει ακριβώς έτσι και δεν θα λοξοδρομήσει ούτε ένα ευρώ, για να καλύψει εσωτερικές ανάγκες της χώρας μας, σκέφτονται τη δημιουργία ειδικού ταμείου, όπου θα δεσμεύονται τα χρήματα της βοήθειας.
Μην ξεχνάτε πως από φέτος, η εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού, γίνεται χωρίς δανεικά. Οι ανάγκες λειτουργίας του κράτους θα καλύπτονται αποκλειστικά από τα έσοδα που θα προκύπτουν. Μισθοί, συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, συγκοινωνίες, στρατός, δημόσια τάξη, ασφαλιστικά ταμεία, πρόνοια κλπ θα πρέπει να εξυπηρετούνται από τα χρήματα που θα μπαίνουν στα δημόσια ταμεία και μόνο. Τι σημαίνει αυτό; Αν έχει χρήματα το κράτος, πληρώνει κανονικά. Αν όχι, δεν πληρώνει ή πληρώνει λιγότερα.
Χρειάζονται περίπου πενήντα εννέα δισ. ευρώ, πέντε δισ. περισσότερα από πέρυσι, για να βγει φέτος η χρονιά. Μάλιστα πρέπει να υπάρξει στο τέλος του χρόνου και ένα μικρό περίσσευμα, γύρω στα 2,5 δισ. ως πρωτογενές πλεόνασμα, όπως έχουμε δεσμευτεί στην τρόικα. Με το καλημέρα όμως, φάνηκε πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ήδη τον Ιανουάριο, παρότι ήταν σε εξέλιξη η είσπραξη διαφόρων χαρατσιών και των τελών κυκλοφορίας, τα έσοδα του προϋπολογισμού όχι μόνο δεν αυξήθηκαν, αλλά μειώθηκαν κατά ένα δισ. ευρώ.
Αντί για αύξηση 8,9%, παρουσίασαν μείωση κατά 7%! Ειδικά στον ΦΠΑ, που αποτυπώνει και την εικόνα της αγοράς, υπήρξε καθίζηση εσόδων κατά 18,7%. Οι εκτιμήσεις είναι δυσοίωνες καθώς ακριβώς λόγω των απαιτήσεων του νέου μνημονίου, (αλλά και των κάθε λογής παράλογων φόρων που ήδη πληρώνουμε) θα έχουμε περαιτέρω περιορισμό της κατανάλωσης, ανατροφοδότηση της ύφεσης και ως εκ τούτου μείωση των εσόδων.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δύο τινά. Σε νέα μέτρα είτε με απαίτηση της τρόικας, προκειμένου να καλυφθούν οι αποκλίσεις από τους στόχους του μνημονίου, είτε ακόμη χειρότερα με δική μας πρωτοβουλία, προκειμένου να αποφευχθεί εσωτερική στάση πληρωμών. Όσο πιθανό είναι το πρώτο, τόσο και άλλο τόσο πιθανό μοιάζει το δεύτερο. Ο μεγάλος φόβος είναι το ενδεχόμενο να περιέλθει το δημόσιο σε ταμειακό αδιέξοδο και να αδυνατεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες και υποχρεώσεις του.
Και αυτό λόγω της διαφαινόμενης υστέρησης των εσόδων και της αδυναμίας εξωτερικού δανεισμού. Μέχρι πέρυσι είτε με τις αλλεπάλληλες εκδόσεις έντοκων γραμματίων, είτε με την βοήθεια της τρόικας, έβρισκε τον τρόπο να πληρώνει τουλάχιστον μισθούς και συντάξεις. Έστω εις βάρος της χρηματοδότησης των υπολοίπων δομών και λειτουργιών του κράτους και αυξάνοντας υπέρμετρα τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται ψυχραιμία, καθώς η χρονιά που διανύουμε μπορεί να κρύβει ακόμη πιο δυσάρεστες εκπλήξεις.Η απόγνωση από τα νέα σκληρά μέτρα είναι πρωτοφανής. Όπως και η οργή από το θέατρο των πολιτικών αρχηγών, με την υποτιθέμενη διαβούλευση με την τρόικα! Η κοινωνία μοιάζει πλέον με ένα ελατήριο που τεντώνεται πέρα από τα όρια του. Κάποια στιγμή είναι μοιραίο ή να σπάσει, ή η συσσωρευμένη ένταση να εκτονωθεί βίαια! Και στην μία και στην άλλη περίπτωση τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Δυστυχώς κανείς δεν είναι σε θέση να προτείνει ρεαλιστική λύση, ώστε να μην συμβεί είτε το ένα, είτε το άλλο! Δημοσιεύτηκε στην Ισοτιμία
Μακάρι τα επώδυνα μέτρα να τελείωναν εδώ. Μακάρι όσα μας υποδείχθηκαν (και όχι συμφωνήθηκαν εννοείται), να ήταν αυτά και τέλος. Κάπου εδώ να τελείωναν οι υποχρεώσεις μας, προκειμένου οι δανειστές μας να συνεχίσουν να μας δανείζουν, για να τους επιστρέφουμε τα δανεικά!Να μας πληρώνουν, για να τους πληρώνουμε!
Μάλιστα για να διασφαλίσουν πως θα γίνει ακριβώς έτσι και δεν θα λοξοδρομήσει ούτε ένα ευρώ, για να καλύψει εσωτερικές ανάγκες της χώρας μας, σκέφτονται τη δημιουργία ειδικού ταμείου, όπου θα δεσμεύονται τα χρήματα της βοήθειας.
Μην ξεχνάτε πως από φέτος, η εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού, γίνεται χωρίς δανεικά. Οι ανάγκες λειτουργίας του κράτους θα καλύπτονται αποκλειστικά από τα έσοδα που θα προκύπτουν. Μισθοί, συντάξεις, νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια, συγκοινωνίες, στρατός, δημόσια τάξη, ασφαλιστικά ταμεία, πρόνοια κλπ θα πρέπει να εξυπηρετούνται από τα χρήματα που θα μπαίνουν στα δημόσια ταμεία και μόνο. Τι σημαίνει αυτό; Αν έχει χρήματα το κράτος, πληρώνει κανονικά. Αν όχι, δεν πληρώνει ή πληρώνει λιγότερα.
Χρειάζονται περίπου πενήντα εννέα δισ. ευρώ, πέντε δισ. περισσότερα από πέρυσι, για να βγει φέτος η χρονιά. Μάλιστα πρέπει να υπάρξει στο τέλος του χρόνου και ένα μικρό περίσσευμα, γύρω στα 2,5 δισ. ως πρωτογενές πλεόνασμα, όπως έχουμε δεσμευτεί στην τρόικα. Με το καλημέρα όμως, φάνηκε πως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ήδη τον Ιανουάριο, παρότι ήταν σε εξέλιξη η είσπραξη διαφόρων χαρατσιών και των τελών κυκλοφορίας, τα έσοδα του προϋπολογισμού όχι μόνο δεν αυξήθηκαν, αλλά μειώθηκαν κατά ένα δισ. ευρώ.
Αντί για αύξηση 8,9%, παρουσίασαν μείωση κατά 7%! Ειδικά στον ΦΠΑ, που αποτυπώνει και την εικόνα της αγοράς, υπήρξε καθίζηση εσόδων κατά 18,7%. Οι εκτιμήσεις είναι δυσοίωνες καθώς ακριβώς λόγω των απαιτήσεων του νέου μνημονίου, (αλλά και των κάθε λογής παράλογων φόρων που ήδη πληρώνουμε) θα έχουμε περαιτέρω περιορισμό της κατανάλωσης, ανατροφοδότηση της ύφεσης και ως εκ τούτου μείωση των εσόδων.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δύο τινά. Σε νέα μέτρα είτε με απαίτηση της τρόικας, προκειμένου να καλυφθούν οι αποκλίσεις από τους στόχους του μνημονίου, είτε ακόμη χειρότερα με δική μας πρωτοβουλία, προκειμένου να αποφευχθεί εσωτερική στάση πληρωμών. Όσο πιθανό είναι το πρώτο, τόσο και άλλο τόσο πιθανό μοιάζει το δεύτερο. Ο μεγάλος φόβος είναι το ενδεχόμενο να περιέλθει το δημόσιο σε ταμειακό αδιέξοδο και να αδυνατεί να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες και υποχρεώσεις του.
Και αυτό λόγω της διαφαινόμενης υστέρησης των εσόδων και της αδυναμίας εξωτερικού δανεισμού. Μέχρι πέρυσι είτε με τις αλλεπάλληλες εκδόσεις έντοκων γραμματίων, είτε με την βοήθεια της τρόικας, έβρισκε τον τρόπο να πληρώνει τουλάχιστον μισθούς και συντάξεις. Έστω εις βάρος της χρηματοδότησης των υπολοίπων δομών και λειτουργιών του κράτους και αυξάνοντας υπέρμετρα τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται ψυχραιμία, καθώς η χρονιά που διανύουμε μπορεί να κρύβει ακόμη πιο δυσάρεστες εκπλήξεις.Η απόγνωση από τα νέα σκληρά μέτρα είναι πρωτοφανής. Όπως και η οργή από το θέατρο των πολιτικών αρχηγών, με την υποτιθέμενη διαβούλευση με την τρόικα! Η κοινωνία μοιάζει πλέον με ένα ελατήριο που τεντώνεται πέρα από τα όρια του. Κάποια στιγμή είναι μοιραίο ή να σπάσει, ή η συσσωρευμένη ένταση να εκτονωθεί βίαια! Και στην μία και στην άλλη περίπτωση τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Δυστυχώς κανείς δεν είναι σε θέση να προτείνει ρεαλιστική λύση, ώστε να μην συμβεί είτε το ένα, είτε το άλλο! Δημοσιεύτηκε στην Ισοτιμία
δεν μας χρειαζονται ουτε οι βολευτες ουτε οι διοικητες ουτε τα 'γκολντεν μποιουτε οι διευθυνοντες συμβουλοι ουτε οι χειριστες του fc 'των 'πολιτικαντηδων ουτε οι γραμματεις των βολευτων κοψε αυτους και να δεις τι οικονομια γινεται οπως επισης και οι ενοικιασεις κτιριων 'απο το δημοσιο τη 'στιγμη που διαθετει τοσα κτηρια
ΑπάντησηΔιαγραφή