Στη χώρα που ζούμε τίποτε δεν είναι αδιανόητο! Τα πάντα μπορούν να συμβούν. Τα καλύτερα και τα χειρότερα. Δυστυχώς στην εποχή μας, το δεύτερο συμβαίνει ολοένα και συχνότερα!
26/3/10
ΚΛΕΨΕ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ!
27 Μαρτίου 10
Το ταξί παντού στην Ευρώπη, είναι πανάκριβο. Για παράδειγμα στο Μόναχο μια διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο της πόλης, αντίστοιχη με τη διαδρομή έως το Ελ. Βενιζέλος, κοστίζει τρεις φορές περισσότερο απ’ ότι εδώ! Διαρκεί γύρω στα 40 λεπτά, χρόνος αρκετός για ενδιαφέρουσα κουβέντα.
Θα περίμενα ο συνομιλητής μου, που είναι οδηγός και ιδιοκτήτης του ταξί, να είναι ευχαριστημένος με τη δουλειά του, αφού το κόμιστρο που εισπράττει είναι υψηλότατο. Ο ίδιος όμως υποστηρίζει πως το μεροκάματο επαρκεί απλώς να διαβιεί η τετραμελής οικογένεια του. Μέχρι εκεί. Δεν υπάρχουν περιθώρια για διασκέδαση, ταξίδια, έξτρα αγορές, έκτακτα έξοδα.
Η αλήθεια είναι πώς το κόστος της ζωής στην πλούσια Βαυαρία είναι πολύ υψηλό, ενώ τα μεροκάματα έχουν συμπιεστεί, με συνέπεια να έχει μειωθεί η δουλειά. Όμως το πραγματικό πρόβλημα του, όπως λέει ο ίδιος, είναι οι φόροι. Σχεδόν το 50% της είσπραξης πάει στο κράτος! Κατ’ αρχήν είναι ο ΦΠΑ που αποδίδει κάθε μήνα, γύρω στα 1000 ευρώ, όπως προκύπτει από τις αποδείξεις που υποχρεωτικά κόβει. Είναι επίσης οι φόροι που πληρώνει μέσω της φορολογίας των (πανάκριβων) καυσίμων, όπως και οι φόροι που επιβαρύνουν τις επισκευές και τη συντήρηση του αυτοκινήτου του.
Κυρίως όμως είναι ο φόρος που πληρώνει στο τέλος του χρόνου, τεκμαρτός μεν, σε κλίμακα όμως που προκύπτει από τα χιλιόμετρα που έχει κάνει στη διάρκεια όλης της χρονιάς. Μάλιστα αν θελήσει να ταξιδέψει για διακοπές με το ταξί του, θα το δηλώσει στον κράτος, θα αφαιρεθούν τα χιλιόμετρα μεν, αλλά θα πληρώσει ένα σημαντικό αντίτιμο, όχι λιγότερο από 150- 200 ευρώ! Με άλλα λόγια ο γερμανός φίλος αποδίδει ετησίως στο κράτος από 14 έως 18 χιλιάδες ευρώ, πλέον των φόρων σε καύσιμα και επισκευές.
Είναι δε αδιανόητο να κλέψει. Συνεργεία της εφορίας θα τον ελέγξουν, αντιγράφοντας επί τόπου από το GPS του ταξί ηλεκτρονικά, όλες τις διαδρομές του τελευταίου 48ωρου και συγκρίνοντάς τις με τις αποδείξεις που έχει κόψει. Το πρόστιμο αν παρανομήσει είναι επαχθές και ο κίνδυνος αφαίρεσης της άδειας μεγάλος. Επίσης κάθε 18 μήνες θα αντιγραφούν στον υπολογιστή της εφορίας όλα τα δεδομένα από την κάρτα μνήμης του ταξιμέτρου!
Και αν φοβάστε μήπως σας έκλεψε, αρκεί να πάτε με την απόδειξη πληρωμής στην τροχαία. Αναγράφει που σας πήρε, που σας πήγε, πόσα χιλιόμετρα και πόση ώρα έκανε. Με βάση τα στοιχεία αυτά η αστυνομία υπολογίζει αν η χρέωση ήταν σωστή ή όχι. Αν όχι, σε 24 ώρες θα του έχει αφαιρεθεί η άδεια για 6 μήνες! Σε περίπτωση υποτροπής θα του αφαιρεθεί δια παντός!
Κατά πρώτον, οποιαδήποτε προσπάθεια για συγκρίσεις με τα καθ’ ημάς απλώς είναι απογοητευτική! Κατά δεύτερον, γίνεται εν μέρη αντιληπτός ο λόγος που η πλειοψηφία των Γερμανών, εναντιώνεται στην συμμετοχή της χώρας τους στην οικονομική στήριξη της Ελλάδας!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο οδηγός που μας αναφέρετε έχει καταλάβει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Έχει κατανοήσει ότι για να επιβιώσει πρέπει να είναι νομοταγής, ότι είναι μέρος ενός συνόλου (ταξιτζής) και ότι όλα τα σύνολα που αποτελούν την κοινωνία που ζει (υπάλληλοι, επαγγελματίες, έμποροι κλπ) πρέπει να έχουν την τέλεια συναρμογή και αλληλεξάρτηση, ώστε όλα στο κράτος να δουλεύουν όσο το δυνατόν καλύτερα. Δε διανοείται να σκεφτεί, ότι ο κλάδος του είναι κάτι διαφορετικό ή ότι μπορεί να αποτελεί εξαίρεση για κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνηθίζω να λέω στους μαθητές μου ότι ο άνθρωπος είναι το πιο άγριο ζώο. Ευτυχώς έχει το νου και την κρίση κι έτσι συντάσσει νόμους που τον περιορίζουν και τον κάνουν να σκεφτεί ότι η ελευθερία που συνεχώς διατυμπανίζει είναι ένα αγαθό που το απολαμβάνει κανείς μόνο αν πειθαρχεί. Αν μάλιστα η ράτσα του είναι ιδιαιτέρως απείθαρχη, τότε και οι νόμοι πρέπει να είναι αυστηρότεροι. Εδώ να συμπληρώσω κάτι που έχει να κάνει με την "αυστηρότητα" ενός νόμου.
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν αυστηροί νόμοι ΑΝ δίνουμε τις σωστές αρχές στη νεολαία και τη μεγαλώνουμε μέσα από τα ιδεώδη της συνέπειας, της αυτοσυγκράτησης και της αυτοπειθαρχίας (σχετ. στήλη ΓΝΩΜΕΣ, άρθρο Γιάννη Μαρίνου, Βήμα της Κυριακής 28.03.10). Αλλά το θέμα της Παιδείας είναι μεγάλο και όχι του παρόντος. Ας σκεφτούμε μόνο πόσοι έχουμε ευθύνη στο γιατί δεν έχουμε φτάσει στο επίπεδο της πειθαρχίας και αυτογνωσίας του οδηγού ταξί που αναφέρεται στο κύριο άρθρο. Όλοι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε στη μέση αυτών των ευθυνών. Κάπου όμως τριγύρω είστε κι εσείς οι δημοσιογράφοι. Ε, φίλε Τάκη; Δε συμφωνείς;