ΒΟΥΝΟ ή ΘΑΛΑΣΣΑ; Zermatt ή Μύκονος;

9 Ιανουαρίου 10

Αν η αιχμή του Ελληνικού τουρισμού είναι η καρδιά του καλοκαιριού, ή αντίστοιχη αιχμή για κάποιες χώρες της κεντρικής Ευρώπης, είναι η καρδιά του Χειμώνα. Ειδικά για τις χώρες στην περιοχή των Άλπεων, όπως η Αυστρία, η Ελβετία, αλλά και τμήματα της Ιταλίας (Δολομίτες) και της Γαλλίας (Γαλλικές Άλπεις), ο αντίστοιχος δικός μας «Δεκαπενταύγουστος», είναι το 15ήμερο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Ακριβώς με τον τρόπο που συρρέουν στους δημοφιλείς νησιωτικούς προορισμούς της χώρας μας τα σμήνη των τουριστών, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο εκατοντάδες χιλιάδες Βορειοευρωπαίοι κατακλύζουν τα ορεινά θέρετρα των Άλπεων. Οι δικές μας παραλίες, έχουν την αντιστοιχία τους ως τουριστική ατραξιόν, με τα δικά τους χιονοδρομικά κέντρα! Είναι η εποχή του μεγάλου συνωστισμού και του αυξημένου κόστους, καθώς στα περισσότερα θέρετρα, η πληρότητα είναι 100%.

Και εδώ εξαντλούνται οι ομοιότητες και οι αντιστοιχίες. Και αυτό γιατί οι διαφορές, είναι πολύ μεγάλες. Προσπαθώ να φανταστώ τον ξένο επισκέπτη της χώρας μας, να προσπαθεί κάτω από τον καυτό ήλιο, να βγάλει άκρη στο λιμάνι του Πειραιά, ή ακόμη χειρότερα την ώρα που «ξεμπουκάρει» από τον καταπέλτη του καραβιού, μαζί με εκατοντάδες άλλους τουρίστες στο χάος κάποιου νησιωτικού προορισμού.

Με τα rooms to let να του γνέφουν από παντού. Αυτοκίνητα, μηχανάκια και άνθρωποι ένα πράγμα! Ή στην πολυπόθητη παραλία λίγο αργότερα, με τα θορυβώδη beach bar, τις πανάκριβες ξαπλώστρες, τις αμέτρητες ταβέρνες και τα δεκάδες tourist shops με (τα κινέζικα) είδη θαλάσσης! Σκουπίδια παντού, τιμές τσουχτερές και παροχή των υπηρεσιών αμφίβολης ποιότητας!

Προσπαθώ να συγκρίνω όλο αυτό, με αυτό που βιώνει ο επισκέπτης σε ένα από τα προβεβλημένα ή τα λιγότερο γνωστά θέρετρα των Άλπεων της εποχή του μεγάλου συνωστισμού. Η εικόνα, είναι εντελώς διαφορετική. Από το χαμόγελο του γκαρσονιού ή του ρεσεψιονίστα, που αδυνατείς να διακρίνεις αν είναι «επαγγελματικό» ή είναι απλώς ειλικρινές και ανθρώπινο, μέχρι την τάξη και την οργάνωση παντού!

Οι εγκαταστάσεις του χιονοδρομικού κέντρου, δεν περιστοιχίζονται από δεκάδες «tourist shop», ενώ τα εστιατόρια και τα καφέ είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Σκουπίδι δεν υπάρχει ούτε για δείγμα. ενώ οι τιμές, ειδικά στα λιγότερο διάσημα resort, είναι αισθητά χαμηλότερες από την Ελλάδα! Αντιλαμβάνεσαι πως τα χρήματά σου μετράνε. Αυτό που πληρώνεις, αυτό αγοράζεις!

Ειδικά όμως ο τακτικός επισκέπτης, μπορεί να διαπιστώσει και κάτι ακόμη. Ότι την κρίση την αντιμετωπίζεις βελτιώνοντας την ποιότητα του προϊόντος που προσφέρεις και κρατώντας σταθερές τις τιμές, ή ενίοτε κάνοντας και εκπτώσεις. Δεν την αντιμετωπίζεις, κάνοντας «φτηνότερο» το προϊόν σου. Κάτι που δυστυχώς κάναμε το καλοκαίρι στην Ελλάδα, με τις γνωστές συνέπειες! Και καλύτερα ας μην μιλήσουμε για τον χειμερινό τουρισμό στην χώρα μας!