Οι βουλευτές ή οι δικαστές λένε ψέματα;

28 Ιανουαρίου 11

Εκτός από θλιβερή είναι και ανησυχητική η εικόνα που ξετυλίγεται σχεδόν καθημερινά εμπρός στα έκπληκτα στα μάτια της κοινής γνώμης. Δείτε για παράδειγμα την πρωτοφανή και αδιανόητη αντιπαράθεση για ένα σύγχρονο κράτος, μεταξύ της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας με αφορμή το σκάνδαλο Siemens. Πρωτοφανής για την ασυνήθιστη σφοδρότητα και αδιανόητη για τους χαρακτηρισμούς και τις εκατέρωθεν κατηγορίες!

Προσοχή, μιλάμε για τη νομοθετική και την δικαστική εξουσία! Τους δύο από τους τρεις πυλώνες του πολιτεύματος, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Γι’ αυτούς που θεσπίζουν τους νόμους και γι’ αυτούς που τους εφαρμόζουν, αποδίδοντας δικαιοσύνη. Δείτε ένα μικρό δείγμα δημόσιου διαλόγου, με αφορμή το ότι δεν προχώρησε το άνοιγμα επίμαχων λογαριασμών πολιτικών προσώπων, για το σκάνδαλο Siemens.

Η εξεταστική επιτροπή υποστηρίζει, πως παρότι ζητήθηκε εγκαίρως το άνοιγμα των λογαριασμών, η δικαιοσύνη δεν ανταποκρίθηκε! «… Ανταπόκριση υπήρξε μόνον από την Τράπεζα Ελλάδος, το ΣΔΟΕ και τη Βουλή… Το περισσόν του πονηρού εστί» (ομόφωνη ανακοίνωση των μελών της εξεταστικής επιτροπής).

Ουδέποτε ετέθη τέτοιο θέμα προς τη δικαιοσύνη, είτε γραπτώς είτε προφορικώς λέει η άλλη πλευρά. «Οι πολιτικοί ας κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους … Ίσως έτσι επιτύχουν την ύστατη ώρα της απαξίωσης στα μάτια του λαού, να περισώσουν κάτι από την αξιοπιστία τους» (ανακοίνωση της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων).

Η πρώτη παρατήρηση είναι πως αυτού του είδους η αντιπαράθεση, δείχνει την αποστροφή και την καχυποψία (ενδεχομένως και την αντιπάθεια) της μίας προς την άλλη πλευρά! Γεγονός εξαιρετικά επικίνδυνο για το πολίτευμα! Η δεύτερη παρατήρηση αφορά την φρασεολογία και την αισθητική του δημόσιου διαλόγου, που παραπέμπει σε διαμάχη μεταξύ φοιτητικών παρατάξεων!

Η τρίτη παρατήρηση εδράζεται στην κοινή λογική και στο γεγονός πως δεν μπορεί να έχουν δίκαιο και οι δύο πλευρές. Είτε οι βουλευτές, είτε οι δικαστές λένε ψέματα για τη δημιουργία εντυπώσεων! Ό,τι από τα δύο και αν συμβαίνει, είναι εξίσου επιζήμιο για το πολίτευμα και τον τόπο. Και αν οι πολιτικοί δεν εμπιστεύονται τη δικαιοσύνη, γιατί να την εμπιστευθεί ο απλός πολίτης;

Αν τίθεται θέμα αξιοπιστίας των πολιτικών και νομοθετικής εξουσίας, δεν τίθεται θέμα αξιοπιστίας και των νόμων που θεσπίζει; Προφανώς δεν πρόκειται για φυσική αντιπάθεια, ούτε είναι κάτι που συνέβη ξαφνικά ένα πρωί. Αφορά την αποδοκιμασία και την απογοήτευση της κοινής γνώμης καθώς μια ακόμη φορά, για ένα σκάνδαλο που έχει διαβρώσει το πολιτικό σύστημα και έχει ζημιώσει με πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια τη χώρα, δεν θα υπάρξει ένοχος!

Το θέμα είναι, λοιπόν, ποιος θα σηκώσει το βάρος και θα αναγνωρίσει την ευθύνη του για το επικείμενο φιάσκο! Παρά τη γενικευμένη κατακραυγή, δεν φαίνεται έτοιμος ο πολιτικός κόσμος να αναλάβει την ευθύνη! Και για να είμαστε δίκαιοι, όσο και αν θελήσουν κάποιοι να προσθέσουν στο κάδρο την δικαιοσύνη, οι ευθύνες που της αναλογούν είναι μηδαμινές, σε σχέση με αυτές του πολιτικού κόσμο.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ WWW.AIXMI.GR
http://www.aixmi.gr/index.php/vouleutes-dikastes-lene-psemata/

ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΚΟΜΠΟΣ ΣΤΟ ΧΤΕΝΙ!

22 Ιανουρίου 11

Περισσεύουν τα κροκοδείλια δάκρυα για τον Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών. Το εμπεδώσαμε πλέον, πως ο πολιτικός κόσμος οικτίρει για τον επαίσχυντο νόμο (που άπαντες ψήφισαν παλαιότερα), καθώς δεν επιτρέπει την τιμωρία των ενόχων. Αν κάποιος ζούσε σε άλλη χώρα, κάλλιστα θα μπορούσε να υποθέσει πως τον συγκεκριμένο νόμο μας τον επέβαλαν οι ξένοι κερδοσκόποι και τα διεθνή κέντρα που επιβουλεύονται τη χώρα. Κάτι σαν το μνημόνιο δηλαδή...

Το θέμα είναι στην επικαιρότητα, καθώς την ώρα που είναι σε εξέλιξη οι διαδικασίες διερεύνησης των μεγάλων σκανδάλων, εντείνεται συνεχώς η πίεση της κοινής γνώμης. Αν όλα αυτά συνέβαιναν 5-6 χρόνια πριν, το κακό θα ήταν μικρό. Άλλωστε ο νόμος δεν είναι καινούργιος. Από το 2001 που συντάχθηκε και ενσωματώθηκε στο Σύνταγμα και μέχρι σήμερα, ποτέ δεν εκφράστηκε με τόσο καθολικό και οργισμένο τρόπο η αποδοκιμασία, αλλά και η καχυποψία της κοινής γνώμης. Αποδοκιμασία για έναν νόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα αυτών, που υποτίθεται πως προορίζεται να ελέγξει και καχυποψία καθώς λίγοι πιστεύουν πως το ζητούμενο είναι η κάθαρση και όχι οι πολιτικές σκοπιμότητες.

Σήμερα έφτασε ο κόμπος στο χτένι! Τα φαινόμενα της ατιμωρησίας που στο παρελθόν το πολύ να γίνονταν σκετσάκι σε καλοκαιρινή επιθεώρηση στο Δελφινάριο, είναι πλέον αιτία χλευασμού, αλλά και πολέμου! Δείτε για παράδειγμα την δημόσια αποδοκιμασία όλο και πιο συχνά επώνυμων πολιτικών, αλλά και τα συμπτώματα ανυπακοής και παραβίασης των νόμων, του τύπου «κίνημα των διοδίων» ή μαζικών κινητοποιήσεων παρά τις αντίθετες δικαστικές αποφάσεις.

Άλλωστε τι να υποθέσει ο πολίτης όταν η ΝΔ πανηγυρίζει δικαιωμένη που κανείς από τους «Βατοπεδινούς» δεν θα οδηγηθεί στη δικαιοσύνη (λόγω παραγραφής μετά το αιφνιδιαστικό κλείσιμο της Βουλής) και το ΠΑΣΟΚ (που έφτιαξε την απίθανη διάταξη που επιτρέπει την παραγραφή) να την κατηγορεί για υποβάθμιση της αξιοπιστίας της πολιτικής!

Όμως πέρα από το γράμμα του περιβόητου νόμου περί ευθύνης υπουργών, υπάρχει και το γράμμα της λογικής. Ποιος νόμος για παράδειγμα εμπόδιζε να ζητηθεί να ανοίξουν οι επίμαχοι λογαριασμοί για το σκάνδαλο, ή να γίνει εξαντλητικός έλεγχος στα κομματικά ταμεία για να διαπιστωθεί αν μπήκε χρήμα από τα μαύρα ταμεία του πολυεθνικού κολοσσού. Κανένας!

Όπως κανένας νόμος δεν υποχρέωνε τα μέλη της εξεταστικής επιτροπής να γράφουν και να σβήνουν ονόματα μέχρι την τελευταία στιγμή! Θα μπορούσαν να συμφωνήσουν, πως όλοι όσοι έχουν εμπλοκή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο σκάνδαλο , να παραπεμφθούν χωρίς εξαιρέσεις! Ας κρίνουν οι δικαστές- βουλευτές που θα οριστούν στην προανακριτική, για ποιους συντρέχουν λόγοι παραπομπής στη δικαιοσύνη. Άλλωστε ως γνωστόν, ότι είναι νόμιμο, δεν είναι απαραιτήτως και ηθικό!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία

Κάθαρση; Κάν ‘το όπως η ΑΕΚ…

20 Ιανουαρίου 11

Είναι, λέει, το μεγάλο ζητούμενο, η κάθαρση της πολιτικής ζωής. Το έχουν πει σε όλους τους τόνους ξανά και ξανά, όσοι ασχολούνται με την πολιτική στον τόπο μας.

Όλοι τους, πρώην και νυν αρχηγοί κομμάτων, πρώην και νυν προσωπικότητες, μιλούν για την επιτακτική ανάγκη να καθαρίσει το τοπίο και να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της πολιτικής, που σήμερα βρίσκεται στο ναδίρ.

Ούτως ή άλλως θα πείτε, ήταν εξ αρχής θέμα υψηλής προτεραιότητας για την παρούσα κυβέρνηση. «Θα βγουν όλα στο φως, ακόμα και αν χρειαστεί να ματώσουμε» είχε πει στο κοινοβούλιο ο πρωθυπουργός, αναφερόμενος στα σκάνδαλα και στις σκιές που βαρύνουν τον πολιτικό κόσμο.

Ωστόσο σήμερα, ακριβώς 16 μήνες μετά, εξακολουθεί να επικρατεί μαύρο σκοτάδι. Σκάνδαλα εκατοντάδων εκατομμυρίων, εξόφθαλμες υποθέσεις λαθροχειρίας και κραυγαλέου πλουτισμού, εγκλήματα που ο ποινικός κώδικας χαρακτηρίζει βαρύτατα κακουργήματα, παραμένουν ατιμώρητα.

Σοφά οργανωμένο το πολιτικό σύστημα, έχει στεγανοποιήσει κάθε πιθανή χαραμάδα απ’ όπου θα μπορούσε να περάσει μια αχτίδα φωτός. Απίθανοι νόμοι, διαδικασίες που επιτρέπουν την πολιτική συναλλαγή, προσωπικές συμπάθειες και φιλίες, ουσιαστικά κάνουν αδύνατη την αναζήτηση της αλήθειας.

Είτε το σκάνδαλο λέγεται Βατοπέδι, είτε Siemens, είτε Δομημένα Ομόλογα, η ουσία παραμένει ίδια. Κανείς δεν αποφασίζει, να κόψει το χέρι του!

Μέχρις ότου επέλθουν οι θεσμικές Συνταγματικές αλλαγές, που υποτίθεται θα επιτρέπουν την δίωξη πολιτικών προσώπων, κάτι για το οποίο θα χρειαστούν όμως πολλά χρόνια, αν υπάρχει διάθεση για κάθαρση, ας ξεκινήσουν από το αυτονόητο.

Ένας εξαντλητικός διαχειριστικός έλεγχος στα ταμεία των κομμάτων, θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα! Ανεξάρτητοι ορκωτοί λογιστές που θα κάνουν φύλλο και φτερό τα κομματικά κιτάπια, χωρίς προσκόμματα και νομοθετικά αδιέξοδα. Έσοδα, έξοδα, επιδοτήσεις, παραστατικά, πληρωμές, εμβάσματα, αγορές, ταξίδια κλπ.

Είναι θεμιτό η κοινή γνώμη να γνωρίζει, πως διαχειρίζονται τα κόμματα τα χρήματα των φορολογουμένων, με τα οποία επιδοτούνται. Αλλά και αν π.χ. οι ισχυρισμοί για μίζες δεκάδων εκατομμυρίων στα κόμματα από τα μαύρα ταμεία της Siemens έχουν την ελάχιστη δόση αλήθειας, ένας λεπτομερής οικονομικός έλεγχος θα μπορούσε να είναι διαφωτιστικός!

Κανένας και τίποτα δεν εμποδίζει μια τέτοια διαδικασία. Ούτε το Σύνταγμα χρειάζεται να αλλάξει, ούτε να εμπλακεί η Δικαιοσύνη, ούτε ατελείωτες (και πανάκριβες) συνεδριάσεις εξεταστικών επιτροπών. Απλώς να συμφωνήσουν μεταξύ τους και τίποτα περισσότερο. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι ανεξάρτητοι ελεγκτές, που θα ανακοινώσουν και τα αποτελέσματα στην κοινή γνώμη.

Αν είναι διατεθειμένοι να ματώσουν, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, αυτός είναι ένας ιδανικός τρόπος! Η ΑΕΚ ήδη έδειξε τον δρόμο.

Δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο www.aixmi.gr

Πρόεδρε βάλε κάποιον στην φυλακή!

15 Ιανουαρίου 2011

Είναι λέει αίτημα της κοινωνίας, αυτοί που αποδεδειγμένα έβλαψαν τον τόπο, να μπουν επιτέλους στη φυλακή! Μάλιστα... Μέχρις εδώ σωστά. Όντως αυτό είναι το αίτημα της κοινωνίας. Να πάψει η κοροϊδία και όσοι έβλαψαν τη χώρα, να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Πάμε ένα βήμα παραπέρα, να δούμε πως και από ποιόν θα τιμωρηθούν όσοι είναι ένοχοι. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε τις τελευταιές ημέρες στον Τύπο, θα τιμωρηθούν απο τον πρωθυπουργό αυτοπροσώπως! «Πρόεδρε βάλε κάποιον φυλακή για τα σκάνδαλα», φέρονται να ζήτησαν σε κλειστή σύσκεψη από τον κ. Παπανδρέου, κορυφαία στελέχη του κόμματος.

Κυβερνητικά, κοινοβουλευτικά και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που συμμετέχουν στο λεγόμενο διαθεσμικό όργανο του κόμματος, όπως λένε οι πληροφορίες είπαν στον πρωθυπουργό, πως «είναι πλέον επιτακτική ανάγκη, κάτω απο τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην κοινωνία, κάποιοι που αποδεδειγμένα ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον, είναι θέμα τιμής για τον πολιτικό κόσμο, να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης και στη συνέχεια στη φυλακή».

Προκύπτει ασφαλώς εδώ ένα ζήτημα, καθώς ο πρωθυπουργός δύναται μεν να προεδρεύει του υπουργικού συμβουλίου ή της κοινοβουλευτικής ομάδας, όχι όμως και του ειδικού δικαστηρίου. Το Σύνταγμα ως γνωστόν προβλέπει τη διάκριση των εξουσιών. Οπότε άδικος κόπος. Ο πρωθυπουργόςκαι να θέλει δεν μπορεί να βάλει κανέναν στη φυλακή, εκτός αν αλλάξει η μορφή του πολιτεύματος.

Επειδή κάτι τέτοιο δεν αναμένεται, ας δούμε αν υπάρχει άλλος τρόπος να πιαστούν στη φάκα μερικοί κατεργάρηδες, για να ικανοποιηθεί αν μη τι άλλο και το λαϊκό αίσθημα. Δυστυχώς με το Βατοπέδι η ιστορία τελειώνει άδοξα, καθώς είναι βέβαιο πως οδεύει προς παραγραφή. Ευτυχώς θα πείτε, υπάρχει ακόμη ανοικτή η υπόθεση Siemens, όπου το σκάνδαλο είναι και μεγαλύτερο και διαχρονικό.

Αμ δε! Δεν κατάφεραν λέει τα δύο μεγαλύτερα κόμματα (ναι, αυτά που έβαζαν στα ταμεία τους το 2% των μεγάλων συμβάσεων, απευθείας απο τα μαύρα ταμεία της Siemens) να βγάλουν άκρη. Βρήκαν στην εξεταστική επιτροπή τις μίζες, αλλά ατυχώς δεν βρήκαν τους αποδέκτες.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, το πολύτιμο υλικό των 15.000 σελίδων που αφορά την ηλεκτρονική αλληλογραφία του Χριστοφοράκου, κατατέθηκε στην εξεταστική μόλις μια βδομάδα πριν το πόρισμα, χωρίς κανείς να έχει επεξεργαστεί το περιεχόμενό του. Τι και αν περιέχονται αποδείξεις για πληρωμές προς τα κόμματα, μίζες, δώρα, ταξίδια κλπ. Ποιος προλαβαίνει πια να ελέγξει 15000 σελίδες και να διασταυρώσει πολλές εκατοντάδες στοιχεία;

Έτσι δυστυχώς στα σχετικά πορίσματα της εξεταστικής, θα απουσιάζουν τα ονόματα όσων χρηματίστηκαν. Είναι προφανές πως όλοι τους είναι στεναχωρημένοι με την εξέλιξη αυτή! Εξ’ ου και η απόγνωση τους, που εκφράστηκε ως πάνδημο αίτημα προς τον πρωθυπουργό, να πάρει την πρωτοβουλία και βάλει αυτός κάποιον στη φυλακή.

ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

8 Ιανουρίου 11

Μερικές φορές η αλήθεια εμφανίζεται εμπρός μας τόσο αποκαλυπτικά γυμνή, που δεν χρειάζονται επιχειρήματα για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα. Δύο ιστορίες αυτές τις ημέρες στα μέσα ενημέρωσης, έχουν κοινό παρανομαστή τον κομματισμό και τον αμοραλισμό (θα μπορούσαν να ήταν ταυτόσημα στο Ελληνικό λεξικό), που σιγοτρώνε χρόνια τώρα τη χώρα.

Η πρώτη ιστορία είναι η παραδοχή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης (στο ΒΗΜΑ), ότι στην χρεοκοπία της χώρας συνέβαλε το ρουσφέτι και η ψηφοθηρία των πολιτικών! «Δανειζόμασταν χρήματα, για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που οι ίδιοι προσλαμβάναμε, για να πάρουμε ψήφους» είπε ο Θόδωρος Πάγκαλος. Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με το ύφος των δηλώσεων του αντιπροέδρου, γεγονός είναι πως είναι ο μόνος που έχει παραδεχτεί το αυτονόητο. Ότι η χώρα λειτουργούσε σε ένα καθεστώς ακραίας πολιτικής φαυλότητας, κομματισμού και αναξιοκρατίας, που όμως εξυπηρετούσε την άσκηση της πολιτικής και την αναπαραγωγή του συστήματος και των πρωταγωνιστών του.

Η δεύτερη ιστορία επιβεβαιώνει με απόλυτο τρόπο την πρώτη. Είναι το πόρισμα του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, για όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στο ΜΕΤΡΟ. Αθρόες προσλήψεις υπεράριθμου και εντελώς ακατάλληλου προσωπικού, ιδίως στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το 2009 (που ο νόμος απαγορεύει), με συνέπεια το κόστος μισθοδοσίας του οργανισμού να εκτιναχθεί από το 48% στο 74% των εσόδων!

Όμως έχει ενδιαφέρον η επισήμανση στο πόρισμα, πως ο τόπος καταγωγής των προσληφθέντων ήταν κυρίως η Λάρισα και η Ροδόπη (συμπτωματικά εκεί εκλέγονταν οι τότε υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς και Μεταφορών Ε. Στυλιανίδης). Αλλά και το γεγονός ότι εργάζονταν σε γραφεία βουλευτών, ότι πολλά βιογραφικά είχαν σταλεί από το γραφείο του τέως Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, ότι η συνέντευξη γινόταν μετά την πρόσληψη, ότι έγιναν προσλήψεις παρά την αρνητική αξιολόγηση κλπ. Το γεγονός πως η δικαιοσύνη που παρέλαβε το πόρισμα θα προσπαθήσει να βγάλει άκρη, μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο.

Να λοιπόν δυο περιπτώσεις, που από μόνες τους συνιστούν ισχυρά επιχειρήματα για όσους επιμένουν πως η κατάργηση του σταυρού προτίμησης, είναι μονόδρομος για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Ο αναμενόμενος εκλογικός νόμος δεν μπορεί παρά να προβλέπει την κατάργηση του. Οτιδήποτε άλλο συνιστά συναλλαγή και δημιουργεί υποψίες, ειδικά σε μια περίοδο που εκκρεμότητες όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ή η βουλευτική ασυλία δεν έχουν αναθεωρηθεί, παρά τη γενικευμένη κατακραυγή!

Είναι γεγονός πως πολλοί αντιδρούν ήδη, ή προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκβιάσουν. Είναι όλοι αυτοί που χρόνια τώρα βολεύονταν με την φαυλότητα και τον αμοραλισμό, έχοντας δεδομένη την επανεκλογή τους. Ας ελπίσουμε πως δεν υποκύψει η κυβέρνηση. Αλλιώς θα έχει έναν παραπάνω λόγο, να αντιδράσει η κοινωνία.

δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ισοτιμία

Η ΠΑΛΗ (μεταξύ) ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!

28 Δεκεμβρίου 10

Το πως θα κινηθεί η αγορά αυτές τις ημέρες, θα κρίνει το μέλλον πολλών επιχειρήσεων για το 2011. Ως γνωστόν το 25-30% του συνολικού ετήσιου τζίρου για μια σειρά από επιχειρήσεις, όπως τα εμπορικά καταστήματα, πραγματοποιείται στη διάρκεια της εορταστικής περιόδου.

Ωστόσο προκαταβολικά, όλοι γνώριζαν πως η κατάργηση φέτος του 13ου μισθού, θα ήταν μεγάλο πλήγμα για την αγορά. Το ίδιο θα ήταν και η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που επικρατούν στην κοινωνία. Ούτως ή άλλως λοιπόν αυτή η χρονιά θα έκλεινε με χαμηλές προσδοκίες, κάτι που πολλαπλασίαζε τους φόβους για καινούργια λουκέτα και χαμένες θέσεις εργασίας στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς.

Ας σημειωθεί πως τους τελευταίους 10 μήνες μια στις πέντε επιχειρήσεις στο κέντρο της Αθήνας, είτε υπολειτουργεί, είτε έχει κλείσει! Αυτό αφορά πεντέμισι χιλιάδες επιχειρήσεις. Με αυτά τα δεδομένα, αλλά και με την κρυφή ελπίδα πως καθώς είναι γιορτές, ίσως αλλάξει έστω για λίγο το κλίμα και η διάθεση των καταναλωτών, πορευόταν η αγορά. Όμως όλοι λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο!

Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, παρά τις απεγνωσμένες εκκλήσεις των εμπόρων, τίναξαν στον αέρα την αγορά. Έχοντας εξασφαλισμένη την μονιμότητα, αμειβόμενοι με διπλάσιους και τριπλάσιους μισθούς από τους εμποροϋπαλλήλους, έδειξαν τι σημαίνει έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας, ρίχνοντας τη χαριστική βολή στην αγορά. Ένα κραυγαλαίο δείγμα ανευθυνότητας και φιλοτομαρισμού!

Ποιος θα έλεγε κουβέντα, αν για παράδειγμα οι συνδικαλιστές επέβαλαν ως διαμαρτυρία τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, χωρίς εισιτήριο για κάποιες ώρες ημερησίως, ειδικά την περίοδο των γιορτών. Και πίεση θα ασκούσαν για τα αιτήματά τους, μεγαλύτερη ενδεχομένως και από τις απεργίες αυτών των ημερών και θα είχαν σύμμαχο της κοινωνία! Ναι αλλά όμως δεν θα είχαν ομήρους!

Δυστυχώς εκεί είναι το κλειδί. Στην πρώτη περίπτωση, θα προκαλούσαν μεγάλη οικονομική απώλεια στο κράτος, που θα έχανε πολύτιμα έσοδα! Στη δεύτερη περίπτωση απεργώντας, απαλλάσσουν εντελώς από τη χασούρα το κράτος (που δεν θα πληρώσει ούτε μισθούς, ούτε καύσιμα, ούτε φθορές κλπ) και μεταθέτουν πολλαπλάσιο το κόστος στις επιχειρήσεις, τους αυτοαπασχολούμενους, αλλά κυρίως στους απλούς εργαζόμενους. Εκτιμήσεις του ΕΒΕΑ υπολογίζουν σε 6 εκατομμύρια την απώλεια τζίρου για κάθε ημέρα απεργίας των μέσων μεταφοράς! Τις τελευταίες δύο εβδομάδες οι επιχειρήσεις του κέντρου της Αθήνας έχουν χάσει σχεδόν 50 εκατομμύρια ευρώ!

Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, δεν πρόκειται σε καμμιά περίπτωση να υποστούν, ούτε κατ’ ελάχιστον τη ζημιά που θα υποστούν δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και εμπορουπάλληλοι που θα υποχρεωθούν να καταφύγουν στο επίδομα ανεργίας. Δυστυχώς, οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες τους καταδικάζουν, πιστεύωντας πως έτσι εκδικούνται το κράτος. Πρόκειται ίσως για την σύγχρονη εκδοχή, της πάλης των τάξεων!