24 Ιανουαρίου 2013
Θυμάμαι την τεράστια έκπληξη, όταν προ καιρού (αρκετούς μήνες πριν) επισκέφτηκα στο γραφείο του ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος, που ήταν αρμόδιο από κορυφαία θέση για την είσπραξη των εσόδων του δημοσίου. Ο λόγος ήταν πως πουθενά στο γραφείο του, δεν υπήρχε ηλεκτρονικός υπολογιστής. Παντού, σε κάθε σημείο υπήρχαν σκόρπια χαρτιά και ντάνες από ντοσιέ δεμένα με σπάγκους και κορδόνια.
Ήταν σίγουρο πως θα περνούσαν βδομάδες μέχρι να μπορέσει να ενημερωθεί για όλα αυτά! Η εντύπωσή ήταν πως τα περισσότερα, καθώς ήταν πολυκαιρισμένα, πρέπει να βρίσκονταν καιρό σε “ακινησία”. Υποτίθεται πως σε μια τόσο πολυσύνθετη θέση, με τέτοια ευθύνη και σε τόσο κρίσιμο για τις περιστάσεις που βρίσκεται η χώρα πόστο, το πρώτο που θα περίμενες να δεις στο γραφείο του, είναι όχι μία, αλλά πολλές οθόνες υπολογιστών, από τις οποίες να είναι σε θέση να παρακολουθεί σε ζωντανό χρόνο την πορεία είσπραξης των κρατικών εσόδων από τα δημόσια ταμεία, να ανταλλάσσει σε μηδέν χρόνο διαβαθμισμένες πληροφορίες με τις υπηρεσίες που εποπτεύει, να δίνει κατευθύνσεις και γενικά να έχει επαφή και συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό. Δηλαδή τις μεγάλες εφορίες, το ΣΔΟΕ, την Οικονομική Αστυνομία, τα Τελωνεία κλπ.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας τις προάλλες το υπόμνημα προς τους οικονομικούς εισαγγελείς του πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιωάννη Διώτη, στο οποίο αυτοχαρακτηρίζεται αδαής περί τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, προκειμένου να τεκμηριώσει πως δεν ήταν σκόπιμη η καταστροφή του πρωτότυπου USB που περιείχε τη λίστα Λαγκάρντ. Ότι δεν διέπραξε το κακούργημα της νόθευσης εγγράφου, απλώς ήταν άσχετος και τα έκανε θάλασσα. Αυτό ήταν όλο!
Δηλαδή ο άνθρωπος που του έχει εμπιστευτεί η πολιτεία να αντιμετωπίζει το οικονομικό έγκλημα και να εποπτεύει εξειδικευμένες υπηρεσίες, δεν είναι σε θέση να ανοίξει ένα USB, κάτι που ξέρει και ο τελευταίος πιτσιρικάς! Προκαλεί θλίψη η εξιστόρηση της υπόθεσης από τον ίδιο (αν είναι όντως έτσι), με τη γραμματέα του να ψάχνει μαγαζί να του αγοράσει USB για να του αντιγράψει το αρχείο, προκειμένου να του ρίξει ο ίδιος “μια ματιά”, αλλά όπως λέει ο ίδιος, ούτε αυτό δεν ήξερε να κάνει σωστά.
Αν ήμασταν σοβαρή χώρα, όλοι όσοι διαχειρίστηκαν τέτοιες υποθέσεις, θα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να τιμωρηθούν αυστηρά για ανεπάρκεια, ανοησία, εγκληματική αφέλεια και παιδαριώδη άγνοια. Και μετά για όλα τα υπόλοιπα και πολύ σοβαρά, που διερευνά εις βάρος τους η δικαιοσύνη. Είτε όλα αυτά είναι αλήθεια, είτε φτηνές δικαιολογίες, το σίγουρο είναι πως φανερώνουν το μπάχαλο, τον αδιανόητο ερασιτεχνισμό και την έλλειψη διαδικασιών και κανόνων, εκεί που υποτίθεται πως δίνεται η μάχη κατά της φοροδιαφυγής.
Μόνο με θαύμα θα μπορούσε να αλλάξει κάτι για να αυξηθούν τα έσοδα από τη φοροδιαφυγή, ώστε να μην υποχρεωθούμε να μην μειώσουμε περαιτέρω τις δημόσιες δαπάνες (και μαζί μισθούς και συντάξεις). Και ως γνωστόν θαύματα σήμερα, δύσκολα γίνονται!
Ήταν σίγουρο πως θα περνούσαν βδομάδες μέχρι να μπορέσει να ενημερωθεί για όλα αυτά! Η εντύπωσή ήταν πως τα περισσότερα, καθώς ήταν πολυκαιρισμένα, πρέπει να βρίσκονταν καιρό σε “ακινησία”. Υποτίθεται πως σε μια τόσο πολυσύνθετη θέση, με τέτοια ευθύνη και σε τόσο κρίσιμο για τις περιστάσεις που βρίσκεται η χώρα πόστο, το πρώτο που θα περίμενες να δεις στο γραφείο του, είναι όχι μία, αλλά πολλές οθόνες υπολογιστών, από τις οποίες να είναι σε θέση να παρακολουθεί σε ζωντανό χρόνο την πορεία είσπραξης των κρατικών εσόδων από τα δημόσια ταμεία, να ανταλλάσσει σε μηδέν χρόνο διαβαθμισμένες πληροφορίες με τις υπηρεσίες που εποπτεύει, να δίνει κατευθύνσεις και γενικά να έχει επαφή και συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό. Δηλαδή τις μεγάλες εφορίες, το ΣΔΟΕ, την Οικονομική Αστυνομία, τα Τελωνεία κλπ.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας τις προάλλες το υπόμνημα προς τους οικονομικούς εισαγγελείς του πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιωάννη Διώτη, στο οποίο αυτοχαρακτηρίζεται αδαής περί τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, προκειμένου να τεκμηριώσει πως δεν ήταν σκόπιμη η καταστροφή του πρωτότυπου USB που περιείχε τη λίστα Λαγκάρντ. Ότι δεν διέπραξε το κακούργημα της νόθευσης εγγράφου, απλώς ήταν άσχετος και τα έκανε θάλασσα. Αυτό ήταν όλο!
Δηλαδή ο άνθρωπος που του έχει εμπιστευτεί η πολιτεία να αντιμετωπίζει το οικονομικό έγκλημα και να εποπτεύει εξειδικευμένες υπηρεσίες, δεν είναι σε θέση να ανοίξει ένα USB, κάτι που ξέρει και ο τελευταίος πιτσιρικάς! Προκαλεί θλίψη η εξιστόρηση της υπόθεσης από τον ίδιο (αν είναι όντως έτσι), με τη γραμματέα του να ψάχνει μαγαζί να του αγοράσει USB για να του αντιγράψει το αρχείο, προκειμένου να του ρίξει ο ίδιος “μια ματιά”, αλλά όπως λέει ο ίδιος, ούτε αυτό δεν ήξερε να κάνει σωστά.
Αν ήμασταν σοβαρή χώρα, όλοι όσοι διαχειρίστηκαν τέτοιες υποθέσεις, θα έπρεπε πρώτα απ’ όλα να τιμωρηθούν αυστηρά για ανεπάρκεια, ανοησία, εγκληματική αφέλεια και παιδαριώδη άγνοια. Και μετά για όλα τα υπόλοιπα και πολύ σοβαρά, που διερευνά εις βάρος τους η δικαιοσύνη. Είτε όλα αυτά είναι αλήθεια, είτε φτηνές δικαιολογίες, το σίγουρο είναι πως φανερώνουν το μπάχαλο, τον αδιανόητο ερασιτεχνισμό και την έλλειψη διαδικασιών και κανόνων, εκεί που υποτίθεται πως δίνεται η μάχη κατά της φοροδιαφυγής.
Μόνο με θαύμα θα μπορούσε να αλλάξει κάτι για να αυξηθούν τα έσοδα από τη φοροδιαφυγή, ώστε να μην υποχρεωθούμε να μην μειώσουμε περαιτέρω τις δημόσιες δαπάνες (και μαζί μισθούς και συντάξεις). Και ως γνωστόν θαύματα σήμερα, δύσκολα γίνονται!
Και που τα γράφουμε και που τα σκεφτόμαστε δε γίνεται κάτι, φίλε Τάκη. Πράξη χρειάζεται, και για να μην παρεξηγηθώ, εγώ θα έλεγα οι ειδήμονες της δικαιοσύνης, ας πράξουν τα δέοντα και αυτονόητα. Αλλά νομίζεις ότι κι αυτοί είναι σε θέση να το κάνουν; Αφού και αυτοί είναι μέσα στον κύκλο των αδαών που διακρίνονται επίσης για την ανοησία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Νικόλα, νομίζω πως και αυτό είναι σύμπτωμα της συντελούμενης αποθεσμοποίησης της χώρας. Σε όλες τις βαθμίδες, από την κορυφή μέχρι τη βάση, ο θεσμικός χαρακτήρας και οι θεσμικές διαδικασίες απονομιμοποιούνται προς δόξαν του λαϊκισμού. Στο πλαίσιο αυτό ο καθένας μπορεί να κάνει ότι του κατέβει!
ΑπάντησηΔιαγραφή